V Ko 86/21 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z 2022-08-02
Sygn. akt V Ko 86/21
POSTANOWIENIE
Dnia 2 sierpnia 2022 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie II Wydział Karny w składzie następującym:
Przewodniczący: sędzia Katarzyna Olczak
Protokolant: Aneta Ciegiełka
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 2 sierpnia 2022 roku
w sprawie zażalenia D. D.
na zatrzymanie osoby dokonane w dniu 10 kwietnia 2021 r.
na podstawie art. 46 k.p.s.w., art. 47 § 1 i 2 k.p.s.w. oraz art. 246 § 4 k.p.k. w zw. z art. 47 § 3 k.p.s.w.
postanawia:
1. zażalenie częściowo uwzględnić i uznać, że zatrzymanie D. D. w dniu 10 kwietnia 2021 r. było niezasadne;
2. w pozostałym zakresie zażalenia nie uwzględnić i uznać, że zatrzymanie D. D. w dniu 10 kwietnia 2021 r. było prawidłowe;
3. o stwierdzeniu niezasadności zatrzymania zawiadomić Prokuraturę Rejonową (...) w W. oraz Komendanta (...) Policji.
UZASADNIENIE
Do Sądu wpłynęło zażalenie D. D. na zatrzymanie w dniu 10 kwietnia 2021 r., z wnioskiem o uznanie zatrzymania za bezzasadne i nieprawidłowe.
Z opisu zachowania skarżącego zawartego w protokole zatrzymania wynika, że D. D. w dniu 10 kwietnia 2021 roku w W. w (...) popełnił wykroczenie poprzez uczestnictwo w nielegalnym zgromadzeniu tj. czyn z art. 116 § 1 a k.w. w zw. z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 marca 2021 r . Odmówił podania swoich danych osobowych, czym naruszył również art. 65 k.w.”.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
W ocenie Sądu w sprawie niniejszej brak było przesłanek uzasadniających zatrzymanie skarżącego. Okolicznością bezsporną było, że w czasie i miejscu zatrzymania obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 marca 2021 roku w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.
W ocenie Sądu zatrzymanie skarżące było niezasadne, niezależnie od tego, czy uczestniczyłby on w zgromadzeniu, czy też nie, ponieważ ograniczenia przewidziane w w/w rozporządzeniu dotyczyły jedynie organizowana zgromadzeń, nie zaś uczestnictwa w nich. Brak jest natomiast jakichkolwiek dowodów wskazujących, że D. D. był organizatorem wydarzenia.
Ponadto, nawet gdyby uznać, że zakaz organizowania zgromadzeń jest równoznaczny z zakazem uczestniczenia w nich, to takie zachowanie we wskazanym dniu nie było kwalifikowane jako przestępstwo lub wykroczenie. W przywołanym rozporządzeniu nie przewidziano żadnej sankcji natury karnej lub wykroczeniowej za złamanie ustanowionego zakazu, np. poprzez odwołanie się do art. 54 k.w. W orzecznictwie jednoznacznie przyjmuje się, że brak takiego odesłania uniemożliwia pociągnięcie danej osoby, która nie stosuje się do przepisów porządkowych do odpowiedzialności wykroczeniowej (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2009 r., sygn. III KK 266/09, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. III KK 230/09, III KK, 232/09 i III KK 233/09).
Zatem nawet przyjmując, iż skarżący znajdował się w grupie osób uczestniczących w zgromadzeniu, nie byłby wystarczającą podstawą uzasadniającą jego zatrzymanie, albowiem nie sposób uznać, że sam fakt przebywania w większej grupie osób automatycznie stwarza w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego.
Skoro, nie sposób mówić o popełnieniu przez skarżącego wykroczenia z art. 116 § 1 a k.w., to nie zaistniała przesłanka do żądania od niego przez funkcjonariuszy Policji podania danych osobowych. Tym samym odmowa ich podania przez skarżącego nie mogła wypełniać znamion wykroczenia z art. 65 § 2 k.w., albowiem po stronie skarżącego nie istniał obowiązek podania tych danych.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w zachowaniu skarżącego brak było znamion wykroczeń z art. 116 § 1 a k.w. i art. 65 § 2 k.w., w związku z czym nie zaistniała w przedmiotowej sprawie ogólna przesłanka dopuszczająca zatrzymanie skarżącego, tj. popełnienie wykroczenia. Tym samym zatrzymanie skarżącego w dniu 10 kwietnia 2021 r. należy uznać za niezasadne.
W kwestii zbadania prawidłowości zatrzymania stwierdzić należy, że zatrzymanie zostało przeprowadzenie zgodnie z odpowiednimi przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (art. 46 k.p.s.w., art. 47 k.p.s.w.). Skarżący został pouczony o przyczynie zatrzymania i przysługujących mu prawach. W ocenie Sądu odmienne depozycje skarżącego nie są wystarczające do podważenia wiarygodności protokołu zatrzymania. Z czynności został sporządzony protokół, który spełniał wymogi art. 46 § 2 k.p.s.w. Skarżącemu umożliwiono zapoznanie się z jego treścią i odnotowano jego oświadczenia. Czas trwania zatrzymania nie przekraczał maksymalnego okresu wskazanego w art. 46 § 6 k.p.s.w. Zatrzymanie skarżącego należy zatem uznać za prawidłowe.
O niezasadności zatrzymania skarżącego Sąd - stosownie do treści art. 246 § 4 k.p.k. w zw. z art. 47 § 3 k.p.s.w. – postanowił zawiadomić Prokuratora i Komendanta (...) Policji – jako organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania.
Z przytoczonych wyżej względów, Sąd orzekł jak w sentencji.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: sędzia Katarzyna Olczak
Data wytworzenia informacji: