Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 2 stycznia 2025 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie – II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Jakub Kamiński

po rozpoznaniu na posiedzeniu

sprawy na skutek zażalenia pełnomocnika I. (...). w R.

na postanowienie z dnia 24 września 2024 roku o umorzeniu dochodzenia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 24 września 2024 roku na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. umorzono dochodzenie w sprawie przywłaszczenia powierzonych środków w dniu 13 listopada 2023 roku w nieustalonym miejscu w kwocie 26 748,71 zł poprzez dokonanie przelewu w/w środków pieniężnych z rachunku bankowego o nr (...) na rachunek bankowy o nr (...), co stanowiło działanie na szkodę I. (...)., tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k.

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone zażaleniem wniesionym przez pełnomocnika I. (...). Skarżący, wnosząc o uchylenie postanowienia z dnia 24 września 2024 roku, zarzucił:

⚫

dokonanie sprzecznej z art. 7 kpk oceny zebranych w sprawie dowodów, w szczególności zeznań osoby odpowiedzialnej za zrealizowanie przelewu w dniu 13 listopada 2023 roku;

⚫

brak weryfikacji dopuszczonych w sprawie dowodów poprzez przesłuchanie przedstawicieli skarżącej spółki.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Art. 284 k.k. w § 1 penalizuje przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej lub prawa majątkowego, natomiast w § 2 przewidziano surowszą odpowiedzialność dla sprawcy, który dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej. Strona podmiotowa przestępstwa z art. 284 k.k. polega na umyślności, wyłącznie w formie zamiaru bezpośredniego, postępowania z cudzą rzeczą jak właściciel i sprawcy musi towarzyszyć zamiar zatrzymania mienia bez żadnego tytułu prawnego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2016 roku w sprawie III KK 460/15). Za przestępstwo opisane w art. 284 k.k. może być uznane jedynie działanie skutkujące zmianą posiadania mienia przez osobę pozostającą w świadomości, iż nie dysponuje ona żadnym tytułem prawnym do tego mienia.

W okolicznościach sprawy w oparciu o dostępne dowody w postaci dokumentów ukazujących przebieg współpracy pomiędzy polskim odziałem skarżącej spółki a (...) S.A. w W., a także zeznania E. J. i J. J., nie jest możliwe przyjęcie, że osoby odpowiedzialne za prowadzenie spraw spółki (...) decydując się na dokonanie przelewu w kwocie 26 748,71 zł w dniu 13 listopada 2023 roku zakładały, że dokonują przywłaszczenia mienia nienależnego tej spółce. Dowody te potwierdzają, że spółka (...) prowadziła na rzecz włoskiego partnera usługi kadrowo-płacowe, za które uprawniona była do otrzymania wynagrodzenia. Zasadnym jest też przyjęcie, że w związku z wykreśleniem z dniem 27 stycznia 2023 roku z rejestru sądowego polskiego oddziału I. (...). i zaprzestaniem prowadzenia przez ten podmiot działalności na trenie Polski zaistniały problemy w uregulowaniu należności jakie miała ta spółka wobec spółki (...).

W tych okolicznościach należy uznać, że przedstawiciel spółki (...) decydując się na dokonanie przelewu w dniu 13 listopada 2023 roku działał z zamiarem uregulowania należności jakie przysługiwały tej spółce, a nie z zamiarem uzyskania bezprawnej i bezpodstawnej korzyści majątkowej kosztem skarżącej.

W konsekwencji zgodzić się należy ze stanowiskiem, iż ewentualne wątpliwości dotyczące ostatecznego stanu należności pomiędzy spółką (...) a I. (...). winny zostać rozstrzygnięte w oparciu o przepisy zawarte w procedurze cywilnej, a nie karnej. Uznając, że podniesione w zażaleniu okoliczności nie zmieniają przyjętej oceny faktycznej i prawnej zaistniałego zdarzenia oraz nie uzasadniają potrzeby uchylenia postanowienia z dnia 24 września 2024 roku, Sąd utrzymał w mocy w całości zaskarżone postanowienie.

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia doręczyć z pouczeniem o prawomocności i niezaskarżalności:

- skarżącemu;

- pełnomocnikowi;

- prokuratorowi.