Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 29 września 2020 roku

Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie

w VI Wydziale Cywilnym – M. L.

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2020 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela J. C.

z udziałem dłużnika P. (...) w W.

o egzekucję

na skutek skargi wierzyciela na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) P. A. wydane w sprawie o sygnaturze akt Km 1149/20 w dniu 3 sierpnia 2020 r. (co do pkt 1 i 3 postanowienia)

p o s t a n a w i a:

oddalić skargę.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2020 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym(...) P. A.: postępowanie w sprawie KM 1149/20 umorzył, ustalił koszty postępowania niezbędne do prowadzenia egzekucji na kwotę 4 687,92 zł, postanowił pobrać od wierzyciela kwotę 24,82 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez Komornika oraz postanowił pobrać od wierzyciela J. C. kwotę 4 663,10 zł tytułem opłaty egzekucyjnej.

Postanowiono o pozostawieniu tytułu wykonawczego w aktach.

W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny wskazał, że pełnomocnik wierzyciela poinformował o spłacie długu dochodzonego w sprawie KM 1149/20 jeszcze przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego, co stanowiło podstawę uznania przez Komornika Sądowego niedopuszczalności prowadzenia postępowania egzekucyjnego i umorzenia postępowania z urzędu. Ponieważ zaś spłata zadłużenia nastąpiła przed złożeniem wniosku o wszczęcie egzekucji, kosztami postępowania obciążono wierzyciela, stosownie do treści art. 30 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2363, dalej również jako „u.k.k.”).

W dniu 27 sierpnia 2020 r. wierzyciel złożył skargę na ww. postanowienie w zakresie jego pkt 1 i 3. Wierzyciel zarzucił Komornikowi Sądowemu błędne zastosowanie art. 30 u.k.k., co doprowadziło do oczywiście niezasadnego naliczenia kosztów postępowania oraz obciążenia wierzyciela opłatą egzekucyjną w wysokości 10 % egzekwowanego świadczenia. Złożono wniosek o uchylenie postanowienia w zaskarżonym zakresie oraz orzeczenie obowiązku zwrotu opłaty egzekucyjnej, pobranej od wierzyciela. W uzasadnieniu skargi wierzyciel podniósł zarzut automatycznego zastosowania przez Komornika Sądowego art. 30 u.k.k. i naliczenia opłaty obciążającej skarżącego, podczas gdy w przedmiotowej sprawie w momencie składania wniosku o wszczęcie egzekucji wobec dłużnika wierzyciel nie posiadał informacji o dobrowolnym spełnieniu przez dłużnika dochodzonego świadczenia pieniężnego. Zapłata świadczenia bowiem nastąpiła na rachunek wierzyciela, z którego od dawna nie korzystał i na którym nie gromadził już środków pieniężnych, a który był znany dłużnikowi jeszcze z czasu, gdy wierzyciel był jego pracownikiem. Dlatego też, wierzyciel wszczynając egzekucję opierał się na fakcie braku kontaktu ze strony komornika w celu dobrowolnego uregulowania zadłużenia. Automatycznie, kiedy ustalił, że spłata zobowiązania nastąpiła, powiadomił o tym organ egzekucyjny. J. C. podkreślił, że wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie miał charakteru szykany lub działania na szkodę dłużnika, wobec czego i powyżej podniesionych argumentów nie było podstaw do zastosowania art. 30 u.k.k.

W odpowiedzi na skargę Komornik sądowy wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej.

Referendarz Sądowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 767 § 1 k.p.c., na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez komornika dokonania czynności. Wniesienie skargi implikuje konieczność dokonania kontroli postępowania egzekucyjnego pod kątem prawidłowości podejmowanych przez komornika czynności proceduralnych, w tym również zaniechania ich podjęcia jeżeli był do tego zobowiązany na podstawie wniosku złożonego przez uczestnika postępowania egzekucyjnego lub przepisy postępowania.

Zgodnie z art. 759 § 1 ¹ k.p.c. czynności zastrzeżone dla sądu mogą być wykonywane przez referendarza sądowego, z wyłączeniem czynności przewidzianych w tym przepisie, do których nie należy rozpoznanie skargi na czynności komornika.

W ocenie Referendarza Sądowego zarzuty podniesione przez skarżącego nie zasługują na uwzględnienie. Okoliczności faktyczne w niniejszej sprawie nie budziły wątpliwości. Bezsporne pozostawały również daty dokonania określonych czynności przez stronę oraz organ egzekucyjny.

Zarzuty wierzyciela podniesione w skardze uznać należało za bezzasadne, gdyż postanowienie Komornika Sądowego w przedmiocie umorzenia postępowania i ustalenia kosztów prowadzonego postępowania jest w ocenie Referendarza Sądowego w pełni zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

Podkreślić w tym miejscu należy, że wbrew twierdzeniom wierzyciela kosztami postępowania w przedmiotowej sprawie winien zostać obciążony on sam. Wszczęcie egzekucji było oczywiście niecelowe, o czym świadczy okres, który upłynął pomiędzy spełnieniem świadczenia przez dłużnika, a wniesieniem wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w celu dochodzenia przedmiotowej należności. Wierzyciel nie dołożył należytej staranności przy swoim działaniu i nie tłumaczy go spłata zadłużenia na rachunek bankowy, którego nie używa i na którym nie gromadzi środków pieniężnych.

W ocenie Referendarza Sądowego osoba w przeciętny sposób dbająca o własne sprawy, będąca wierzycielem, przed wystąpieniem do organu egzekucyjnego winna sprawdzić, czy nie doszło do dobrowolnej realizacji obowiązku stwierdzonego tytułem wykonawczym, w szczególności w odniesieniu do rachunku bankowego znanego dłużnikowi jako właściwy do uprzedniej wypłaty wynagrodzenia. Bez znaczenia pozostaje fakt niepoinformowania wierzyciela o dobrowolnym spełnieniu obowiązku zapłaty przez dłużnika.

Wobec powyższego Referendarz Sądowy na podstawie art. 767 k.p.c. oddalił skargę jako bezzasadną orzekając jak w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

-(...);

- (...)

-(...)

2.  (...)