Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 08 lutego 2024 r.

I.  Stanowiska stron i przebieg postępowania

1.  Pozwem z dnia 11 sierpnia 2023 r. powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. M. (1) kwoty 714,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 410,90 zł – od dnia 13 września 2022 r. do dnia zapłaty, kwoty 35,14 zł – od dnia 19 maja 2022 r. do dnia zapłaty, kwoty 113,02 zł – od dnia 3 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty, kwoty 155,24 zł – od dnia 4 lutego 2023 r. do dnia zapłaty, kwoty 0,20 zł liczonymi od dnia 9 marca 2023 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł ponadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

2.  Pozwany M. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa (k. 51). Wskazał, że podtrzymuje w całości argumenty podniesione w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Podniósł, że „ należność nie należy się lub że nie należy się w wysokości żądanej przez powoda wobec jej spłaty przez pozwanego”. Do pisma dołączył potwierdzenie przelewu na kwotę 15,00 zł.

3.  Pismem z dnia 22 listopada 2023 r. powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 15,00 zł wobec uiszczenia wpłaty w tej wysokości przez pozwanego na rachunek powoda (k. 57).

4.  W trakcie rozprawy, która odbyła się 18 grudnia 2023 r., pozwany został pouczony, że argumenty i twierdzenia, które podniósł w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powinny zostać podniesione przez pozwanego ponownie, w niniejszym postępowaniu, ponieważ niniejsze postępowanie nie stanowi kontynuacji elektronicznego postępowania upominawczego, które to postępowanie zostało umorzone. W związku z tym pouczeniem – jak również nader ogólnikowymi twierdzeniami podniesionymi przez pozwanego w odpowiedzi na pozew – przewodnicząca zobowiązała pozwanego do złożenia, w zakreślonym w zarządzeniu terminie, pisma procesowego, w którym szczegółowo odniesie się do wniosków i twierdzeń podniesionych przez stronę powodową, w szczególności wskaże, którym konkretnie twierdzeniom i dowodom zaprzecza. Pozwany nie złożył pisma w zakreślonym terminie. W piśmie procesowym złożonym o godz. 10:59 w biurze podawczym sądu w dniu 8 marca 2024 r., w dniu wyznaczonej w tej sprawie rozprawy, wskazał: „ przekazuję dowód wpłaty należności na rzecz powoda”, załączając do pisma potwierdzenie transakcji z dnia 17 grudnia 2023 r., na kwotę 10,00 zł, dokonanej przez płatnika K. B. na rzecz Gazowni, tytułem „K. za M. M. (dot. sprawy VI C 1320-23 – uznana część zaległości).

5.  Pozwany nie stawił się na rozprawę dnia 8 marca 2024 r. o godz. 15:00.

II.  Fakty ustalone w sprawie

6.  W dniu 23 sierpnia 2017 r. pomiędzy (...), a M. M. (1) została zawarta umowa kompleksowa dostarczania paliwa gazowego o numerze (...).

7.  Zgodnie z § 1 pkt. 1 Umowy na podstawie umowy Sprzedawca zobowiązuje się dostarczać paliwo gazowe gaz ziemny wysokometanowy do instalacji znajdującej się w Obiekcie Odbiorcy na adres: ul. (...) lok. (...), (...)-(...) W.. Zgodnie z § 2 pkt. 1 i 3 Umowy umowa została zawarta w dniu jej podpisania przez obie strony i obowiązuje na czas nieoznaczony. Zgodnie z § 4 pkt. 2 Umowy ustalenie wysokości wynagrodzenia należnego sprzedawcy z tytułu dostarczenia paliwa gazowego dokonywane będzie odpowiednio według cen i stawek opłat oraz zasad rozliczeń określonych szczegółowo w Taryfie i w Umowie kompleksowej.

dowód: umowa kompleksowa, k. 10-11 wraz z załącznikami, k. 12 i oświadczeniem, k. 13, informacja w zakresie zmiany Taryfy, k. 25-26, suplement do wyciągu Taryfy, k. 27-28

8.  (...) zgodnie z umową dostarczał paliwo gazowe, natomiast M. M. (1) nie regulował należycie płatności wynikających z umowy opisanej w pkt. 3 uzasadnienia.

dowód: rozliczenia puntu poboru, k. 14, prognoza proforma, k. 15, rozliczenie punktu poboru, k. 16-17, prognoza proforma, k. 18, faktura VAT, k. 19-20, plan płatności, k. 21-22, plan płatności, k. 23-24, korekta do planu, k. 29-30, faktura VAT, k. 31, nota odsetkowa, k. 32)

9.  W dniu 10 lutego 2023 r. (...) skierował do M. M. (1) przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 714,50 zł w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. M. M. (1) odebrał wezwanie w dniu 27 lutego 2023 r.

dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty r., k. 33-34, śledzenie przesyłek, k. 35-38, potwierdzenie odbioru, k. 36

10.  W dniu 5 października 2023 r. M. K. wpłacił na konto (...), o numerze (...), kwotę 15,00 zł tytułem zaległości.

dowód: potwierdzenie przelewu, k. 52

11.  W dniu 17 grudnia 2023 r. B. K. wpłaciła kwotę 10,00 zł na rachunek bankowy o numerze (...), wskazując jako odbiorcę „Gazownię”, tytułując przelew: „K. za M. M. (dot. sprawy VI C 1320/23 – uznana część zaległości).

dowód: potwierdzenie przelewu, k. 69

III.  Ocena dowodów

12.  Sąd oparł fakty ustalone w sprawie na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów (stanowiących dowód bez wydania w tym przedmiocie postanowienia, art. 243 ² k.p.c.), których prawdziwość i treść nie została zakwestionowana oraz nie budziła wątpliwości Sądu. W dokonywaniu ustaleń Sąd oparł się również na twierdzeniach stron stanowiących okoliczności bezsporne i niezaprzeczone oraz przyznane w rozumieniu art. 229 i 230 k.p.c.

IV.  Ocena prawna

13.  W punkcie 1 wyroku sąd umorzył postępowanie o zapłatę kwoty 15,00 zł. Pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku (art. 203 § 1 k.p.c.). Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew (art. 355 k.p.c.). Powód cofnął powództwo ze zrzeczeniem się części roszczenia wobec wpłacenia przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 15,00 zł tytułem spłaty części roszczenia objętego pozwem. Cofnięcie nie wymagało zgody pozwanego, zaś w ocenie Sądu brak było podstaw do uznania częściowego cofnięcia pozwu za niedopuszczalne w świetle art. 203 § 4 k.p.c., w związku z czym cofnięcie pozwu należało uznać za skuteczne i w konsekwencji umorzyć postępowanie w zakresie kwoty 15,00 zł.

14.  W niniejszej sprawie bezspornym był fakt, iż strony łączyła umowa kompleksowa dostarczania paliwa gazowego, z którego to tytułu powód wystawił pozwanemu faktury VAT, które nie zostały uregulowane. Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie zaś do art. 555 k.c. przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw. Świadczenie usług w zakresie dostarczania paliwa gazowego uregulowane jest w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 Prawo energetyczne. Odbywa się ono na podstawie umowy, przewidzianej w art. 5 ust. 1 p.e., której przedmiotowo istotne postanowienia określa art. 5 ust. 2 pkt 1 p.e. Umowa sprzedaży paliwa gazowego powinna zawierać postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub energii w podziale na okresy umowne, moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania. W niniejszej sprawie strony łączyła pisemna umowa, o treści unormowanej w powołanych przepisach.

15.  Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

16.  Powód dochodzący w tej sprawie roszczenia z tytułu nieuregulowanych płatności za dostarczenie paliwa gazowego przedstawił do akt sprawy umowę, z której wywodził roszczenia oraz szereg faktur, dokumentujących wykonanie usługi oraz niewykonanie płatności. Pozwany w złożonej odpowiedzi na pozew zakwestionował roszczenie, wskazując, że „ roszczenie nie należy się, lub nie należy się w wysokości żądanej przez powoda wobec jej spłaty przez pozwanego”. Podał ponadto, że podtrzymuje wszystkie argumenty wskazane w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Ponad powołane powyżej twierdzenia pozwany nie podał żadnej konkretnej argumentacji – stanowisko procesowe pozwanego było tak samo ogólnikowe po pouczeniu go przez przewodniczącą o tym, że powinien powołać wszystkie twierdzenia i dowody na ich poparcie w tym postępowaniu, nie zaś powoływać się na postępowanie w EPU, które zostało umorzone. Po pouczeniu tym pozwany argumentacji nie uzupełnił. Nie przedstawił żadnych konkretnych zarzutów, żadnych dokumentów – poza potwierdzeniem przelewu na kwotę 15,00 zł (w tym zakresie postępowanie umorzono) – które wykazywałyby uregulowanie przez niego należności. Pozwany kwestionując roszczenie ograniczył się do dwóch ogólnikowych twierdzeń.

17.  Tak przedstawione zarzuty nie mogły skutkować przerzuceniem ciężaru dowodu na powoda i uznaniem przez sąd, że roszczenie nie zostało wykazane co do wysokości. Jeśli pozwany twierdzi, że daną zaległość uregulował, to winien to wykazać. Jeśli twierdzi, że koszty dostawy paliwa gazowego zostały niewłaściwie wyliczone, to winien choćby kilkoma zdaniami wyjaśnić swój zarzut oraz argumenty na jego poparcie. Tak ogólnikowe zarzuty powodują, że strona przeciwna nie jest w stanie podjąć przed nimi właściwej obrony – nie wie bowiem nawet, z czym konkretnie powinna polemizować. Zarzuty, by spełnić swoją rolę, muszą być dostatecznie skonkretyzowane i ukierunkowane na konkretne twierdzenia strony przeciwnej, którym chcemy zaprzeczyć. W niniejszej sprawie, pozwany sformułował swoje zarzuty w sposób nieprawidłowy i zbyt ogólnikowy, uniemożliwiając powodowi konstruktywne odniesienie się do nich.

18.  W piśmie procesowym złożonym w dniu rozprawy, tj. w dniu 8 lutego 2024 r., pozwany złożył wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z dokumentu w postaci potwierdzenia przelewu kwoty 10 zł wniesionej przez panią B. K. na rzecz pozwanego M. K. dotyczącej uznanej części zaległości objętej pozwem. Wpłacone środki miały być, w ocenie powoda zaliczone na poczet zaległości wynikających z pozwu, jednak z przedstawionego potwierdzenia przelewu nie wynika, że powód zaliczył wpłaconą kwotę na poczet należności – wynika jedynie, że taka kwota została przelana na rachunek powoda wskazany w tym przelewie, o innym numerze niż rachunek, na który została dokonana płatność 15,00 zł, co do której to kwoty sąd umorzył postępowanie. W ocenie Sądu, przedstawione w dniu rozprawy potwierdzenie przelewu nie stanowiło dostatecznego dowiedzenia faktu uiszczenia wpłaconej kwoty na poczet zaległości dochodzonej przez stronę powodową w tym konkretnym postępowaniu.

V.  Koszty procesu

19.  O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c, zasądzając od pozwanego – jako strony w całości przegrywającej proces – na rzecz powoda wszelkie poniesione przez niego koszty w procesie. Koszty poniesione przez pozwanego wynosiły 387 zł, na którą składały się: kwota 287 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego (§ 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz. U. z 2023 r., poz. 1935) oraz kwota 100 zł tytułem opłaty od pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

ASR Agnieszka Pikała

W., 10 kwietnia 2024 r.