Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 19 listopada 2024 r.

I.  Stanowiska stron

1.  Powód Miasto S. W. wniósł o nakazanie pozwanym B. M., T. M., M. M. i Z. M. opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy Alejach (...) w W. i wydanie go powodowi bez osób i rzeczy. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda obowiązku zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

2.  Pozwani nie podjęli w niniejszym postępowaniu żadnych czynności, nie wnieśli odpowiedzi na pozew, nie stawili się na rozprawie i nie zajęli żadnego stanowiska.

3.  W związku z powyższym wyrok w niniejszej sprawie został wydany w trybie art. 340 § 1 k.p.c.

II.  Fakty ustalone w sprawie

4.  Dnia 02 sierpnia 2017 r. powód Miasto S. W. (Wynajmujący) zawarł z B. M., T. M. i małoletnimi M. M. oraz Z. M. (Najemcy) umowę najmu socjalnego lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy Al. (...) w W., o powierzchni użytkowej 38,12 m ², w tym łącznej powierzchni pokoju (...) m ² (§1). Umowę zawarto na czas oznaczony, tj. od daty zawarcia umowy do 31 grudnia 2021 r. (§ 8 ust. 1).

dowód: umowa najmu socjalnego lokalu mieszkalnego k. 6-7.

5.  Po 31 grudnia 2021 r. B. M., T. M., M. M. oraz Z. M. nie zawarli z Miastem S. W. kolejnej umowy najmu lokalu. W dniu zamknięcia rozprawy ww. zajmowali lokal przy Al. (...) w W. bezumownie. B. i T. M. występowali o zawarcie kolejnej umowy najmu.

6.  Pismem z dnia 10 maja 2023 r. Urząd Miasta Stołecznego w W. – Wydział Zasobów Lokalowych dla D. Ś. odmówił zakwalifikowania najemców do udzielenia im pomocy mieszkaniowej w formie wynajęcia lokalu po upływie okresu na jaki zawarta była umowa najmu. Przyczyną odmowy wynajęcia lokalu był brak udokumentowania dochodów i brak możliwości ustalenia czy najemcy spełniali kryterium dochodowe, a także zaleganie z opłatami za korzystanie z lokalu oraz brak podpisania i realizowania porozumienia o spłacie zadłużenia. Na dzień 28 lutego 2023 r. zaległości związane z zajmowanym lokalem wynosiły 12.252,24 zł. Urząd Miasta (...) w W. – Wydział Zasobów Lokalowych dla D. Ś. wezwał najemców do opróżnienia lokalu w terminie 30 dni od daty otrzymania ww. pisma.

dowód: pismo z dnia 10 maja 2023 r. k. 8-8v, zwrotne potwierdzenie odbioru k. 9-10.

7.  Pismem z dnia 24 listopada 2023 r. ZGN w D. Ś. (...) W. skierował do B. i T. M. ponowne wezwanie do dobrowolnego opróżnienia i przekazania w stanie wolnym pod względem fizycznym i prawnym zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu nr (...) w budynku przy Al. (...) w W. w terminie 14 dni od daty otrzymania pisma.

dowód: pismo z dnia 24 listopada 2023 r. k. 11, zwrotne potwierdzenie odbioru k. 12-13

8.  Z. M., córka B. i T. M., jest małoletnia, w dacie zamknięcia rozprawy miała 13 lat. Brak jest danych co do tego, aby pozwana miała możliwość zapewnienia swoich potrzeb mieszkaniowych w innym lokalu czy na innej nieruchomości.

dowód: zaświadczenie z systemu PESEL-SAD k.21-22

9.  M. M., syn B. i T. M., ma 20 lat, urodził się (...) Brak jest danych co do tego, aby pozwany miał możliwość zapewnienia swoich potrzeb mieszkaniowych w innym lokalu czy na innej nieruchomości.

dowód: zaświadczenie z systemu PESEL-SAD k.19-20

10.  Według oświadczenia Centrum Pomocy Społecznej, rodzina B. i T. M., ostatnią pomoc finansową otrzymała w czerwcu 2022 r. Pomoc polegała na zasiłkach celowych na zabezpieczenie podstawowych potrzeb bytowych. CPS oświadczyło, że obecnie ww. nie otrzymują już świadczeń pieniężnych. Nie figurują również w ewidencji osób bezrobotnych Urzędu Pracy miasta (...) W. oraz ewidencji Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Według informacji z ZUS, B. M. i T. M. nie pobierają również ani renty ani emerytury z ZUS.

dowód: z Centrum Pomocy Społecznej k. 70; pismo z Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności k. 73, pismo z ZUS k. 75, k. 77

III.  Ocena dowodów

11.  Sąd oparł fakty ustalone w sprawie na wszystkich dokumentach zgromadzonych w aktach (stanowiących dowód bez wydania w tym przedmiocie postanowienia, art. 243 ² k.p.c.) – dokumenty nie były kwestionowane przez strony, nie było też żadnych podstaw, aby czynić to z urzędu.

IV.  Ocena prawna

12.  Powództwo należało uwzględnić i nakazać pozwanym opuszczenie, opróżnienie oraz wydanie powodowi Miastu S. W. nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego numer (...) położonego przy Al. (...) w W.. Jednocześnie należało orzec, że wszystkim pozwanym przysługuje uprawnienie do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu.

13.  Podstawą prawną dochodzonego roszczenia był przepis art. 222 § 1 k.c., zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która faktycznie włada jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. W sprawie nie budziło wątpliwości, że powód – jako właściciel wynajmowanego wcześniej pozwanym lokalu – ma legitymację czynną do dochodzenia powództwa windykacyjnego w tej sprawie. Nie budziło także wątpliwości, że pozwani są osobami faktycznie władającymi rzeczą w rozumieniu art. 222 § 1 k.c., jako że w dalszym ciągu zamieszkują lokal, a zatem mają legitymację bierną do występowania w sprawie w charakterze pozwanego.

14.  Nie ulega także wątpliwości, że pozwani – po wygaśnięciu umowy najmu lokalu socjalnego z 02 sierpnia 2017 r., zawartej na czas określony do 31 grudnia 2020 r. – zamieszkują lokal bezumownie i bez jakiegokolwiek innego tytułu prawnego do władania lokalem.

15.  W niniejszym postępowaniu zaistniały przesłanki do wydania wyroku zaocznego w trybie art. 340 § 1 k.p.c. Stosownie do treści tego przepisu sąd wyda wyrok zaoczny, jeżeli mimo niezłożenia odpowiedzi na pozew skierowano sprawę do rozpoznania na rozprawie, a pozwany nie stawił się na tę rozprawę, albo mimo stawienia się nie bierze w niej udziału. Pozwani nie stawili się na rozprawie w dniu 19 listopada 2024 r. i nie zajęli stanowiska w sprawie.

16.  W tej sprawie znajdowały zastosowanie przepisy art. 14 Ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (dalej: uopl). Wszystkich pozwanych należało bowiem uznać za lokatorów w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 uopl jako używających lokalu na podstawie umowy najmu, zawartej na czas oznaczony. Okoliczność, iż umowa ta została wygasła, a zatem, iż pozwani utracili tytuł prawny do lokalu, nie zmienia faktu, że należy traktować ich jako lokatorów w rozumieniu omawianej ustawy i orzekać co do nich w zakresie ewentualnego uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu (tak: R. Dziczek, Komentarz do ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego, [w:] Ochrona praw lokatorów. Dodatki mieszkaniowe. Komentarz. Wzory pozwów, wyd. VIII, Lex, komentarz do art. 2, wyd. 2023 i przywołane tam orzecznictwo). Zgodnie z art. 14 ust. 1 uopl, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu albo braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy.

17.  Ustalając uprawnienie do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu w stosunku do małoletniej Z. M. oraz T. M. i B. M. sąd oparł się na art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy uopl, zgodnie z którym sąd nie może orzec o braku uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu wobec małoletniego oraz osoby sprawującej nad nim opiekę i wspólnie z nim zamieszkałej. Z. M. ma 13 lat, zaś pozwani T. M. i B. M. sprawują nad nią opiekę i wspólnie z nią zamieszkują. Jednocześnie w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności, które wskazywałyby na przesłankę negatywną orzeczenia omawianego uprawnienia, określoną w art. 14 ust. 4 uopl zdanie ostatnie. Nie ma w tej sprawie żadnych dowodów, które wskazywałyby na to, że pozwani T. i B. M. mogą zamieszkiwać w innym lokalu niż dotychczas używany lub aby ich sytuacja materialna pozwalała im na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, własnych oraz małoletniej córki Z., we własnym zakresie. Powód – którego obciążał w tej mierze ciężar dowodu – nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dowodów.

18.  O ustaleniu uprawnienia do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego również wobec M. M., 20-letniego syna T. i B. M., wobec którego nie zachodziła żadna z obligatoryjnych przesłanek do ustalenia uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu (art. 14 ust. 4 uopl), sąd orzekł w oparciu o przesłankę fakultatywną (art. 14 ust. 3 uopl), mając na uwadze młody wiek pozwanego oraz ogólną złą sytuację finansową rodziny. W sprawie nie ujawniły się żadne dowody, które wskazywałyby na to, że pozwany może zaspokoić swoje potrzeby mieszkaniowe samodzielnie. Jednocześnie M. M. dopiero przekroczył próg pełnoletniości, brak podstaw do uznania, aby utrzymywał się samodzielnie, zaś nieustalenie wobec M. M. uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu powodowałoby, że pozwany byłby zmuszony do zamieszkania oddzielnie, bez rodziny, z którą do tej pory zamieszkiwał. Sąd miał także na uwadze, że z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, że ogólna sytuacja finansowa rodziny, w tym pozwanego M. M., jest zła – rodzina otrzymywała wsparcie finansowe z Centrum Pomocy Społecznej, w tym zasiłki celowe na zabezpieczenie podstawowych potrzeb bytowych. Brak podstaw do uznania, aby sytuacja ta w ostatnim czasie uległa poprawie. Z tych wszystkich względów sąd uznał, że względy słuszności przemawiałaby za ustaleniem w stosunku do pozwanego M. M. uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu.

19.  Jednocześnie, powód w żaden sposób nie wykazał, aby pozwani mogli zamieszkiwać w innym lokalu niż dotychczas używany lub aby ich sytuacja materialna pozwalała im na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Powód nie przedłożył na tę okoliczność żadnych dowodów, mimo iż to na powodzie spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu (art. 6 k.c.). Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w żaden sposób nie wynika, by pozwani mieli możliwości zamieszkiwania w innym lokalu oraz aby ich sytuacja materialna pozwalała im na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie.

20.  O wstrzymaniu wykonania punktu I wyroku zaocznego sąd orzekł w oparciu o art. 14 ust. 6 uopl.

V.  Koszty procesu

21.  O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 w zw. z art. 105 § 2 k.p.c., a zatem zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanych B. M. i T. M. solidarnie na rzecz powoda kwotę 440 zł. Na koszty procesu złożyły się opłata od pozwu w wysokości 200 zł, koszty zastępstwa prawnego powoda w wysokości 240 zł, ustalone według stawek minimalnych wynikających z § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2023.1935).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

ASR Agnieszka Pikała

W., 17 grudnia 2024 r.