Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 924/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. M. (1)

1. w dniu 16 czerwca 2019 r. ok. godz. 11.30, w Teatrze P. przy ul. (...) w W. uderzyła A. L. (1) pięścią w twarz;

tj. o czyn z art. 217§1 kk.

2. w tym samym miejscu i czasie, co w pkt 1 znieważyła A. L. (1) w jego obecności, określając go słowami wulgarnymi uznanymi powszechnie za obelżywe

tj. o czyn z art. 216§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. L. (1) i A. J. pozostawali w przeszłości związku, z którego pochodzi córka A. L. (2). Od 2013 r. kiedy w/w rozstali się pozostają w konflikcie.

zeznania A. L.

107-108

zeznania A. M. - J.

128-129

zeznania E. L.

118-119

zeznania Z. J.

119-121

zeznania K. B.

130

Złe relacje panują także pomiędzy A. L., a matką jego byłej partnerki - J. M. (1). Pomiędzy w/w często dochodziło do słownych utarczek.

zeznania A. L.

107-108

zeznania E. L.

119-119

W dniu 16 czerwca 2019 r., J. M., A. M. - J., Z. J. i K. B. udali się do Teatru P. w W., celem obejrzenia przedstawienia z udziałem A. L. (2). Ok. godz. 11.30 w/w oczekiwali w holu teatru nieopodal wejścia na salę widowiskową.

zeznania A. M. - J.

128-129

zeznania Z. J.

119-121

Ok. godz. 11.30 do teatru na przedstawienie przybyli także A. L. i jego matka E. L. (2). Oczekiwali przy wejściu głównym.

zeznania A. L.

107-108

zeznania E. L.

118-119

zeznania K. B.

130

Obecność A. L. i jego matki wzburzyła J. M., która zdenerwowana zbliżyła się do w/w i w wulgarny sposób domagała się, aby opuścili oni teatr. W reakcji na powyższe A. L. odepchnął J. M..

zeznania A. M. - J.

128-129

zeznania Z. J.

118-121

zeznania K. B.

130

W trakcie wymiany zdań z E. L., J. M. zwróciła się do niej w obecności A. L. słowami: "Wychowałaś chuja, ja cię pierdolę, wychowałaś chuja, wychowałaś takiego chuja".

zeznania A. L.

107-108

zeznania E. L.

118-119

nagranie wykonane przy użyciu telefonu komórkowego

6 (akta V K 935/19)

J. M. (1) nie była dotychczas karana

karta karna

28

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

J. M. (1)

w dniu 16 czerwca 2019 roku, ok. godz. 11.30, w Teatrze P. przy ul. (...) w W. uderzyła A. L. (1) pięścią w twarz

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

zastosowanie przez J. M. wobec A. L. przemocy fizycznej

zeznania A. M. - J.

128-129

zeznania Z. J.

119-121

zeznania K. B.

130

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania A. L.

- Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżyciela w zakresie jaki znalazł odzwierciedlenie w ustalonym stanie faktycznym; jako zgodne z prawdą ocenił Sąd twierdzenia, iż w okolicznościach sprawy oskarżona kierowała pod jego adresem obelgi oraz w trakcie rozmowy z nim i E. L. używała wielokrotnie wulgaryzmów, w tym zakresie relacja A. L. zyskała wsparcie w relacji E. L. i dowodzie nieosobowym w postaci nagrania wykonanego telefonem komórkowym;

zeznania A. M. - J.

- Sąd jako wiarygodne ocenił zeznania świadka do do opisu okoliczności zdarzeń ujętych w akcie oskarżenia oraz osób biorących w nich udział; podobnie ocenił Sąd depozycje świadka w zakresie opisu relacji jakie panują między nią, oskarżycielem i oskarżoną - w części relacja świadka pozostawała w spójności z pozostałymi dowodami osobowymi;

- wobec zgodności z twierdzeniami Z. J. i K. B. za zgodne z prawdą uznano twierdzenia świadka, iż w trakcie zdarzenia doszło do kontaktu fizycznego pomiędzy oskarżoną i A. L., jedynie w ten sposób, iż A. L. odepchnął oskarżoną.

zeznania E. L.

- jasne, rzeczowe i logiczne zeznania w części w jakiej świadek opisała czas, miejsce i okoliczności zdarzeń objętych aktem oskarżenia oraz osoby biorące w nich udział, w tym zakresie relacja korelowała z zeznaniami pozostałych świadków; spójne z pozostałymi dowodami osobowymi były twierdzenia, co do złych relacji i wzajemnej niechęci pomiędzy oskarżoną, a A. L.;

- wobec zgodności z ocenioną jako wiarygodna w części relacją A. L. oraz z uwagi na spójność twierdzeń świadka z nagraniem z przebiegu zdarzenia za zgodne z prawdą uznano depozycje świadka w zakresie w jakim zwracała uwagę na napastliwe zachowanie oskarżonej, która była stroną inicjującą zdarzenie oraz wskazywała na fakt kilkukrotnego kierowania pod adresem oskarżyciela prywatnego przez oskarżoną obelg; w części w jakiej świadek twierdziła, iż to oskarżona dążyła do konfrontacji jej relacja zyskała wsparcie także w zeznaniach Z. J., który wskazywał na zdenerwowanie i wzburzenie oskarżonej, która zainicjowała kontakt z oskarżycielem prywatnym.

zeznania Z. J.

- Sąd przychylił się do zeznań świadka w zakresie opisu relacji panujących pomiędzy A. L., a A. J. - M., aktualnie świadka żoną, w tej części relacja świadka korespondowała ze zgodnymi co do zasady depozycjami pozostałych osób;

- wobec spójności z dowodami osobowymi Sąd podzielił twierdzenia świadka w zakresie opisu czasu, miejsca i okoliczności zdarzeń objętych aktem oskarżenia;

- za zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy uznał Sąd depozycje świadka, co do faktu silnego wzburzenia i nerwowej reakcji oskarżonej na widok oskarżyciela prywatnego i jego matki i zainicjowania rozmowy z oskarżycielem, w tej części relacja świadka współgrała z twierdzeniami A. L., E. L. oraz treścią nagrania zarejestrowanego przez oskarżyciela prywatnego.

- wobec treści depozycji K. B. Sąd uznał, że zgodnie z relacją świadka doszło do kontaktu fizycznego pomiędzy oskarżycielem prywatnym, a oskarżoną w ten sposób, iż A. L. odepchnął oskarżoną.

zeznania K. B.

- Sąd ocenił relację świadka za miarodajną dla ustaleń faktycznych w sprawie świadek w sposób wyważony i neutralny opisała przebieg zdarzeń objętych aktem oskarżenia; w sposób jasny i logiczny, z zachowaniem zasad chronologii opisała w miarę możliwości zdarzenia, których była obserwatorem; nie ukrywała, iż z uwagi na upływ czasu i jej umiejscowienie w trakcie zdarzenia nie zarejestrowała dokładnie jego przebiegu; zaznaczyła, że pewnych okoliczności mogła nie odnotować; wskazała w sposób stanowczy, że pomiędzy oskarżoną, a A. L. i jej matką w okolicznościach sprawy doszło do sprzeczki; świadek zwróciła uwagę na silne zdenerwowanie i wzburzenie oskarżonej, jakie wywołał widok oskarżyciela i jej matki; dodała, że to oskarżona zainicjowała kontakt z oskarżycielem, a kiedy zbliżyła się do A. L. nerwowo gestykulowała; świadek wskazała, że nie słyszała dokładnie przebiegu rozmowy pomiędzy w/w, pomimo, iż jak zwróciła uwagę była ona głośna, uzasadniła to odległością, faktem dużej liczby osób, które przebywały wówczas w holu teatru i prowadziły między sobą rozmowy; zaprzeczyła, aby widziała fakt naruszenia nietykalności cielesnej oskarżyciela przez oskarżoną; podniosła, iż zarejestrowała natomiast, że oskarżyciel odepchnął oskarżoną, która zbliżyła się do niego; zeznania świadka były rzeczowe i logiczne, Sąd nie dostrzegł negatywnego nastawienia świadka do oskarżyciela, które mogłyby wskazywać na jej stronniczość, chęć ukazania go w złym świetle, wręcz przeciwnie część depozycji świadka, w tym odnoszących się do opisu zachowania oskarżonej pokrywała się z relacją A. L., czy E. L..

nagranie wykonane przy użyciu telefonu komórkowego

brak zastrzeżeń stron co do autentyczności nagrania i wartości dowodowej.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania A. L.

- Sąd nie dał wiary relacji oskarżyciela prywatnego w zakresie w jakim twierdził, że w okolicznościach sprawy doszło do naruszenia przez oskarżoną jego nietykalności cielesnej; w tym zakresie zważyć należało na brak konsekwencji i jednolitości w depozycjach samego A. L., który pierwotnie, składając zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa podnosił, iż oskarżona miała uderzyć go pięścią w twarz, z kolei na rozprawie wskazywał, że w dacie zdarzenia oskarżona miała go okładać pięściami po głowie; powyższe stoi w opozycji do spójnych relacji pozostałych świadków, którzy negowali aby doszło ze strony oskarżonej do użycia przemocy wobec A. L.; co istotne twierdzenia oskarżyciela były niezgodne nadto z relacją jego matki E. L., która z kolei w zupełnie inny sposób opisała naruszenie jego nietykalności cielesnej przez oskarżoną (tj. kilkukrotne uderzanie w klatkę piersiową pięściami);

zeznania A. M. - J.

- Sąd nie podzielił twierdzeń świadka, w których zaprzeczała, aby oskarżona kierowała pod adresem oskarżyciela prywatnego obelgi; jej relacja pozostawała w sprzeczności z nagraniem zarejestrowanym telefonem przez A. L., na którym udokumentowany został moment wypowiadania pod adresem oskarżyciela obelg, z którego wynika, iż świadek znajdowała się w bliskiej odległości od oskarżonej w momencie kierowania słów obelżywych pod adresem A. L.;

- Sąd nie dał wiary relacji świadka w części w jakiej wskazywała, iż oskarżony kilkukrotnie odepchnął oskarżoną, w powyższym zakresie relacja świadka stała w sprzeczności z ocenionymi za wiarygodne twierdzeniami K. B., która w sposób kategoryczny wskazała, iż miało miejsce jedno odepchnięcie.

zeznania E. L.

- Sąd nie podzielił twierdzeń świadka co do faktu używania w trakcie zdarzenia wobec oskarżyciela prywatnego przez oskarżoną przemocy w postaci kilkukrotnego uderzenia, okładania pięściami po klatce piersiowej; powyższe pozostawało w sprzeczności z relacją A. L., nie zyskało wsparcia w innych dowodach;

zeznania Z. J.

- Sąd nie przychylił się do twierdzeń świadka w zakresie w jakim stał na stanowisku, iż nie słyszał, aby w trakcie zdarzenia oskarżona kierowała pod adresem oskarżyciela jakieś obelgi, twierdząc, iż jedynie oskarżyciel operował wulgaryzmami; abstrahując od wiarygodności spostrzeżeń świadka w tym zakresie z uwagi na jego umiejscowienie w trakcie zdarzenia i warunki w jakich dokonywał obserwacji (tj. obecność co najmniej kilkunastu postronnych, rozmawiających i przemieszczających się osób) Sąd zważył na fakt, iż świadek w sposób wybiórczy i jednostronny relacjonował przebieg rozmowy do jakiej doszło pomiędzy oskarżoną, a A. L. i E. L.; zauważalna była u świadka chęć solidaryzowania się z oskarżoną, będącą jego teściową, a z drugiej strony niechęć do A. L., którą świadek manifestował w trakcie składania zeznań; znamienne w relacji świadka było, iż Z. J. podnosił, że słyszał i przytaczał konkretne wypowiedzi A. L., w tym zwracał uwagę na używane przez niego wulgaryzmy, cytował je; przytaczał też poszczególne wypowiedzi oskarżonej wskazując jednocześnie, że nie słyszał wulgaryzmów z jej strony; powyższe stało w opozycji do relacji A. L., czy E. L. ale i treści zarejestrowanego nagrania z którego wynika, iż oskarżona w trakcie zdarzenia cały czas mówiła tym samym tonem, przeplatając swoje wypowiedzi wielokrotnie wulgaryzmami.

- zważywszy na relację świadka K. B. Sąd nie uznał za zgodne z prawdą twierdzeń, aby oskarżyciel w trakcie zdarzenia kilkukrotnie odpychał oskarżoną.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

J. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Znamiona strony przedmiotowej występku z art. 216§1 kk sprowadzają się do uzewnętrznienia pod adresem pokrzywdzonego treści obraźliwych. Przy czym za zniewagę należy uznać tylko takie zachowanie, które powszechnie uznane jest na obelżywe. Nie budzi wątpliwości, że zniewaga może być uczyniona wprost, czyli polega na wypowiadaniu obraźliwych słów bezpośrednio do osoby znieważanej, jak i poprzez wypowiedź adresowaną do osoby trzeciej, tak aby do tarła wiedzy znieważanego. W okolicznościach sprawy nie budzi wątpliwości, iż oskarżona kilkukrotnie zwracając się do matki oskarżyciela, w obecności jego i innych osób określiła go słowem wulgarnym powszechnie uznanym za obelżywe. Bezsporne jest nadto, zważywszy na okoliczności faktyczne, w tym powielanie kilkukrotne tego określenia, iż działała w zamiarze bezpośrednim. Niewątpliwie chciała znieważyć A. L. i to uczyniła. Faktem jest, że czyn oskarżonej jest także zawiniony. Można postawić oskarżonej zarzut jego popełnienia. Oskarżona jest bowiem zdatna do przypisania jej winy z uwagi na swoją dojrzałość – wiek, rozwój intelektualny, emocjonalny i związaną z nim możliwość przyswojenia sobie reguł moralnych oraz zdolności percepcyjne. Oskarżona miała także możliwość rozpoznania bezprawności czynu i rozpoznania, że nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających bezprawność albo winę. Za takowe nie można uznać sporu rodzinnego, czy wzajemnej niechęci.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

1

J. M. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przedmiotem ochrony czynu stypizowanego w art. 217 § 1 k.k. jest nietykalność cielesna człowieka, która jednocześnie stanowi dobro osobiste. W tym znaczeniu należy pojmować ją jako wolność od fizycznych oddziaływań na ludzkie ciało oraz wolność od niechcianych doznań. Przestępstwo z art. 217 § 1 k.k. ma charakter materialny, przy czym skutek polega na naruszeniu integralności ciała, co wiąże się z uczuciem przykrości, bólu. Dla naruszenia cudzej nietykalności cielesnej nie jest konieczne wystąpienie skutku w postaci obrażeń, ale czynność musi mieć wymiar fizyczny. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dał podstaw do przypisania oskarżonej sprawstwa w zakresie czynu zarzuconego jej w pkt 1 aktu oskarżenia. Sąd nie podzielił w tym zakresie twierdzeń oskarżyciela prywatnego, które były niekonsekwentne na różnych etapach postępowania w stopniu, w którym dają podstawy do uznania, iż nieścisłości pomiędzy dwoma relacjami wynikają z dynamicznego przebiegu wydarzeń, bądź są konsekwencją upływu czasu i zacierania się w pamięci ludzkiej spostrzeżeń. Oskarżyciel twierdził pierwotnie, iż w okolicznościach zdarzenia oskarżona miała go uderzyć w twarz, z kolei przed Sądem wskazywał na to, iż kilkukrotnie uderzała go po głowie. Spośród przesłuchanych na rozprawie świadków, tylko matka oskarżyciela E. L. potwierdziła fakt naruszenia jego nietykalności cielesnej przez oskarżoną. Przy czym co istotne opisywała to naruszenie w sposób diametralnie inny, aniżeli oskarżyciel, a nadto niewiarygodny w zestawieniu z relacjami pozostałych świadków i z uwagi na to, iż zdarzenie było dynamiczne i trwało bardzo krótki okres czasu, co neguje prawdopodobieństwo wielokrotnego uderzania oskarżyciela w klatkę piersiową przez oskarżoną, jak opisywała to E. L.. Sąd oceniając zebrane dowody w tym zakresie zważył nadto na silny konflikt istniejący pomiędzy oskarżycielem i A. M. - J. i jej matką, co nakazało z jeszcze większą ostrożnością podejść do zeznań pochodzących od w/w osób. W sprawie nie ujawniły się żadne inne dowody na poparcie tezy o naruszeniu nietykalności cielesnej oskarżyciela prywatnego. W tych okolicznościach, zważywszy na treść art. 5§2 kpk Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M. (1)

2

2

Sąd w oparciu o dyspozycję art. 216 §1 kk wymierzył oskarżonej karę 100 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda. Stopień zawinienia oskarżonej należało ocenić jako znaczny. Sąd zważył na relacje osobiste stron, i trwający konflikt, oraz fakt, iż oskarżyciel prywatny odepchnął oskarżoną. Przy czym wskazać należy, że to oskarżona była stroną agresywną i inicjującą zdarzenie, w wulgarny sposób domagając się opuszczenia miejsca zdarzenie przez oskarżyciela i jego matkę. Oskarżyciel prywatny, poza faktem, iż zjawił się w teatrze z zamiarem obejrzenia przedstawienia, w którym występowała jego córka, razem z matką, w żaden sposób nie sprowokował oskarżonej do takiego zachowania. Nie szukał kontaktu, nie dążył do konfrontacji. Oskarżona zachowywała się w sposób napastliwy i niezwykle wulgarnie odnosiła się do oskarżyciela i jego matki na forum publicznym. Jej zachowanie przyciągnęło uwagę osób postronnych zgromadzonych w holu teatru, co obrazuje nagranie wykonane przez oskarżyciela. Sąd zważył na okoliczność, iż oskarżona kilkukrotnie skierowała obelgi pod adresem oskarżyciela w obecności osób postronnych, a także jego matki. Oskarżona zważywszy na jej wiek jest osobą dojrzałą i doświadczoną życiowo, a zatem w pełni świadomą konsekwencji swoich zachowań. Do tegoż twierdzenia uprawnia także normalność sytuacji w jakiej działała oskarżona, pozbawionej atypowych okoliczności mogących mieć negatywny wpływ na podjętą przez nią decyzję. Swoim zachowaniem wykazała się lekceważonym stosunkiem do porządku prawnego. Społeczną szkodliwość czynu Sąd ocenił jako większą niż znikomą. Za taką oceną przemawiają elementy przedmiotowe (rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełniania czynu) i podmiotowe (postać zamiaru i motywację sprawcy).

Z katalogu kar przewidzianych za przedmiotowy występek Sąd wybrał karę najłagodniejszą. Uznał, bowiem, że zachodzą okoliczności łagodzące, jak uprzednia niekaralność oskarżonej, co szczególnie zyskuje w zestawieniu z jej wiekiem. Powyższe daje gwarancje, że orzeczona kara spełni swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej i da gwarancję, iż takie zachowania się nie powtórzą w przyszłości. Wartość stawek dziennych grzywny ustalono na minimalnym poziomie. Oskarżona nie stawiła się przed Sądem, dlatego też Sąd nie miał wiedzy o stanie majątkowym oskarżonej, uznał zatem, iż zważywszy na jej wiek i wiążące się z tym możliwości zarobkowe wysokość tej stawki winna oscylować w dolnych granicach; z kolei liczba stawek dziennych uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu i odzwierciedla naganność zachowania oskarżonej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

stosownie do treści art. 628§1 i 2 kpk Sąd orzekł o kosztach postępowania i zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego kwotę 300 zł, a na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

7.  Podpis