Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 marca 2025 roku

Na podstawie ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 kwietnia 2024 r. od ok. godz. 19:00 oskarżony R. U. wykonywał czynności służbowe dla swojego pracodawcy. Zatrudniony jest w spółce (...) na stanowisku ładowacza. Firma w której pracuje zajmuje się utrzymaniem czystości na terenie miasta, na zlecenie władz samorządowych. Oskarżony zajmuje się codziennym opróżnianiem przyulicznych koszy na śmieci. Tego dnia był on kierowcą, mimo że formalnie w takim charakterze nie był zatrudniony, samochodu dostawczego I. o numerze rejestracyjnym (...) posiadającym oznakowanie służb oczyszczania miasta. Prowadząc pojazd oskarżony uczestniczył w kolizji z innym pojazdem. Nie zatrzymał się i odjechał z miejsca zdarzenia. Drugi z uczestników zdarzenia zgłosił zaistniałą sytuację na numer alarmowy 112.

Po podaniu komunikatu przez radiooperatora S. Stanowiska Kierowania pojazd który prowadził oskarżony został zauważony na Pl. (...) przez funkcjonariuszy policji, w tym sierż. T. K.. Funkcjonariusze nakazali zatrzymanie pojazdu I.. Kierowcą pojazdu w chwili jego zatrzymania przez policjantów był oskarżony. Po wyjściu z szoferki oskarżony miał problemy z utrzymaniem równowagi i był pod wyraźnym wpływem alkoholu. Funkcjonariusz poddał oskarżonego badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem i. – używanym do badań przesiewowych - z wynikiem wskazującym na przekroczenie dopuszczalnego stężenia alkoholu.

Na miejsce przyjechał patrol Wydziału Ruchu Drogowego, zajmujący się wcześniej opisaną kolizją. Oskarżonego poddano badaniu na urządzeniu A. w którym stwierdzono o godz. 23:14 stężenie 0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrz. Późniejsze badanie wykazało 0,86 mg/l o godz. 23:34.

Oskarżony został zatrzymany i przewieziony do (...) celem wykonania dalszych czynności.

W czasie czynu oskarżony nie miał przy sobie ważnego blankietu prawa jazdy, jak też nie posiadał uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Oskarżony był uprzednio karany, w tym trzykrotnie z art. 209 § 1 k.k. (w latach 2018-2021).

Nadto wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie z 31 maja 2017 roku w sprawie VIII K 755/16 oskarżony był karany za czyn z art. 177 § 1 k.k. w związku z art. 178 § 1 k.k. za spowodowanie wypadku drogowego w stanie nietrzeźwości. Orzeczono wobec niego karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 1 roku i 9 miesięcy ograniczenia wolności. Nadto orzeczono wobec niego tym wyrokiem zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 7 lat. Zakaz ten zaczął obowiązywać od uprawomocnienia się wyroku tj. od 8.06.2017 r. i obowiązywał do 8.06.2024 r.

Oskarżony ma ustabilizowany tryb życia. Jest zatrudniony na umowie o pracę w spółce (...) zajmującą się utrzymaniem porządku na terenie W.. Jest rozwiedziony. Z tego związku posiada jedną córkę, jest pozbawiony praw rodzicielskich. Nie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego, za co był karany, posiada zadłużenie alimentacyjne. Obecnie pozostaje od 7 lat w związku z A. K.. Mają wspólną córkę pozostającą na ich wychowaniu. Zamieszkuje w domu należącym do rodziców partnerki. W miejscu zamieszkania ma dobrą opinię. Niegdyś korzystali z pomocy Ośrodka Pomocy Społecznej. W miejscu zamieszkania nie odnotowano interwencji policji, w tym zwłaszcza związanych z przemocą lub nadużywaniem alkoholu.

Wcześniej orzeczonych kar ograniczenia wolności oskarżony nie wykonał należycie. Orzeczono kary zastępcze pozbawienia wolności, które odbył w systemie dozoru elektronicznego. Obecnie oskarżony wykonywał kolejną karę ograniczenia wolności.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego k. 98, 52

⚫

zeznania świadka T. K. k. 98v-99

⚫

protokół zatrzymania k. 2

⚫

protokół badania trzeźwości k. 5

⚫

odpis wyroku k. 60-61

⚫

Karta karna k. 64-66v

⚫

Wywiad środowiskowy k. 92-93

Przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego i sądowego, oskarżony konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył przed Sądem wyjaśnienia korespondujące z ustaleniami stanu faktycznego. Wskazał, że pracuje w systemie zmianowym i poprzedniej nocy pracował od 19 do godzin wczesnoporannych. Po powrocie do domu wypił 3-4 piwa. W dzień spał, a przed kolejną zmianą (od 19:00) zjadł 3-4 czekoladki nadziewane likierem alkoholowym (baryłki).

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, przyznającego się do zarzucanego mu czynu, zasługują na wiarygodność w znacznej części. Korespondują one z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym w szczególności z zeznaniami świadka T. K..

Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia co do ilości spożytego alkoholu oraz czasu jego spożycia. Sąd zwrócił uwagę, że wypicie nawet 3-4 piw na ponad 12 godzin przed badaniem nie mogło skutkować takim stężeniem alkoholu w wydychanym powietrzu. Ponadto przeprowadzone w odstępie około 30 minut dwa badania dowodowe wskazały na nieznaczny, lecz jednak wzrost stężenia alkoholu. Jeśli spożywałby ten alkohol kilka godzin wcześniej to w chwili zatrzymania byłby już w fazie wydalania alkoholu z organizmu, a jego stężenie spadałoby. Wskazuje to że oskarżony był wówczas w fazie wchłaniania nie zaś wydalania alkoholu z organizmu, ewentualnie szczyt stężenia nastąpił właśnie w tej 30 minutowej przerwie, a zatem spożywać alkohol musiał nie więcej niż półtorej do dwóch godzin przed badaniem, a zatem w godzinach pracy lub tuż przed jej rozpoczęciem, nie zaś rano tego dnia. Zjedzenie zaś czekoladek nasączanych likierem (ok. 4% alkoholu w gramaturze - wedle danych producenta) nigdy nie może spowodować tak znaczącego wzrostu stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, za wyjątkiem badania przeprowadzonego kilkadziesiąt sekund po konsumpcji wykazującego alkohol znajdujący się w ustach i przełyku. Tak a okoliczność wyeliminowana zostaje poprzez dwukrotne badanie, w odstępie co najmniej kilkunastu minut, w warunkach gdy badany jest nadzorowany. Takie badanie przeprowadzono w tej sprawie.

Za zasługujące na wiarę Sąd uznał zeznania wskazanego powyżej świadka. Świadek jest funkcjonariuszem policji, nie znającym oskarżonego, który zetknął się z nim w toku czynności służbowych. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w zebranych dokumentach oraz także w wyjaśnieniach oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne wymienione dowody z dokumentów. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby w formie prawnie przewidzianej. W szczególności za wiarygodne Sąd uznał protokoły badania stanu trzeźwości oraz odpis wyroku nie znajdując żadnych podstaw do kwestionowani ich wiarygodności.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sąd zachowanie oskarżonego wyczerpuje znamiona czynu zabronionego z art. 178a § 1 i 4 k.k. Przepis ten dla realizacji owych znamion wymaga bowiem prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w sytuacji gdy sprawca był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, art. 174, art. 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego.

Zgodnie z treścią art. 115 § 16 k.k. Stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy: 1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub 2) zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wynosiła w pierwszym badaniu 0,84 mg/l, zaś w drugim 0,86 mg/l. Wskazać zatem należy, że ponad trzykrotnie przekraczała dopuszczalną wartość. Wobec powyższego na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Nie ulega wątpliwości, że w dacie czynu oskarżony był karany za czyn z art. 177 § 1 k.k. popełniony w stanie po użyciu alkoholu. Jak wcześniej wskazano był to wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie z 31 maja 2017 roku w s sprawie VIII K 755/16. Także zakaz prowadzenia pojazdów tymże wyrokiem orzeczony w dacie czynu był aktywny tj. okres na który go orzeczono nie upłynął.

Mając na uwadze powyższa okoliczność ustalić należy, ze oskarżony dopuścił się czynu z art. 178 § 4 k.k.

W ocenie Sądu tak stopień winy, jak i społecznej szkodliwości są w sprawie niniejszej znaczne. Sąd zwrócił w szczególności uwagę na stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, które ponad trzykrotnie przekraczało dopuszczalną wartość. W ocenie Sądu oskarżony wsiadł za kierownicę samochodu po spożyciu alkoholu tego samego dnia, co gorsza bezpośrednio przed lub nawet w trakcie pracy i prowadzenia samochodu . Trzeba także zauważyć, że oskarżony prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości był sprawcą kolizji drogowej, i czy to z obawy przed ujawnieniem jego stanu czy też w wyniku zamroczenia alkoholem, oddalił się z miejsca zdarzenia. Wskazuje to, że poruszanie się oskarżonego ulicami miasta w stanie nietrzeźwości sprowadziło realne niebezpieczeństwo dla innych użytkowników dróg.

Czyn przypisany oskarżonemu zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Wymierzając karę pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku Sąd miał na uwadze okoliczności łagodzące w postaci przyznania się do winy jak i dobrej opinii o oskarżonym w miejscu zamieszkania oraz ustabilizowana sytuację osobistą i zawodową. Jak podnoszono uprzednio jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę stopień stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, przekraczajmy ponad trzykrotnie wartość dopuszczalną, uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa, fakt wykonywania w stanie nietrzeźwości obowiązków służbowych i prowadzenie powierzonego mu pojazdu pracodawcy. Nadto jako obciążającą Sąd uwzględnił wskazywaną już wcześniej okoliczność, że alkohol oskarżony spożywać musiał bezpośrednio przed jazdą lub nawet w jej trakcie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wymierzona kara nie może być w dolnych granicach ustawowego zagrożenia (tj. kilku miesięcy). Dopiero kara w wymiarze orzeczonym wyrokiem będzie karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz karą sprawiedliwą.

Zgodnie z art. 42 § 3 k.k. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 (…) Mając na uwadze okoliczności sprawy Sąd uznał, że nie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające odstąpienie od dożywotniego pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami i orzekł środek kary postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na zawsze. Równocześnie orzeczono, obligatoryjne tj. obowiązkowe, świadczenie pieniężne w wartości minimalnej przewidzianej przez ustawę tj. 10.000 zł (art. 43a § 3 k.k.). Sąd uznał, iż nie zachodzą okoliczności uzasadniające wymierzenie tego środka w wysokości wyższej niż minimalna przewidziana przez ustawę.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie wedle zasad przewidzianych w art. 63 § 1 k.k.

Mając na uwadze stan majątkowy oskarżonego obciążono go kosztami postępowania w kwocie 260,80 zł oraz opłatą w kwocie 180 zł nie znajdując podstaw do zwolnienia go od tychże kosztów i opłat. Na koszty składają się wynagrodzenie kuratora za wywiad oraz zryczałtowane koszty doręczeń i uzyskanie przez prokuratora informacji o karalności. Wysokość opłaty wynika z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w wyroku.

SSR Tomasz Trębicki