Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK NAKAZOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Dziekańska

po rozpoznaniu w postępowaniu nakazowym na posiedzeniu w dniu 20 lipca 2018 roku w W.

sprawy M. F. , syna D. i B. z domu P., urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że: w dniu 21 maja 2018 roku w W. przy ul. (...) publicznie propagował faszystowski ustrój państwa poprzez trzykrotne wykrzyknięcie hasła „S. H.!” wraz z wykonaniem każdorazowo tzw. „pozdrowienia faszystowskiego”, tj. o czyn z art. 256 § 1 k.k.

uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, a okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości

1.  uznaje M. F. za winnego dokonania zarzucanego mu czynu, czym wypełnił dyspozycję art. 256 § 1 k.k. i za to na tej podstawie wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres zatrzymania w sprawie od 21 do 22 maja 2018 roku, to jest jeden dzień, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności,

3.  na podstawie2art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot na rzecz M. F. dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/618/18/P pod pozycją od 1 do 3,

4.  na podstawie2art. 627 k.p.k. zasądza od M. F. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 497,78 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem 78/100) złotych tytułem wydatków oraz kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków, protokołu zatrzymania osoby, protokołu przeszukania osoby, protokołu oględzin rzeczy, opinii sądowo – psychiatrycznej, jak również wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie pozostawiają wątpliwości, że M. F. należy przypisać sprawstwo i zawinienie w zakresie czynu opisanego powyżej, a wyczerpującego dyspozycję art. 256 § 1 k.k.

Wymierzona oskarżonemu kara mieści się w dolnych granicach ustawowego zagrożenia za tego rodzaju czyn. M. F. nie był dotychczas karany, a okoliczności popełnienia czynu przemawiają za uznaniem, że zdarzenie miało charakter incydentalny, aczkolwiek wynikający z określonych przekonań oskarżonego, na które wskazują jego tatuaże. W ocenie Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego i powinna spełnić cele wychowawcze i prewencyjne wobec sprawcy.

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)