Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Sygnatura akt

V K 220/22

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.1.1.

D. W.

W dniu 11 listopada 2021 roku, w W. przy ulicy (...), znieważył interweniującego funkcjonariusza Policji – sierżanta R. K., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że używał wobec niego słów powszechnie uznanych za obelżywe, tj. o czyn z art. 226§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Pełnienie 11 listopada 2021 roku służby przez funkcjonariuszy Policji sierżanta R. K. oraz starszego aspiranta W. K. w dzielnicy Ś. m. st. W..

zeznania świadka R. K.

12v.-13,

110v.

zeznania świadka M. S. (1)

8v., 117

2. Podjęcie około godz. 00:20 na ul. (...) interwencji przez starszego sierżanta W. K. wobec znajdującego się w stanie nietrzeźwości D. W., który odepchnął M. S. (2) stojącego z aparatem fotograficznym oraz wykrzykiwał wulgarne słowa wobec stojącej obok L. K..

zeznania świadka R. K.

12v.-13, 110v.

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

7

3. Prowadzenie D. W. do radiowozu przez sierżanta R. K. i asystującego posterunkowego M. S. (1) celem odizolowania go od w/w osób oraz wylegitymowania. Używanie w tym czasie słów wulgarnych i obelżywych przez D. W. w stosunku do sierżanta R. K.. Używanie tych słów wobec R. K. również w radiowozie w trakcie czynności służbowych.

zeznania świadka R. K.

12v.-13, 110v.

zeznania świadka M. S. (1)

8v., 117

4. D. W. nie był karany.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

100

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka R. K.

- konsekwentne, spójne, konkretne,

- korespondujące z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie i wzajemnie się uzupełniające,

- świadek obcy dla oskarżonego, nie miał osobistego interesu w rozstrzygnięciu sprawy,

- podkreślić należy szczere i prawdziwe zdziwienie oraz zaskoczenie świadka pytaniem sądu czy w jakikolwiek sposób prowokował oskarżonego oraz stanowcze stwierdzenie, że oprócz słów służbowych nie kierował do niego innych,

- jako funkcjonariusz Policji podawał jedynie informacje, które stwierdził osobiście i naocznie wykonując czynności służbowe,

zeznania świadka M. S. (1)

jak wyżej, z tym, że w zakresie tiret 3 pytanie dotyczyło prowokowania oskarżonego przez R. K.,

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

- sporządzony przez uprawnione organy w zakresie ich działania,

- niekwestionowany przez strony,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

- dokument urzędowy sporządzony przez uprawniony organ w zakresie jego działania,

- niekwestionowany przez strony.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

D. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

R. K. był funkcjonariuszem Policji pełniącym służbę, w trakcie której podjął czynności w ramach swych obowiązków wobec D. W. zainicjowane jego niewłaściwym, a następnie agresywnym zachowaniem. Czynności polegały na odizolowaniu oskarżonego od osób, wobec których zachowywał się niewłaściwie oraz na doprowadzeniu do radiowozu w celu jego wylegitymowania. Oskarżony natomiast wypowiadał wobec R. K. słowa obelżywe, niewybredne i ordynarne, które zostały przytoczone w zeznaniach obydwóch funkcjonariuszy Policji. Wypowiedzi kierowane przez D. W. pod adresem pokrzywdzonego były w sposób oczywisty znieważające, albowiem sprowadzały się do wyrażeń wulgarnych. Jednoznacznym jest, że takim postępowaniem oskarżony ubliżył pokrzywdzonemu i ugodził w jego cześć i dobre imię jako funkcjonariusza Policji podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. W.

I

Przy wymiarze kary sąd uwzględnił stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu, które uznał za znaczne, motywację sprawcy, która sprowadzała się do wyrażenia jawnej dezaprobaty dla pracy policjantów i wyładowania agresji z powodu podjęcia interwencji. Sąd miał na uwadze także rodzaj dobra naruszonego w wyniku popełnienia czynu - oskarżony skierował swoje zachowanie przeciwko funkcjonariuszowi Policji w trakcie czynności podjętych z powodu i w związku z pełnioną służbą. Podkreślenia wymaga, że funkcjonariusze Policji w związku z powołaniem ich do ochrony porządku prawnego, bez znaczenia czy oskarżony akceptuje konkretny rodzaj służby mundurowej, czy też nie, korzystają ze wzmożonej ochrony prawnej, albowiem ich działania prowadzą do ochrony ustalonego porządku prawnego. Osoby te chroniąc porządek prawny, chronią de facto interes państwa, czy ogółu obywateli. Dopuszczenie do możliwości atakowania takiego funkcjonariusza niezależnie od sposobu, czy to słownie, czy poprzez naruszenie jego nietykalności cielesnej, anarchizuje wypracowany porządek prawny. Atak na funkcjonariuszy Policji spotyka się z reakcją karnoprawną i co do zasady jest to czyn szkodliwy społecznie, albowiem w wyniku niego wytwarza się brak poszanowania nie tylko dla innego człowieka, ale dla funkcjonariusza publicznego stojącego na straży ustanowionych norm prawnych, a co za tym idzie uderza również w tenże porządek.

Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu działając z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Podkreślić należy, że oskarżony jest osobą dorosłą, inteligentną, w pełni świadomą swojego czynu. Mając przy tym na względzie charakter przestępstwa, którego dopuścił się oskarżony miał on, zdaniem Sądu, pełną świadomość kryminalizacji swojego zachowania i z premedytacją dopuścił się czynu znieważenia funkcjonariusza publicznego, dodatkowo znajdował się w stanie nietrzeźwości. Przedmiotowe zdarzenie nie miało takiego charakteru, aby zasadnym była taka reakcja wobec policjanta, a co za tym idzie w jakikolwiek sposób usprawiedliwiała zachowanie oskarżonego. Stąd zdaniem Sądu również motywacja sprawcy, na co wskazuje materiał dowodowy związana ze wykazaniem w swoisty sposób dezaprobaty wobec tej służby za podjęcie interwencji, nie może zasługiwać na jakąkolwiek akceptację. Stąd zdaniem Sądu uznać należało, że oskarżony działał w sposób w pełni świadomy, wiedział co robi i jakie są tego konsekwencje. Jako okoliczność łagodzącą Sąd poczytał, iż tego typu zachowanie oskarżonego miało charakter incydentalny, nie był on wcześniej osobą karaną, mającą konflikt z prawem.

Biorąc pod uwagę powyższe, jak również uwzględniając przepisy ustawy obowiązującej w dacie czynu popełnionego przez oskarżonego jako względniejszej dla sprawcy w związku z treścią art. 4§1 kk uznano za sprawiedliwe orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając wysokość stawki na 30 zł. Za zastosowaniem tak ukształtowanej sankcji przemawiają z jednej strony względy prewencji indywidualnej – oskarżony będzie mógł przemyśleć swoje zachowanie, wdrożyć się do przestrzegania obowiązującego prawa, a nadto zrozumieć, że popełnianie przestępstw nigdy nie popłaca. Nie mniej istotne jest przy tym, iż wymierzona kara realizuje również cele z zakresu prewencji ogólnej, albowiem da społeczeństwu jasny sygnał, iż przestępstwa nie pozostają niezauważone, zaś ich sprawcy nie unikają negatywnych konsekwencji własnego postępowania. Sąd jest w pełni przekonany, że wymierzona w ten sposób kara spowoduje, że oskarżony zrozumie naganność swego postępowania, jak też powstrzyma się przed popełnianiem przestępstw w przyszłości. Tak ukształtowana kara oddaje stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i jest sprawiedliwa. Zastosowana w stosunku do oskarżonego sankcja karna powinna pozytywnie wpłynąć na jego osobowość, a jednocześnie zaspokoić oczekiwania społeczne.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. W.

II

Oskarżony był zatrzymany w sprawie 11 listopada 2021 roku od godz. 00:20 do godz. 11:50.

6.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 627 kpk, art. 2 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 zł, na którą złożyło się 300 zł opłaty od kary, 50 zł wydatków poniesionych w toku postępowania przygotowawczego, 30 zł opłaty za informację z Krajowego Rejestru Karnego oraz 20 zł zryczałtowanych wydatków poniesionych w toku postępowania sądowego.

7.  Podpis