Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 października 2024 r.

I.  Stanowiska stron

1.  Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 7.118,11 zł wraz z odsetkami ustawowymi opisanymi w pozwie.

2.  W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 25 lipca 2022 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód H. o nr rej. (...), należący do poszkodowanej D. H. (1). Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę wobec czego został on przetransportowany z miejsca zdarzenia do zakładu naprawczego w W.. Sprawca szkody, objęty był ochroną ubezpieczeniową OC u strony pozwanej. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za ww. zdarzenie i wypłacił poszkodowanemu kwotę 400,00 zł podczas, gdy z faktur VAT wystawionych z tytułu holowania pojazdu wynikały kwoty: 6.941,03 zł oraz 577,08 zł – łącznie 7.518,11 zł brutto. Wskazano, że w wyniku umowy cesji powód nabył dochodzoną wierzytelność od poszkodowanej. Niniejszym pozwem powód dochodzi różnicy między odszkodowaniem należnym, a faktycznie wypłaconym przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego.

3.  Pozwany – w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym – wniósł o oddalenie powództwa oraz zarzucił: brak legitymacji powoda w dochodzeniu niniejszego roszczenia, brak wykazania roszczenia co do zasady i co do wysokości w związku z tym, że powód nie wykazał po pierwsze, aby kwota za holowanie mieściła się w granicach cen rynkowych za holowanie, oraz aby holowanie pojazdu z G. do W. było kosztem celowym i ekonomicznie uzasadnionym, nadto przyjęta stawka jest zdaniem pozwanego rażąco wygórowana. Pozwany wskazał również, że nie wykazano aby rzeczywiście zaszła obiektywna konieczność dwóch przejazdów holowniczych pojazdu marki H. oraz pozwany wskazał iż dochodzone roszczenie nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodowym. Pozwany zakwestionował również zasadność roszczenia odsetkowego.

II.  Fakty ustalone w sprawie - istotne dla rozstrzygnięcia

4.  W dniu 25 lipca 2022 r. w G. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki H. o nr rej. (...), będący własnością D. H. (1).

fakty bezsporne

5.  Sprawca zdarzenia w dniu szkody miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC w Towarzystwie (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

6.  Uszkodzenia auta były na tyle poważne, że niemożliwe było dalsze poruszanie się nim po drogach, toteż zdecydowano o skorzystaniu z usługi holowania. D. H. (1) skontaktowała się z pracownikiem ubezpieczyciela sprawcy szkody – (...), który zorganizował usługę holowania, pracownik B&O odebrał uszkodzony pojazd i dostarczył go do serwisu.

7.  Poszkodowana D. H. (1) posiada stałe miejsce zamieszkania przy ul. (...) w W., toteż wykonano usługę holowania z miejsca szkody w G. do W.. Z uwagi na późną porę przybycia do W., auto zostało ulokowane na parkingu, następnie kolejnego dnia wykonano kolejną usługę holowania do serwisu (...) przy ul. (...) w W., z którego stale korzystała poszkodowana przed wystąpieniem szkody.

8.  (...) sp. z o.o. w D. wystawiła za usługę dwie faktury – na kwotę 6.941,03 zł oraz na kwotę 577,07 zł. Na fakturze na kwotę 6.941,03 zł pojawiły się pozycje takie jak: dojazd do poszkodowanego – 2.499,10 zł liczony za 362,19 km po stawce 6,90 zł netto za kilometr, przewóz samochodu - 2.745,94 zł liczony za 371,07 km po stawce 7,40 zł netto za kilometr, powrót do bazy – 23,07 zł liczony za 3,34 km po stawce 6,90 zł netto za kilometr, czynności załadunkowe – 170,00 zł, czynności rozładunkowe – 170,00 zł. Na fakturze na kwotę 577,07 zł pojawiły się pozycje takie jak: dojazd do poszkodowanego – 22,98 zł liczony za 3,33 km po stawce 6,90 zł netto za kilometr, przewóz samochodu – 45,24 zł liczony za 6,11 km po stawce 7,40 zł netto za kilometr, powrót do bazy – 60,94 zł liczony za 8,83 km po stawce 6,90 zł netto za kilometr, czynności załadunkowe – 170,00 zł, czynności rozładunkowe – 170,00 zł.

dowód: VAT nr (...)/1/08/2022, k. 9, faktura VAT nr (...), k. 10, formularz usługi, k. 11 oraz 12, cennik lawety, k. 60-66, zeznania świadka D. H. (1), k. 111-112

9.  W III kwartale 2022 r. firmy holujące świadczące usługi holowania pojazdów na terenie G. i okolic, oferowały holowanie pojazdów klasy H. (...), na odcinku 371,07 km, za kwoty od 1 812,04 zł do 3 993,07 zł (2 265,04 zł, 1812,04 zł, 2 899,25 zł, 1 812,04 zł, 3 993,07 zł, 2265,04 zł, 3000,00 zł, 2 083,84 zł). Jedna z firm oferowała holowanie pojazdu tej klasy za kwotę 5 806,47 zł. Średnia stawka usługi holowania samochodów na powyższym odcinku w III kwartale 2022 r. wynosiła około 2 881,99 zł brutto.

10.  W IIII kwartale 2022 r. firmy holujące świadczące usługi holowania pojazdów na terenie W. i okolic, oferowały holowanie pojazdów klasy H. (...), na odcinku 6,11 km, za kwoty od 365,87 zł do 538,07 zł. Średnia stawka usługi holowania samochodów na powyższym odcinku w III kwartale 2022 r. wynosiła około 432,76 zł brutto.

dowód: opinia biegłego, k. 158-164v

11.  W dniu 26 lipca 2022 r. została zawarta umowa cesji wierzytelności (holowanie pojazdu). Z treści umowy wynikało, że D. H. (1) przeniosła na (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. swoją wierzytelność z tytułu zwrotu kosztów holowania pojazdu marki H., przysługującą mu z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy, w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 25 lipca 2022 r.

12.  Szkoda została zgłoszona do ubezpieczyciela przez (...) sp. z o.o. w dniu 5 sierpnia 2022 r. drogą e-mailową. Wraz ze zgłoszeniem szkody dołączono również fakturę (...) oraz fakturę (...). (...) skierowało w dniu 5 sierpnia 2022 r. zapytanie o powód zorganizowania dwóch holowań auta.

dowód : umowa cesji wierzytelności, k. 13, korespondencja e-mail, k. 15-16 , korespondencja e-mail, k. 37-39, pismo z dnia 5.08.2022 r., k. 41-42

13.  Decyzją z dnia 17 sierpnia 2022 r. (...) S.A. przyznało kwotę 400,00 zł brutto tytułem zryczałtowanych kosztów holowania pojazdu, w skład której weszły: dojazd na miejsce zdarzenia, holowanie pojazdu, powrót holownika, załadunek pojazdu oraz rozładunek pojazdu. W uzasadnieniu wskazano, że kwota za holowanie pojazdu została skorygowana do kwot jakie występują na lokalnym rynku, które mogą być uznane za stanowiące normalne następstwo szkody – pozostały koszt holowana pojazdu uznano za bezzasadny i niemieszczący się w definicji normalnego następstwa szkody. Wskazano, że odbiorcą odszkodowania jest (...) sp. z o.o.

dowód: decyzja (...), k. 17-18 oraz k. 40-40v

III . Ocena dowodów

14.  Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów załączonych do sprawy, bez wydawania odrębnego postanowienia w tym zakresie (art. 243 ² k.p.c.) – ich prawdziwość nie budziła wątpliwości sądu ani nie była kwestionowana prze strony. Sąd oparł się ponadto na dowodzie z opinii biegłego sądowego, którą ocenił jako spójną, szczegółową i przekonywającą. Opinia ta była zatem w pełni wiarygodna. Sąd nadto, oparł swoje ustalenia na pisemnych zeznaniach świadka D. H. (1), które Sąd ocenił jako logiczne, spójne i uznał je za wiarygodne.

IV. Ocena prawna

15.  Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

16.  Pozwany w pierwszej kolejności zakwestionował legitymację procesową czynną powoda, zarzucając, że na dokumencie cesji nie widnieje podpis poszkodowanej D. H. (1). Zgodnie z art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa w szczególności odsetki i poręczenie.

17.  Powód wykazał swoją legitymację procesową czynną, wywodzoną z zawartej umowy cesji za pomocą zeznań świadka D. H. (2), która potwierdziła, że umowę tą zawierała z powodem. Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ważności i skuteczności umowy przelewu, mocą której – zgodne z wolą jej stron – roszczenie uprzednio przysługujące poszkodowanemu przeciwko pozwanemu z tytułu szkody, o której mowa w pozwie, przejść miało na powoda. Powód przedłożył odpis umowy cesji wierzytelności z dnia 27 lipca 2022 r., z której wynika, że poszkodowana przelała na rzecz warsztatu naprawczego wierzytelność objętą żądaniem pozwu w tej sprawie. Wierzytelność ta istniała w dacie zawierania umowy cesji, a nadto została opisana w tej umowie w sposób umożliwiający jej zidentyfikowanie. Umowa ta jest ważna i skuteczna. Okoliczność tego, że w miejscu przeznaczonym na podpis poszkodowanej D. H. (1) nie widnieje jej podpis, ani własnoręczny ani złożony w jakiejkolwiek innej, dozwolonej prawem formie – nie świadczy o okoliczności, że do umowy nie doszło oraz, że powód nie ma legitymacji procesowej czynnej do występowania z roszczeniami w niniejszym postępowaniu. Przepisy ustawy nie wymagają formy pisemnej dla umowy cesji pod rygorem nieważności (art. 511 k.c.).

18.  W toku postępowania ubezpieczyciel nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia drogowego, o którym mowa w pozwie. Pozwany uznał koszt holowania pojazdu i wypłacił tym tytułem poszkodowanemu świadczenia w kwocie 400.00 zł tytułem zryczałtowanego kosztu holowania pojazdu z G. do W..

19.  Kwestionując wysokość powstałej w niniejszej sprawie szkody, pozwany podniósł, że poszkodowany nie współpracował z ubezpieczycielem w kwestii minimalizacji szkody. Pozwany wskazywał, że pojazd powinien być odholowany w porozumieniu z ubezpieczycielem co do warunków dotyczących umowy holowania, przede wszystkim co do łącznego kosztu holowania. Pozwany zakwestionował zasadność dwukrotnego holowania pojazdu marki H. oraz pozostawienia go na noc na parkingu – co również zostało uwzględnione w kosztach poniesionych przez powoda. Materialnoprawną podstawą roszczeń powoda był art. 822 § 1 k.c. zgodnie , z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (ar. 822 § 2 k.c.).

20.  Szkoda w rozumieniu art. 361 k.c. to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by w jego majątku istniał, gdyby zdarzenie nie nastąpiło. Zobowiązanie do zapłaty odszkodowania obejmuje przy tym tylko normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Istnienie związku przyczynowego ma bezpośredni wpływ na ustalenie odszkodowania. Stanowi ono bowiem przesłankę odpowiedzialności, decydując o tym czy dana osoba w ogóle ponosi odpowiedzialność za szkodę i jakie są granice tej odpowiedzialności. Każdorazowo granice obowiązku naprawienia szkody wyznaczone są przez normalny związek przyczynowy między zdarzeniem wywołującym uszczerbek a szkodą. Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

21.  Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. (III CZP 32/03) „odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku”. W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy podkreślił, iż poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu, a warsztaty te mogą posługiwać się różnymi cenami w zakresie tych samych lub podobnych prac naprawczych. Co więcej, ceny te mogą odbiegać od cen stosowanych przez warsztaty naprawcze działające na odpowiednim rynku lokalnym (np. na terenie określonego miasta lub gminy). Sąd Najwyższy wskazał również, że zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361 § 2 k.c.), poszkodowany może domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (ubezpieczyciela) odszkodowania obejmującego poniesione koszty wspomnianych prac naprawczych.

22.  Co istotne w orzecznictwie podkreśla się również, iż powstanie roszczenia z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, a tym samym zakres odszkodowania, nie zależą od tego czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar. Odpowiada ono niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy, a naprawa dokonana przed uzyskaniem świadczenia od ubezpieczyciela, jej koszt i faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na sposób ustalania wysokości odszkodowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. II CSK 100/18, Lex nr 2648598).

23.  Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że do następstw szkody, która miała miejsce dnia 25.07.2022 r. należało zaliczyć także koszty holowania uszkodzonego pojazdu H. o nr rej. (...), jednakże w innej wysokości niż żądała to strona powodowa. Pozwany jednak nie wykazał dlaczego wypłacił powodowi tytułem kosztów holowania jedynie kwotę 400,00 zł, nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, że zastosowane przez niego do wyliczenia szkody w zakresie kosztów holowania stawki są stawkami stosowanymi przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym. Należało uznać, iż pozwany w sposób dowolny dokonał korekty przedstawionej przez powoda faktury. Pozwany nie wskazał jakie dokładnie stawki uznał za zasadne. Należy wskazać, iż powód wykazując istnienie i wysokość roszczenia przedłożył wystawione przez siebie faktury VAT i powołał się również na decyzje innych ubezpieczycieli (w tym także pozwanego) przyznających odszkodowanie oparte na wystawionych przez powoda fakturach, w których posługiwał się on również stawkami w tożsamej lub podobnej wysokości.

24.  Odnosząc się w pierwszej kolejności do zastosowanych przez powoda stawek za usługę holowania uszkodzonego pojazdu poszkodowanej D. H. (1) wskazać należy, iż opinia biegłego dopuszczona jako dowód w niniejszej sprawie wykazała, iż zastosowane stawki za poszczególne czynności oraz za kilometr wykraczają poza zakres stawek obowiązujących na rynku lokalnym w III kwartale 2022 roku. Większość firm świadczących usługę holowania na terenie G. i okolic przewiduje stawki za dojazd do klienta, stawki za holowanie pojazdu, stawki za załadunek i rozładunek pojazdu. Biegły dokonał analizy 9 firm zajmujących się holowaniem pojazdu na terenie G. i okolic i wskazał, że holowanie pojazdu pokolizyjnego na przyjętej trasie 371,07 km, biorąc pod uwagę klasę samochodu taką jak H. (...) – mieści się w granicach od 1.473,20 zł do 4.720,70 zł (1.812,04 zł – 5.806,47 zł brutto) za pełną usługę, w tym dojazd na miejsce, załadunek, transport pojazdu uszkodzonego, rozładunek, powrót do miejsca postoju holownika. Biegły ustalił, iż średnia za ww. usługę z zebranych 9 firm wynosi 2.881,99 zł, tj. 2.343,08 zł netto. Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zasadnym będzie uznanie, że kwota tytułem holowania pojazdu z G. do W. jaka powinna być przyznana powodowi w niniejszej sprawie wynosi 4.000 zł jako kwota, która mieści się w stawkach rynkowych za holowanie pojazdu w III kwartale 2022 r. klasy H. (...). Sąd uznał, że jedna z ofert, którą biegły przyjął w opinii, opiewająca na kwotę 5.806,47 zł brutto, znacząco odbiega od innych cen, przewyższając niektóre z ofert prawie trzykrotnie, toteż Sąd oceniając wysokość odszkodowania jakie powinno być przyznane, pominął ofertę firmy (...) za G.”.

25.  Co do kwoty za usługę drugiego holowania, Sąd uznał, że kwota 538,07 zł ustalona przez powoda na fakturze VAT jest zasadna i mieści się w stawkach rynkowych za tego typu usługi świadczone na terenie W. i okolic.

26.  Co do zasadności holowania należy wskazać na fakt zatrzymania dowodu rejestracyjnego przedmiotowego pojazdu przez policję oraz rozliczenie szkody jako całkowitej, należało uznać, że samochód H. (...) po kolizji z dnia 25 lipca 2022 r. nie był sprawny technicznie i nie powinien być eksploatowany w ruchu drogowym przez poszkodowaną, dlatego też jego holowanie było niezbędne. Co do kwestii holowania pojazdu z G. do W. – należało uznać, że biorąc pod uwagę miejsce zdarzenia oraz miejsce zamieszkania poszkodowanej, zasadnym było – co potwierdza także sporządzona w sprawie opinia biegłego – jechanie po pojazd z W., jak i skorzystanie z holownika firmy z G.. Zasadne koszty holowania uszkodzonego pojazdu winny zawierać w sobie tak przyjazd po pojazd poszkodowanej, jak i holowanie oraz powrót holownika do miejsca postoju, tj. do bazy. Dodatkowo należy pamiętać, że usług załadunku i rozładunku pojazdu jest dodatkowo płatna i zależy od trudności uzależnionych od wagi, stanu pojazdu oraz jego położenia po wypadku. Należy powtórzyć, iż obowiązek współpracy poszkodowanego z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków, w żadnym razie nie może oznaczać ograniczenia jego uprawnień – w szczególności swobody decyzji co do wyboru warsztatu naprawczego (jeśli poszkodowany zdecyduje się uszkodzony pojazd naprawić). Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego poszkodowany ma prawo dokonania wyboru warsztatu, któremu zleci naprawę samochodu, o ile koszty naprawy wyliczone przez ten warsztat będą konieczne i ekonomicznie uzasadnione, a stosowane stawki robocizny będą mieścić się granicach stawek stosowanych na lokalnym rynku.

27.  W ocenie sądu powód wykazał, że w sprawie zachodziła obiektywna konieczność dwóch przejazdów holowniczych oraz konieczność holowania pojazdu z G. do W.. Jak słusznie wskazał powód, zdarzenie z 25 lipca 2022 r. miało miejsce w G., zaś poszkodowana mieszka w W. – z tego powodu pojazd holowany był do W.. Poszkodowana miało prawo wybrać miejsce, do którego odholowany zostanie uszkodzony pojazd, w tym miejsce w pobliżu jej miejsca zamieszkania. Obowiązku oddania pojazdu do najbliższego zakładu naprawczego nie można w szczególności wywodzić z obowiązku minimalizacji szkody. Tym bardziej, że poszkodowana od początku serwisowała pojazdu w salonie (...) w W.. Dodatkowo należy zauważyć, że holownik wyruszył z G. do W. około godziny 18:00. Naturalnym jest zatem, że gdy dojechał do W. zmuszony był pozostawić auto na parkingu holowniczym i po raz drugi dokonać holowania pojazdu do zakładu naprawczego.

28.  Z uwagi na powyższe, biorąc pod uwagę, że pozwany wypłacił już z tytułu kosztów holowania kwotę, 400,00 zł brutto, do dopłaty pozostaje kwota 4.138,07 zł (4.538,07 zł – 400,00 zł), którą sąd zasądził w pkt. 1 wyroku.

29.  Odnośnie żądania zasądzenia odsetek ustawowych należy podnieść, iż należą się one zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. w wysokości ustawowej od dnia wymagalności roszczenia, z którego nadejściem dłużnik popada w opóźnienie. W przypadku ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu wymagalność ta nadchodzi, co do zasady w dniu następującym po okresie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie powód żądał zasądzenia odsetek od dnia 18 sierpnia 2022 r., liczonego od dnia wydania decyzji w dniu 13 sierpnia 2022 r., tj. od dnia pracującego następującego po zajęciu merytorycznego przez pozwanego – co było nieuzasadnione. Stosownie bowiem do art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W niniejszej sprawie szkoda w pojeździe H. (...) została zgłoszona ubezpieczycielowi w dniu 05 sierpnia 2022 r. W związku z powyższym odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 4.138,07 zł Sąd zasądził na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 817 § 1 k.c. Wobec tego, że szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 05 sierpnia 2022 r. odsetki należało zasądzić od dnia 05 września 2022 r.

V.  Koszty procesu

30.  O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. i dokonał ich stosunkowego rozdzielenia. Na koszty po stronie powoda w łącznej kwocie 2.483,90 zł składały się: opłata sądowa od pozwu – 400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 1.800 zł (§ 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie) oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 266,90 zł. Koszty procesu po stronie pozwanego wyniosły 2.817 zł. Składały się na nie: koszty zastępstwa procesowego 1.800 zł (§ 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 1.000. Łączne koszty procesu w tej sprawie wyniosły zatem 5.300,90 zł. Powód wygrał sprawę w 58.13 % (dochodził kwoty 7.118,11 zł, z czego zasądzono kwotę 4.138,07 zł) – powinien zatem ponieść koszty procesu w wysokości 2.219,49 zł (5.300,90 zł x 41,87%). Pozwany natomiast powinien ponieść koszty procesu w wysokości 3.081,41 zł (5.300,90 zł x 58,13%). Kwota należna w tej sprawie powodowi tytułem zwrotu kosztów procesu powinna zatem wynosić 264,41 zł (2.483,90 zł – 2.219,49 zł).

31.  W pkt. III wyroku Sąd polecił Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie zwrócić powodowi (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. kwotę 733,10 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki, uiszczonej przez powoda w wysokości 1.000 zł – z czego wykorzystana została tylko jej część w kwocie 266,90 z. Należało zwrócić więc 733,10 zł (1.000 zł – 266,90 zł).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...).

ASR Agnieszka Pikała

W., 12 listopada 2024 r .