Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Syta

Protokolant: Karolina Kowalczyk

przy udziale oskarżyciela publicznego K. K.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 29 października 2015 roku, 01 grudnia 2015 roku oraz 07 stycznia 2016 roku w W.

w postępowaniu zwyczajnym

sprawy J. P.

syna A. i T. z domu Z.

urodzonego dnia (...) w W.

obwinionego o to, że:

w dniu 02 czerwca 2014 r. w siedzibie Straży Miejskiej na ulicy (...) w W., będąc użytkownikiem pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi, nie wskazał na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył w/w pojazd do kierowania w dniu 01.03.2014r. o godzinie 23.22 na ul. (...) przy ul. (...) w W.

tj. o czyn z art. 96 § 3 kw

orzeka:

I.  obwinionego J. P. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II.  na podstawie art. 118 § 2 kpw określa, że koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt XI W 3646/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 marca 2014 roku o godz. 23:22 w W. przy ul. (...)/ul. (...), za pomocą urządzenia samoczynnie rejestrującego pomiar prędkości pojazdów zostało wykonane zdjęcie pojazdu marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...), którego kierowca nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonego ustawą i przekroczył dozwoloną prędkość o 76 km/h, czym dopuścił się popełnienia wykroczenia określonego w art. 92a kw.

Na podstawie Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców Straż Miejska (...) W. ustaliła, że właścicielem w/w pojazdu jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Następnie do wskazanej wyżej spółki wysłano faksem wezwanie do udzielenia informacji o użytkowniku pojazdu marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...). W odpowiedzi na powyższe pismo (...) Sp. z o. o. wskazała, że na dzień popełnienia wykroczenia nie była właścicielem w/w pojazdu, który został sprzedany firmie (...) sp. z o. o. z siedzibą w W..

Do spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wysłano wezwanie wraz z formularzami oświadczeń o wyrażeniu zgody na ukaranie mandatem karnym za popełnienie wykroczenia z art. 92a kw, bądź do wskazania kierowcy, który prowadził pojazd w dniu popełnienia czynu oraz formularz oświadczenia o wyrażeniu zgody na przyjęcie mandatu karnego w przypadku niewskazania osoby kierującej pojazdem.

Po otrzymaniu wezwania prezes zarządu spółki (...) sp. z o. o. J. P. wskazał jako użytkownika pojazdu spółkę (...) sp. z o. o. z siedzibą w W..

Do ustalonego użytkownika pojazdu, tj. spółki (...) sp. z o. o. z siedzibą w W. Straż Miejska (...) W. wysłała wezwanie o takiej samej treści, jak do właściciela.

W odpowiedzi na powyższe pismo J. P. przesłał do Straży Miejskiej niekompletne oświadczenie, w którym wskazał, iż wyraża zgodę na przyjęcie mandatu karnego w kwocie 500 zł za nie wskazanie komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w czasie wskazanym w wezwaniu.

Samochód marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...) znajdował się w użytkowaniu spółki (...) z siedzibą w W. od dnia 20 marca 2013 roku na podstawie zawartej w tym dniu umowy dzierżawy w/w samochodu. Spółka (...) sp. z o. o. w likwidacji z siedzibą w W. reprezentowana była przy zawieraniu umowy przez likwidatora S. F. (1).

Obwiniony J. P. jest prezesem zarządu spółki T. sp. z o o. z siedzibą w W.. Obwiniony był zatrudniony w spółce (...) sp. z o. o. z siedzibą w W., jednak nie pracuje w tej spółce od 2008 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

  wyjaśnień obwinionego złożonych w postępowaniu przed Sądem,

  nagrania znajdującego się na płycie CD (k. 56),

  notatki urzędowej (k. 1-3, 34),

  wezwań (k. 4, 7, 11),

  oświadczenia (k. 9, 13)

  pisma (k. 6, 17, 20, 24, 28, 32);

  odpisu pełnego z KRS (k. 68-70);

  danych z Cepiku (k. 83);

  umowy dzierżawy samochodu (k. 86-87).

Obwiniony w toku czynności wyjaśniających wskazywał w pismach kierowanych do Straży Miejskiej, że wyraził zgodę na ukaranie mandatem za popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 kw, a nie z art. 92a kw (k. 17, 20). Następnie obwiniony podnosił, że ukaranie go z art. 96 § 3 kw budzi jego wątpliwości, ponieważ nie był właścicielem pojazdu o numerze rejestracyjnym (...), a użytkownikiem tego pojazdu była spółka (...) sp. z o. o. w likwidacji, w której był zatrudniony (k. 24, 28, 32).

W trakcie postępowania sądowego obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 2 czerwca 2014 roku wypełnił oświadczenie, w którym wskazał siebie jako sprawcę wykroczenia polegającego na przekroczeniu dozwolonej prędkości w dniu 1 marca 2014 roku. W ocenie obwinionego Straż Miejska kierowała do niego pisma, z których wynikało, że chce go ukarać za popełnienie wykroczenia z art. 92a kw. Straż Miejska nie miała zatem wątpliwości, kto popełnił wykroczenie. W dalszych wyjaśnieniach obwiniony wskazał, że według jego wiedzy spółka (...) sp. z o. o. została zlikwidowana w czerwcu 2014 roku. Podał, że był prezesem zarządu tej spółki, gdy działała ona jeszcze pod inną nazwą. Z funkcji prezesa zarządu obwiniony został odwołany na przełomie 2007 i 2008 roku. Obwiniony wyjaśnił, że była umowa dzierżawy samochodu zawarta pomiędzy spółką (...) sp. z o. o., a spółką (...) Sp. z o. o. Następnie obwiniony podał, że wypełnione przez niego oświadczenie w dniu 2 czerwca 2014 roku nie oddaje w pełni kwestii własności samochodu. Oświadczył, że to likwidator zasugerował mu przyznanie się i poniesienie odpowiedzialności.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia pisemne obwinionego złożone w trakcie czynności wyjaśniających oraz wyjaśnienia złożone w postępowaniu przed sądem. Wskazane wyjaśnienia są spójne, logiczne oraz konsekwentne. Powyższe wyjaśnienia korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności w postaci dokumentów. Dokumenty znajdujące się w aktach sprawy potwierdzają wyjaśnienia obwinionego dotyczące właściciela i użytkownika samochodu marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...). W ocenie Sądu fakt wypełnienia przez obwinionego oświadczenia w dniu 2 czerwca 2014 roku o wyrażeniu zgody na ukaranie mandatem karnym z art. 96 § 3 kw nie wpływa na wiarygodność jego wyjaśnień. Obwiniony wskazał bowiem powody wypełnienia tego oświadczenia, ponadto zarówno w toku czynności wyjaśniających, jak również w postępowaniu przed sądem obwiniony podnosił wątpliwości odnośnie ukarania go z tego przepisu. Podkreślić należy, iż obwiniony wskazywał także, że to on jest sprawcą wykroczenia przekroczenia dozwolonej prędkości, gdyż przedmiotowy samochód był przez niego wykorzystywany do celów służbowych.

W ocenie Sądu w okolicznościach przedmiotowej sprawy, w świetle tego, co wyjaśnił obwiniony oraz uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, należało uznać, że brak jest podstaw do kwestionowania jego wyjaśnień, również w części dotyczącej tego, że to on prowadził pojazd marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 1 marca 2014 roku o godz. 23.22. Tym samym Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie za w pełni wiarygodne. Nie przeczy temu fakt istnienia umowy dzierżawy przedmiotowego samochodu przez spółkę (...) Sp. z o. o. w likwidacji z siedzibą w W.. Z umowy dzierżawy wynika bowiem, że samochód był udostępniany dzierżawcy według zapotrzebowania zgłoszonego wydzierżawiającemu, tj. spółce (...) Sp. z o. o.

Sąd uznał również za wiarygodne dowody z dokumentów w postaci: notatki urzędowej (k. 1-3, 34), wezwań (k. 4, 7, 11), pism (k. 6, 17, 20, 24, 28, 32), oświadczeń (k. 9, 13), odpisu pełnego z KRS (k. 68-70), informacji z Cepiku (k. 82-83), umowy dzierżawy (k. 86-87). W ocenie Sądu brak było podstaw do podważania wiarygodności tych dowodów, a strony również nie podważały ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych.

Sąd uznał za wiarygodne nagranie umieszczone na płycie CD (k. 56). Na nagraniu znajduje się zdjęcie samochodu o numerze rejestracyjnym (...), którego kierowca jest niewidoczny.

Zdaniem Sądu zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, że obwiniony popełnił wykroczenie z art. 96 § 3 kw. Zgodnie z tym przepisem karze grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw ma na celu m.in. ustalenie kierującego pojazdem w razie popełnienia przestępstwa lub popełnienia wykroczenia z udziałem tego pojazdu. Przepis ten odnosi się wprost do obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Wskazać należy, iż umowa dzierżawy samochodu z dnia 20 marca 2013 r. określała jako dzierżawcę podmiot gospodarczy – spółkę (...) Sp. z o.o. w likwidacji reprezentowaną przez S. F. (2) – likwidatora. Posiadaczem rzeczy, w tym także pojazdu, jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą. Zgodnie z art. 78 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruch drogowym w przypadku podmiotów gospodarczych, tj. m.in. osób prawnych, spółek kapitałowych w organizacji oraz podmiotów w stanie likwidacji, do udzielenia przedmiotowej informacji obowiązana jest osoba wyznaczona przez organ uprawniony do reprezentowania podmiotu na zewnątrz, a w przypadku niewyznaczenia takiej osoby - osoby wchodzące w skład tego organu zgodnie z żądaniem uprawnionego organu oraz sposobem reprezentacji podmiotu. J. P. nie był uprawniony do reprezentowania spółki (...) Sp. z o.o. w likwidacji w czasie objętym wnioskiem o ukaranie. Obwiniony nie był nawet zatrudniony w tej spółce. Osobą uprawnioną do reprezentacji był likwidator spółki. Zważyć należy, iż obwiniony wyraził wprawdzie zgodę na ukaranie mandatem karnym z art. 96 § 3 kw, lecz, jak sam wskazywał, działał w błędnym przekonaniu, że poddaje się odpowiedzialności za wykroczenie kwalifikowane z art. 92a kw.

W dalszej kolejności wskazać należy, iż uwzględniając treść wyjaśnień obwinionego to J. P. był kierującym pojazdem marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...). W ocenie Sądu obwiniony na żadnym etapie postępowania nie negował faktu, że to on poruszał się przedmiotowym pojazdem. Należy wyraźnie rozgraniczyć odpowiedzialność za wykroczenie z art. 96 § 3 kw oraz z art. 92a kw. W ocenie Sądu nie jest możliwe przyjęcie, aby ta sama osoba w przypadku jednego zdarzenia drogowego polegającego na przekroczeniu prędkości mogła ponosić odpowiedzialność zarówno za wykroczenie z art. 96 § 3 kw oraz za wykroczenie z art. 92a kw. W okolicznościach niniejszej sprawy można byłoby jedynie rozważyć odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia z art. 92a kw, nie zaś z art. 96 § 3 kw.

Reasumując, stwierdzić należy, iż J. P. swoim zachowaniem nie wypełnił znamion czynu wyczerpującego dyspozycję art. 96 § 3 kw, co skutkowało uniewinnieniem obwinionego.

Sąd kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa, zgodnie bowiem z treścią art. 118 § 2 kpw, w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.