Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

X K 355 /23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

1) R. P.,

2) K. G.

3) A. M.

4) R. J.

W skardze- prywatnym akcie oskarżenia wniesionym przez W. K. R. P., K. G., A. M. i R. J. oskarżono o to, że w dniu 3 września 2021r w W., publicznie, za pomocą środków masowego komunikowania, w tekście opublikowanym na stronie www.(...) ogólnie dostępnym pod adresem https://www/(...) zatytułowanym „(...)”, podając nieprawdziwe informacje odnośnie osoby W. K., a w szczególności co do jego wyksztalcenia, zawodowego doświadczenia, posiadanych wyróżnień i odznaczeń, pomówił go o to, że publicznie podaje on nieprawdę w tym zakresie, przypisując sobie kompetencje, oznaczenia, wyróżnienia, których faktycznie nie posiada, czyli o takie zachowanie, które mogło go poniżyć w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania niezbędnego dla wykonywanego zawodu i prowadzonej działalności, tj o czyn z art. 212 § 1 i 2 kk.

W uzasadnieniu skargi (k. 3) uszczegółowiono i sprecyzowano, że w omawianym artykule podano, że W. K. kłamie poprzez: przypisywanie sobie medalu B. O., gdyż takie odznaczenie nie istnieje, twierdzenie, że otrzymał medal papieski „Order(...)gdyż takie odznaczenie nie istnieje, twierdzenie, że został uhonorowany nagrodą (...), twierdzenie, że jest kawalerem Orderu Św. Ł. i Orderu św S., informowanie, że został przez Prezydenta RP odznaczony „(...)”.

Sąd przyjął w ramach zarzuconego czynu, że oskarżeni R. P., K. G., A. M. i R. J. działając wspólnie i w porozumieniu w dniu 3 września 2021r w W., publicznie, za pomocą środków masowego komunikowania, w tekście opublikowanym na stronie www.gov.pl ogólnie dostępnym pod adresem https://(...) zatytułowanym „(...)”, podali nieprawdziwą informacje, iż oskarżyciel prywatny W. K. w sposób niezgodny z prawdą publicznie informował, iż posiada on odznaczenie państwowe (...) przyznane przez Prezydenta RP, a rzeczywistości nie posiadał on takiego odznaczenia, co mogło go poniżyć w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania niezbędnego dla wykonywanego zawodu i prowadzonej działalności, co stanowi czyn z art. 212 § 1 i 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni są pracownikami zatrudnionymi w Kancelarii (...) (K. G.) oraz w Instytucie (...)(R. P., A. M. i R. J.) . Oskarżeni uczestniczyli w projekcie „Sprawna telekomunikacja mobilna jako klucz do rozwoju i bezpieczeństwa”. Oskarżeni w ramach zespołu publikowali w internecie artykuły zatytułowane jako „powiedz sprawdzam”, w którym rozprawiali się oni z poglądami, stanowiskami nierzetelnymi, nieprawdziwymi, stanowiącymi tzw. „fake-newsy”. W Oskarżeni działając wspólnie i porozumieniu opracowali artykuł dotyczący oskarżyciela prywatnego W. K.. W dniu 3 września 2021r oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu, publicznie, za pomocą środków masowego komunikowania, w tekście opublikowanym na stronie www.(...) ogólnie dostępnym pod adresem https://www/(...) zatytułowanym „(...)”, podali nieprawdziwą informacje, iż oskarżyciel prywatny W. K. w sposób niezgodny z prawdą publicznie informował, iż posiada on odznaczenie państwowe (...) przyznane przez Prezydenta RP, a rzeczywistości nie posiadał on takiego odznaczenia, co mogło go poniżyć w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania niezbędnego dla wykonywanego zawodu i prowadzonej działalności, co stanowi czyn z art. 212 § 1 i 2 kk. W rzeczywistości Oskarżyciel prywatny W. K. otrzymał w/w odznaczenie w 2013 roku. Oskarżeni w zamieszczonym w internecie artykule nie podawali natomiast nieprawdziwych informacji odnośnie nieposiadania przez oskarżyciela prywatnego tytułu naukowego doktora, ani nie podawali nieprawdziwych informacji co do wykształcenia oskarżyciela prywatnego. Oskarżeni kwestionując posiadanie przez oskarżyciela prywatnego tytułów Kawalera Orderu Św. Ł. i św. S. odnosili się do posiadania przez oskarżyciela prywatnego konkretnego, tak opisanego tytułu Kawalera w/w orderów, podobnie informowali oni, że oskarżyciel prywatny nie otrzymał tytułu brzmiącego „Papieski Order (...)”, ani też „Medalu (...)”, co odpowiadało prawdzie, ponieważ dokładnie tak brzmiących odznaczeń pokrzywdzony nie posiadał. Również informacja o nieotrzymaniu przez pokrzywdzonego (...) nie była nieprawdziwa. Oskarżeni opracowując i zamieszczając w internecie informacje o tytułach, odznaczenia oskarżenia działali w przeświadczeniu, że informacje te są prawdziwe, działalni oni ponadto w obronie społecznie uzasadnionego interesu.

Wyjaśnienia oskarżonych

k.110-117

zeznania złożone w charakterze świadka przez oskarżyciela prywatnego W. K.

k. 118-120, 218-226, 259-260

Zeznania świadków M. S. i G. C.

k. 449-451, k. 456-457

Dokumenty:

Skarga w trybie art. 488 kpk wraz z załączonymi dokumentami

Pismo procesowe pełnomocnika oskarżyciela prywatnego wraz z załączonymi dokumentami

Pisma procesowe obrońców oskarżonych wraz z załączonymi dokumentami

Pismo z Kancelarii (...)

Odpowiedzi oskarżonych na prywatny akt oskarżenia

Pismo z (...) Stowarzyszenia (...)

Pismo z (...) wraz z załącznikami

k. 1-22

k. 130-140, k. 232-249

k. 143-216

k. 24

k. 68-71, 80-81, 83-84, 86-87

k. 252-253

k. 286-446

Oskarżeni nie byli dotychczas karani za popełnienie przestępstw

Informacja z KRK

k. 121-128

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonych R. P., K. G., A. M. i R. J.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych w części w której słuchani na rozprawie potwierdzili oni treść złożonych przez siebie odpowiedzi na prywatny akt oskarżenia.

Oskarżona K. G. nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu, złożyła ona na rozprawie obszerne wyjaśnienia w których potwierdziła ona, że artykuł zamieszczony w internecie powstał w wyniku prac zespołu projektowego. Oskarżona przedstawiła cele oraz okoliczności, w jakich zespół realizował projekt, w ramach którego opracowano i zamieszczono w interncie przedmiotowy artykuł. Oskarżona podała m. in, że w ramach realizowanego projektu członkowie zespołu podpisali umowę dot. dofinansowania, ale już wcześniej niejako doraźnie uruchomili oni akcję polegającą na dementowaniu nieprawdziwych informacji pojawiających się w internecie m. in. dotyczących sieci 5G, był to cykl, gdzie artykuły zamieszczane w internecie były sygnowane tytułem „powiedz- sprawdzam”, gdzie rozprawiali się oni z różnymi „fake-newsami”. Oskarżona wyjaśniła, że obecni na sali to część tego zespołu, w tej chwili ten zespół jest większy, są to także pracownicy niemerytoryczni. W dalszej części wyjaśnień oskarżona omawiała film, nagranie umieszczone w internecie przez W. K., którego tytuł brzmiał „(...)”, podnosząc, że nagranie to zawierało szereg kłamstw, manipulacji, niesprawdzonych informacji o charakterze pseudonaukowym. Oskarżona wyjaśniła, że ustalono, że W. K. nie może na terenie kraju posługiwać się tytułem doktora, którym to tytułem się posługiwał. Oskarżona wyjaśniła ponadto, że W. K. na swoje stronie internetowej podawał informacje jakoby otrzymał on medal B. O., podczas gdy medal taki nie istnieje.

Oskarżony R. P. słuchany na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Potwierdził on swoją odpowiedź na prywatny akt oskarżenia oraz potwierdził wyjaśnienia złożone przez K. G.. W swoich wyjaśnieniach odnosił się on do pewnych kwestii technicznych związanych z funkcjonowanie sieci 5G.

Oskarżona A. M. słuchana na rozprawie nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu. Potwierdziła ona swoją odpowiedź na prywatny akt oskarżenia oraz potwierdziła wyjaśnienia złożone przez K. G..

Oskarżony R. J. słuchany na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Potwierdził on swoją odpowiedź na prywatny akt oskarżenia oraz potwierdził wyjaśnienia złożone przez K. G..

W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonych zasadniczo zasługują na wiarę, po pierwsze wyjaśnienia te pokrywają się z odpowiedziami na prywatny akt oskarżenia, które były podtrzymywane przez oskarżonych na rozprawie. Z drugiej strony wyjaśnienia złożone przez K. G. współgrają z zeznaniami świadków M. S. i G. C. oraz w zakresie posiadania przez W. K. medalu określnego „medalem B. O.” i kwestii możliwości posługiwania się przez niego tytułem doktora mają one potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego, a ponadto trzeba podkreślić, że pokrzywdzony w swoich zeznaniach jak i twierdzeniach zawartych w prywatnym akcie oskarżenia nie odnosił się wprost, jednak również nie przeczył depozycjom oskarżonych co do dezinformujących, wprowadzających w błąd, czy bezpodstawnych treści głoszonych przez niego, a dotyczących kwestii pseudonaukowych, oddziaływania sieci 5G. Trzeba odnotować, że wyjaśnienia oskarżonej K. G. są spójne z odpowiedziami na prywatny akt oskarżenia wszystkich oskarżonych co do tego, że oskarżeni wspólnie i w porozumieniu zamieścili w przedmiotowym artykule informacje o tym, że oskarżyciel prywatny nie posiada określonych odznaczeń i nagród i publicznie podał w tym zakresie nieprawdziwe informacje. Sąd rozpatrywał wyjaśnienia oskarżonych złożone na rozprawie łącznie z odpowiedziami na prywatny akt oskarżenia, z odpowiedzi na prywatny akt oskarżenia wynika zaś wyraźnie (strona 3 odpowiedzi), że wszyscy oskarżeni, działając wspólnie i w porozumieniu w ramach opisywanego zespołu, wspólnie dokonali sprawdzenia faktycznego wykształcenia oraz doświadczenia oskarżyciela prywatnego, w wyniku czego doszli do wniosku, że oskarżyciel prywatny posługiwał się manipulacją nazewnictwa poszczególnych odznaczeń, w dalszej części odpowiedzi oskarżeni odnosili się do poszczególnych odznaczeń i tytułów oskarżyciela prywatnego. W związku z powyższym sąd uznał, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu opracowali informacje dot. oskarżyciela prywatnego, które są przedmiotem prywatnego aktu oskarżenia oraz zamieścili je w interncie. Należy w tym miejscu podkreślić, że dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne ustalenie, iż to wszyscy oskarżenia fizycznie wytworzyli i zamieścili informacje o oskarżonym w internecie, a wystarczającym jest, iż odbyło się to w ramach wspólnego porozumienia, planu oskarżonych. Dla ustalenia działania przez oskarżonych wspólnie i w porozumieniu nie miało również istotnego znaczenia, że przedmiotowy artykuł nie został podpisany przez oskarżonych. Należy zaznaczyć, że w zakresie, w jakim oskarżonym w wyroku przypisano dokonanie pomówienia pokrzywdzonego, a więc w zakresie rzekomego nieposiadania przez niego odznaczenia (...), treść odpowiedzi na prywatny akt oskarżenia jest spójna w zeznaniami pokrzywdzonego, albowiem w odpowiedzi na akt oskarżenia oskarżeni nie kwestionowali, a wręcz przyznawali, że pokrzywdzony otrzymał takie odznaczenie (strona 4 odpowiedzi na prywatny akt oskarżenia).

zeznania pokrzywdzonego W. K.

Zeznania świadka zasadniczo zasługują na wiarę, chociaż nie wszystkie zeznania miały istotne znaczenie dla czynu przypisanego oskarżonym w punkcie 1 wyroku. Należy odnotować, że pokrzywdzony w złożonych zeznaniach nie podważał stanowiska oskarżonych, że nie jest uprawniony do posługiwania na terenie kraju tytułem doktora, ani też nie podważał krytyki oskarżonych w zakresie głoszonych przez siebie poglądów. Odnośnie jednak kwestionowanych przez oskarżonych odznaczeń, pokrzywdzony przy pomocy złożonych do akt dokumentów wykazał, że określone tytuły, chociaż co należy pokreślić, nie o takim brzemieniu, jak dementowali to oskarżeni, otrzymał. Tym nie mniej w istotnym, mającym znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, tj co do posiadania odznaczenia państwowego (...), pokrzywdzony w swoich zeznaniach potwierdził, że odznaczenie to otrzymał, co także potwierdził przy pomocy kopii legitymacji poświadczającej przyznanie tego odznaczenia w 2013 roku.

Zeznania świadków M. S. i G. C.

Zeznania świadków zasługują na wiarę, brak podstaw do podważania zeznań świadków, są one ponadto spójne z dokumentami przedłożonymi przez świadków (k. 24, k. 286-333, 335-446). Zeznania świadków wprawdzie nie przesądzają o tym, że oskarżenia wspólnie i porozumieniu opracowali przedmioty artykuł, który jest podstawą prywatnego aktu oskarżenia, tym nie mnie jednak zeznania świadków uprawdopodabniają taką ocenę, z całą pewnością nie wykluczają takiego ustalenia.

Dokumenty złożone do akt sprawy przez strony oraz uzyskane przez sąd.

Dokumenty postaci dokumentów dotyczących organizacji pracy zespołu w którym uczestniczyli oskarżeni, a który opracował kwestionowany przez pokrzywdzonego artykuł nie budzą wątpliwości, nie były one kwestionowane przez strony, zostały złożone przez przedstawicieli instytucji państwowych, a dotyczą działalności tych instytucji.

Nie sposób podważać również dokumentów złożonych do akt przez strony, tj przez obrońców oskarżonych, dokumenty te z jednej strony dotyczyły wystąpień oskarżyciela prywatnego, używania przez niego tytułu doktora, a z drugiej strony dokumenty te poddawały w wątpliwość otrzymanie niektórych z tytułów przez oskarżyciela prywatnego. W tym zakresie trzeba stwierdzić, że oskarżyciel prywatny wykazał, że otrzymał on oznaczenie (...), a odnośnie pozostałych odznaczeń, oskarżyciel prywatny wprawdzie przy pomocy dokumentów wykazywał, że tytuły, odznaczenia otrzymywał, jednak po części ich brzmienie różniło się od tego, do czego odnosili się oskarżeni, ponadto sąd przypisał oskarżonym jedynie pomówienie określone w art. 212 par. 1 i 2 kk w zakresie podania informacji o rzekomym nieposiadaniu odznaczenia (...), co czyniło zbytecznym dokonywanie w ramach postępowania kategorycznych ustaleń co do dokładnego czasu i okoliczności przyznania pokrzywdzonemu innych odznaczeń.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II

Oskarżeni: R. P., K. G., A. M. i R. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy świadczy o tym, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu popełnili występek z art. 212 par. 1 i 2 kk, polegający na tym, że na stronie internetowej w opublikowanym artykule dotyczącym osoby pokrzywdzonego W. K. pomówili pokrzywdzonego o to, że publicznie podaje on nieprawdę twierdząc, że otrzymał on odznaczenie państwowe w postaci (...), podczas gdy w rzeczywistości nie otrzymał on takiego odznaczenia. Pokrzywdzony wykazał bowiem bezsprzecznie, że w 2013r został on odznaczony przez Prezydenta RP odznaczeniem państwowym, tj (...), a zatem podawana przez oskarżonych informacja dotycząca pokrzywdzonego, jakoby nieprawdzie informował, że posiada takie odznaczenie, jest niezgodna z prawdą, a ponadto sąd uznał, że przypisanie pokrzywdzonemu takiego postępowania, biorąc pod uwagę sposób oraz miejsce umieszczenia przez oskarżonych tych informacji, mogło narazić pokrzywdzonego na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania prowadzonej przez niego działalności. Sąd uznał ponadto, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że oskarżeni dopuścili się przypisanego im występku z art. 212 par. 1 i 2 kk, działając wspólnie i w porozumieniu. Za taką oceną przemawiały z jednej strony wyjaśnienia oskarżonej K. G. złożone na rozprawie, potwierdzane także przez pozostałych oskarżonych, a z drugiej strony treść odpowiedzi na prywatny akt oskarżenia złożonych przez wszystkich oskarżonych, które to odpowiedzi na prywatny akt oskarżenia, co należy podkreślić, były podtrzymywane przez oskarżonych w trakcie wyjaśnień na rozprawie. W odpowiedziach na prywatny akt oskarżenia (strona 3) oskarżeni podnieśli m. in, że: „przez opublikowaniem artykułu zespół osób pracujących przy jego tworzeniu, w tym również ja, dokonaliśmy szeregu działań w celu ustalenia stanu faktyczne wykształcenia i doświadczenia oskarżyciela prywatnego. W wyniku tych ustaleń doszliśmy do wniosku, że oskarżyciel prywatny posługuje się manipulacją nazewnictwa poszczególnych odznaczeń aby przekonać opinię publiczną że jest ekspertem w dziedzinie telefonii komórkowej podczas gdy wykształcenie i doświadczenie oskarżyciela prywatnego świadczyły wówczas co innego”. Należy dodatkowo zauważyć, że zeznania słuchanych w sprawie świadków oraz treść pism złożonych przez tych świadków, jakkolwiek nie stanowią bezpośredniego dowodu na to, że oskarżeni wspólnie i w porozumieniu opracowali przedmiotową zniesławiającą pokrzywdzonego informację zamieszczoną na stronie internetowej, jednak dowody te uprawdopodobniają takie ustalenie, a całą pewnością ustalenia takiego nie wykluczają. Odpowiedzi złożone przez oskarżonych na prywatny akt oskarżenia, potwierdzane na rozprawie, w powiązaniu z pozostałymi dowodami uzasadniają zatem zdaniem sądu ocenę, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu pomówili oskarżyciela prywatnego o to, że niezgodnie z prawdą informował on o posiadaniu odznaczenia państwowego w postaci (...). Należy podkreślić, że pokrzywdzony W. K. przedkładając kopię legitymacji Nr (...)(k. 131) wykazał, że został odznaczony na mocy postanowienia Prezydenta RP z dnia 26.11. 2013r (...), czego- co również należy odnotować- oskarżeni nie kwestionowali w złożonych przez nich odpowiedziach na prywatny akt oskarżenia, a wręcz przyznawali, że pokrzywdzony otrzymał takie odznaczenie. Należy stwierdzić, że odznaczenie (...) stanowi odznaczenie państwowe wysokiej rangi, przyznane na podstawie przepisów ustawy przez Prezydenta RP, pokrzywdzonemu przyznano to odznaczenie na kilka lat przez opublikowaniem przez oskarżonych przedmiotowego artykułu, a zatem uzasadniona jest ocena, że podana przez oskarżonych informacja o tym, że pokrzywdzony nie posiada takiego odznaczenia była nieprawdziwa oraz iż oskarżeni mogli i powinni ustalić, że pokrzywdzony faktycznie posiada takie odznaczenie. W opinii sądu podanie przez oskarżonych za pomocą środków masowego komunikowania, na stronie wskazującej na związek z instytucjami rządowymi (w nazwie ze skrótem „(...)”), iż oskarżyciel prywatny nieprawdziwie publicznie informuje, iż otrzymał odznaczenie (...) stanowiło pomówienie w rozumieniu art. 212 par. 1 i 2 kk. Trzeb zauważyć, że występek z art. 212 par. 1 kk należy do kategorii przestępstw formalnych, dla jego popełnienia nie jest konieczne zaistnienie skutku w postaci faktycznego poniżenia w opinii publicznej czy utraty zaufania potrzebnego do wykonywania określonej działalności, lecz wystarczające jest narażenie na powyższe. Zdaniem sądu zarzucanie pokrzywdzonemu, że dezinformuje opinię publiczną co do posiadania ważnego odznaczenia państwowego mogło narazić go na utratę potrzebnego zaufania dla prowadzonej działalności, czego nie mogą podważać twierdzenia obrońcy oskarżonej dotyczące braku utraty przez pokrzywdzonego klientów i zyskiwania nowych klientów po publikacji artykułu (k. 186 i następne).

Odnosząc się natomiast do innych kwestionowanych w artykule odznaczeń, tytułów pokrzywdzonego, należy uznać, że zawarte w artykule oskarżonych stwierdzenie, że pokrzywdzony nie otrzymał (...), takie odznaczenie nigdy nie istniało i nie istnieje, nie jest sformułowaniem obiektywnie nieprawdziwym, ponieważ- przyznał to także pokrzywdzony w trakcie przesłuchania na rozprawie- otrzymał on medal od Prezydenta (...) B. O., nie było to jednak odznaczenie który jest nazwane lub może być oficjalnie określane jako medal B. O., jest to bowiem odznaczenie przyznawane od wielu lat, jest ono przyznawane przez każdorazowego Prezydenta (...), nie jest ono w szczególny sposób związane z Prezydentem B. O.. Używane przez pokrzywdzonego określenie (...) było zatem nieprecyzyjne, niepełne, mogło być skutecznie kwestionowane przez oskarżonych. Także podważanie przez oskarżonych, iż pokrzywdzony otrzymał odznaczenie nazwane „Papieski (...)” nie stanowiło pomówienia, nie było określeniem niezgodnym z prawdą, ponieważ pokrzywdzony wykazał wprawdzie, że otrzymał on stosowny tytuł, jednak nie został on przyznany przez Papieża, ani inne władze państwa (...), lecz jedynie przez fundację mającą siedzibę w T. (A.), w nazwie której figuruje postać historyczna papieża Klemensa XI (k. 134 tłumaczenie k. 239), określanie takiego odznaczenia jako odznaczenia „papieskiego” było zatem określeniem na wyrost, nieprecyzyjnym, nie zostało ono bowiem przyznane przez papieża ani osoby działające z jego upoważnienia. Również podważanie tak opisanego tytułu przez oskarżonych nie budzi zastrzeżeń. Odnosząc się do kwestii przyznania pokrzywdzonemu tytułu Kawalera Orderu Św. Ł., należy z kolei zauważyć, że zgodnie z przedłożonym przez pokrzywdzonego dokumentem oraz jego tłumaczeniem (k. 241), pokrzywdzony W. K. w 2014 roku został przyjęty do Rycerskiego i Szpitalnego Zakonu Świętego Ł. z J. jako (...), z czego nie wynika jednoznacznie, aby był on „Kawalerem Orderu Św. Ł.”. W dalszej kolejności trzeba wskazać, że pokrzywdzony W. K. przedstawił ponadto kopię patentu promocyjnego z 2012r, w którym stwierdzono, że zostaje on promowany i odznaczony (...)(k. 138), ale w tytule tego dokumentu nie wpisano, aby pokrzywdzony był (...), do czego odnosiło się kwestionująca powyższy tytuł sformułowanie w artykule oskarżonych. Pokrzywdzony słuchany na rozprawie na okoliczność posiadania tego odznaczenia podał natomiast, że jest kilka odłamów orderu św. S., nawzajem nie uznających się, a każdy rości sobie pretensję do bycia jedynym słusznym. (k. 223). Także w odniesieniu do Orderu św. Ł. pokrzywdzony przyznał, że jest kilka komandorii i odłamów tego orderu (k. 224). Nie można także uznać jako stwierdzenia dokładnego i w pełni odpowiadającego prawdzie, że pokrzywdzony W. K. otrzymał nagrodę (...), przyznaną przez (...) Stowarzyszenie (...), ponieważ pokrzywdzony wykazał (k. 132,133), iż otrzymał on w 2012 roku (...) dla (...) Stowarzyszenia (...) oraz iż otrzymał on tytuł Produkt R. (...) za serię preparatów do pielęgnacji stopu cukrzycowej w konkursie (...), co nie jest jednak równoznaczne z podważanym przez oskarżonych stwierdzeniem, że pokrzywdzony otrzymał nagrodę (...). Z pisma skierowanego przez zarząd główny (...) Stowarzyszenia (...) (k. 252) wynika natomiast, że opisana statuetka (...) za rok 2012 została przyznana firmie (...) sp. zo.o. sp. k., odebrana zaś została przez przedstawiciela tej spółki, tj W. K., przyznanie tej nagrody w/w spółce potwierdza ponadto załączony do akt protokół z posiedzenia kapituły tej nagrody (k. 253). Trzeba zauważyć, że z zeznań pokrzywdzonego (k. 259 ) wynika natomiast, że to prezes (...) Stowarzyszenia (...) zdecydował o wręczeniu mu jeszcze jednej statuetki, poza decyzją kapituły. Sytuacja dotycząca nagrody (...) dla pokrzywdzonego nie była zatem jasna, a pokrzywdzony jak wskazuje zdjęcie (k. 133) otrzymał tytuł brzmiący: Produkt r. (...) w konkursie (...). Należy zatem podkreślić, że oskarżeni w artykule, który jest podstawą prywatnego aktu oskarżenia, kwestionowali otrzymanie przez pokrzywdzonego odznaczeń o ściśle określonych nazwach, odnośnie których zdaniem sądu istotnie nie zostało wykazane, aby pokrzywdzony w przeszłości otrzymał odznaczenia, tytuły o dokładnie takich nazwach, określeniach, jak wskazano to w artykule, a wykazano, że pokrzywdzony otrzymał odznaczenia, tytuły o nieco innym brzmieniu, gdzie jednak różnice pomiędzy faktyczną nazwą i używanymi przez pokrzywdzonego mogą być postrzegane jako istotne, do pewnego stopnia wprowadzające odbiorców w błąd. W związku z tym nie można przyjąć, aby opisywane sformułowania oskarżonych odnoszone do pokrzywdzonego były nieprawdziwe. Z drugiej zaś strony należy uznać, że pokrzywdzony jako osoba występująca publicznie, głosząca treści aspirujące do poglądów naukowych, powinien określać posiadane przez siebie tytuły, odznaczenia w sposób dokładny i precyzyjny, a wobec używania przez pokrzywdzonego określeń nieprecyzyjnych, oskarżonym nie sposób czynić zarzutu z tego, iż podważali oni posiadanie przez pokrzywdzonego wymienianych przez niego w sposób niedokładny, czy wręcz niedbały nazw poszczególnych odznaczeń. W tym miejscu trzeba także stwierdzić, że w odniesieniu do kwestionowanych przez oskarżonych odznaczeń pokrzywdzonego, prawidłowe i kategoryczne ustalenie przez oskarżonych czy pokrzywdzony takie odznaczenia otrzymał byłoby w znacznym stopniu utrudnione. Jak przyznał bowiem pokrzywdzony odnośnie orderu św. S. i Ł., funkcjonują różne odłamy tych organizacji, które przyznają te ordery, a obrońca wykazał, że liście z jednej z takich organizacji nie wskazano pokrzywdzonego jako osoby odznaczonej (k. 224).

Wskazać należy ponadto na to, że podważane tytuły jak (...) Ł., order Św. S., czy odznaczenie (...)nie są odznaczeniami państwowymi, są one przyznawane przez organizacje pozarządowe, podmioty mające siedziby poza krajem, nie są tytułami powszechnie znanymi i uznawanymi, z którymi powszechnie łączne jest uznanie czy szacunek, a zatem te sformułowania dotyczącego pokrzywdzonego nie mogły zdaniem sądu faktycznie poniżyć pokrzywdzonego w opinii publicznej ani narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania przez pokrzywdzonego działalności. W tym miejscu zwrócić należy uwagę jeszcze na to, że artykuł oskarżonych zamieszczony w internecie stanowił obszerny tekst, w którym przede wszystkim podważano, krytykowano określone poglądy, stanowiska, głoszone przez pokrzywdzonego, dopiero w dalszej kolejności podważano w nim posiadanie przez pokrzywdzonego określonych odznaczeń. Oddziaływanie tego artykułu, które mogło istotnie zniechęcić do osoby pokrzywdzonego jako eksperta na polu popularnonaukowym, odnosiło się w głównej mierze do kontrowersyjnych poglądów naukowych, głoszonych przez pokrzywdzonego, które zostały poddane ostrej krytyce przez oskarżonych, co także było istotnym celem opisywanego artykułu. Nie można tracić z pola widzenia, że w zasadniczym stopniu to krytyka poglądów pokrzywdzonego, co nie było jednak przedmiotem zarzutów w akcie oskarżenia, mogła podrywać zaufanie do pokrzywdzonego, a w dużo mniejszym stopniu podważanie tego, że posiada on stosunkowo słabo znane opinii publicznej oznaczenia i tytuły.

W dalszej części rozważań należy uznać, że zarówno treść artykułu opracowanego przez oskarżonych, jak i prezentowane stanowiska oskarżonych przemawiają za oceną, że nie byli oni świadomi tego, że podawane przez nich informacje o nieposiadaniu przez oskarżonego określonych odznaczeń, tytułów są niezgodne z prawdą. Należy natomiast założyć, że oskarżeni, jak wynikało to z wyjaśnień K. G., działali w celu ochrony społecznie uzasadnionego interesu publicznego, a osoba pokrzywdzonego nie była im wcześniej znana, oskarżeni nie mieliby żadnego interesu, aby celowo rozpowszechniać nieprawdziwe informacje pomawiające pokrzywdzonego, zakładali oni raczej, że treść opublikowanego w internecie artykułu jest zgodna z prawdą. Powyższe świadczy o tym, że oskarżeni zakładali, iż podają oni prawdziwe informacje o pokrzywdzonym, czyniąc to w obronie społecznie uzasadnionego interesu, przyjmowali oni zatem, zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność ewentualnego zniesławienia określona w art. 213 par. 2 pkt. 2 kk. W tym miejscu należy odwołać się do przepisu art. 29 kk, zgodnie z którym nie popełnia przestępstwa, kto pozostaje w błędnym, lecz usprawiedliwionym przekonaniu co do istnienia okoliczności wyłączającej bezprawność lub winę. W niniejszej sprawie niezależnie od poczynionych powyżej rozważań trzeba skonstatować, że przekonanie oskarżonych o tym, że oskarżony nie posiada tytułów związanych z orderem św. Ł. i S. czy (...) Stowarzyszeniem (...) czy też medalu przyznanego do Prezydenta (...)było usprawiedliwione.

Tym nie mniej jednak nie można uznać, aby błędne przekonanie oskarżonych o tym, że oskarżony podaje nieprawdę, iż został mu przyznany (...), było usprawiedliwione, ponieważ to odznaczenie, w odróżnieniu od innych oznaczeń i tytułów pokrzywdzonego ma charakter państwowy, zostało przyznane przez Prezydenta RP, na kilka lat przed opublikowaniem artykułu, nie zachodziły okoliczności utrudniające ustalenie czy pokrzywdzony posiada to odznaczenie, a zatem w tym zakresie nie znajduje zastosowania przepis art. 29 kk (pierwsza część zdania tego przepisu).

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Sąd uznał, że przedstawione powyżej okoliczności dotyczące strony przedmiotowej i podmiotowej uzasadniały warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonych. Z jednej bowiem strony należy dostrzec, że oskarżeni są osobami niekaranymi za przestępstwa, którzy prowadzą ustabilizowany tryb życia, z drugiej strony trzeba mieć na uwadze, że oskarżeni opracowując przedmiotowy artykuł dotyczący pokrzywdzonego, działali w obronie społecznie uzasadnionego interesu, dążąc do ujawnienia i zdementowania nieprawdziwych, nierzetelnych w ich ocenie treści głoszonych przez pokrzywdzonego (sąd podziela w tym względzie wyjaśnienia K. G.), jak również należy mieć na względzie, że pokrzywdzony występuje publicznie, cieszy się popularnością wśród użytkowników internetu, oskarżeni dążyli do wyjaśnienia kwestii dotyczących doświadczenia, tytułów i odznaczeń pokrzywdzonego. Oskarżeni zakładali ponadto, iż publikowane treści dotyczące cech i właściwości pokrzywdzonego są zgodne z prawdą, pokrzywdzony określał natomiast w przeważającej mierze nazwy posiadanych odznaczeń w sposób nieprecyzyjny, a w odniesieniu do odznaczeń przyznawanych przez organizacje mające siedziby poza granicami kraju, dokonanie prawidłowych ustaleń przez oskarżonych było w znacznym stopniu utrudnione, ponadto „punkt ciężkości” w kwestionowanym przez pokrzywdzonego artykule oskarżonych położony był raczej na obaleniu pewnych teorii, treści głoszonych przez pokrzywdzonego niż na dementowaniu posiadania przez pokrzywdzonego oznaczeń. Sąd ustalił przy tym, że charakter pomówienia określonego w art. 212 par. 1 i 2 kk miało jedynie zamieszczenie przez oskarżonych nieprawdziwej informacji o pokrzywdzonym, iż niezgodnie z prawdą informuje on o tym, że zostało mu przyznane oznaczenie w postaci (...), ponieważ takie właśnie odznaczenie pokrzywdzony otrzymał, a ranga tego odznaczenia państwowego sprawia, że udzielanie przez pokrzywdzonego fałszywych informacji co do jego posiadania mogłoby narazić go na utratę zaufania potrzebnego do prowadzonej działalności.

Z tych wszystkich względów sąd uznał za zasadne warunkowe umorzenie postępowania (art. 66 par. 1 kk) wobec każdego z oskarżonych na okres próby w wymiarze jednego roku.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

3.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

4.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

II

I

Sąd warunkowo umarzając postępowanie orzekł na podstawie art. 67 par. 3 kk wobec każdego z oskarżonych świadczenie pieniężne w kwocie po 800 zł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonych oraz Pomocy Postpenitencjarnej uznając, że świadczenie pieniężne w takiej kwocie spełni funkcję obowiązku probacyjnego związanego z warunkowym umorzenie postępowania, kwota świadczenia nie jest zbyt dolegliwa dla oskarżonych .

5.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd orzekł, iż koszty procesu ponoszą w częściach równych oskarżeni.

6.  Podpis