Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, XI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Kowalski

Protokolant: Małgorzata Gardocka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 13 i 26 października 2016 roku w W.

sprawy przeciwko J. M.

córce T. i Z.

urodzonej 14 lipca 1989 roku w W.

obwinionej o to, że:

w dniu 7 sierpnia 2015 r. około godz. 17:20 w W. na rondzie (...)naruszyła zasady przewidziane w art. 22 ust. 1 i 4 Pord, w ten sposób, że kierując samochodem marki P. nr rej. (...), nie zachowała szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu i nie ustąpiła pierwszeństwa samochodowi marki K. nr rej. (...), jadącemu po pasie ruchu, na który zamierzała wjechać, w wyniku czego doprowadziła do zderzenia z nim, powodując jego uszkodzenie, czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym,

I.  obwinioną J. M. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 86 § 1 kw i za to na tej podstawie skazuje ją, zaś na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza jej karę grzywny w wysokości 400 (czterysta) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw, art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 40 (czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt XI W 13278/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 sierpnia 2015 roku około godziny 17:20 w W. obwiniona J. M. kierowała samochodem osobowym marki P. o numerze rejestracyjnym (...).

Obwiniona skrajnym lewym pasem ruchu wjechała na Rondo (...) w kierunku C..

W tym samym czasie na sąsiednim pasie ruchu, po prawej stronie pojazdu obwinionej, pokrzywdzony J. A. jechał samochodem osobowym marki K. o numerze rejestracyjnym (...).

J. M. zamierzała zjechać z ronda w kierunku C., natomiast zamiarem J. A. było zjechanie w ulicę (...).

Wykonując manewr zjazdu z ronda, obwiniona skręciła w prawo w celu zmiany pasa ruchu na sąsiedni. Nie zachowała przy tym szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu i nie ustąpiła pierwszeństwa J. A., poruszającemu się samochodem marki K. po pasie ruchu, na który zamierzała wjechać.

Doszło do zderzenia przedmiotowych pojazdów marki P. i K..

Wyżej opisanym zachowaniem obwiniona J. M. spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:



wyjaśnienia obwinionej J. M. (k. 21, k. 162);



zeznania świadka J. A. (k. 10, k. 162);



notatkę urzędową (k. 1-2);



szkic miejsca zdarzenia drogowego (k. 3);



protokoły oględzin (k. 4 i 5);



zdjęcia (k. 11-15);



plan z ZDM (k. 143-150).

Obwiniona J. M. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Przedstawiła swoją interpretację prawidłowego poruszania się pojazdów po przedmiotowym Rondzie (...).

Sąd zważył, co następuje:

Odnośnie poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych

Ustalony przez Sąd stan faktyczny w zakresie ruchu pojazdów marki K. i P. oraz ich zderzenia, w tym miejsca, w którym ono nastąpiło, nie budzą żadnych wątpliwości. Stwierdzić należy, że okoliczności te wynikają ze wszystkich wzmiankowanych wyżej dowodów. Dowody te korespondują ze sobą i nie ma żadnych powodów, aby odmówić im wiarygodności.

W szczególności wskazać należy, że zarówno wyjaśnienia obwinionej, jak i zeznania pokrzywdzonego są zgodne w swojej treści co do samego przebiegu zdarzenia – toru ruchu pojazdów i ich zderzenia, w wyniku podjętego przez obwinioną manewru zmiany pasa ruchu. Na uwzględnienie nie zasługuje jedynie interpretacja obwinionej w zakresie zasad poruszania się pojazdów na przedmiotowym rondzie, w szczególności zjazdu z ronda, połączonego ze zmianą pasa ruchu.

Sąd obdarzył wiarą protokoły i dokumenty, które zostały uznane na rozprawie za ujawnione. Nie zachodzą bowiem żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność, a podczas rozprawy żadna ze stron ich nie zakwestionowała.

Zeznania świadka T. O. (k. 18, k. 162) nie wniosły do sprawy niniejszej nic istotnego w zakresie odpowiedzialności obwinionej, albowiem świadek ten nie obserwował bezpośrednio przedmiotowej kolizji pojazdów, a jedynie widział samochody stojące na rondzie po zderzeniu.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że interpretacja zasad poruszania się po Rondzie (...) prezentowana przez obwinioną jest błędna. Natomiast ta zaprezentowana przez pokrzywdzonego w jego zeznaniach jest prawidłowa. Jego zachowanie jako kierującego pojazdem K. było zgodne zasadami ruchu drogowego, natomiast kierująca samochodem P. J. M., zmieniając pas ruchu na sąsiedni - którym poruszał się pokrzywdzony - winna była zachować szczególną ostrożność i przede wszystkim ustąpić pojazdowi pokrzywdzonego pierwszeństwa.

Odnośnie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego obwinionej.

Czyn przypisany obwinionej wyczerpał dyspozycję art. 86 § 1 kw.

Warunkiem odpowiedzialności za wykroczenie z art. 86 § 1 kw jest, aby uczestnik ruchu nie zachował należytej ostrożności i tym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Dla bytu wykroczenia z art. 86 § 1 kw - ze względu na skutek - znaczenie ma tylko takie zachowanie, które może zagrozić bezpieczeństwu ruchu. Zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego polega na stworzeniu takiej sytuacji, która grozi nastąpieniem ujemnych skutków dla ruchu drogowego. Takie skutki wystąpiły w niniejszej sprawie. Zachowanie obwinionej doprowadziło bowiem do zderzenia się dwóch pojazdów.

W przedmiotowej sprawie do kolizji doszło w wyniku niezachowania przez obwinioną należytej ostrożności i nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu podczas zmiany pasa ruchu.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym - kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności, a zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.

Przenosząc te rozważania prawne na grunt stanu faktycznego ustalonego w sprawie niniejszej, należy wskazać, że obwiniona J. M. winna była zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pokrzywdzonemu J. A., który jechał po pasie ruchu, na który obwiniona zamierzała wjechać.

Zasadnym jest zatem twierdzenie, iż obwiniona jest sprawcą wykroczenia, a nie jedynie czynu zabronionego. Jej czyn jest bezprawny (narusza normę sankcjonowaną i nie został popełniony w okolicznościach wyłączających bezprawność), karalny (realizuje wszystkie znamiona czynu zabronionego i nie został popełniony w okolicznościach wyłączających karalność), karygodny (jest czynem społecznie szkodliwym), jest to również czyn zawiniony przez obwinioną (popełniony w sytuacji, w której sprawca mógł postąpić zgodnie z nakazem zawartym w normie prawnej, nie zachodzi w stosunku do niego żadna z ustawowych lub pozaustawowych okoliczności wyłączających winę). Stopień zawinienia wyznaczają: rozpoznawalność sytuacji – zarówno w sferze faktycznej, jak i w płaszczyźnie jej prawnego wartościowania, możliwość przeprowadzenia prawidłowego procesu motywacyjnego i podjęcie decyzji o postąpieniu zgodnie z nakazem prawa oraz zdolność do pokierowania swoim postępowaniem. Ocena tych okoliczności prowadzi do wniosku, iż obwinionej można postawić zarzut, że w czasie swojego bezprawnego, karalnego i społecznie szkodliwego czynu nie dała posłuchu normie prawnej.

Odnośnie wymiaru kary i pozostałych rozstrzygnięć.

Wymierzając karę obwinionej J. M., Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 33 kw.

W przekonaniu Sądu orzeczona kara w swojej dolegliwości nie przekracza stopnia winy obwinionej, jest adekwatna do stopnia wymagalności zachowania zgodnego z prawem w odniesieniu do realiów sprawy. Stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny. Mają na to wpływ: wartość naruszonego dobra w postaci bezpieczeństwa w komunikacji, sposób działania sprawczyni, która poprzez niezachowanie należytej ostrożności spowodowała kolizję dwóch samochodów i zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wymierzając karę obwinionej, Sąd miał równocześnie na uwadze właściwości, warunki osobiste i majątkowe obwinionej, jej stosunki rodzinne, ustabilizowany sposób życia przed popełnieniem wykroczenia. Obwiniona jest osobą niekaraną za przestępstwa (informacja z KRK – k. 141).

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż orzeczona wobec obwinionej kara grzywny w wysokości 400 złotych jest sprawiedliwa. Sąd, wymierzając obwinionej karę, miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma osiągnąć wobec obwinionej, a także miał na względzie, aby kara była sprawiedliwa w odbiorze społecznym i zrealizowała cele prewencji ogólnej.

Na podstawie przepisów art. 118 § 1 kpw, art. 627 kpk w zw.
z art. 119 kpw Sąd zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 40 zł, ustaloną na podstawie art. 3 ust. 1 w zw.
z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach
w sprawach karnych oraz koszty postępowania, tj. zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 140 złotych, na którą składają się zryczałtowane wydatki postępowania (100 złotych) i ryczałt za badanie zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem elektronicznym (2 x 20 złotych – k. 6, 7) – odpowiednio: § 1 pkt 1 oraz § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia,