Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 2 lipca 2025 r.

Pozwem z dnia 8 października 2024 r. skierowanym przeciwko (...) w (...), powódka (...) wniosła o uchylenie kary porządkowej nagany nałożonej w dniu (...) r. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. (pozew – k. 4-10)

W odpowiedzi na pozew z dnia 5 lutego 2025 r. pozwana (...) w (...) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. (odpowiedź na pozew – k. 40-41)

Na rozprawie w dniu 5 maja 2025 r. strona powodowa wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w zwiększonej stawce ze względu na złożoność sprawy i nakład pracy. (nagranie - k. 80)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

(...) jest zatrudniona w (...) w (...) w okresie od 15 lutego 2010 r. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. (umowa o pracę – k. B/3, umowa o pracę – k. B/38 akt osobowych)

Placówka (...) objęta jest monitoringiem. Nagrania z monitoringu ulegają utracie po 2 tygodniach. (zeznania (...) – nagranie – k. 137)

W placówce (...) w (...) po zakończeniu zajęć (...) wykonywana jest usługa sprzątania. (zeznania (...) – nagranie – k. 137) Zdarza się, że pracownicy (...) po przybyciu do miejsca pracy zastają odłączone kable od sprzętu elektronicznego. (zeznania (...) - nagranie - k. 80)

W dniu 24 lipca 2024 r. (...) po powrocie z delegacji dostarczyła do sekretariatu (...) oryginał certyfikatu o odbytym szkoleniu, który doręczyła pracownikowi (...) - (...). (zeznania powódki - nagranie – k. 137) W tym czasie (...) korzystała z urlopu wypoczynkowego, w związku z czym nie przebywała w miejscu pracy. (zeznania (...) – nagranie – k. 137)

Między (...) a (...) nie istniał konflikt. (zeznania (...) – nagranie – k. 63, zeznania (...) - nagranie - k. 80, zeznania (...) - nagranie – k. 80, zeznania (...) – nagranie – k. 137)

(...) w (...) korzystała z doraźnych usług informatycznych. Pracownik obsługi informatycznej nie przebywał na stałe w placówce (...). (zeznania (...) – nagranie – k. 137)

W dniu 26 maja 2024 r. (...) zgłosiła usterkę głośników w (...). Pracownik obsługi informatycznej nie stwierdził usterki i poinformował pracownicę o przyczynie braku dźwięku – podłączenie kabla do niewłaściwej wtyczki oraz o zdatności sprzętu do użytku. (korespondencja tekstowa – k. 89)

W dniu 3 września 2024 r. (...) ponownie zgłosiła pracownikowi świadczącemu doraźne usługi naprawcze na rzecz (...) usterkę głośników, wskazując jednocześnie, że przyczyną jest celowe działanie innego pracownika o charakterze ciągłym. W dniu 5 września 2024 r. pracownica została poinformowana, że kontrola sprzętu nie wykazała usterki, który pozostaje zdatny do użytku. (korespondencja tekstowa – k. 14)

W dniu 4 września 2024 r. (...) na prośbę pracownika obsługi informatycznej w związku z kolejnym zgłoszeniem przez (...) usterki sprzętu udała się do (...). (...) usunęła usterkę poprzez przełączenie kabla we właściwą wtyczkę, po czym poinformowała (...), jakie działania należy podjąć w celu uzdatnienia sprzętu do użytku. (...) wykazując agresywne zachowanie, oskarżyła pracownicę oraz pracownika obsługi informatycznej o celowe i cykliczne wpinanie kabla w niewłaściwe miejsce. Ponadto zarzuciła (...) kradzież certyfikatu poświadczającego udział w kursie zagranicznym. Pracownica poinformowała (...), że nie przebywa w tym pomieszczeniu podczas jej nieobecności oraz zaprzeczyła, jakoby dopuściła się kradzieży własności. Ponadto przypomniała pracownicy o odpowiedzialności karnej w związku z przestępstwem pomówienia, co skutkowało przejawem agresji ze strony (...) w postaci uderzenia pracownicy skrzydłem drzwi oraz skierowaniem podniesionym tonem słów „niech Pani idzie stąd”. Świadkami zdarzenia byli (...) (zeznania (...) – nagranie – k. 63, skarga – k. 46, zeznania (...) – nagranie – k. 137).

W dniu 4 września 2024 r. (...) złożyła pisemną skargę do Dyrektora (...) na agresywne i niebezpieczne zachowanie (...), które miało miejsce tego dnia. (skarga - k. 46)

W dniu 5 września 2024 r. odbyło się spotkanie, którego uczestnikiem był Dyrektor (...)– (...), Wicedyrektor – (...), przedstawiciel związków zawodowych – (...) oraz (...). (...) odczytała treść skargi złożonej przez (...), następnie (...) została poproszona o odniesienie się. Pracownica po zapadłej ciszy zaczęła wymieniać sytuacje, które miały miejsce w pracy, a które wzbudziły jej zdenerwowanie m.in. zaobserwowaną niewystarczającą liczbę (...), niedziałający sprzęt nagłaśniający, kradzież certyfikatu dokumentującego odbycie zagranicznego kursu, pukanie pracownicy w czoło przez innego pracownika (...). (...) ponownie poproszona o odniesienie się do treści skargi kolejny raz nawiązała do kwestii certyfikatu i wskazała na swoje samopoczucie – zdenerwowanie. Na sam koniec powódka powiedziała, że nie dopuściła się zarzucanego zachowania. (zeznania (...)- nagranie - k. 80, zeznania (...) - nagranie – k. 80, zeznania (...) – nagranie – k. 137)

W dniu 6 września 2024 r. w obecności Wicedyrektora (...) oraz przedstawiciela związków zawodowych Dyrektor (...) ukarała (...) karą porządkową nagany w związku ze zdarzeniem z dnia 4 września 2024 r. Pracodawca uzasadnił decyzję agresywnym zachowaniem w stosunku do pracownika administracji (...) p. (...), przejawiającym się w agresji słownej, znieważeniu pracownika poprzez kierowanie bezpodstawnych oskarżeń typu „kradzież certyfikatu, specjalne i systematyczne wypinanie kabli z komputera” oraz że po zwróceniu uwagi przez p. (...), że to są pomówienia – nastąpiło intencjonalne uderzenie pani (...) w ramię skrzydłem drzwi. W wyniku opisanego zachowania (...), pracownica doświadczyła przemocy fizycznej i psychicznej w miejscu pracy. Pracodawca poinformował (...) o prawie do wniesienia sprzeciwu. (zawiadomienie o zastosowaniu kary porządkowej – k. D/1 akt osobowych)

(...) złożyła w dniu 14 września 2024 r. sprzeciw od nałożenia kary porządkowej, wnosząc o uznanie kary za niebyłą. (sprzeciw od nałożenia kary porządkowej – k. D/2 akt osobowych)

W dniu 24 września 2024 r. pracodawca odrzucił wniesiony sprzeciw od nałożenia kary porządkowej. (odrzucenie sprzeciwu od nałożenia kary porządkowej – k. D/3 akt osobowych)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy w postaci dokumentów oraz kopii dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu, a także w oparciu o zeznania świadków: (...) - nagranie - k. 80, (...) - nagranie – k. 80, (...) - nagranie – k. 63 i strony powodowej - nagranie – k. 137 oraz pozwanej – nagranie – k. 137. Jeżeli chodzi o zeznania świadków to były one spójne i logiczne, a ich treść korespondowała ze sobą.

Zeznaniom powódki Sąd dał wiarę w ograniczonej części tj. odpowiadającej pozostałemu materiałowi zebranemu w sprawie. Sąd nie uwzględnił zeznań powódki w zakresie twierdzeń o braku odczytania treści skargi wniesionej przez (...) podczas spotkania, które miało miejsce 5 września 2024 r., bowiem osobowe środki dowodowe wykazały fakt przeciwny. Niewiarygodne pozostawały również twierdzenia powódki o nieuderzeniu (...) skrzydłem drzwi, gdyż załączone do materiału dowodowego nagranie audiowizualne oraz zeznania (...), która obejrzała nagranie z monitoringu obejmującego teren (...), nie potwierdzają tych zeznań. Ponadto Sąd nie oparł się na twierdzeniach powódki o braku agresji w stosunku do (...), gdyż zarówno dołączone do materiały dowodowego nagranie wykonane przez samą powódkę, jak i zeznania (...) dowodzą, że zachowanie (...) w stosunku do pracownicy (...) miało charakter agresywny i napastliwy. O nieuzasadnionej agresji powódki wobec świadka (...) świadczy też fakt, że powódka oskarżała świadka o kradzież certyfikatu, podczas, gdy sama wręczała ten certyfikat zupełnie innej osobie, a św. (...) w owym czasie przebywała na urlopie. Pomimo tych oczywistych faktów, wykluczających możliwość zabrania przez św. (...) certyfikatu, powódka wciąż oskarżała świadka o kradzież tego dokumentu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powódka (...) domagała się uchylenia zastosowanej w dniu (...)r. kary porządkowej nagany.

Z procesowego punktu widzenia przesłanką poddania kwestii zastosowania kary porządkowej pod ocenę sądu pracy jest wyczerpanie kodeksowego trybu reklamacyjnego. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu (art. 112 § 1 kodeksu pracy). Pracownik, którzy wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary (art. 112 § 2 kodeksu pracy).

W rozpoznawanej sprawie, powódka dochowała opisanego wyżej trybu reklamacyjnego, wnosząc w terminie siedmiodniowym sprzeciw do pracodawcy. Powódka zmieściła się także w czternastodniowym terminie na wytoczenie powództwa, liczonym od dnia zawiadomienia o odrzuceniu sprzeciwu przez pracodawcę. Również postępowanie pozwanego nie było dotknięte żadnymi wadami formalnymi, bowiem przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdziło prawidłowość formalnych aspektów działania pracodawcy, m.in. fakt zastosowania kary przed upływem 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i przed upływem 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia (art. 109 § 1 kodeksu pracy), umożliwienia przedstawienia własnego przebiegu zdarzeń przed nałożeniem kary (art. 109 § 2), zawiadomienia o zastosowaniu kary na piśmie wraz ze wskazaniem rodzaju naruszenia obowiązków pracowniczych oraz pouczeniem o prawie do zgłoszenia sprzeciwu (art. 110), a także odrzucenia sprzeciwu z zachowaniem ustawowego terminu (art. 112 § 1).

Odpowiedzialność porządkowa pracowników sprowadza się do stosowania sankcji przewidzianych w przepisie art. 108 kodeksu pracy. Katalog przewidzianych kar za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy jest zamknięty i nie może być rozszerzany przez regulacje wewnątrzzakładowe.

Za naruszenie obowiązków porządkowych pracodawca może zastosować karę upomnienia, karę nagany (kary niemajątkowe) bądź karę pieniężną (kara majątkowa). Kary niemajątkowe mogą być nakładane za przewinienia porządkowe każdego rodzaju, zaś kary majątkowe tylko za przewinienia wymienione w art. 108 § 2 kodeksu pracy (tj. nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy).

Zgodnie z przepisem art. 111 kodeksu pracy przy stosowaniu kary bierze się pod uwagę w szczególności rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy.

Materiał dowodowy potwierdził zarzut postawiony powódce w uzasadnieniu zastosowanej kary nagany. (...) została ukarana za agresywne zachowanie w stosunku do (...), które miało polegać na agresji słownej, znieważeniu poprzez bezpodstawne oskarżenia dotyczące kradzieży certyfikatu, intencjonalnego wypinania kabli ze sprzętu komputerowego oraz agresji fizycznej – uderzeniu w ramię skrzydłem drzwi. W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę są to zarzuty, które mieszczą się w ustawowym katalogu normy art. 108 kodeku pracy. Materiał dowodowy, na który składają się nie tylko zeznania osoby, która była obiektem agresji przejawianej przez powódkę, ale również dowód z nagrania ze zdarzenia, który to nie pozostawia wątpliwości, że pracodawca właściwie ocenił zachowanie powódki jako agresywne oraz noszące znamiona znieważenia.

Z materiału audiowizualnego w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że pracownik (...) – (...) (jak wynika z pozostałego materiału dowodowego - na prośbę pracownika obsługi informatycznej) usprawniła sprzęt i podjęła próbę wyjaśnienia powódce, co legło u podstawy zgłoszonej usterki głośników. (...) zwracała się do (...) w sposób odpowiedni tj. kulturalny i rzeczowy, co spotykało się ze skrajnie odmiennym zachowaniem ze strony powódki. Powódka utrzymywała, że ktoś w sposób intencjonalny wypina i przekłada kable głośnika, wskazując jednocześnie, że być może jest to rozmówczyni bądź pracownik obsługi informatycznej. Kolejna próba udzielenia pomocy i instrukcji ze strony (...) zakończyła się zarzucaniem jej kradzieży certyfikatu ze strony powódki oraz wyproszeniem z pomieszczenia. Po chwili słychać trzaśnięcie drzwiami i komentarz (...) o skandalicznym zachowaniu powódki. Opisane zachowanie niewątpliwie przekraczało granicę rzeczowej komunikacji odpowiadającej miejscu pracy, w szczególności biorąc pod uwagę, że miała ona miejsce w (...) zaś świadkami pozostawali (...) (co jednoznacznie słychać na nagraniu audiowizualnym), a ponadto godziło w elementarne zasady dobrego zachowania m.in. uprzejmości i szacunku wobec współpracowników.

Ponadto jak wykazało postępowania dowodowe oskarżenie o kradzież certyfikatu było zupełnie bezpodstawne, czego powódka pozostawała świadoma, bowiem sama zeznała, że rzeczony certyfikat przekazała innemu pracownikowi tj. (...). (...) wskazała, że (...) w momencie rzekomego składania przez powódkę certyfikatu tj. 24 lipca 2024 r. nie było w miejscu pracy, bowiem przebywała na urlopie wypoczynkowym.

W zakresie zarzutu odnośnie wypinania kabli należy podkreślić, że teren (...) po zakończeniu zajęć (...) był sprzątany, w związku z czym usterki zgłaszane przez powódkę mogły wynikać z działań porządkowych. Powódka jednak upatrywała w tych obiektywnie rzecz biorąc łatwych do naprawienia usterkach, złośliwych i intencyjnych działań innych pracowników skierowanych przeciwko niej. Zebrany materiał dowodowy nie wykazał jednak, żeby zachowania tego rodzaju miały miejsce. Co więcej, zeznania (...) wykazały, że pozostali pracownicy również spotykali się z tego rodzaju utrudnieniami po przyjściu do miejsca pracy, w związku z czym przystępowali do podłączenia kabli.

Za wersją zdarzeń przedstawioną przez (...), z której wynika, że powódka uderzyła pracownicę skrzydłem drzwi, przemawia zarówno nagranie utrwalające przebieg zdarzeń, na którym słychać trzaśnięcie drzwiami po tym jak kamera chwilę wcześniej zarejestrowała (...) stojącą we framudze drzwi, jak i zeznania (...), która zrelacjonowała zdarzenie utrwalone na materiale z monitoringu szkolnego.

W konsekwencji, Sąd zachowanie powódki uznał za niezgodne z zasadami współżycia społecznego. W kontekście obowiązku pracodawcy do dbałości o warunki pracy w miejscu pracy, w tym zachowanie zasad współżycia społecznego między pracownikami, zasadnym była reakcja ze strony dyrekcji (...). Biorąc pod uwagę umyślność, wysoki stopień naganności zachowania powódki w miejscu pracy oraz skalę zdarzenia – świadkami byli (...), a powódka jest (...), Sąd uznał nałożoną karę nagany za adekwatną.

W konsekwencji zastosowanie kary nagany wobec powódki (...) było uzasadnione i nie nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa. Tym samym, Sąd nie znalazł podstaw do uchylenia kary porządkowej, oddalił powództwo, o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

Jedynie na marginesie należy wskazać, że ewentualne niewłaściwe zachowania innych pracowników w stosunku do powódki nie uprawniają jej do podejmowania niestosownych działań w stosunku do innych osób. Twierdzenia powódki o sfałszowaniu jej podpisu na oświadczeniu dotyczącym monitoringu obejmującego miejsce pracy również pozostaje bez znaczenia dla przedmiotu postępowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z art. 98 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na treść art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz fakt reprezentowania pozwanego przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, uwzględniono koszty zastępstwa procesowego, obejmujące wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 240 złotych, ustalonej na podstawie § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.