Treść orzeczenia X K 509/18 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

X K 509/18 - uzasadnienie Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z 2021-03-05

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

X K 509/18

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. P.

w dniu 11 lipca 2017 roku działając publicznie w siedzibie Związku (...) przy ul. (...) w W. w trakcie posiedzenia Prezydium tegoż podmiotu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu wielokrotnego pomówienia i znieważenia pokrzywdzonej oraz kreowania pozornych podstaw rozwiązania z pokrzywdzoną stosunku pracy, w ramach szeregu krzykliwych wypowiedzi, zwracając się do pokrzywdzonej i kilkunastu zgromadzonych osób, stwierdził świadomie wbrew faktom : „Oszukiwała Pani przez tyle lat Prezydium (…) to jest skandal. Pani się nie nadaje, proszę w tej chwili powiedzieć jakie Pani kręci lody”, następnie kilkukrotnie jeszcze nazywając pokrzywdzoną oszustką, zarzucając pokrzywdzonej brak wiedzy, brak kompetencji, brak umiejętności pracy, niedokładność, bałaganiarstwo, nierzetelność, liczne działania na szkodę pracodawcy i odpowiedzialność za rozliczenie kongresu Związku (...) w dniach 21 – 22 czerwca 2017 roku , czym publicznie pomówił wielokrotnie pokrzywdzoną, doprowadzając do utraty zaufania i dobrego imienia oraz nieposzlakowanej opinii w miejscu pracy, niezbędnych do dalszego wykonywania pracy, przypisując pokrzywdzonej wyżej wskazane cechy, wady i braki oraz rzekome czyny, co zaowocowało pretekstem do rozwiązania z pokrzywdzoną umowy o pracę i znalazło wprost wskazanie w treści oświadczenia pracodawcy w tym przedmiocie, czym równocześnie publicznie i wielokrotnie znieważył i poniżył pokrzywdzoną w drodze powyższych zarzutów i określeń, w szczególności opisując pokrzywdzoną publicznie jako wielokrotna oszustkę

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I. O. zajmowała stanowisko Dyrektora Zespołu (...). Do jej kompetencji należały sprawy z zakresu prowadzenia i koordynowania całokształtu zagadnień merytorycznych i organizacyjnych związanych z udziałem Związku (...) (...) Społeczno – (...). I. O. cieszyła się dobrą opinią pracodawcy.

Porozumienie stron zawarte w dniu 31 marca 2015 roku

k. 11

Opinia

k. 12

Karta obowiązków i odpowiedzialności pracownika

k. 20- 21

Zeznania oskarżycielki prywatnej

k. 88- 91

W dniu 22 marca 2017 roku odbyło się posiedzenie Zarządu (...) w sprawie zwołania VIII Kongresu Związku (...). W następstwie podjęcia uchwały w dniu 24 marca 2017 roku Związek (...) podpisał umowę z hotelem (...). Z § 1 pkt 4 tejże umowy wynikało, że cennik i zakres świadczeń został ujęty w załączniku nr 1 pt. „Kosztorys”. Wynagrodzenie określono na kwotę 50 841 zł brutto. Kongres miał być sfinansowany ze środków Rady (...). Przedstawicielem Związku (...) w zakresie wykonywania postanowień umowy była I. O..

Uchwała nr 1 Zarządu Związku (...) z dnia 22 marca 2017 roku

k. 113

Umowa (...)

k. 114- 117

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 85-87

Zeznania oskarżycielki prywatnej

k. 88- 91

W dniu 22 czerwca 2017 roku z noclegiem 21-22 czerwca 2017 roku odbyła się konferencja pt. (...). W konferencji nie wzięła udziału zadeklarowana uprzednio liczba osób, z około 160 osób przenocowało w hotelu około 30 i tyle też osób uczestniczyło w Konferencji następnego dnia. Po odbyciu się Kongresu do Związku (...) wpłynęły dwie faktury: nr (...) na kwotę 27.400 zł. oraz nr (...)na kwotę 30.111 zł, tj. łącznie 57.511 zł. J. B. jako wiceprzewodniczący Rady (...) odmówił sfinansowania Konferencji ze środków Rady (...).

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 85-87

Zeznania oskarżycielki prywatnej

k. 88- 91

Faktury

k. 97

k. 118- 119

Zarząd Związku (...)- 2017

k. 148

Zeznania świadka J. B.

k. 227- 229

k. 134- 137 (VIII P 723/17)

W dniu 11 lipca 2017 roku odbyło się posiedzenie Prezydium Związku (...). I. O. została wezwana na posiedzenie, gdzie wezwano ją do przedstawienia dokumentacji rozliczeniowej kongresu. Podczas posiedzenia podnoszono, że cały Kongres miał być finansowany że środków Rady (...) gdy tymczasem okazało się że jedynie konferencja została sfinansowana. Wzbudziło to zaniepokojenie obecnych na posiedzeniu. Podnoszono sugestie że, gdyby wiedziano jakie będą koszty, to nigdy nie wyrażono by zgody na dwudniowy kongres poza W.. Gdy I. O. rozliczenia ze strony J. P. padły słowa „Oszukiwała Pani przez tyle lat Prezydium (…) to jest skandal. Pani się nie nadaje, proszę w tej chwili powiedzieć jakie Pani kręci lody”. Następnie kilkukrotnie nazywał ją oszustką, zarzucił brak wiedzy, brak kompetencji, brak umiejętności pracy, niedokładność, bałaganiarstwo, nierzetelność, liczne działania na szkodę pracodawcy i odpowiedzialność za rozliczenie kongresu Związku (...) w dniach 21 – 22 czerwca 2017 roku. W dniu 12 lipca 2017 roku rozwiązano umowę o pracę z I. O. z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 października 2017 roku.

Zeznania oskarżycielki prywatnej

k. 88- 91

Zeznania świadka J. B.

k. 227- 229

k. 134- 137 (VIII P 723/17)

Zeznania świadka A. O.

k. 230- 232

k. 14 (protokół z dnia 11 lipca 2017 roku)

Zeznania świadka Z. M.

k. 232- 233

Zeznania świadka J. K.

k. 296- 298

Zeznania świadka J. G.

k. 291- 295

Zeznania świadka A. G.

k. 325- 328

Protokół posiedzenia Prezydium Zarządu (...) w dniu 11 lipca 2017 roku

k.207- 209

Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem

k. 22- 23

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania oskarżycielki prywatnej I. O.

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycielki prywatnej I. O. .W odniesieniu do jej zeznań należy stwierdzić, iż Sąd ocenił je w całości jako wiarygodne. Swoje zeznania oparła także na dokumentacji i należy stwierdzić, iż zeznania te są zbieżne z dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy. Z jej zeznań wynika, że oskarżony w trakcie posiedzenia Prezydium wielokrotnie pomówił i znieważył ją oraz kreował pozorne podstawy rozwiązania z stosunku pracy.

Zeznania świadka J. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. B. byłego Prezesa Związku (...). Świadek potwierdził, że konferencja miała być finansowana ze środków Rady (...), a na około 140 uczestników w spotkaniu wzięło udział około 30 osób. Świadek nie uczestniczył w prezydium Zarządu w dniu 11 lipca 2017 roku, ale wiedzę o jego przebiegu powziął od innych osób. Był zbulwersowany słowami jakie padły wobec I. O. z usta oskarżonego. On sam nie miał zastrzeżeń do jej pracy. Ponadto jako wiceprzewodniczący Rady (...) odmówił sfinansowania Konferencji ze środków Rady (...). Zeznania świadka zasługują na to, żeby uznać je za w pełni wiarygodne, gdyż są spójne, logiczne i zgodne z ustalonym przebiegiem wydarzeń, korespondując min. z zeznaniami oskarżycielki prywatnej i A. O..

Zeznania świadka A. O.

Zdaniem sądu, zeznania świadka A. O. zasługują na wiarę. Świadek obiektywnie i możliwie dokładnie przedstawił wszystko to, co wiedział i pamiętał w niniejszej sprawie. Świadek potwierdził, że ze strony oskarżonego wobec I. O. padły takie słowa „czy pani kręci lody”. Zeznania świadka nie budzą żadnych wątpliwości, zasługując na to, aby obdarzyć je walorem wiarygodności. Uzupełniają się z pozostałymi wiarygodnymi dowodami w sprawie w postaci zeznań I. O., J. B. i Z. M..

Zeznania świadka Z. M.

Sąd dokonał swoich ustaleń także na podstawie zeznań świadka Z. M. członka prezydium Związku (...). Świadek mimo upływu czasu pamiętał, że oskarżony użył wobec I. O. słów o „kręceniu lodów”. Relacja przedstawiona przez świadka wpisuje się w relację przedstawioną przez oskarżycielkę prywatną i świadków J. B., A. O. oraz Z. M..

Zeznania świadka J. G.

Sąd generalnie dał wiarę zeznaniom świadka J. G. prezesa Związku (...). Świadek zwołał prezydium w dniu 11 lipca 2017 roku. Wspomniał, że było takie stwierdzenie ze strony oskarżonego w stronę I. O. „dlaczego kręci pani lody”. W swoich zeznaniach świadek formułował własne teorie odnośnie zmęczenia ludzi alkoholem na konferencji, by brało w niej udział mniej osób i by mniej głosowało. Niemniej ogólny obraz zeznań świadka koresponduje ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Oceniając zeznania świadka Sąd zauważył, że nie był on przychylny oskarżycielce prywatnej.

Zeznania świadka J. K.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań świadka J. K., który jest wiceprezesem Związku (...). Świadek potwierdził, że oskarżony użył słów „pani O. kręciła lody”. Potwierdził także, że frekwencja drugiego dnia konferencji mogła być w przedziale 15- 20 osób. Oceniając zeznania świadka Sąd również spostrzegł, że nie był on przychylny oskarżycielce prywatnej.

Zeznania świadka A. G.

W ocenie Sądu, zeznania świadka A. G. zastępcy prezesa Związku (...), które generalnie znajdują odzwierciedlenie w całokształcie zgromadzonego i ujawnionego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, nie budzą wątpliwości. Świadek opisał wszystko, co wiedział i pamiętał w niniejszej sprawie, czyniąc to jednak momentami w sposób subiektywny.

Wyjaśnienia oskarżonego J. P.

Sąd dał wiarę w tej części wyjaśnień oskarżonego, w której opisał on okoliczności związane z odbyciem konferencji oraz wysokości wystawionych faktur– powyższa część wyjaśnień koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Porozumienie stron zawarte w dniu 31 marca 2015 roku

Dokument nie wzbudził wątpliwości Sądu, jak również nie był przedmiotem zarzutów stron. Został sporządzony poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny z standardami rzetelnego postępowania - dlatego Sąd nie odmówił mu wiarygodności i mocy dowodowej.

Opinia

Pismo K. H. z dnia 3 listopada 2017 roku

Wiadomość e- mail od T. S.

Karta obowiązków i odpowiedzialności pracownika

Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem

Wezwanie do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych wraz z korespondencją

Dokumenty nie wzbudziły wątpliwości Sądu, jak również nie były przedmiotem zarzutów stron. Zostały sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny z standardami rzetelnego postępowania - dlatego Sąd nie odmówił im wiarygodności i mocy dowodowej.

Faktury

Uchwała nr 1 Zarządu Związku (...) z dnia 22 marca 2017 roku

Umowa (...) zawarta w dniu 24 marca 2017 roku

Protokoły ze sprawy VIII P 723/17

Zarząd Związku (...)- 2017

Wiadomości e- mail wraz z załącznikami

Protokół posiedzenia Prezydium Zarządu (...) w dniu 11 lipca 2017 roku

KRK

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego J. P.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, stanowiącym jedynie taktykę procesową, iż oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Oskarżony twierdził, że zareagował może zbyt emocjonalnie odnośnie wystawionych faktur za konferencję, bez wątpienia jednak, zdaniem Sądu, to oskarżycielka prywatna i świadkowie opisali inkryminowane zdarzenie spójnie, zbieżnie, zgodnie z dokumentacją, a przez to wiarygodnie, zatem to ich zeznania oddawały rzeczywisty przebieg wydarzeń z udziałem oskarżonego i stanowiły podstawę do dokonanych w tym zakresie ustaleń faktycznych w sprawie. W tym stanie rzeczy Sąd stanął na stanowisku, że zastosowana przez oskarżonego polemika i wypieranie udowodnionych okoliczności sprawy, realizował obraną linię obrony, dlatego jego wyjaśnienia nie zasługują na to, by obdarzyć je walorem wiarygodności.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

J. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

☐x

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

J. P.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W ocenie Sądu, dokonana analiza zeznań oskarżycielki prywatnej oraz świadków wraz z całością dokumentacji zgromadzonej w niniejszej sprawie pozwalają na odtworzenie pełnego i rzeczywistego obrazu czynu popełnionego przez oskarżonego.

Całokształt zgromadzonego i ujawnionego w niniejszej sprawie materiału dowodowego pozwolił na ustalenie, iż oskarżony J. P. dopuścił się zarzucanego mu czynu. Analiza stanu faktycznego pozwoliła na przyjęcie, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 w zw. z art. 12 § 1 kk. Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Sąd uznał, iż oskarżony w dniu 11 lipca 2017 roku działając publicznie w siedzibie Związku (...) przy ul. (...) w W. w trakcie posiedzenia Prezydium tegoż podmiotu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu wielokrotnego pomówienia i znieważenia pokrzywdzonej oraz kreowania pozornych podstaw rozwiązania z pokrzywdzoną stosunku pracy, w ramach szeregu krzykliwych wypowiedzi, zwracając się do pokrzywdzonej i kilkunastu zgromadzonych osób, stwierdził świadomie wbrew faktom : „Oszukiwała Pani przez tyle lat Prezydium (…) to jest skandal. Pani się nie nadaje, proszę w tej chwili powiedzieć jakie Pani kręci lody”, następnie kilkukrotnie jeszcze nazywając pokrzywdzoną oszustką, zarzucając pokrzywdzonej brak wiedzy, brak kompetencji, brak umiejętności pracy, niedokładność, bałaganiarstwo, nierzetelność, liczne działania na szkodę pracodawcy i odpowiedzialność za rozliczenie kongresu Związku (...) w dniach 21 – 22 czerwca 2017 roku , czym publicznie pomówił wielokrotnie pokrzywdzoną, doprowadzając do utraty zaufania i dobrego imienia oraz nieposzlakowanej opinii w miejscu pracy, niezbędnych do dalszego wykonywania pracy, przypisując pokrzywdzonej wyżej wskazane cechy, wady i braki oraz rzekome czyny, co zaowocowało pretekstem do rozwiązania z pokrzywdzoną umowy o pracę i znalazło wprost wskazanie w treści oświadczenia pracodawcy w tym przedmiocie, czym równocześnie publicznie i wielokrotnie znieważył i poniżył pokrzywdzoną w drodze powyższych zarzutów i określeń, w szczególności opisując pokrzywdzoną publicznie jako wielokrotna oszustkę i swym zachowaniem wyczerpał dyspozycję z art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 w zw. z art. 12 § 1 kk.

Przepis art. 212 kk penalizuje zachowanie polegające na pomówieniu, m. in., innej osoby o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności (art. 212 §1 kk) przy użyciu środków masowego komunikowania (art. 212 §2 kk). Przestępstwo zniesławienia (zarówno w typie podstawowym, jak i kwalifikowanym) jest występkiem powszechnym i umyślnym, które można popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Ten ostatni zachodzi w sytuacji, gdy stawiający zarzut przewiduje możliwość poniżenia lub podważenia dobrego imienia innej osoby, grupy osób lub instytucji i z tym się godzi. Przedmiotem ochrony przepisu art. 212 kk jest cześć, godność i egzystencja w społeczeństwie. Na płaszczyźnie zniesławienia „cześć” jest kategorią normatywną, obejmującą dobro osobiste w postaci prawa do domniemania i zachowania dobrego, nieskalanego imienia, przestrzegania uczciwych zasad postępowania, a ponadto posiadania kompetencji prawnych i faktycznych do piastowania danego stanowiska oraz wykonywania zawodu lub określonego rodzaju działalności. Ochrona czci i dobrego imienia przysługuje każdemu człowiekowi, niezależnie od tego, jaką cieszy się on opinią (porównaj: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 listopada 2004 roku, w sprawie IV KK 132/04, opublikowany w OSNKW 2004/1/1982). Zniesławienie, na co wskazuje sama nazwa tego występku, godzi w sławę innego podmiotu, postrzeganą jako jego dobre imię i domniemanie wszelkich cech pozytywnych. Pomawianie polega na podnoszeniu zarzutu bądź na jego rozgłoszeniu. W zakresie znaczeniowym pomawiania mieści się oskarżanie, zarzucanie, przypisywanie, posądzanie, podejrzewanie o postępowanie lub właściwości negatywnie rzutujące na ocenę podmiotu, mające charakter poniżający w opinii publicznej, podrywający zaufanie społeczne. Treścią pomówienia z reguły są informacje nieprawdziwe, chociaż z treści art. 213 kk można wyprowadzić wniosek, że karalne pomówienie w określonych warunkach może obejmować swoją treścią także informacje polegające na prawdzie. Kwalifikowanym typem zniesławienia jest to dokonane za pomocą środków masowego komunikowania. Pojęcie to jest nieostre, chociaż nie budzi sporu w doktrynie i orzecznictwie, iż chodzi o każdy instrument służący do publicznego przekazywania informacji (tak: Marek Mozgawa w Marek Mozgawa (red.), Kodeks karny. Praktyczny komentarz, Wolters Kluwer 2015). Trybunał Konstytucyjny uznał, że do środków masowego komunikowania należy zaliczyć środki łącznie spełniające następujące kryteria istnienia masowego odbiorcy, aktualności, krótkotrwałości informacji, powszechnego dostępu do niej i szybkiego tracenia na aktualności (tak: Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 30 października 2006 roku, w sprawie P 10/06, opublikowanym w OTK-A 2006/9/128). Jakkolwiek charakter użycia środków masowego komunikowania będzie miał dostępny dla każdego przekaz internetowy, nawet gdy informacje skierowane będą do określonego, ograniczonego kręgu osób, np. zarejestrowanych użytkowników. Co istotne, chwilą dokonania przestępstwa zniesławienia polegającego na umieszczeniu informacji zniesławiających w Internecie jest moment dokonania stosownego wpisu (porównaj: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2010 roku, w sprawie I KZP 7/10, opublikowane w OSNKW 2010/9/75).

Określona w art. 216 kk zniewaga jest przestępstwem skierowanym przeciwko godności osobistej człowieka (cześć wewnętrzna). Przepis ten chroni godność osobistą każdej osoby bez względu na jej wiek, płeć, pochodzenie i status społeczny. Przepis art. 216 § 1 kk nie precyzuje sposobów zachowania się sprawcy, używając ogólnego określenia "znieważa". W języku ogólnym "znieważać" to "ubliżyć komuś, zachować się względem kogoś w sposób obraźliwy, zelżyć kogoś". "Zniewaga" to "ubliżenie komuś słowem lub czynem" (M. Szymczak red.: Słownik języka polskiego, Warszawa 1989, t. III, s. 1149; S. Dubisz red.: Uniwersalny słownik języka polskiego, t. IV, Warszawa 2003, s. 1056). Warto dodać, że w języku ogólnym "zelżyć kogoś" to "obrzucić go obelgami, ordynarnymi słowami, znieważyć słownie" (M. Szymczak red.: Słownik języka polskiego, Warszawa 1989, t. III, s. 100; S. Dubisz red.: Uniwersalny słownik języka polskiego, t. IV, Warszawa 2003, s. 962). Ze względu na przedmiot ochrony, jakim jest godność człowieka, za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. O tym czy zachowanie to ma charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe (W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga, s. 165-169). Najczęściej zniewaga ma formę wypowiedzi słownej (użycia słów wulgarnych, epitetów). Omawianego przestępstwa można się dopuścić jedynie w formie działania. Ustawodawca określa sytuacje, w których można się dopuścić zniewagi. Może więc ona nastąpić w obecności pokrzywdzonego (zniewaga bezpośrednia), warunkiem karalności jest działanie publiczne. Ustawodawca w art. 216 § 2 kk wprowadził kwalifikowany typ przestępstwa zniewagi polegający na dopuszczeniu się tego czynu za pomocą środków masowego komunikowania, co stanowi szczególny rodzaj zniewagi publicznej. Zniewaga jest przestępstwem formalnym. Do jego dokonania nie jest bowiem wymagany żaden konkretny skutek, w szczególności by adresat znieważającej wypowiedzi poczuł się dotknięty w swej godności albo by znieważające pismo dotarło do niego. Jest jednak niewątpliwe, że osiągnięcie "efektu" znieważenia ma decydujące znaczenie w realizacji odpowiedzialności karnej.

Wskazać należy, iż słowa jakie padły z ust oskarżonego z całą pewnością stanowią pomówienie, zaś nazwanie oskarżycielki prywatnej oszustką stanowi jej zniewagę. W tym miejscu należy wskazać, że nie zachowało się niestety oryginalne nagranie z przebiegu posiedzenia, lecz okoliczność tę można było ustalić na podstawie zeznań omówionych świadków. Przebieg dyskusji jaki wyłania się z lektury protokołu posiedzenia istotnie prowadzi do wniosku że jego uczestnicy byli zaskoczeni koniecznością zapłacenia faktur, jednak twierdzenia „gdybym wiedział że za Kongres wyjazdowy musi zapłacić Związek (...) to bym się na to nie zgodził” są zdaniem sądu naiwne. Nie jest dla Sądu argumentem że mówiło się o tym, iż Kongres ma odbyć się bez kosztowo z punktu widzenia Związku (...). Skoro zarząd zadecydował o tym że kongres będzie dwudniowy i poza W., to trzeba było dyskutować o kosztach przed podjęciem uchwały, a nie potem. Wówczas byłby czas na dopracowanie wszelkich szczegółów. Jeśli była uchwała, to trzeba było ją wykonać, co więcej jeżeli Kongres był dwudniowy i zarezerwowane były noclegi, to uczestnicy winni byli pozostać do następnego dnia. Nie trzeba posiadać gruntownej wiedzy prawniczej, by ocenić zapisy umowy z K. N.. Na 7 dni przed imprezą można było skorygować listę noclegów. Skoro tego nie zrobiono, to hotel wystawił fakturę nawet za niezrealizowane noclegi i wyżywienie. Jeśli nie było uczestników, to Prezes J. B. odmówił finansowania w tym zakresie usług hotelowych ze środków Rady (...), które sa środkami publicznym. W tym stanie rzeczy nie zasłużenie wszelkie pretensje zostały skierowanie od oskarżycielki prywatnej. Usiłowała to wyjaśnić i jak wynika to z jej zeznań, nie przyjęto za wystarczające jej informacji i złożonych dokumentów. Została pomówiona o cechy osoby niegodnej, niekompetentnej oszustki osoby „kręcącej lody”, co w języku potocznym znaczy robić nieczyste interesy, bogacić się w sposób nielegalny. Oszukiwać z kolei znaczy wprowadzić kogoś w błąd, wyzyskiwać czyjąś niezdolność rozpoznania znaczenia czynów by się jej kosztem wzbogacić. Ostatecznie podjęto nieuprawnioną z punktu widzenia kompetencji Prezydium decyzję o dyscyplinarnym zwolnieniu oskarżycielki prywatnej.

Sąd jednak warunkowo umorzył postepowanie wobec oskarżonego J. P..

Zważyć należy, iż warunkowe umorzenie postępowania może być orzeczone tylko w razie spełnienia przesłanek określonych w przepisie art. 66 kk. Podkreślić przy tym należy, iż przesłanki wskazane w § 1 art. 66 kk muszą być spełnione bezwzględnie, a nadto w kumulacji z przesłankę określoną w § 2 tego przepisu, przy czym znaczenie realizacji przesłanek określonych w art. 66 kk ma równą wagę.

Jednakże podstawowe znaczenie dla możliwości orzeczenia warunkowego umorzenia postępowania mają przesłanki określone w § 1 przepisu. Wynika to zarówno z ich zakresu, jak i treści. Dodatkowo bez kumulatywnej realizacji wszystkich przesłanek wymienionych w § 1 art. 66 kk orzeczenie warunkowego umorzenia postępowania nie jest możliwe.

Pierwszą przesłanką jest to, iż wina i stopień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne. Przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu należy kierować się kryteriami wskazanymi w art. 115 § 2 kk, mając na uwadze zarówno okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe. Do okoliczności przedmiotowych można zaliczyć rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, czy rodzaj naruszonych reguł ostrożności. Do okoliczności podmiotowych zaliczyć należy w szczególności zamiar sprawcy, a nadto motywację sprawcy. Dodatkowo do zespołu okoliczności wpływających na ocenę społecznej szkodliwości czynu należy również okoliczność o charakterze podmiotowo-przedmiotowym, a mianowicie sposób działania sprawcy, który z jednej strony obrazuje zewnętrzną formę jego zachowania, a z drugiej strony jest wyrazem jego nastawienia psychicznego.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie powyższa przesłanka nieznacznego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu została spełniona. Należy również mieć na uwadze motywację jaką kierował się oskarżony. Nie chodziło mu przecież o interes prywatny, a interes Związku (...). Jako wieloletni działacz Związku (...) dbał o interesy Związku oraz znając jego sytuację finansową, zareagował zbyt impulsywnie i niewspółmiernie do okoliczności, gdy dowiedział się że (...) musie wypłacić znaczną sumę pieniędzy. Kolejnym argumentem jest to, że słowa jakie dotknęły pokrzywdzoną wypowiedziane były w ograniczonym kręgu osób. Te okoliczności świadczą o mniejszym stopniu winy oskarżonego.

Kolejną przesłanką jest niekaralność sprawcy za przestępstwo umyślne. Należy stwierdzić, iż z aktualnej karty karnej oskarżonego wynika, iż nie był dotychczas karany (k. 58). Właściwości i warunki osobiste oskarżonego jego uprzednia niekaralność dają również zdaniem Sądu rękojmie tego, że był to jedynie incydent w jego życiu

Następna z przesłanek, aczkolwiek odnosi się do przeszłości i dotyczy dotychczasowego sposobu życia sprawcy, a także teraźniejszości i dotyczy postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych – ma znaczenie prognostyczne, że sprawca nawet w razie warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

Sąd dokonał w przedmiotowej sprawie wnikliwej oceny postawy oskarżonego i ocenił jego warunki i właściwości osobiste pozytywnie. Należy wskazać, iż oskarżony jest w podeszłym wieku, prowadzi ustabilizowane życie, ma wykształcenie średnie techniczne, prowadzi działalność gospodarczą w branży budowlanej osiągając dochody około 10- 15 tysięcy złotych. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż czyn, którego się dopuścił, były incydentem w jego długim życiu i w ocenie Sądu, analizując dotychczasową linię życiową oskarżonego, należy wysnuć wniosek, że w przyszłości w żaden sposób nie będzie on naruszał porządku prawnego.

W art. 66 § 2 kk wskazana została nadto przesłanka, która musi zaistnieć kumulatywnie z przesłankami powyżej wymienionymi – czyn zarzucany sprawcy nie może być zagrożony karą wyższą, niż pięć lat pozbawienia wolności. Warunek powyższy zostaje spełniony w stosunku do czynu opisanego w art. 212 § 1 w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 w zw. z art. 12 § 1 kk.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. P.

Sąd mając na uwadze powyższe rozważania, uznał, iż zasadnym jest na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk zastosowanie wobec oskarżonego J. P. warunkowego umorzenia postępowania na okres jednego roku próby. Oskarżony zasługuje bowiem na danie mu szansy poprzez zastosowanie względem niego w/w instytucji. Sąd miał przy tym na uwadze incydentalny charakter czynu popełnionego przez oskarżonego. Zdaniem Sądu, wskazany okres próby pozwoli zweryfikować trafność prognozy kryminalistycznej postawionej wobec oskarżonego, a jednocześnie pozwoli skontrolować postawę i zachowanie oskarżonego w tym czasie.

J. P.

Zważyć przy tym należy, iż stosując warunkowe umorzenie postępowania, jednocześnie oczekuje się od sprawcy czynu, spełnienia określonych warunków, pod rygorem określonych konsekwencji w razie ich niespełnienia w postaci podjęcia postępowania warunkowo umorzonego. Z tych względów sąd na podstawie art. 67 § 3 kk umarzając warunkowo postępowanie orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz oskarżycielki prywatnej nawiązki w wysokości 1000 zł. płatnej na rachunek Fundacji (...) (KRS (...)). Podkreślić należy, ze w przypadku warunkowego umorzenia postępowania sąd orzeka obowiązek naprawienia szkody, a w miarę możliwości również zadośćuczynienie albo zamiast tych obowiązków nawiązkę. Innymi słowy, jeżeli nie ma szkody, to nie można orzec odszkodowania, ale w takim przypadku możliwe jest orzeczenie nawiązki. Sąd uznał jednak że wnioskowana przez oskarżycielkę nawiązka nie jest adekwatna do zawartości kryminalnej czynu oskarżonego. Nałożenie przez Sąd takiego obowiązku musi stanowić dolegliwość dla oskarżonego jednak nie może ona przekraczać stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości zachowania sprawcy. Sąd ma tej mierze daleko posunięta swobodę i korzystając z niej określił wysokość nawiązki na kwotę 1000 zł, która zgodnie z wolą oskarżycielki prywatnej oskarżony winien wpłacić na rzecz w/w fundacji.

J. P.

Dodatkowo Sąd na podstawie z art. 67 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 74 § 1 kk nałożył na oskarżonego J. P. obowiązek pisemnego przeproszenia pokrzywdzonej poprzez odczytanie tekstu przeprosin podczas obrad, najbliższego po uprawomocnieniu się wyroku, posiedzenia Prezydium Związku (...) i załączenia tekstu przeprosin do protokołu tego posiedzenia. W tym aspekcie Sąd przychylił się do wniosku oskarżycielki by były to przeprosiny na piśmie i odczytane na posiedzeniu najbliższego, po uprawomocnieniu się wyroku, posiedzenia Prezydium. Poza tym oskarżony wielokrotnie deklarował, że jest w stanie przeprosić oskarżycielkę.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd na podstawie art. 629 kpk zasądził od oskarżonego J. P. na rzecz oskarżycielki prywatnej kwotę 300 zł tytułem zwrotu zapłaconej zryczałtowanej wysokości wydatków oraz na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zło stanowiących opłatę sądową. W ocenie Sądu to zachowanie oskarżonego doprowadziło do procesu i to on powinien ponieść tego finansowe konsekwencje.

7.Podpis

Dodano: 21 stycznia 2025, Opublikował(a): Aldona Makać-Waluś
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: SSR Paweł Macuga
Data wytworzenia informacji: 5 marca 2021