Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 lutego 2016 r. (data nadania k. 66), powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S., reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od pozwanego G. F. kwoty 4.291,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż dnia 05 sierpnia 2013 r. pozwany kierując w stanie nietrzeźwości pojazdem marki V. (...) nr rej. (...) doprowadził do kolizji, w której uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) nr rej. (...). Szkody w pojeździe S. (...) oszacowano na kwotę 4.291,49 zł. Pojazd sprawcy był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u powoda, który wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w pełnej wysokości. Powód kilkukrotnie bezskutecznie wzywał pozwanego do zwrotu wypłaconego odszkodowania. (pozew – k. 1-3)

Na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2016 r. pozwany oświadczył, że kierował samochodem w trakcie zdarzenia. W wyniku wypadku zostało mu zabrane prawo jazdy. Nadto oświadczył, że nie kwestionuje samej zasadności pozwu i potwierdził okoliczności wskazane w pozwie. Jednocześnie stwierdził, że chciałby zasądzoną kwotę zapłacić w ratach po 300 zł miesięcznie, gdyż obecnie nie pracuje na stałe, jedynie dorywczo, nie jest zarejestrowany jako bezrobotny i mieszka z rodzicami. Z wykształcenia jest mechanikiem samolotów. (protokół z rozprawy – k. 78)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 marca 2013 r. A. B. zawarł z (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. (dalej zamiennie (...) S.A.) umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres od 19 marca 2013 r. do 18 marca 2014 r. pojazdu marki V. (...) nr rej (...).

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto Polisa komunikacyjna ogólna k. 14-17

Dnia 05 sierpnia 2013 r. kierujący pojazdem marki V. (...) nr rej (...) G. F. spowodował w stanie nietrzeźwości w garażu podziemnym budynku wielomieszkaniowego w W. kolizję drogową, powodując uszkodzenia w pojeździe marki S. (...) nr rej. (...), kierowanym przez K. B..

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto protokół zatrzymania osoby k. 27-28; pismo Komendy Rejonowej Policji W. VII – k. 29

W toku prowadzonego postępowania o wykroczenie z art. 98 kodeksu wykroczeń – spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa osób – G. F. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyrokiem nakazowym z dnia 06 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy dla (...) w W. III Wydział Karny uznał G. F. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 98 kodeksu wykroczeń i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 złotych.

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto pismo Komendy Rejonowej Policji W. VII – k. 29; wyrok nakazowy – k. 31

Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2013 r. Prokuratur Prokuratury Rejonowej W. (...)w W. zatrzymał G. F. prawo jazdy.

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto postanowienie – k. 30

Wyrokiem zaocznym z dnia 06 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy dla (...)w W. III Wydział Karny uznał G. F. za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 kodeksu karnego i skazał go na karę 9 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto wyrok zaoczny – k. 32-33

K. B. zgłosiła (...) S.A. szkodę komunikacyjną w dniu 22 września 2013 r.

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto formularz zgłoszenia szkody – k. 18-20

W toku postępowania likwidacyjnego w oparciu m.in. o protokół szkody w pojeździe, Kosztorys E.’s nr (...) wypłacono poszkodowanej K. B. odszkodowanie w wysokości 4.291,49 zł.

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto protokół szkody – k. 34-35; Kosztorys E.’s nr (...) – k. 48-57; analiza kosztów naprawy – k. 57; decyzja z dnia 12 września 2013 r. – k. 58; dowód przelewu – k. 59.

(...) S.A. wezwało G. F. do zapłaty kwoty 4.291,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty pismami z dnia 23 lipca 2014 r., 01 września 2014 r. i 22 grudnia 2015 r.

Dowód: okoliczność bezsporna; nadto wezwania do zapłaty – k. 60-65

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym dokumentów akt szkodowych. Dokumenty te nie były kwestionowane, co do ich wiarygodności i autentyczności, brak jest zatem podstaw do uznania je za niewiarygodne. Stanowiły one, w ocenie Sądu, pełnowartościowy materiał dowodowy.

Podkreślić należy, że ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny nie był sporny między stronami, ani co do zasadny, ani co do wysokości, z uwagi na fakt, że na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2016 r. pozwany potwierdził wszystkie okoliczności wskazane przez powoda w pozwie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty od pozwanego kwoty 4.291,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem regresu w stosunku do pozwanego, przysługującego mu w związku z umową z dnia 19 marca 2013 r. o odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych dotyczącą pojazdu marki V. (...) nr rej (...) i wypłatą przez powoda odszkodowania za szkodę spowodowaną przez pozwanego w wyniku kolizji w dniu 05 sierpnia 2013 r.

Pozwany nie kwestionował zasadności roszczenia powoda, ani co do zasady, ani co do wysokości, a tym samym wysokości dochodzonej pozwem kwoty. Przyznał wszystkie okoliczności przytoczone w pozwie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 392 z późn. zm.) – zakładowi ubezpieczeń oraz Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, w przypadkach określonych w art. 98 ust. 2 pkt 1, przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący wyrządził szkodę umyślnie, w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo po użyciu środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że pozwany w dniu 05 sierpnia 2013 r. spowodował kolizję w garażu podziemnym budynku wielomieszkaniowego w W., powodując uszkodzenia w pojeździe marki S. (...) nr rej. (...), kierowanym przez K. B., w stanie nietrzeźwości. Okoliczność tę powód należycie wykazał w toku postępowania załączonymi dokumentami. Potwierdzają ją w szczególności wyroki Sądu Rejonowego dla (...)w W. III Wydział Karny z dnia 06 listopada 2013 r. oraz z dnia 06 lutego 2014 r. Ponadto pozwany przyznał te okoliczności na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2016 r.

Podkreślić również należy, że stosownie do treści art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym.

Pozwany nie kwestionował również faktu wypłacenia przez powoda w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego poszkodowanej K. B. odszkodowania w kwocie 4.291,49 zł. Okoliczności te zresztą powód wykazał załączonymi do pozwu dokumentami szkody, w tym decyzją z dnia 12 września 2013 r. oraz dowodem przelewu wskazanej kwoty na rzecz poszkodowanej.

W tych okolicznościach nie ulega wątpliwości, że powód zasadnie dochodził od pozwanego wypłaconej poszkodowanej kwoty w związku z zaistnieniem przesłanek z art. 43 ust. 1 w/w ustawy. Zasadna była także wysokość dochodzonej kwoty odpowiadająca wysokości wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania.

Sąd uznał zatem żądanie powoda za uzasadnione, o czym orzekł w pkt I wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. Zasądzono je zatem od dnia 26 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, tj. od dnia wniesienia pozwu. Data ta nie była zresztą kwestionowana przez pozwanego.

Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego i rozłożenia zasądzonej kwoty na raty z uwagi na nieudowodnienie trudnej sytuacji materialnej przez pozwanego. Pozwany wskazując na swoją trudną sytuację finansową ograniczył się wyłącznie do twierdzeń o braku stałych źródeł dochodów i zamieszkiwaniu wraz z rodzicami. Nie przedłożył jednak w tym zakresie żadnego dowodu, a nawet przyznał, że nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna. W ocenie Sądu – nawet gdyby przyjąć za prawdziwe twierdzenia pozwanego – nie ma żadnych podstaw, aby przypuszczać, że pozwany, który nie osiąga niemal żadnych dochodów, będzie w stanie regularnie wpłacać w ratach dochodzoną przez powoda kwotę.

W pkt II wyroku Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami procesu. W tym zakresie Sąd oparł się na dyspozycji art. 102 k.p.c. Stosownie do tego przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Do okoliczności branych pod uwagę przez sąd przy ocenie przesłanek zastosowania dyspozycji omawianego przepisu, według doktryny, zaliczyć można nie tylko te związane z samym przebiegiem postępowania, lecz także dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony. Jak wskazuje judykatura, sama sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej, nawet tak niekorzystna, że strona bez uszczerbku dla utrzymania własnego i członków rodziny nie byłaby w stanie ponieść kosztów, nie stanowi podstawy zwolnienia - na podstawie art. 102 k.p.c. - z obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego (por. postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2011 r., IV CZ 111/11, LEX nr 1119554). Sąd zatem wziął pod uwagę, że pozwany nie osiąga regularnych dochodów i pracuje jedynie dorywczo. Co więcej, pozwany nie kwestionował roszczeń powoda i na pierwszym posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę uznał wszystkie roszczenia powoda. Sąd wziął pod uwagę również fakt, że sprawa nie była skomplikowana i szczególnie zawiła ani pod względem faktycznym ani prawnym, została rozpoznana na pierwszym terminie, nie wymagała od powoda dużej aktywności procesowej. W ocenie Sądu wszystkie te okoliczności łącznie uzasadniały odstąpienie od obciążenia pozwanego kosztami.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)