Treść orzeczenia V K 908/23 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

V K 908/23 - uzasadnienie Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z 2024-11-21

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 908/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. R.

w dniu 6 lipca 2023 r godz. 10.35 opublikował na portalu internetowym (...) film w treści którego znieważał K. D. takimi zwrotami , jak (...) oraz oskarżał go o skłonności pedofilskie, co miało na celu poniżyć go w opinii publicznej i za to na podstawie art. 212 § 2 kk w zw z art. 216 § 2 kk w zw z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 6 lipca 2023 roku K. D. uczestniczył w sprawie przeciwko W. O. jako oskarżyciel posiłkowy w Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia pod sygnaturą akt II K 120/23. Członkowie (...) (...) oraz inne osoby wspierające W. O. zgromadziły się przy sali rozpraw celem poparcia wyżej wymienionego. Jedną z przybyłych osób był M. R. który prowadził relację na żywo z korytarza Sądu. M. R. stworzył wraz z członkami kamractwa plakaty z podobizną K. D. które to ukazywał na nagraniu. M. R. wiedział, iż K. D. pojawi się na rozprawie, szukał go na korytarzu budynku Sądu a następnie wspominał o nim i jakie zada mu pytania gdy go zobaczy. M. R. publicznie wskazał na plakaty z podobizną K. D. i R. G. wskazując, iż są to najwięksi szmalcownicy w kraju i za granicą. Następnie M. R. zwrócił się na filmie do K. D. słowami "(...)".

M. R. poruszył publicznie z innymi osobami zgromadzonymi na korytarzu Sądu temat wystawionej sztuki teatralnej przez K. D. oraz jego odpowiedzi na ten temat stwierdzając, iż K. D. popiera związek 12 latki z 30 latkiem co stanowi, iż jest on zamieszany w pedofilie. M. R. po przyjściu K. D. kontynuował temat pedofilii poprzez wskazywanie i sugerowanie, iż jest on (...) i ma takie skłonności. M. R. opublikował wskazany film.

Po zakończeniu rozprawy sądowej, wychodzący K. D. ponownie spotkał M. R., który ponownie kierował do niego publicznie i transmitując wydarzenie słowa zniesławiające to jest (...)

nagranie opublikowane przez M. R.

k. 27

screany wiadomości sms

k. 13-14

k. 20-21

materiał prasowy

k. 86-100

k. 112-136

wyjaśnienia M. R.

k. 202-208

zeznania świadka K. D.

k.228-232

karta karna M. R.

k. 272

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. D.

I. w dniu 20 stycznia 2024 r na publicznym profilu (...)publicznie pomówił M. R. o to, że „jest liderem prorosyjskiej faszystowskiej organizacji o nazwie K., toczy się przeciwko niemu kilkadziesiąt postępowań sądowych i prokuratorskich, jest faszystą , popełnia przestępstwa, przestępstwa potwornie szkodliwe społecznie, każdego dnia"

II. w dniu 18 stycznia 2024 r na publicznym profilu (...)publicznie pomówił M. R. o to, że „M. R. od dawna wspiera reżim P. na terenie naszego kraju zajmując się rozpowszechnianiem antyukraińskiej i antypolskiej propagandy zgodnie z rosyjskimi wzorami"

III. w dniu 2 listopada 2023 r na publicznym profilu (...) publicznie pomówił M. R. o to, że „ jest osobą, która kieruje faszystowskim K.”

IV. w dniu 15 października 2023 r na publicznym profilu (...) publicznie pomówił M. R. o to, że „przez 8 ostatnich lat niszczył i rozkradał (...) w ostatnich latach niszczył demokrację, prześladował opozycję i wspierał skrajną prawicę,

V. w dniu 11 lipca 2023 r na publicznym profilu (...) publicznie pomówił M. R. o to, że (...) Z (...)

VI. w dniu 27 września 2023 r na publicznym profilu (...) publicznie pomówił M. R. o to, że „jest antysemitą i członkiem prorosyjskiej faszystowskiej organizacji (...), oskarżony został o zaatakowanie funkcjonariusza policji w trakcie i w związku z wykonywaniem przez niego czynności służbowych, został już prawomocnie skazany za uporczywe nękanie jednej z ofiar, jest oskarżony o przestępstwa z nienawiści związane ze znieważaniem (...) i (...), pojawił się podczas I rocznicy zbrodni w(...) z flagą na której były swastyki, by prowokować modlących się(...) i (...)”,

VII. w dniu 20 stycznia 2023 r na publicznym profilu(...) publicznie pomówił M. R. o to, że „ jest oskarżony o atakowanie jednego z urzędników państwowych, jest członkiem organizacji prorosyjskich faszystów, określanych jako K.’,

VIII. w dniu 7 lipca 2023 r na publicznym profilu(...)publicznie pomówił M. R. o to, że „został skazany za zaatakowanie ministra N., jest przestępcą, który od wielu lat znieważa niewinnych ludzi i w dodatku wciąga w ten proceder własne dziecko, deprawuje syna K. i wciąga na przestępczą ścieżkę”,

IX. w dniu 7 lipca 2023 r na publicznym profilu (...)publicznie pomówił M. R. o to, że „wypowiadał publicznie obrzydliwe treści”,

X. w dniu 4 lipca 2023 r na publicznym profilu (...)publicznie pomówił M. R. o to, że „nawoływał do zabójstwa jednego z polityków (...) i rozpowszechniał treści antysemickie , aktywnie wspiera reżim P. i opowiada się za sojuszem z M. i wyjściem (...)z (...) i (...), znieważał wielokrotnie (...) i rozpowszechniał obrzydliwe treści zgodne z rosyjską propagandą”,

XI. w dniu 19 czerwca 2023 r na publicznym profilu(...)publicznie pomówił M. R. o to, że „został skazany w pierwszej instancji za atakowanie ministra N.”

XII. w dniu 13 marca 2023 r na publicznym profilu(...)publicznie pomówił M. R. o to, że „to agresywny członek proputinowskiego K. wobec którego toczą się również inne sprawy związane z atakami na polskich policjantów i znieważaniem niewinnych ludzi z powodu ich pochodzenia etnicznego i narodowości , jest zdeprawowanym członkiem K., pochodzi ze środowiska antyszczepionkowców, składał wieniec na grobie zabójcy prezydenta (...)jak również dehumanizował osoby zaszczepione. Stwierdzał, że ludzie zaszczepieni nie podlegają już prawom człowieka, gdyż są już zmutowanym produktem firmy. M. nie mają żadnych praw. I my Normalni ludzie dopilnujemy, żeby mutanci nie mieli żadnych praw – czym brzmiał jak czysta propaganda neonazistowska”,

czyli o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć go w opinii publicznej lub narazić zna utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, to jest o czyn z art. 212 § 2 kk w zw z art. 216 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie udowodniono, że oskarżony dokonywał na publicznym profilu (...) wpisów pomawiających M. R. oraz, że wpisy te stanowiły pomówienie.

wydruki stron sporządzone przez M. R.

k. 55-65

wydruki posta umieszczonego na portalu (...)

k. 216

wyjaśnienia oskarżonego K. D.

k. 225

zeznania świadka M. R.

k. 250-258

karta karna K. D.

k. 273

zeznania świadka P. W.

k. 266-270

Wydruk statutu (...)

274-276

7.-OCena DOWOdów

1.3. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

nagranie opublikowane przez M. R.

Nagranie z telefonu wykonane przez M. R., a następnie opublikowane za pośrednictwem portalu (...)potwierdza oraz uwidacznia dokonanie zarzucanych oskarżonemu czynów. Zapis nagrania jest bezpośrednim nagraniem, autentycznym wykonanym przez oskarżonego. Brak podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

materiał prasowy

Niekwestionowany dokument ukazujący artykuły prasowe, w których zawarto informacje na temat działań i ruchu kamrackiego w tym działań M. R.. Brak było zastrzeżeń co do wiarygodności i mocy dowodowej przedmiotowego dowodu.

zeznania świadka K. D.

Zeznania świadka były spójne i logiczne. Świadek, który jest oskarżycielem prywatnym wskazują na konflikt z oskarżonym, który wynika z różnic światopoglądowych. Zeznania świadka znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym zwłaszcza w nagraniu opublikowanym przez M. R.. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne w całości.

karta karna M. R.

Dokument urzędowy o niekwestionowanej wiarygodności i mocy dowodowej potwierdzający uprzednią karalność oskarżonego.

wyjaśnienia M. R.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, albowiem nie znajdują one odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym w szczególności mając na uwadze zeznania oskarżyciela prywatnego K. D. oraz nagranie opublikowane za pośrednictwem portalu (...). Wyjaśnienia oskarżonego skupiają się na zarzucaniu K. D. kłamstw oraz jego negatywnej postawy z uwagi na różnice między nimi poglądów. Sąd nie dał wiary wskazanym wyjaśnieniom albowiem z materiału dowodowego wynika, iż to oskarżony jest agresorem i osobą szukającą kontaktu i starć z oskarżycielem prywatnym, o czym świadczy jego zachowanie i publikowanie treści za pośrednictwem sieci (...)

1.2.1

wydruki posta umieszczonego na portalu (...)

Wydruk zamieszczonego wpisu na portalu (...) ukazujący skierowanie przeciwko M. R. prywatnego aktu oskarżenia. Wydruk zgadza się ze stanem rzeczywistym. Brak podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

wyjaśnienia oskarżonego K. D.

Wyjaśnienia oskarżonego były spójne i logiczne w związku z czym Sąd dał im wiary w pełni. Oskarżony wskazał, iż nie był autorem wpisów dotyczących M. R. oraz, że nie jest jedyną osobą mogącą dokonywać wpisów. Jednocześnie oskarżony wyjaśnił, iż po zauważeniu publikowanych wpisów dotyczących M. R. dokonał ich usunięcia, albowiem jego zdaniem nie miały one związku z działalnością organizacji (...). Oskarżony w swoich wyjaśnieniach wskazuje, iż wypowiadał się na temat oskarżyciela prywatnego jednakże nie były to wypowiedzi za pośrednictwem portalów internetowych. Pozostałe wyjaśnienia oskarżonego również znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym w tym w braku jakichkolwiek informacji o wskazanych wpisach, zeznaniach świadka P. W. oraz karcie karnej.

karta karna K. D.

Dokument urzędowy o niekwestionowanej wiarygodności i mocy dowodowej potwierdzający uprzedni brak karalność oskarżonego.

zeznania świadka P. W.

Zeznania jasne, logiczne, spójne i konsekwentne. Znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Świadek prowadzi badania naukowe na temat (...) (...) i jest zapoznany zarówno z ich postulatami, jak i uczestniczył w celach naukowych w organizowanych przez nich protestach oraz obserwował doniesienia medialne w tym temacie. Świadek wskazał, iż jego zdaniem uczestnictwo, organizacja oraz inne zachowania M. R. świadczą o jego przynależności do wskazanej organizacji, która to propaguje wartości faszystowskie i antydemokratyczne. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne w całości.

Wydruk statutu (...)

Dokument wydrukowany z oficjalnej strony (...)

1.4. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

screany wiadomości sms

Sąd nie wziął pod uwagę wiadomości wysłanych z numeru + (...) albowiem nie potwierdzono, iż wskazane wiadomości pochodzą od M. R..

1.2.1

wydruki stron sporządzone przez M. R.

Sąd nie wziął pod uwagę wydruków stron sporządzonych przez M. R. albowiem są to wydruki zapisane przez oskarżyciela prywatnego nie zaś odniesienia do rzeczywistych linków stron internetowych na którym wskazane wypowiedzi się znajdują.

zeznania świadka M. R.

Sąd nie dał wiary zeznaniom oskarżyciela prywatnego, albowiem nie znajduje on odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym. Zeznania świadka nie są poparte materiałem dowodowym zwłaszcza dowodami wskazującymi na publikowanie treści na stronie (...) przez K. D.. K. D. wyraźnie podał, że dostęp do portalu O. maja tez inne osoby, często osobiście mu nieznane, wolontariusze. Świadek w swoich zeznaniach porusza tematy niezwiązane z niniejszym postępowaniem, które nie dotyczą osoby K. D. a R. G., syna świadka, uczestnictwa w zgromadzeniach kamrackich oraz przeprowadzonego wywiadu dla telewizji białoruskiej. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał wskazane dowody za nieistotne, a w pozostałej części za nieudowodnione, a tym samym niewiarygodne.

2. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

M. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 216 § 1 k.k. kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie, lub w zamiarze, aby zniewaga do tej osoby dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem. W art. 216 § 2 k.k. ustawodawca penalizuje przestępstwo zniewagi typu kwalifikowanego ze względu na użycie środków masowego komunikowania. Przedmiotem ochrony art. 216 k.k. jest godność człowieka. Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem. Najczęściej zewnętrzną jej postacią jest słowo (epitet), gest, pismo, rysunek. To, czy dane słowo, gest bądź zachowanie uznane zostanie za zniewagę, zależy od reguł obyczajowych występujących w danej społeczności (środowisku) (zob. Kodeks karny. Komentarz, pod red. M. Filar, Lex 2014, teza nr 3 do art. 216). Przestępstwo zniewagi ma charakter formalny, a więc do uznania go za dokonane nie jest konieczne wystąpienie skutku w postaci odczucia osoby, której zniewaga dotyczy, że urażono jej godność osobistą. Przestępstwo zniewagi polega na użyciu słów obelżywych lub sformułowaniu zarzutów obelżywych lub ośmieszających, postawionych w formie niezracjonalizowanej. Dla oceny, czy określone zachowanie stanowi zniewagę, istotne znaczenie ma obiektywna ocena tego zachowania. Podkreśla się przy tym, że niezwykle ważną sprawą jest odbiór społeczny treści mających mieć charakter zniewagi. Zauważa się też, że zniewagę mogą stanowić tylko takie zachowania, które są powszechnie uznane za obelżywe. Tak więc, o uznaniu określonych sformułowań za ,,znieważające" decydują w pierwszym rzędzie ogólnie przyjęte normy obyczajowe (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 07 maja 2008 r., II KK 234/07, Biul. PK 2008, nr 10, poz. 33).

Przestępstwo przypisane oskarżonemu z art. 212 § 1 k.k polega na pomówieniu innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. W § 2 art. 212 k.k. ustawodawca wyodrębnił kwalifikowany typ przestępstwa zniesławienia, polegający na pomawianiu za pomocą środków masowego komunikowania. Ocena treści pomówienia musi być dokonywana w kontekście wymagań lub oczekiwań związanych z zajmowanym stanowiskiem czy pełnioną funkcją, wykonywanym zawodem albo rodzajem działalności osoby pokrzywdzonej . Artykuł 212 § 1 k.k. stanowi nie o poniżeniu w ogóle, lecz o poniżeniu w opinii publicznej, co oznacza, że chodzi tu nie tyle o urazę osobistych uczuć osoby pokrzywdzonej, ale o to, jak osoba pomówiona będzie postrzegana przez szeroki, nieokreślony krąg osób. O zniesławiającym charakterze wiadomości przekazywanych przez sprawcę nie decyduje subiektywne poczucie pokrzywdzonego, lecz wyłącznie ocena obiektywna, tj. stwierdzenie, czy w odczuciu społecznym jest to zniesławienie. Karalne jest, więc takie pomówienie, które może prowadzić do upokorzenia danej osoby w opinii innych osób, spowodować, że inne osoby będą uważać pokrzywdzonego za osobę poniżoną (post. SN z 14.10.2010 r., II KK 105/10, Prok. i Pr. – wkł. 2011, Nr 3, poz. 11). Czyn zabroniony z art. 212 § 2 k.k. to przestępstwo formalne (bezskutkowe). Dla jego dokonania nie jest wymagane zaistnienie skutku w postaci poniżenia pokrzywdzonego w opinii publicznej lub utraty przez niego zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności – wystarczy stwierdzenie, że zniesławiająca wypowiedź mogła taki skutek wywołać. Występek zniesławienia należy do kategorii przestępstw umyślnych, które można popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca czynu zabronionego musi mieć zatem świadomość tego, że jego wypowiedź zawiera zarzut zniesławiający pod adresem innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Nadto musi sobie zdawać sprawę z tego, że podniesienie lub rozgłoszenie takiego zarzutu może potencjalnie narazić podmiot, którego on dotyczy, na poniżenie w opinii publicznej lub utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.

W ocenie sądu analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, że słowa oskarżonego wypowiedziane na nagranym przez niego filmie, a następnie opublikowanym na portalu (...) wypełniły znamiona przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 212 § 2 kk i art. 216 § 2 kk.

Oskarżony kilkukrotnie nazwał K. D. "(...)" oraz oskarżał go o skłonności pedofilskie. M. R., jako osoba dorosła, w pełni poczytalna zdawał sobie sprawę z wypowiedzianych słów, które nie stanowiły w tym przypadku wolności wyrażania opinii. Jednocześnie K. D. działając w (...) został poniżony w opinii publicznej i narażony na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska. Pomawianie wskazanego przy wykonywanej przez niego funkcji słowami "(...)" wzbudziło w nim uzasadnione obiektywne uczucie, iż zniesławiająca wypowiedź mogła skutkować utratą zaufania wobec wykonywanej przez niego funkcji. Jednocześnie wypowiedzi oraz zarzucanie skłonności pedofilskich stanowiły zarzuty nieprawdziwe i znieważały K. D.. Wiadomo bowiem, jakie w opinii publicznej są konotacje związane ze słowem (...)”, a więc oznaczających osobę upadłą moralnie, która dla korzyści finansowych (nawet drobnych) jest w stanie zaszkodzić innej osobie, zadenuncjować ją , nadużyć jej zaufania. Nadto w ocenie Sądu te obelżywe zwroty wypowiadane publicznie (transmitowane na żywo w internecie) nie miały żadnego kontekstu z osobą K. D.. W szczególności fakt wyreżyserowania sztuki teatralnej, która M. R. określił jako „(...)”, z całą pewnością za taką uważana być nie może. Twierdzenie M. R. jest tym bardziej nieuprawnione, że jak sam przyznał – nie oglądał tej sztuki, a pogląd na nią wyrobił sobie na podstawie plakatu tej sztuki (który złożył do akt) .

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe rozważania, Sąd doszedł do przekonania, iż oskarżony M. R. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku określonego w treści art. 216 § 2 k.k i art. 212 § 2 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

III

K. D.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Zgodnie z art. 216 § 1 k.k. kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie, lub w zamiarze, aby zniewaga do tej osoby dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem. W art. 216 § 2 k.k. ustawodawca penalizuje przestępstwo zniewagi typu kwalifikowanego ze względu na użycie środków masowego komunikowania. Przedmiotem ochrony art. 216 k.k. jest godność człowieka. Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem. Najczęściej zewnętrzną jej postacią jest słowo (epitet), gest, pismo, rysunek, a nawet – jak się wydaje – zachowanie (np. odwrócenie się plecami). To, czy dane słowo, gest bądź zachowanie uznane zostanie za zniewagę, zależy od reguł obyczajowych występujących w danej społeczności (środowisku) (zob. Kodeks karny. Komentarz, pod red. M. Filar, Lex 2014, teza nr 3 do art. 216). Przestępstwo zniewagi ma charakter formalny, a więc do uznania go za dokonane nie jest konieczne wystąpienie skutku w postaci odczucia osoby, której zniewaga dotyczy, że urażono jej godność osobistą. Przestępstwo zniewagi polega na użyciu słów obelżywych lub sformułowanie zarzutów obelżywych lub ośmieszających, postawionych w formie niezracjonalizowanej. Dla oceny, czy określone zachowanie stanowi zniewagę, istotne znaczenie ma obiektywna ocena tego zachowania. Podkreśla się przy tym, że niezwykle ważną sprawą jest odbiór społeczny treści mających mieć charakter zniewagi. Zauważa się też, że zniewagę mogą stanowić tylko takie zachowania, które są powszechnie uznane za obelżywe. Tak więc, o uznaniu określonych sformułowań za ,,znieważające" decydują w pierwszym rzędzie ogólnie przyjęte normy obyczajowe (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 07 maja 2008 r., II KK 234/07, Biul. PK 2008, nr 10, poz. 33).

Zgromadzony materiał w sprawie nie daje podstaw do przyjęcia, iż K. D. popełnił zarzucane mu czyny. W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż brak jest dowodów wskazujących na sprawstwo K. D., albowiem oskarżyciel prywatny M. R. nie udowodnił, iż to właśnie K. D. odpowiada za publikowane treści. Co prawda K. D. jest administratorem profilu (...), ale nie wyłącznie on ma dostęp do publikowania na jego łamach. Wskazany profil ma kilku administratorów a z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż usuwa on wiele postów które są publikowane ze wskazanego profilu uznając je za nieodpowiednie. Ponadto oskarżyciel prywatny przedstawił jedynie stworzone przez siebie wydruki w których brak jest bezpośrednich linków do owych wpisów.

Zdaniem Sądu nawet gdyby przyjąć, iż to K. D. jest autorem wskazanych przez oskarżyciela prywatnego wpisów, wskazany czyn nadal nie wypełnia znamion czynu przestępczego. Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, iż część wypowiedzi jest prawdziwa, albowiem wobec M. R. toczą się postępowania sądowe oraz przygotowawcze o czym (...) wie z uwagi, iż jest instytucją zawiadamiającą o popełnieniu według nich przestępstwa lub kierującym prywatne akty oskarżenia. Powyższe dotyczy również zarzutów odnośnie karalności w sprawie z udziałem ministra N., gdzie podane informacje w zakresie skazania M. R. były podawane w mediach i stały się faktem publicznym przy czym informacje te były prawdziwe.

Odnośnie zaś wskazywania, iż M. R. wspiera skrajną prawicę, reżim putinowski, rozpowszechnia antyukraińską i antypolską propagandę, kieruje faszystowskim K., przyniósł flagę ze swastykami, jest członkiem organizacji prorosyjskich faszystów, określanych jako K., należy zauważyć, iż materiał dowodowy wskazuje, iż M. R. należy do wskazanej organizacji (a co najmniej z nią sympatyzuje) , która ma cechy faszystowskie. Jej zwolennicy noszą paramilitarne stroje, wyrażają się z wyższością i pogardą dla osób innej narodowości niż polska, osób innego wyznania, czy innej orientacji seksualnej. Świadek P. W., który bada naukowo wskazaną organizację zeznał, iż ruch kamracki jest organizacją prezentującą silny antysemityzm, silną sympatię do (...) i (...)oraz ich przywódców. Świadek wskazywał, iż ma świadomość działalności M. R. w zakresie niedokonywania szczepień, wystąpienia w białoruskich mediach publicznych, działalności i organizacji wydarzeń z ruchem kamrackim na których wielokrotnie przemawia i przewodniczy części zebranym tam osób, co sugeruje jego przynależność, a nawet liderstwo. Materiał dowodowy w tym przedstawione fotografie i zeznania świadka P. W. wskazują, iż umieszczane symbole stanowią symbole faszystowskie lub mogące być za takie uznane. Nadto jak wskazuje statut (...) w § 7 celami(...)jest „działanie na rzecz równego traktowania ludzi bez względu na ich przekonania , wyznanie, rasę , narodowość oraz poglądy, działalność na rzecz mniejszości narodowych, promocja kultury wysokiej”. Tak więc wypowiadanie się przez K. D. kierującego (...) mieści się jak najbardziej w zakresie statutowym Stowarzyszenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd uniewinnił K. D. od zarzucanych mu czynów.

3. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu przestępstwa, Sąd wymierzył mu karę kierując się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk.

W ocenie Sądu stopień winy i społecznej szkodliwości czynu był wyższy niż znikomy. O wyższym niż znikomym stopniu społecznej szkodliwości tego czynu świadczy motywacja, z jaką działał oskarżony. Opublikowany film , który w sposób ewidentny wzbudzić miał wrogość wobec oskarżyciela prywatnego, co z uwagi na liczbę osób, która z tym wpisem mogła się zapoznać, czyni go tym bardziej szkodliwym i niebezpiecznym jednocześnie. Również postawa oskarżonego, to jest szukanie K. D. w sądzie, rozdawanie plakatów z jego podobizną wskazują na szkodliwość wskazanego czynu. Sąd miał na uwadze, również podsycanie wrogości wobec innej osoby, tylko dlatego, że prezentuje inny światopogląd czy inny system wartości, uznając to za działanie zasługujące na szczególne potępienie, a w konsekwencji na adekwatną do tego reakcję prawnokarną. Sąd miał na uwadze również ówczesną karalność oskarżonego.

Uwzględniając stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu, jak też właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz dotychczasowy sposób życia, jego uprzednią karalność za przestępstwo z udziałem przemocy Sąd doszedł do przekonania, że jedynie kara grzywny w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 złotych będzie odpowiednio dolegliwa i będzie spełniała swoje cele prewencyjne, jak i winna spełnić rolę w zakresie prewencji indywidualnej.

4. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R.

Sąd na podstawie art. 212 § 3 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz K. D. kwotę 5000 złotych tytułem nawiązki. Kwota ta pozwoli pokrzywdzonemu wynagrodzić nieprzyjemności związane ze skutkami działań M. R..

5. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze uniewinnienie K. D. a skazanie M. R. należało uznać, iż M. R. jako oskarżyciel prywatny ponosi koszty postępowania.

6. Podpis

Dodano: 15 kwietnia 2025, Opublikował(a): Anna Rasińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie
Data wytworzenia informacji: 21 listopada 2024