Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 669/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Y. K.

w dniu 9 maja 2022 roku w W., przy ulicy (...), w klubie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. S., dokonała zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pieniędzy w kwocie 3000 złotych oraz telefonu komórkowego marki S. (...) o numerze imei 1: (...); 2: (...) o wartości 850 złotych, o łącznej wartości strat 3850 złotych na szkodę B. W., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

9 maja 2022 roku około godziny 6:00 B. W. wybrał się z J. Ł. (1) do lokalu (...) przy ul. (...) w W.. Był to jedyny otwarty lokal w okolicy w tych godzinach. Mężczyźni zamówili piwo i usiedli przy stoliku.

Po jakimś czasie J. Ł. (1) udał się do toalety, a do B. W. podeszli w tym czasie, jednak osobno, M. S. i Y. K.. M. S. dosiadł się do stolika, natomiast oskarżona stała i rozmawiała z B. W., była sympatyczna, chciała się zapoznać.

W czasie rozmowy oskarżonej z B. W., M. S. zabrał z jego torby telefon oraz portfel, w którym były dokumenty i pieniądze. Po wyjęciu z portfela pieniędzy, M. S. zostawił portfel z dokumentami pod stolikiem. Po dokonaniu kradzieży M. S. wstał i zaproponował oskarżonej pójście z nim. Oboje wyszli z lokalu, po czym udali się taksówką w inne miejsce, gdzie M. S. chciał zakupić narkotyki. Podczas przejazdu M. S. pokazał oskarżonej rzeczy, które ukradł pokrzywdzonemu.

Następnie po upływie około 2-3 godzin M. S. wrócił do lokalu. B. W. i J. Ł. (2) rozpoznali mężczyznę, ponieważ po dokonaniu przez niego kradzieży obejrzeli monitoring w lokalu. Pokrzywdzony wraz z kolegą zatrzymali M. S. i wezwali Policję. Po przyjeździe patrolu Policji w lokalu pojawiła się oskarżona. Podeszła do interweniujących funkcjonariuszy. Była pobudzona, zachowywała się agresywnie. Próbowała uwolnić M. S..

wyjaśnienia oskarżonej

356-357

zeznania M. S.

65, 393-394

zeznania B. W.

45, 394-396

zeznania J. Ł. (1)

51, 413-414

zeznania M. W.

32-33, 358

U oskarżonej rozpoznano chorobę psychiczną - zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Oskarżona została zdiagnozowana w wieku 17 lat, była hospitalizowana z powodu choroby pięciokrotnie.

U oskarżonej rozpoznano ponadto uzależnienie od substancji psychoaktywnych o działaniu psychostymulującym.

U oskarżonej w krytycznym czasie występował epizod maniakalny, jednak z uwagi na charakter przejawianego przez oskarżoną zachowania, oskarżona była poczytalna, miała zdolność rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim zachowaniem.

opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna

330-336

dokumentacja medyczna dotycząca oskarżonej

Tom Dokumentacja medyczna

Oskarżona nie była dotychczas karana.

karna karna

446

1.1.2.

Y. K.

w dniu 9 maja 2022 roku w W., przy ulicy (...), w klubie (...) ukrywała dokument w postaci prawa jazdy polskiego o numerze blankietu (...) na nazwisko K. C. nie mając prawa do wyłącznego rozporządzania nim, tj. o czyn z art. 276 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Podczas interwencji Policji wskazanej w punkcie 1.1.1., z uwagi na agresywne zachowanie zatrzymana wraz z M. S. została również oskarżona. Podczas czynności przeszukania osoby i odzieży w stosunku do oskarżonej, w jej torbie ujawniono prawo jazdy o numerze blankietu (...) na nazwisko K. C..

K. C. utraciła prawo jazdy w lokalu (...) około miesiąc wcześniej. Nie zgłaszała kradzieży dokumentu, ponieważ nie była pewna, czy prawo jazdy zostało jej skradzione, czy zgubiła je przez nieuwagę. Dokument następnie znalazł się w posiadaniu oskarżonej w nieustalonych okolicznościach.

wyjaśnienia oskarżonej

356-357

zeznania M. S.

65, 393-394

zeznania K. C.

81, 452

protokół przeszukania osoby

23-24

spis i opis rzeczy

25

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonej

Wyjaśnienia oskarżonej, za wyjątkiem zakresu wskazanego w pkt 2.2. niniejszego uzasadnienia, Sąd uznał za wiarygodne. Wyjaśnienia są spójne z zeznaniami świadków w sprawie. Pomimo, że oskarżona wskazała, że części wydarzeń nie pamięta, to w zakresie, w jakim wyjaśnia, stan faktyczny nie budzi wątpliwości Sądu.

zeznania M. S.

Zeznania świadka w ocenie Sądu posiadają duży walor rzeczowy i zostały uznane za wiarygodne. Świadek zeznaje szczegółowo i w sposób jasny. Kategorycznie zaprzecza udziałowi oskarżonej w dokonanej kradzieży. Zeznaje, że dokonał jej samodzielnie, co nie budzi wątpliwości Sądu. Zeznania są spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

zeznania B. W.

Świadek jest osobą pokrzywdzoną. Jego zeznania należy uznać za wiarygodne w znacznej części. Świadek w sposób jasny przedstawił przebieg wydarzeń z dnia 9 maja 2022 roku, pamiętał je szczegółowo, za wyjątkiem odtworzenia obejrzanego zapisu monitoringu z lokalu, bowiem relacja świadka stoi w rozbieżności z zeznaniami innych świadków, jednak w ocenie Sądu taki stan rzeczy nie jest spowodowany niewiarygodnością świadka, tylko najpewniej gwałtownym przebiegiem wydarzeń lub pozostawaniem przez świadka pod wpływem alkoholu lub zmęczenia, a w późniejszym okresie również upływem czasu.

zeznania J. Ł. (1)

Zeznania świadka należy uznać za wiarygodne. Świadek w sposób jasny przedstawił przebieg wydarzeń z dnia 9 maja 2022 roku, pamiętał je szczegółowo, choć nie był obecny w krytycznym czasie, jednak zeznaje zgodnie ze swoim stanem świadomości. Sąd uznał za wiarygodne zeznania w całości, za wyjątkiem odtworzenia obejrzanego zapisu monitoringu z lokalu, bowiem relacja świadka stoi w rozbieżności z zeznaniami innych świadków, jednak w ocenie Sądu taki stan rzeczy nie jest spowodowany niewiarygodnością świadka, tylko najpewniej gwałtownym przebiegiem wydarzeń lub pozostawaniem przez świadka pod wpływem alkoholu lub zmęczenia, a w późniejszym okresie również upływem czasu.

zeznania K. C.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne. Świadek nie była w stanie stwierdzić, w jaki sposób utraciła prawo jazdy, jednak brak jest okoliczności, które mogłyby wskazywać na zatajanie przez świadka znanych jej okoliczności. Tym samym brak jest zastrzeżeń co do wiarygodności zeznań.

zeznania M. W.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne, za wyjątkiem jej relacji z odtworzenia obejrzanego zapisu monitoringu z lokalu, bowiem relacja świadka stoi w rozbieżności z zeznaniami innych świadków, jednak w ocenie Sądu taki stan rzeczy nie jest spowodowany niewiarygodnością świadka, tylko dużą ilością interwencji oraz upływem czasu. Świadek jest funkcjonariuszem Policji, przeprowadzała interwencję w lokalu objętym zdarzeniami w sprawie. Brak zastrzeżeń co do wiarygodności.

protokół przeszukania osoby

Dokument sporządzony przez uprawniony organ na potrzeby niniejszego postępowania, brak okoliczności podważających jego wiarygodność.

karna karna

Dokument o charakterze urzędowym pochodzący od uprawnionego organu, brak wątpliwości co do jego wiarygodności. Potwierdza fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonej.

spis i opis rzeczy

Dokument sporządzony przez uprawniony organ na potrzeby niniejszego postępowania, brak okoliczności podważających jego wiarygodność.

dokumentacja medyczna dot. oskarżonej

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty, tj. placówki medyczne i lekarzy, brak okoliczności podważających jej wiarygodność. Dokumentacja potwierdza okoliczności związane z chorobą oskarżonej i przebiegiem leczenia.

opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna

Niezależna opinia sporządzona przez uprawnione osoby - biegłych lekarzy psychiatrów oraz psychologa, o niekwestionowanej wiedzy medycznej, w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy materiały. Biegli przeprowadzili jednorazowe badanie oskarżonej, uwzględniające dokumentację medyczną jej dotyczącą, a opis przeprowadzonych czynności nie zawiera sprzeczności, obejmuje wszelkie aspekty oraz elementy dotyczące stanu zdrowia psychicznego oskarżonej. Wnioski opinii są jasne, spójne, rzeczowe i niebudzące wątpliwości. Brak zastrzeżeń co do wiarygodności.

W zakresie kwestionowanym przez oskarżoną Sąd odnosi się w punkcie 6 niniejszego uzasadnienia.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonej

Sąd nie uznał wyjaśnień oskarżonej za wiarygodne w zakresie wskazania źródła, z którego prawo jazdy K. C. znalazło się w jej posiadaniu. Oskarżona wskazywała, że dokument wręczył jej M. S., jednak wersja ta jest sprzeczna z zeznaniami tego świadka, które Sąd uznał za w pełni wiarygodne i posiadające wysoki walor dowodowy. Brak jest jakichkolwiek okoliczności mogących uzasadniać posiadanie przez M. S. tego dokumentu i powodu, dla którego miałby go wręczyć oskarżonej. Należy tu wskazać, że dokumenty zabrane wraz z portfelem B. W., oskarżony ostatecznie pozostawił w miejscu, w którym oczywistym było, że zostaną przez pokrzywdzonego odnalezione. Powyższe wskazuje, iż przyjętym modus operandi M. S. jest zabór pieniędzy, a nie dokumentów. Tym samym uznać należy, że wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie stanowią wyłącznie przyjętą linię obrony.

zeznania B. W.

Sąd nie uwzględnił zeznań świadka w zakresie oceny stanu psychicznego oskarżonej. Świadek twierdził, że zgodnie z jego doświadczeniem oskarżona nie zachowywała się jak osoba chora psychicznie, jednak jak wynika z jego późniejszych zeznań, owo doświadczenie wynika z faktu, że świadek mieszkał naprzeciwko szpitala i widywał czasami osoby chore psychicznie na przepustkach. Tym samym Sąd uznał zeznania w tym zakresie za niewiarygodne, bowiem świadek nie ma wykształcenia medycznego, a kilkukrotna obserwacja pobliskiego szpitala nie stanowi podstawy do uznania, że świadek ma jakąkolwiek realną wiedzę w zakresie chorób psychicznych i prawidłowo oceniał zachowanie oskarżonej.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

2

Y. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Przestępstwo z art. 276 k.k. polega na niszczeniu, uszkadzaniu, czynieniu bezużytecznym, ukrywaniu lub usuwaniu dokumentu, którym sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać.

Czyn z art. 276 k.k. może być popełniony wyłącznie umyślnie. Jak słusznie uznał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 maja 2002 roku w sprawie o sygnaturze akt V KKN 404/99 możliwość przypisania oskarżonemu przestępstwa określonego w art. 276 k.k. w postaci ukrywania wskazanego tam dokumentu zachodzi jedynie wówczas, gdy wykazane zostanie, że on sam podjął działanie, w wyniku którego dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, został ukryty przed osobą uprawnioną do dysponowania nim, czyli umieszczony w takim miejscu, o którym osoba ta nie wie lub do którego nie ma dostępu albo ma dostęp utrudniony.

W ocenie Sądu materiał dowodowy wskazany powyżej w pełni uzasadnia możliwość przypisania oskarżonej popełnienia zarzucanego jej czynu. Oskarżona nie kwestionowała faktu posiadania przez nią cudzego dokumentu, a fakt ten jednoznacznie potwierdza zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Choć nie można jednoznacznie określić źródła, z którego oskarżona weszła w posiadanie dokumentu, nie ulega wątpliwości, że prawo jazdy należące do K. C. znajdowało się w jej posiadaniu, ukryte w torbie, a oskarżona nie miała prawa do rozporządzania nim, bowiem zostało wydane na dane innej ustalonej osoby.

Oskarżona jest osobą dorosłą, znającą konsekwencje czynu, którego się dopuściła. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających bądź ograniczających winę.

W ocenie Sądu w przypadku oskarżonej Y. K. ziściły się przesłanki wymagane dla zastosowania środka probacyjnego z art. 66 k.k. W pierwszej kolejności dostrzec należy, że społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonej, jak i stopień jej winy nie są znaczne. Oskarżona jest osobą niekarną, a sposób jej dotychczasowego życia pozwala przypuszczać, że niniejsze zdarzenie było jedynie incydentalne, szczególnie, że w czasie popełnienia czynu u oskarżonej występował epizod maniakalny w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, a podobna sytuacja nie powtórzyła się. W związku z czym za wystarczającą reakcję prawnokarną w niniejszej sprawie uznać należało warunkowe umorzenie postępowania. Choć u oskarżonej stwierdzono uzależnienie od substancji psychoaktywnych wskazać należy, że nie popełniała ona w związku z tym innych przestępstw. Oskarżona wykazuje się również wysoką świadomością choroby afektywnej dwubiegunowej, na którą cierpi, nie neguje jej, a co więcej od wielu lat poddaje się leczeniu, zarówno szpitalnemu, jak i farmakologicznemu. Po przedmiotowych zdarzeniach oskarżona podjęła kolejne leczenie szpitalne w związku z wystąpieniem epizodu maniakalnego.

W ocenie Sądu, w świetle przytoczonych okoliczności stwierdzić należało, iż w stosunku do oskarżonej zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna. Co równie istotne, przypisany jej czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą lat 5, tym samym spełniona jest także przesłanka opisana w art. 66 § 2 k.k. Zważywszy na fakt, iż oskarżona nie naruszyła swoim zachowaniem wielu dóbr prawnych, bowiem jej zachowanie skierowane było przeciwko tylko jednemu pokrzywdzonemu oraz godziło wyłącznie w prawo do rozporządzania dokumentem przez uprawnioną osobę, wystarczającym było zastosowanie okresu próby wynoszącego 1 rok. W ocenie Sądu ten czas będzie wystarczający by zweryfikować trafność przyjętej w stosunku do oskarżonej prognozy kryminologicznej.

☒

3.5. Uniewinnienie

1

Y. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Kradzież z art. 278 § 1 k.k. polega na zabraniu cudzej rzeczy w celu przywłaszczenia. Pod pojęciem „kradnie” rozumieć należy takie działanie sprawcy, które zmierza do zaboru danego mienia. Przez zabór należy rozumieć z kolei wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby nią władającej (właściciela, posiadacza, dzierżyciela) i przeniesienie go w sferę władztwa sprawcy zaboru.

W realiach niniejszej sprawy nie można przypisać oskarżonej spełnienia przesłanek czynu stypizowanego w art. 278 § 1 k.k. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie zaprzecza, aby oskarżonej można było przypisać działanie zmierzające do zaboru mienia.

Y. K. pojawiła się w lokalu (...) samotnie. Zaczepiała ludzi, podchodziła do nich i rozmawiała, co było spowodowane wystąpieniem u niej epizodu maniakalnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Oskarżona wzbudziła zainteresowanie pokrzywdzonego ze względu na atrakcyjny wygląd. Oskarżona podeszła do niego i zaczęli rozmawiać. W tym czasie zaboru rzeczy należących do pokrzywdzonego samodzielnie dokonał M. S.. Z uwagi na to, że oskarżona chętnie poznawała ludzi i łatwo nawiązywała kontakt, M. S. zaproponował jej zapoznanie się i wyjście z lokalu, na co oskarżona zgodziła się. Dopiero w momencie przejazdu taksówką M. S. pokazał oskarżonej skradzione B. W. rzeczy, wskazując, że pochodzą one z kradzieży z lokalu. Oskarżona nie miała świadomości, że podczas jej rozmowy z pokrzywdzonym M. S. dokonał kradzieży jego rzeczy. Taką wersję wydarzeń jednoznacznie potwierdza świadek M. S., który przedmiotowej kradzieży dokonał. Świadek podkreślił, że działał samodzielnie, a oskarżoną zobaczył po wejściu do lokalu, podeszła do niego. Nie znali się wcześniej.

Z uwagi na wyżej wskazane zeznania świadka, które korespondują z wyjaśnieniami oskarżonej, nie sposób uznać, że oskarżona podjęła jakiekolwiek współdziałanie zmierzające do zaboru mienia B. W.. Oskarżona wprawdzie zapoczątkowała z pokrzywdzonym rozmowę, a następnie, wobec propozycji M. S., opuściła z nim lokal celem spędzenia wspólnie czasu. Co istotne, B. W., jak zeznał, nie był zainteresowany nawiązaniem bliższej znajomości z oskarżoną, zatem nie dziwi fakt, iż Y. K. skorzystała z propozycji M. S.. Wyjaśniając po zatrzymaniu M. S., jak wskazał przed Sądem, nie miał świadomości, że zachowanie oskarżonej zostało objęte zarzutem z art. 278 § 1 k.k., bowiem był przekonany, że zarzut dokonania kradzieży dotyczy wyłącznie jego i do zarzucanego mu czynu przyznał się w takim przeświadczeniu. Organ postępowania przygotowawczego nie pytał M. S. o udział oskarżonej w tym zakresie, zatem był on przekonany, że zarzut obejmuje wyłącznie jego. Z uwagi na stres związany z zatrzymaniem mógł nie zwrócić uwagi na sformułowanie zarzutu działania wspólnie i w porozumieniu.

Sąd co więcej nie jest w stanie rozstrzygnąć rozbieżnych zeznań świadków w zakresie dokładnego przebiegu wydarzeń dotyczącego kolejności, w jakiej oskarżona i M. S. podeszli do pokrzywdzonego i rozmawiali z nim oraz momentu, w jakim M. S. dokonał kradzieży. Wskazać należy, że B. W. zeznał, że z zapisu monitoringu wynikało, że najpierw dosiadł się do niego M. S., a następnie podeszła do niego oskarżona celem rozmowy. W czasie tej rozmowy M. S. miał dokonać kradzieży. Na inny zapis monitoringu wskazują świadkowie M. W. i J. Ł. (1), którzy zeznali, że jako pierwsza do pokrzywdzonego podeszła oskarżona i rozpoczęła rozmowę, a w tym czasie M. S. dokonał kradzieży. Wobec powyższego oraz okoliczności, że zapisu monitoringu ze zdarzeń objętych postępowaniem nie udało się uzyskać, Sąd nie rozstrzygał o wiarygodności zeznań poszczególnych świadków w przedmiotowej kwestii, bowiem w zestawieniu z zeznaniami świadka M. S., przeprowadzenie tego dowodu nie jawi się jako kluczowe dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie z uwagi na fakt, że świadek działał samodzielnie i stanowczo zaprzeczył udziałowi oskarżonej w dokonaniu kradzieży.

W związku z powyższym oskarżoną należało uniewinnić od zarzucanego jej czynu z art. 278 § 1 k.k.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Y. K.

2

II

Sąd mając na uwadze powyższe rozważania, uznał, iż zasadnym jest na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk zastosowanie wobec oskarżonej Y. K. warunkowego umorzenia postępowania na okres jednego roku próby. W ocenie Sądu oskarżona zasługuje bowiem na danie jej szansy poprzez zastosowanie względem niej w/w instytucji. Sąd miał przy tym na uwadze incydentalny charakter czynu popełnionego przez oskarżoną oraz dotychczasową niekaralność oskarżonej. Minimalny wymiar okresu próby Sąd orzekł z uwagi na nieznaczne naruszenie dóbr prawnych przez oskarżoną w związku z popełnieniem przez nią czynu. Wskazać również należy, że oskarżona cierpi na chorobę psychiczną, którą leczy od ponad 12 lat, zatem w ocenie Sądu zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania będzie motywacją dla oskarżonej do dalszego leczenia i poprawy swojego stanu.

Zdaniem Sądu, wskazany okres próby pozwoli w rzetelny sposób zweryfikować trafność prognozy kryminalistycznej postawionej wobec oskarżonej, a jednocześnie pozwoli skontrolować jej postawę i zachowanie w tym czasie.

5.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd na postawie art. 201 k.p.k. nie uwzględnił wniosku obrońcy oskarżonej (k. 388-390) o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych, bowiem w ocenie Sądu twierdzenia obrońcy stanowią wyłącznie polemikę z wnioskami wydanej przez biegłych opinii. Obrońca podnosił, że przy wystąpieniu manii przyjmuje się najczęściej niepoczytalność osoby pozostającej w niej. Sąd wskazuje, że choć taki wniosek przyjmuje się najczęściej, to nie uzasadnia to uznania, że tę wykładnię należy rozszerzać i przyjmować niepoczytalność zawsze. Biegli nie zakwestionowali wystąpienia u oskarżonej w krytycznym czasie epizodu maniakalnego, niemniej uznali, że w przypadku oskarżonej nie zachodzi ograniczenie poczytalności, bowiem z uwagi na charakter jej zachowania nie można było powiązać choroby afektywnej dwubiegunowej z podjętymi przez oskarżoną działaniami. Podkreślić raz jeszcze należy, że biegli rozpoznali u oskarżonej zarówno chorobę psychiczną, jak i występowanie epizodów maniakalnych, jednak pomimo wskazanego stanu oskarżonej, który nie był kwestionowany, jej zachowanie w krytycznym czasie cechowała zdolność oskarżonej do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Opinia w ocenie Sądu pozostaje jasna, spójna, a przedstawione wnioski są należycie i logicznie uzasadnione i nie budzą wątpliwości.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. zasądził od Y. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3573,71 zł tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu oraz kwotę 80 złotych tytułem opłaty.

4

Z uwagi na uniewinnienie oskarżonej w zakresie czynu zarzucanego jej w punkcie I, Sąd na podstawie art. 630 k.p.k. wydatkami w tym zakresie obciążył Skarb Państwa.

6.  Podpis