Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 stycznia 2025 r.

I.  Stanowiska stron

1.  Powódka M. S. (1) wniosła o zasądzenie od (...) S.A. w W. na jej rzecz kwoty 48 888,62 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 listopada 2016 r. od kwoty 48 048,62 zł oraz od kwoty 840,00 zł od 31 lipca 2020 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Na dochodzoną kwotę składało się odszkodowanie w wysokości 18 888,69 zł i zadośćuczynienie w wysokości 30 000,00 zł. Powódka dochodziła powyższych roszczeń za szkodę i krzywdę, które poniosła na skutek wypadku drogowego, który miał miejsce 1 stycznia 2016 r. W wyniku tego wypadku powódka miała doznać obrażeń ciała w postaci zwichnięcia, skręcenia i naderwania stawów i wiązadeł na poziomie szyi oraz uszkodzenia nadgarstka prawej ręki.

2.  Na dochodzoną w tej sprawie szkodę majątkową w mieniu powódki, w wysokości 18.888,69 zł, składały się:

a.  utracone dochody wskutek niemożności brania udziału w koncertach w ramach wykonanej pracy zawodowej w charakterze altowiolistki grającej w orkiestrze symfonicznej S.;

b.  wydatki na prywatne leczenie, rehabilitację – zarówno w zakresie szyi, jak i nadgarstka prawej ręki;

c.  koszty dojazdu taksówką na rehabilitację w pierwszych dwóch miesiącach po wypadku;

d.  koszty hotelu dla psa powódki, którym powódka nie mogła się zajmować w okresie pobytu w szpitalu po wypadku.

2.  Dodatkowo powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 30 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, związaną zarówno z przebytym leczeniem, pobytem w szpitalu i łączącym się z leczeniem cierpieniem fizycznym, jak i z skutkami wypadku dla kariery muzycznej powódki. Powódka podkreśliła, że po wypadku całe jej życie się zmieniło, a kariera muzyczna stanęła pod znakiem zapytania, gdyż grając w orkiestrze o takiej renomie jak S., nie można pozwolić sobie na jakiekolwiek drżenie ręki, czy nagły ból. Powódka wskazała, że od dnia wypadku żyje w ciągłym strachu, czy dalej będzie w stanie występować w orkiestrze, która jest jedynym źródłem utrzymania, boi się, że poświęcenie niemal całego życia na doskonalenie gry i wielu godzin na ćwiczenie ulegnie zaprzepaszczeniu. Powódka wskazała również, że od dnia wypadku nie jeździ samochodem, a obecnie po każdym dłuższym występie lub próbie musi korzystać z pomocy rehabilitanta

3.  Powódka wniosła również o ustalenie odpowiedzialności (...) S.A. na przyszłość w związku z tym, że skutki wypadku mogą ujawnić się również w przyszłości.

4.  Powódka nie była w toku całego postępowania reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika.

5.  W odpowiedzi na pozew, pozwany (...) S.A. w W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany stał na stanowisku, że powództwo jest wygórowane, jak i nieudowodnione, wskazując, że okoliczności wypadku nie dały podstaw do twierdzenia, że powódka odniosła jakikolwiek obrażenia, a dolegliwości bólowe miały charakter przemijający i nie pozostawiły żadnych następstw. Pozwany wskazał, że obecne dolegliwości powódki wynikają ze stwierdzonej dyskopatii szyjnej i zespołu (...) i nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem. Pozwany wskazał, że również przedstawiane przez powódkę poniesione koszty na rehabilitację i zabiegi również nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem, a pozostawanie na zwolnieniu lekarskim nie miało związku z przebytym wypadkiem. W ocenie pozwanego, również roszczenie z tytułu zadośćuczynienia jest niezasadne i wygórowane (odpowiedź na pozew, k. 173-178).

6.  Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

II.  Fakty istotne dla rozstrzygnięcia

7.  W dniu 1 stycznia 2016 r. w W., około godzin popołudniowych, gdy M. S. (1), kierując swoim samochodem, dojeżdżała do skrzyżowania w okolicach H. w W., kierowca poruszający się przejeżdżającym z naprzeciwka pojazdem – ubezpieczony w (...) S.A. od odpowiedzialności cywilnej – wjechał na skrzyżowanie na czerwonym świetle, zderzył się z innym samochodem, a następnie uderzył w auto kierowane przez M. S. (1).

8.  Na skutek uderzenia M. S. (1) straciła na moment świadomość.

dowód: bezsporne, zeznania powódki M. S. (1), k. 337v-339

9.  M. S. (1) wróciła do domu swoim samochodem, tam jednak bardzo źle się czuła, miała zawroty głowy. Natychmiast udała się do szpitala, gdzie została przyjęta w trybie nagłym.

10.  M. S. (1) przebywała na SOR od 1 stycznia 2016 r. godz. 22:27 do 02 stycznia 2016 r. do godz. 01:03. Założono jej wtedy kołnierz ortopedyczny Schantza, a w zaleceniach wskazano, że kołnierz ma być następnie zamieniony na kołnierz CAMPA oraz zalecono leki przeciwbólowe. Wykonano badania takie jak: TK głowy i szyi bez wzmocnienia kontrastowego, RTG kręgosłupa szyjnego AP oraz boku. W wynikach badań wskazano: podejrzenie złamania nasady kręgu C3 i C4. Bolała ją głowa, miała zawroty głowy, bardzo źle się czuła, była silnie przestraszona całą sytacją.

11.  Dnia 5 stycznia 2016 r. M. S. (1) została przyjęta na oddział do Kliniki Neurologicznej z powodu ruchów mimowolnych kończyn. Tam rozpoznano u niej zespół bólowy kręgosłupa szyjnego. Na oddziale tym przebywała do 12 stycznia 2016 r. Drżały jej kończyny, bolała ją głowa w okolicy potylicy. W przeprowadzonym badaniu TK głowy w rzucie otworu monro hiperdensyjna stwierdzono zmianę o wymiarach 2x2 mm, mogąca odpowiadać torbieli koloidowej. W dniu 11 stycznia 2016 r. M. S. (1) miała konsultację okulistyczną (k. 18v) oraz konsultację psychiatryczną w dniu 08 stycznia 2016 r. która wykazała na zaburzenia adaptacyjne pod postacią zaburzeń konwersyjnych. Po przeprowadzeniu rozmowy terapeutycznej ruchy mimowolnie ustąpiły.

12.  W dniu 12 stycznia 2016 r. M. S. (1) opuściła szpital, a w epikryzie wypisowej zalecono jej przyjmowanie leków, dalsze leczenie w poradni ortopedycznej, neurochirurgicznej i PZP, wykonanie kontrolnego badania MR kręgosłupa szyjnego za 6-12 m-cy, następnie konsultację neurochirurgiczną, rehabilitację w trybie ambulatoryjnym oraz dietę śródziemnomorską.

dowód: historia choroby, k. 13-14, karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 15-16v, karta badania wstępnego, k. 17-17v, konsultacja okulistyczna wraz z wynikami, k. 18-18v, konsultacja psychiatryczna, k. 19, subiektywna globalna ocena stanu odżywienia, k. 20, epikryza wypisowa, k. 20v, karta oceny ryzyka, k. 21, karta gorączkowa do historii choroby, k. 22, karta zleceń – farmakoterapia, k. 23-25v, karta pacjenta, k. 26-26v, wstępna ocena pielęgniarska, k. 27-27v, wynik badania TK kręgosłupa szyjnego wraz z innymi badaniami, k. 28-29v, karta informacyjna, k. 30-32, wyniki badań, k. 33, karta oceny wstępnej SOR, k. 34-34v, badanie MR kręgosłupa szyjnego, k. 35, badanie TK głowy bez podania kontrastu, k. 35v, konsultacja neurochirurgiczna, k. 36, badanie MR głowy, k. 36v, konsultacja psychiatryczna, k. 37; zeznania powódki M. S. (1), k. 337v-339

13.  Po zakończeniu leczenia szpitalnego, M. S. (1) otrzymała skierowanie do poradni specjalistycznej ortopedycznej. M. S. (1) dowiadywała się o najbliższe wolne terminy w poradni ortopedycznej w ramach świadczeń NFZ – pierwszym wolnym terminem była jesień 2016 r. W związku z tym, mając na uwadze wskazanie do pilnego podjęcia rehabilitacji oraz wykonywany zawód, wymagający szybkiego powrotu do sprawności, podjęła decyzję o rozpoczęciu leczenia prywatnego.

14.  Rehabilitację odbywała w Centrum (...), gdzie brała udział w zabiegach fizjoterapeutycznych. Na odcinek szyjny wykonano pole magnetyczne i laser natomiast laser i krioterapię na stawy nadgarstka.

15.  Z powodu utrzymującego się bólu w okolicy kręgosłupa szyjnego oraz objawów neurologicznych, takimi jak zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, nadmierna senność, uczucie zimna, szumy uszne – M. S. (1) została skierowana na konsultację neurologiczną i fizjoterapeutyczną. Po konsultacjach neurologicznej i fizjoterapeutycznej została poddana rehabilitacji w zakres której wchodziły: mobilizacja tkanek miękkich wzdłuż kręgosłupa, terapia manualna, ćwiczenia indywidualne, laser, prądy interferencyjne, jonoforeza, krioterapia, ultradźwięki, pole magnetyczne.

16.  Terapia w Centrum (...) była związana z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi w okolicy kręgosłupa szyjnego i piersiowego, a także prawej kończyny górnej. Pierwsza wizyta M. S. (1) odbyła się w dniu 23 marca 2016 r., następne odbywały się z częstotliwością 2 x tygodniowo i odbywały się również w kwietniu 2016 r. W celu otrzymania optymalnych efektów terapii nie były wskazane przerwy dłuższe niż 2 tygodnie.

17.  M. S. (1) skorzystała z 12 zabiegów krioterapii, 5 zabiegów lasera punktowego i 7 zabiegów jonoforezy oraz z 5 zabiegów lasera punktowego, 7 zabiegów pola magnetycznego, 7 zabiegów ultradźwięków na odcinek szyjny kręgosłupa, które odbywały się codziennie od 1 lutego 2016 r. do 16 lutego 2016 r. i 3 terapii manualnych na odcinek szyjny kręgosłupa, które odbywały się w tym samym okresie, w odstępach 2-3 dniowych – koszt jednej terapii manualnej wynosił 60 zł, a łączny koszt poniesiony przez M. S. (1) wynosił 360 zł.

dowód: skierowanie do poradni specjalistycznej, k. 38, zaświadczenie, k. 40, zaświadczenie, k. 42, opinia fizjoterapeutyczna, k. 43, zaświadczenie, k. 44, zaświadczenie, k. 45, rozpoznanie, k. 46-47, skierowanie na fizjoterapię, k. 48; zeznania powódki M. S. (1), k. 337v-339

18.  Niezbędna terapia manualna kręgosłupa szyjnego u fizjoterapeuty obejmowała konsultację ortopedyczną oraz konsultację z neurologiem, a także liczne wizyty u fizjoterapeuty. Łączny koszt poniesiony na leczenie kręgosłupa wyniósł 2.260 zł.

dowód: faktura nr (...), k. 63, konsultacje z neurologiem, k. 64-68, faktura nr (...), k. 69, faktura nr (...), k. 70

19.  W styczniu i lutym 2016 r. M. S. (1) w związku utrzymującymi się dolegliwościami bólowymi po wypadku, koniecznością korzystania z kołnierza ortopedycznego oraz obawami przed kierowaniem samochodem, korzystała z usług przewozu osób na dojazdy na wizyty lekarskie i badania. W związku z tym poniosła łączny koszt w wysokości 215,70 zł ( k.75-81).

20.  W związku ze swoimi dolegliwościami oraz pobytem w szpitalu (...) nie była w stanie zajmować się swoim psem i zmuszona była skorzystać z usług hotelu dla psów na okres 9 dni. Poniosła także koszt transportu psa do hotelu i z hotelu w łącznej wysokości 620,00 zł ( k. 82).

dowód: rachunki taksówka osobowa, k. 75-81, faktura nr (...), k. 82

21.  M. S. (1) ma 44 lata, w chwili wypadku miała 35 lat. Jest z zawodu muzykiem – altowiolistką, od 2003 r. gra w orkiestrze S.. Jest stałym członkiem Orkiestry, zatrudnionym w S. na podstawie umowę o pracę. Jako członek Orkiestry ma obowiązek uczestniczyć we wszystkich koncertach, które są grane przez Orkiestrę – za co otrzymuje każdorazowo dodatkowe wynagrodzenie na podstawie, zawieranej każdorazowo tuż przed koncertem, umowy o dzieło. Sytuacje, w których członek orkiestry S., zatrudniony tak jak M. S. (2) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, nie bierze udziału w koncercie granym przez orkiestrę, są sytuacjami nadzwyczaj rzadkimi – najczęściej członek orkiestry nie bierze udziału w koncercie, gdy jest chory bądź gdy z powodu nadzwyczajnych okoliczności nie brał udziału we wcześniejszych próbach. M. S. (1) jako członek orkiestry jest obowiązana brać udział w próbach, które trwają około 8-9 godzin dziennie.

22.  Bycie członkiem orkiestry stanowi dla M. S. (1) jedną z najważniejszych roli w jej życiu. Branie udziału w koncertach sprawia, że ma ona poczucie satysfakcji, dumy – że może być członkinią takiej renomowanej orkiestry jak S. V.. Z muzyką związała cała swoje życie i całe życie od najmłodszych lat poświęciła na próby, ćwiczenia i doskonalenie swoich umiejętności grania na altówce.

dowód: zeznania powódki M. S. (1), k. 337v-339, zeznania T. H., k. 231-232

23.  Przed wypadkiem M. S. (1) nie odczuwała żadnych dolegliwości utrudniających jej granie na altówce, pracę w orkiestrze symfonicznej, czy wykonywanie ćwiczeń indywidualnych na instrumencie lub branie udziału w próbach i koncertach. Przed wypadkiem M. S. (1) była osobą radosną, energiczną, żyjącą muzyką i dla muzyki. Zawsze chętnie brała udział w próbach i miała zamiłowanie do swojej pracy jako muzyka. Gra na altówce jest uważana za niezwykle wymagającą fizycznie i wyczerpującą.

24.  M. S. (1) miała plany na rozwój swojej kariery, planowała rekrutację do F. chciała przetransferować się do F. gdyż jest to dla symfonistów najwyższy poziom światowy orkiestry. M. S. (1) brała pod uwagę jeszcze inne zagraniczne orkiestry, aby rozwinąć swoją karierę.

dowód : zeznania świadka A. P. (1), k. 217-218 ; zeznania powódki M. S. (1), k. 337v-339, zeznania T. H., k. 231-232

25.  W związku z wypadkiem M. S. (1) przebywała na zwolnieniu chorobowym od dnia 4 stycznia 2016 r. do 1 marca 2016 r., w związku z czym otrzymywała wynagrodzenie chorobowe, a następnie zasiłek choroby w wysokości 80% dotychczasowego wynagrodzenia. Z tego tytułu M. S. (1) utraciła wynagrodzenie w łącznej wysokości 1 535,93 zł (za styczeń otrzymała 2 296,62zł, za luty 2 221,09 zł, za marzec 2 876,85 zł, podczas gdy wysokość jej zasadniczego wynagrodzenia wynosiła 2 976,83 zł netto).

dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu – k. 56; potwierdzenie przelewu – k. 57, 58, 59

26.  Po wypadku M. S. (1) zaczęła mieć problemy z graniem na takim poziomie, jaki prezentowała przed wypadkiem. Odczuwała ból w okolicy pleców uniemożliwiający udział w koncertach i próbach. Przestała kontrolować swoje ciało, nie wiedziała, czy podczas koncertu będzie w stanie grać do końca. W 2017 r. podczas koncertu w Niemczech, wezwano do M. S. (1) karetkę z powodu zasłabnięcia. Ta sytuacja sprawiła, że M. S. (1) zaczęła mieć silne obawy, że jej szansa na światową karierę minęła.

dowód: zeznania powódki – k. 337v-339

27.  M. S. (1) nie wzięła udziału w planowanym tournée koncertowym Orkiestry S. we Francji w dniach 28 stycznia do 7 lutego 2016 r. podczas Festiwalu L. (...) (16 koncertów), w związku z czym utraciła należne honorarium w wysokości 9 983 zł brutto ( k. 61). Gdyby nie wypadek i poniesione w jego wyniku obrażenia ciała, wzięłaby udział w tych koncertach, jak co roku od wielu lat.

dowód: zeznania powódki – k. 337v-339; zestawienie zarobków, k. 61

28.  Nie wzięła również udziału w planowanym koncercie Orkiestry S. w dniach: 19 stycznia 2016 r. oraz 13 lutego 2016 r. w (...) im. (...) w W. i z tego tytułu utraciła wynagrodzenie w wysokości odpowiednio: 429,00 zł brutto oraz 715,00 zł brutto (k.55) oraz w tournée koncertowym Orkiestry S. w Niemczech pod dyr. V. S.-G., tj. 7 koncertach mających odbyć się w dniach 14 – 22 kwietnia 2016 r., i w związku z tym utraciła wynagrodzenie w wysokości 2.340 zł brutto (k.60). Gdyby nie wypadek, M. S. (1) wzięłaby udział w powyższych koncertach.

dowód: zeznania powódki – k. 337v-339, informacja o utraconym wynagrodzeniu, k. 55, zaświadczenie, k. 56, potwierdzenia przelewu, k. 57-59, zestawienie zarobków utraconych, k. 60, 61

29.  Wskutek wypadku M. S. (1) nie brała regularnego udziału w próbach i koncertach, co powodowało u niej silny stres związany z nagłym brakiem odczuwania satysfakcji z bycia członkiem renomowanej, jednej z najlepszych w skali światowej orkiestry jaką jest S. V..

30.  Po powrocie do regularnego grania, co miało miejsce w drugiej połowie 2016 r., M. S. (1) w dalszym ciągu odczuwała ból i powstrzymywała go środkami przeciwbólowymi. Podczas przerw w graniu ból ustępował, a gdy wracała do częstszego grania ból powracał. W dalszym ciągu M. S. (1) po dłuższej próbie lub koncercie wymaga wizyty u rehabilitanta, aby rozmasować ból.

dowód : zeznania powódki M. S. (1), k. 337v-339; zeznania świadka A. P. (1), k. 217-218

31.  W związku z przebytym wypadkiem doszło do chronicznych dolegliwości bólowych w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyny górnej prawej, zwłaszcza przy przeciążaniu kończyny. Podczas urazu M. S. (1) doznała urazu skrętnego kręgosłupa w odcinku szyjnym z utrzymującym się przewlekle zespołem bólowo-korzeniowym z torem prawostronnym. M. S. (1) nie mogła podjąć pracy zawodowej, gdyż jest muzykiem, gra na altówce.

32.  Trwałym następstwem wypadku z dnia 1 stycznia 2016 r. są u M. S. (1) przewlekły zespół bólowy i korzeniowy z torem prawostronnym i uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%.

33.  W związku z wypadkiem M. S. (1) nie poniosła trwałego uszczerbku w nadgarstku. Dolegliwości bólowe nadgarstka nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem z dnia 1 stycznia 2016 r.

dowód: opinia biegłych, k. 268-283, opinia uzupełniająca ustna biegłych, k. 337-337v

34.  M. S. (1) w dniu 14 stycznia 2019 r. zgłosiła się po raz pierwszy do R. (...) Sp. j. na badanie magnetycznego rezonansu nadgarstka prawnego w związku z jego spuchnięciem. Następnie w dniu 21 lipca 2020 r. M. S. (1) skorzystała z konsultacji ortopedycznej w Centrum (...) ‘ (...), gdzie otrzymała zalecenia na jonoforezę, krioterapię, terapię manualną oraz USG. M. S. (1) w tym ośrodku miała również wykonane w dniu 23 lipca 2020 r. badanie rezonansu magnetycznego w celu diagnostyki nadgarstka prawnego po urazie. W związku z leczeniem nadgarstka poniosła łącznie koszt 1 990 zł.

dowód: zdjęcie, k. 41, badanie MR nadgarstka prawego, k. 49, konsultacja ortopedyczna, k. 50-51, skierowanie do rezonans nadgarstka, k. 52, zaświadczenie, k. 53, USG z 27 stycznia 2016 r., k. 62, konsultacja lekarska, k. 71, faktura nr (...), k. 72, faktura nr (...), k. 73, faktura nr (...), k. 74

35.  Sprawca wypadku drogowego był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. z siedzibą w W.. M. S. (1) wystąpiła do zakładu ubezpieczeń o wypłatę odszkodowania w wysokości 17 888,75 zł oraz zadośćuczynienia. W postępowaniu likwidacyjnym (...) odmówił wypłaty jakiejkolwiek kwoty odszkodowania i zadośćuczynienia.

bezsporne; decyzja (...), k. 100-101, decyzja (...), k. 102-103

III.  Ocena dowodów

36.  Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sąd uznał, że dowody z dokumentów, głównie w postaci dokumentacji medycznej, przedłożonych przez strony są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, w tym zgodności przedstawionych kopii dokumentów, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

37.  Sąd ustalając stan faktyczny oparł się przede wszystkim na opiniach biegłych sądowych – lekarzy z zakresu neurologii oraz z zakresu chirurgii urazowo-ortopedycznej i rehabilitacji medycznej. Opinia biegłych sądowych była spójna, logiczna i pełna. Biegli w pełni odpowiedzieli na pytania stawiane im w tezie dowodowej, w szczególności ustalili na podstawie dołączonej do sprawy przez powódkę dokumentacji medycznej oraz na podstawie badania powódki – jaki jest związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy wypadkiem komunikacyjnym z dnia 01 stycznia 2016 r., a dolegliwościami zgłaszanymi przez powódkę M. S. (1). Biegli w opinii łącznej pisemnej i następnie w opinii ustnej łącznej wskazali, że w następstwie wypadku doszło do chronicznych dolegliwości bólowych w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyny górnej prawej, zwłaszcza przy przeciążaniu kończyny. W opinii stwierdzili, że w wyniku wypadku powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa w odcinku szyjnym z utrzymującym się przewlekle zespołem bólowo-korzeniowym z torem prawostronnym. W zakresie skutków biegli uznali, że powódka w następstwie wypadku odczuwała dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego oaz bóle okolicy potylicznej, występowały również ruchy mimowolne kończyn, co spowodowało brak możliwości podjęcia pracy zawodowej w związku z tym, że powódka jest profesjonalną altowiolistką i zawodowo gra na altówce. Jednocześnie biegli wskazali, że dolegliwości bólowe w zakresie nadgarstka zgłaszane przez powódkę nie pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z wypadkiem. Biegli w ustnej opinii uzupełniającej wskazali, że ból w okolicy nadgarstka jest formą przepukliny, gangrenę nadgarstka – wynikającym z zawodu, który wykonuje powódka – praca tego nadgarstka spowodowała u powódki dużą ilość płynu w nadgarstku, ale nie można tej okoliczności powiązać z przebytym urazem.

38.  Opinie biegłych były jasne, wewnętrznie niesprzeczne oraz naukowo i logicznie uzasadnione. Treść tych opinii oparta została na badaniu powódki i na analizie dostarczonej przez powódkę dokumentacji medycznej, przy czym w ocenie sądu sporządzono je z uwzględnieniem zasad fachowej wiedzy i doświadczenia. Rozważając zakres uszczerbku oraz jego rodzaj i charakter obrażeń powódki biegli uwzględnili swoje wieloletnie doświadczenie w zakresie opiniowania, a także uwzględnili charakter pracy powódki. Sąd nie dostrzegł w ich opiniach żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłych i ich bezstronności, ani żadnych ważnych powodów, które uzasadniałyby dopuszczenie dowodu z opinii innych specjalistów.

39.  Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się również na zeznaniach świadków: T. H. oraz A. P. (2). Ich zeznania były wiarygodne, spójne i logiczne. Świadek T. H. poznała powódkę w czasie, gdy obie przebywały w szpitalnym oddziale podczas leczenia powódki po przebytym wypadku i w związku z tym jej zeznania opierały się w większości na relacjach, jakie przekazywała jej sama powódka oraz jej osobistych odczuć. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie, w jakim korespondowały one z pozostałym materiałem dowodowym – w szczególności z dokumentacją medyczną. Zeznania świadka A. P. (3) sąd również ocenił jako wiarygodne, spójne i logiczne. Świadek jest sąsiadem powódki i posiadał wiedzę wybiórczą o przebytym przez powódkę wypadku. Jego zeznania były pomocne przy ustaleniu stanu psychicznego powódki w okresie najbliższym po wypadku.

40.  Sąd dokonał również ustalenia stanu faktycznego w oparciu o relacje samej powódki. Sąd ocenił te relacje jako wiarygodne co do zasady. Sąd dał wiarę relacjom powódki w zakresie przebiegu wypadku, odczuwanego bólu i stresu związanych z wypadkiem, całego procesu leczenia, a także poczucia krzywdy i braku satysfakcji powodujących brak możliwości wzięcia udziału w próbach i koncertach. Relacje powódki sąd uznał również za wiarygodne w zakresie, w jakim powódka wskazywała na utracone dochody z pracy zarobkowej na stanowisku zawodowego muzyka grającego w orkiestrze S. V.. Sąd dał wiarę relacjom powódki w zakresie odczuwanego bólu w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa, konieczności noszenia kołnierza ortopedycznego oraz bólu w obrębie prawego nadgarstka. Jednak w świetle wniosków zawartych w opiniach biegłych sądowych, Sąd nie dał wiary relacjom powódki w tym zakresie, w jakim odnosiły się do tego, że również dolegliwości bólowe związane z prawym nadgarstkiem powódki i spowodowane nimi leczenie, którego powódka podjęła się w 2020 r., miał związek z wypadkiem z dnia 1 stycznia 2016 r. Kwestie te wymagają wiadomości specjalnych – wiedzy medycznej i nie mogły zostać ustalone jedynie w oparciu o relacje i twierdzenia samej powódki. Biegli sądowi jednoznacznie zaś twierdzili, że brak jest podstaw do przyjęcia, aby leczenie nadgarstka prawego powódki było konsekwencją wypadku drogowego z 1 stycznia 2016 r.

IV.  Ocena prawna roszczenia

41.  Powództwo należało uwzględnić w zasadniczej części (z wyjątkiem niewielkiej części roszczenia odsetkowego oraz roszczenia o odszkodowania za koszty leczenia związane z prawym nadgarstkiem). Powódka wykazała swoje roszczenie tak co do zasady, jak i co do wysokości, a wszystkie zarzuty podnoszone w tej sprawie przez pozwanego okazały się w toku postępowania bezzasadne.

42.  Podstawa prawna odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń za skutki wypadku z 1 stycznia 2016 r. nie wymaga szerszego omawiania w tej sprawie – pozwany nie kwestionował, że jako ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną powódce przez sprawcę zdarzenia. Podstawą tej odpowiedzialności były przepisy z art. 436 § 2 w zw. z art. 415 k.c., art. 822 k.c. oraz przepisy ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Odszkodowanie

43.  Przechodząc do oceny roszczenia w zakresie kwoty 18 888,69 zł tytułem odszkodowania za szkodę majątkową, należy wskazać, że roszczenie to zasługiwało na uwzględnienie co do:

a.  kosztów leczenia i rehabilitacji związanych z urazem skrętnym kręgosłupa w odcinku szyjnym i utrzymującym się przewlekle zespołem bólowo-korzeniowym – łącznie 2 510,00 zł;

b.  utraconych dochodów, wynikających z tego, że po wypadku powódka nie mogła brać udział w koncertach granych przez S. i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenia – łącznie 13 422,00 zł;

c.  utraconych dochodów, wynikających z otrzymywania przez powódkę wynagrodzenia i zasiłku chorobowego w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim – łącznie 1 235,99 zł;

d.  kwoty 215,70 zł tytułem kosztów poniesionych przez powódkę na dojazdy do lekarzy i na rehabilitację;

e.  kosztów poniesionych przez powódkę na zapewnienie opieki nad psem w okresie pobytu powódki w szpitalu – łącznie 620,00 zł.

44.  Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 1 k.c.). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 k.c.).

45.  Zgodnie zaś z art. 444 § 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. akt II CSK 425/07). Pojęcie „wszelkie koszty” oznacza koszty różnego rodzaju, których nie da się z góry określić, a których ocena, na podstawie okoliczności sprawy, należy do sądu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. akt II CSK 425/07). Jednak, jak słusznie się zauważa, celowość ponoszenia wszelkich wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą utrzymania tego stanu, jego niepogarszania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt IV CSK 308/10). W grupie wydatków celowych i koniecznych, pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia tradycyjnie wymienia się koszty leczenia (pobytu w szpitalu, pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń (np. protez, kul, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego).

46.  Powódka domagała się zasądzenia kwoty 2 510,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia tj. wizyt lekarskich, kosztów rehabilitacji i zabiegów związanych z urazem kręgosłupa w odcinku szyjnym. W świetle opinii biegłych (k. 281), nie ulegało wątpliwości, że do urazu tego doszło w wyniku wypadku z 1 stycznia 2016 r., zaś leczenie powódki było adekwatne do zgłaszanych dolegliwości. W następstwie wypadku doszło do chronicznych dolegliwości bólowych w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyny górnej prawej. Przed wypadek powódka nie cierpiała na takie dolegliwości. Nie ulegało zatem wątpliwości, że poniesione przez powódkę koszty na leczenie urazu skrętnego kręgosłupa i związanych z nim dolegliwości bólowych pozostawały w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem. Nie budzi wątpliwości sądu, że wszystkie te koszty – opisane w części II tego uzasadnienia – były adekwatne, proporcjonalne i celowe. Z doświadczenia życiowego wynika, że powódka nie mogła skorzystać z publicznej służby zdrowia, jeśli chodzi o leczenie ortopedyczne. Jak wskazywała, zaproponowano jej termin na jesień 2016 r. Faktem notoryjnym są odległe terminy publicznych świadczeń medycznych, zwłaszcza jeśli chodzi o ortopedię. Powódka poniosła wydatki na leczenie w celu szybkiego i właściwego zdiagnozowania u niej odczuwanych przez nią dolegliwości. W przypadku powódki wydatki te były tym bardziej uzasadnione jeśli wziąć pod uwagę wykonywany przez nią zawód i konieczność szybkiego powrotu do ćwiczeń.

47.  Jeśli chodzi o dochodzone przez powódkę koszty leczenia, to powództwo podlegało oddaleniu co do kwoty 840,00 zł, której to kwoty powódka dochodziła jako odszkodowania za koszty leczenia prawego nadgarstka (w tym poniesione w 2020 r.). Jak wynika z opinii biegłych, dolegliwości powódki związane z prawym nadgarstkiem nie są związane z wypadkiem z 1 stycznia 2016 r. Sąd nie mógł poczynić w tym zakresie odmiennych ustaleń faktycznych, które stałyby w sprzeczności z oceną biegłych sądowych. Nie było zatem podstaw, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, do przyjęcia, aby koszty leczenia (rehabilitacji) nadgarstka prawego pozostawały w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem.

48.  Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 k.c.). Powódka wykazała zasadność dochodzonej w tej sprawie kwoty 13 422,00 zł tytułem utraconych korzyści, wynikających z tego, że powódka nie brała udziału, w pierwszej połowie 2016 r., w koncertach granych przez orkiestrę S. V. i z tego tytułu nie uzyskała dochodów, których uzyskanie było pewne gdyby nie wypadek. Powódka była przewidziana do wzięcia udziału w dniu 19 stycznia 2016 r. w nagraniu i z tego tytułu utraciła dochód w wysokości 429,00 zł brutto. Następnie była przewidziana do wzięcia udziału w tournée we Francji w dniach 28 stycznia – 07 lutego 2016 r. i z tego tytułu utraciła dochód w wysokości 9 983,00 zł brutto. Następnie powódka była przewidziana do wzięcia udziału w planowanym koncercie Orkiestra S. w dniu 13 lutego 2016 r. w (...) im. (...) w W. i z tego tytułu utraciła wynagrodzenie w wysokości 715,00 zł brutto. Następnie była przewidziana do udziału w tournée koncertowym Orkiestry S. w Niemczech – 7 koncertów w dniach 14-22 kwietnia 2016 r. i z tego tytułu utraciła dochód w wysokości 2 340,00 zł brutto. Łącznie zatem powódka utraciła dochód w łącznej wysokości 13 467,00 zł brutto.

49.  Powódka jest stałym członkiem orkiestry, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę i ma obowiązek brać udział we wszystkich koncertach. Do czasu wypadku powódka brała w szczególności udział we wszystkich koncertach w ramach szalonych dni muzyki organizowanych we Francji. Nie budziło zatem zdaniem sądu wątpliwości, że gdyby nie wypadek, to powódka wzięłaby udział również w tournée, które miało miejsce w dniach od 28 stycznia do 7 lutego 2016 r. podczas FestiwaluL. (...) (16 koncertów). Jak wynika z przedłożonego przez powódkę zaświadczenia, jej honorarium wynosiłoby 9 983 zł brutto ( k. 61). Jak wyjaśniła powódka, poza dochodami wynikającymi z umowy o pracę, uzyskuje ona również dochody z – zawieranych każdorazowo przez koncertem – umów o dzieło, dotyczących konkretnego tournée czy koncertu. Powódka nie wzięła również udziału w planowanym koncercie Orkiestry S. w dniach: 19 stycznia 2016 r. oraz 13 lutego 2016 r. w (...) im. (...) w W. i z tego tytułu utraciła wynagrodzenie w wysokości odpowiednio: 429,00 zł brutto oraz 715,00 zł brutto (k.55) oraz w tournée koncertowym Orkiestry S. w Niemczech pod dyr. V. S.-G., tj. 7 koncertach mających odbyć się w dniach 14 – 22 kwietnia 2016 r., i w związku z tym utraciła wynagrodzenie w wysokości 2.340 zł brutto (k.60). Gdyby nie wypadek, M. S. (1) wzięłaby udział we wszystkich powyższych koncertach. Niewątpliwie zatem omawiane roszczenie pozostawało w adekwatnym związku przyczyno-skutkowym z wypadkiem i zostało to przez powódkę wykazane.

50.  Sąd zasądził na rzecz powódki utracone korzyści w wysokości podawanego przez powódkę wynagrodzenia brutto, obejmującego podatek dochodowy. Odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku, dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, są objęte podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych). Nie można zatem uznać, aby zasądzenie na rzecz powódki omawianych wyżej kwot tytułem korzyści, które mogłaby osiągnąć, gdyby szkody jej nie wyrządzono, w wysokości obejmującej także podatek dochodowy, spowodowało jej bezpodstawne wzbogacenie, skoro powódka będzie obowiązana do zapłaty z tego tytułu omawianego podatku. Powódka uzyskałaby te korzyści na podstawie umowy o dzieło, która nie jest objęta obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi.

51.  Zasadne również było żądanie powódki odnośnie utraconego dochodu w zakresie kwoty 1 235,99 zł. Bezpośrednio po wypadku powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim otrzymując wynagrodzenie chorobowe, a potem zasiłek chorobowy. Objęte obniżeniem wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę były miesiące styczeń-marzec – co w przeliczeniu obejmowało 28 dni stycznia, 29 dni lutego oraz 1 dzień marca. Łącznie powódka utraciła zarobek z tytułu pozostawania w stosunku pracy na podstawie umowy o pracę w wysokości 1.235,99 zł.

52.  W związku z dolegliwościami bólowymi uniemożliwiającymi prowadzenie auta, powódka była również zmuszona do korzystania z taksówek, aby dojechać na umówioną rehabilitację lub wizytę lekarską i w wyniku czego poniosła koszt w łącznej wysokości 215,70 zł. Powódka również poniosła koszt opieki nad psem, którego przekazała do hotelu dla psów i w wyniku czego poniosła również koszt w wysokości 620,00 zł. W ocenie sądu wyżej wymienione kwoty pozostają w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem i podlegają kompensacji w ramach poniesionej przez powódkę szkody. Powódka jest osobą, która mieszka sama, nie miała komu oddać psa pod opiekę – musiała zatem skorzystać z usług hotelu dla psów w czasie, gdy sama przebywała w szpitalu. Wydatki te należało zatem ocenić jako jak najbardziej celowe i uzasadnione.

Zadośćuczynienie

53.  Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c., tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt V CSK 245/07, LEX nr 369691).

54.  Przez krzywdę w rozumieniu art. 445 k.c. należy rozumieć całość cierpienia psychicznego i fizycznego spowodowanego zdarzeniem wywołującym szkodę, tym samym nie jest to pojęcie tożsame ze szkodą, która ma charakter materialny, mierzalny i co do której zastosowanie mają ogólne przepisy odpowiedzialności deliktowej. Krzywda, jako cierpienie zadane danemu człowiekowi, nie może być „fizycznie naprawiona”, a jedynie może zostać skompensowana, tj. wyrównana poprzez przyznanie poszkodowanemu korzyści majątkowej. Zadośćuczynienie ma więc poszkodowanemu niejako pomóc złagodzić cierpienie jakie odczuwa. Istotne jest również, że posługując się pojęciem krzywdy nie należy go ograniczać do cierpień i uszczerbku, który powstał bezpośrednio po zdarzeniu, ale należy brać pod uwagę również konsekwencje, które z dużym prawdopodobieństwem wynikną lub mogą wyniknąć z danego zdarzenia. Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. ma charakter kompensacyjny i stanowi sposób naprawienia krzywdy w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. Powinno ono uwzględniać nie tylko krzywdę istniejącą w chwili orzekania, ale również taką, którą poszkodowany będzie w przyszłości na pewno odczuwać, oraz krzywdę dającą się z dużym stopniem prawdopodobieństwa przewidzieć. Zasadniczą przesłanką przy określaniu wysokości zadośćuczynienie jest stopień natężenia krzywdy, tj. cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Należy więc brać pod uwagę wszelkie okoliczności sprawy, poczynając od charakteru zdarzenia, które to cierpienie wywołało, jego konsekwencji na płaszczyźnie medycznej, czasu przez jaki osoba poszkodowana musiała zmienić swoje życie, trwałych zmian jakie nastąpiły w wyniku powyższego zdarzenia czy też cech danej osoby. Z drugiej strony należy pamiętać, że zadośćuczynienie nie może być środkiem do wzbogacenia pokrzywdzonego, nie może więc być zbyt wysokie albowiem ma zrównoważyć skutki cierpień fizycznych i ujemnych przeżyć psychicznych poszkodowanego, a nie stanowić źródło jego zysku bądź kary dla sprawcy. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia powinno się wziąć również pod uwagę czynniki obiektywizujące takie jak stopa życiowa społeczeństwa czy ewentualne rozstrzygnięcia w podobnych sprawach, jednakże skutkiem ich uwzględnienia nie może być pozbawienie zadośćuczynienia realnej wartości ekonomicznej, a w konsekwencji jego podstawowej, kompensacyjnej funkcji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2006 r., IV CSK 80/05, Lex nr 182892; uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, Lex 1696; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 stycznia 2016 r., I ACa 877/15, Lex nr 1993099). Zadośćuczynienie powinno również odpowiadać aktualnej stopie życiowej w kraju miejsca zamieszkania poszkodowanego (zob. wyrok Sądu Najwyższego w wyroku z dnia 29 września 2001 r., III CKN 427/00, Lex nr 52755; wyrok Sądu Najwyższego z dnia12 lipca 2002 r., V CKN 1114/00, Lex nr 56055).

55.  W ocenie sądu całokształt okoliczności faktycznych sprawy uzasadnia przyznanie powódce zadośćuczynienia w kwocie 30.000 zł. Kwota ta jest jak najbardziej adekwatna do stopnia krzywdy doznanej przez powódkę. Orzekając w przedmiocie wysokości dochodzonego zadośćuczynienia należało mieć na uwadze, że przed wypadkiem z dnia 01 stycznia 2016 r. M. S. (1) była zdrową młodą kobietą, nie miała żadnych kłopotów zdrowotnych. Jej stan zdrowia był bardzo dobry, brała udział we wszystkich koncertach granych przez orkiestrę S. V., które wymagały od powódki pełnej sprawności fizycznej, gdyż nieprzerwana gra na altówce przez około 4-6 godzin wymaga niezwykłej sprawności ciała i wytrzymałości. Natomiast po wypadku M. S. (1) była zmuszona zrezygnować z pracy zawodowej na kilka miesięcy, do prób i koncertów wróciła po około pół roku od wypadku, jednocześnie należy zaznaczyć, że mimo powrotu do pracy zawodowej nie od razu wróciła do grania w takim zakresie i na takim poziomie jak przed wypadkiem. Ponadto, należy podkreślić, że obecnie – ponad 9 lat od wypadku – M. S. (1) wymaga pomocy rehabilitanta w rozmasowaniu spiętych mięśni po próbie lub koncercie trwającym około 6-8 dziennie. Jedynie w sytuacji krótszego grania jest wstanie rozmasować mięśnie szyi samodzielnie. Dodatkowo, jak już wcześniej wspomniano, przy wyliczeniu należnego zadośćuczynienia za krzywdę, należy mieć na uwadze konkretny przypadek danej osoby, pracę jaką wykonuje. W sytuacji omawianej, poszkodowana powódka jest artystką – altowiolistką. Jej praca polega na ciągłym koncertowaniu, muzyka jest całym jej życiem – przymusowa przerwa w graniu jaką musiała zrobić powódka było powodem jej złego samopoczucia, poczucia ciągłego stresu, a także brakiem odczuwania stałej satysfakcji z koncertów. Należy ponadto wspomnieć, że praca artysty – muzyka polega na ciągłym doskonaleniu techniki grania i podnoszenia swoich umiejętności. Każda przerwa w graniu powoduje niejako „cofnięcie” się w osiągniętym już poziomie grania. Sąd miał również na uwadze, że na skutek wypadku powódka doznała urazu kręgosłupa, który wymagał rehabilitacji. Przez tydzień przebywała w szpitalu. W dalszym ciągu odczuwa strach przez jazdą samochodem i przestała prowadzić. Odczuwała silne dolegliwości bólowe.

56.  Oceniając zgłoszone roszczenie o zadośćuczynienie, Sąd miał na uwadze, iż celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Dlatego też, ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. Wśród innych okoliczności wpływających na wysokość zadośćuczynienia jest wymóg ustalenia go w rozsądnych granicach, adekwatnych do aktualnych stosunków majątkowych, albowiem jego celem jest pokrycie szkody majątkowej, a nie wzbogacenie poszkodowanej. Niewątpliwie rozmiar cierpień, zarówno fizycznych jak i psychicznych, doznanych przez powódkę jest niebagatelny. Powódka co prawda wróciła do aktywności zawodowej i bierze udział we wszystkich koncertach S. jednak w dalszym ciągu po dłuższych próbach odczuwa dolegliwości bólowe i wymaga w związku z tym zabiegów fizjoterapeutycznych. Na skutek wypadku musiała przebywać w szpitalu przez około tydzień, gdzie przeszła przez szereg zabiegów i badań. Następnie musiała poddać się długotrwałej rehabilitacji. Przez dłuższych czas przyjmowała szereg leków przeciwbólowych. Przebywała na zwolnieniu chorobowym przez dwa miesiące – w tym czasie w ogóle nie mogła ćwiczyć grania. Musiała nosić kołnierz ortopedyczny przy wychodzeniu z domu. Wypadek i wynikająca z niego przerwa w ćwiczeniach oraz brak powrotu do pełnej sprawności spowodowały, że zrezygnowała z planów, aby rozwijać swoją karierę muzyczną poza Polską.

57.  Wszystkie te okoliczności zdaniem sądu przemawiają za zasądzeniem od pozwanego (...) S.A. na rzecz powódki kwoty w wysokości 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwota ta odpowiada doznanej przez powódkę krzywdzie. Zdaniem Sądu kwota ta odpowiada rozmiarowi i intensywności negatywnych doznań M. S. (1) spowodowanych wypadkiem, uwzględnia skutki zdarzenia w jej obecnym życiu i nie prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia powódki.

Odsetki ustawowe za opóźnienie

58.  Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie (art. 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych). Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.). Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455 k.c.).

59.  W postępowaniu likwidacyjnym w 2016 r. powódka zgłosiła do (...) roszczenie odszkodowawcze dot. kwoty 17 889,75 zł. Dalszej kwoty odszkodowania dochodziła dopiero w pozwie. Stąd też sąd zasądził przyznaną powódce kwotę wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, od kwoty 17 889,75 zł odszkodowania oraz od przyznanej kwoty 30 000,00 zł zadośćuczynienia od dnia 3 listopada 2016 r. (zgodnie z żądaniem pozwu), zaś od pozostałej kwoty odszkodowania – od 14 sierpnia 2021 r. (30 dni od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu).

60.  Nie było w ocenie sądu podstaw do tego, aby orzec w tej sprawie o odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wyrokowania. Sąd podziela pogląd, że to, że w toku procesu sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, nie zwalnia ubezpieczyciela od obowiązku przeprowadzenia takiego dochodzenia we własnym zakresie po dacie zgłoszenia szkody, a ostatecznie - poniesienia konsekwencji zaniechania analizy podstaw żądania albo wadliwej oceny rozmiaru uszczerbku. Ubezpieczyciel ponosi ryzyko tego, że nieprawidłowo oszacuje krzywdę osoby uprawnionej albo bezpodstawnie uzna, że nie należy jej się z tego tytułu świadczenie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2021 r., VI ACa 101/20).

Ustalenie odpowiedzialności na przyszłość

61.  Sąd oddalił powództwo w zakresie, w jakim powódka wnosiła o ustalenie odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku na przyszłość.

62.  Powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny (art. 189 k.p.c.). Zgodnie z art. 442 ¹ § 3 k.c., który obowiązuje od sierpnia 2007 r., w razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

63.  Powódka nie miała w ocenie sądu interesu prawnego do tego, aby żądać ustalenia odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku na przyszłość. Interesu takiego nie mogła uzasadniać ewentualna obawa przed negatywnymi konsekwencjami przedawnienia roszczeń powódki na skutek upływu czasu, skoro zacytowany wyżej art. 442 ¹ § 3 k.c. przewiduje, że termin ten – jeśli chodzi o szkody na osobie – nie może skończyć się wcześniej niż z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie.

64.  Ewentualny interes prawny mogłaby uzasadniać obiektywna niepewność stanu faktycznego i obawa przed trudnościami dowodowymi, z którymi powódka musiałaby się zmierzyć w ewentualnym kolejnym procesie, prowadzonym po upływie wielu lat od wypadku (por. wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2012 r., II CSK 252/11). W tej sprawie o takiej niepewności nie może być jednak mowy. Po pierwsze, zasadę odpowiedzialności za skutki wypadku z 1 stycznia 2016 r. przesądza już rozstrzygnięcie w tej sprawie. Po drugie, w przypadku ujawnienia się nowej szkody, powódka, niezależnie od tego czy dysponowałby wyrokiem ustalającym odpowiedzialność na przyszłość, i tak obowiązana będzie wykazać nie tylko fakt jej wystąpienia, rozmiar i skutki, ale także związek przyczynowy ze zdarzeniem, za którego skutki odpowiada pozwany.

V.  Koszty procesu

65.  O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 100 k.p.c., uznając że powódka przegrała sprawę jedynie w niewielkim zakresie i że zasadne jest obciążenie pozwanego kosztami procesu w całości. Na koszty procesu, które poniosła w tej sprawie powódka, a które winien jej zwrócić pozwany, składały się opłata sądowa od pozwu (1 200,00 zł) oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego (500,00 zł).

66.  Nieuiszczone koszty sądowe w wysokości 7 430,00 zł sąd nakazał pobrać od pozwanego na podstawie art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 98 k.p.c. Składały się na nie nieuiszczona opłata sądowa od pozwu (1 244,55 zł), od uiszczenia której powódka została zwolniona w całości, oraz wydatki w postaci wynagrodzenia dla biegłych sądowych – pokryte tymczasowo z sum Skarbu Państwa - 6 185,55 zł (k. 293v).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

ASR Agnieszka Pikała

W., 21 lutego 2025 r.