Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 23 stycznia 2025 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Zając - Prawica

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 23 stycznia 2025 roku

zażalenia pełnomocnika skarżących A. S. (1) i A. S. (2) reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego A. G.

na postanowienie zatwierdzone przez prokuratora Prokuratury Rejonowej (...) w W. z dnia 18 lipca 2024 roku o umorzeniu dochodzenia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem zatwierdzonym przez prokuratora Prokuratury Rejonowej (...) w W. umorzono dochodzenie w sprawie przeciwko K. S. podejrzanemu o to, że w okresie od dnia 09 sierpnia 2023 roku do dnia 05 czerwca 2024 roku w W. ze skutkiem w miejscu zamieszkania uprawnionych do alimentacji A. S. (1) oraz A. S. (2) w W. przy ulicy (...) uchylał się od obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) w W. (...) Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 23 sierpnia 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) w W. (...) Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 01 grudnia 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...) na rzecz zstępnych A. S. (1) oraz A. S. (2), co doprowadziło do powstania zaległości stanowiącej równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, tj. o czyn z art. 209 § 1 k.k. - na podstawie art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. albowiem ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pełnomocnik skarżących A. S. (1) i A. S. (2) reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego A. G., zaskarżonemu postanowieniu zarzucając:

1.  naruszenie art. 410 k.p.k. poprzez pominiecie przy ustalaniu stanu faktycznego dowodów istotnych dla merytorycznego rozstrzygnięcia, a mianowicie zaświadczenia Komornika sądowego przy Sadzie Rejonowym dla (...) w W. R. M. z dnia 12 kwietnia 2024 r. z którego to zaświadczenia wynikała wysokość zaległości alimentacyjnych podejrzanego;

2.  naruszenia art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 209 § 4 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy podejrzany nie uiścił w całości zaległych alimentów a tylko w części, w związku z czym nadal istnieje zaległość alimentacyjna (zarówno w zakresie należności głównej jak i należności ubocznych).

Wobec powyższego pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy prokuratorowi prokuratury Rejonowej (...) w W. do ponownego rozpoznania.

Prokurator nie przychylił do wywiedzionego środka odwoławczego i przekazał je do rozpoznania tut. Sądowi. W pisemnym stanowisku wniósł o nieuwzględnienie zażalenia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem nie zawiera żadnych zarzutów, które mogłyby skutecznie podważyć decyzję Prokuratora wyrażoną w kontrolowanym postanowieniu.

Zaskarżone rozstrzygnięcie w postaci umorzenia dochodzenia Sąd w pełni podziela, jako że znajduje ono uzasadnienie w materiale dowodowym zgromadzonym na dotychczasowym etapie postępowania.

Komenda Rejonowa Policji (...), prowadziła pod nadzorem prokuratora Prokuratury Rejonowej (...) w W. czynności przygotowawcze przeciwko K. S. podejrzanemu o to, że w okresie od dnia 09 sierpnia 2023 roku do dnia 05 czerwca 2024 roku w W. ze skutkiem w miejscu zamieszkania uprawnionych do alimentacji A. S. (1) oraz A. S. (2) w W. przy ulicy (...) uchylał się od obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) w W. (...) Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 23 sierpnia 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) w W. (...) Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 01 grudnia 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...) na rzecz zstępnych A. S. (1) oraz A. S. (2), co doprowadziło do powstania zaległości stanowiącej równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego kwota 17100 zł została wyliczona prawidłowo, biorąc pod uwagę ustalony czasookres obecnej i poprzedniej niealimentacji podejrzanego. Z wyliczeń znajdujących się w notatkach na k. 62 i k. 90 akt sprawy wynika, że okres niealimentacji obejmował w niniejszej sprawie 11 miesięcy, jednakże rata za sierpień 2023 roku została wliczona do alimentów jeszcze w sprawie prowadzonej pod sygn. akt (...) (odpis postanowienia z dnia 16 lutego 2024 roku w sprawie o sygn. akt (...)) i uiszczona przez podejrzanego w ramach tamtego postepowania przygotowawczego (k. 62 k. 72). Nadto z kary rozliczeniowej sprawy (...) wynika, że we wrześniu 2023 roku podejrzany dobrowolnie uiścił alimenty w kwocie 1900 zł (k. 83).

Wobec powyższego przy obliczaniu zaległości alimentacyjnych w okresie od dnia 9 sierpnia 2023 roku do dnia 5 czerwca 2024 roku należało uwzględnić miesiące: październik 2023 roku – czerwiec 2024 roku tj. łącznie 9 miesięcy, gdzie kwota miesięczna alimentów wynosiła każdorazowo 1900 złotych, a także wziąć pod uwagę, że rata alimentów za czerwiec 2024 r. w okresie objętym treścią zarzutu w niniejszej sprawie nie była jeszcze wymagalna, albowiem płatność przypadała na dzień 25 czerwca 2024 roku (k. 28), która to kwota została uiszczona w ramach niniejszego postępowania (k. 98). Wobec powyższego stwierdzić należy, że prokurator zasadnie przyjął kwotę 17100 zlotych określoną w zarzucie ogłoszonym podejrzanemu.

Odnosząc się do zarzutu pełnomocnika skarżących dotyczącego nieuiszczenia w całości zaległości alimentacyjnych, to wskazać należy, że w sprawie o sygn. akt (...) była rozważana kwestia niealimentacji obejmującej okres od dnia 11 grudnia 2020 roku do dnia 8 sierpnia 2023 roku, które to postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k. wobec stwierdzenia, że ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze. Kwestia natomiast ewentualnego błędnego rozliczenia zapłaty w postępowaniu w sprawie o sygn. akt (...) z punktu niniejszej sprawy jest bezprzedmiotowe. Niniejszym wskazać należy, że w postępowaniu w sprawie o sygn. akt (...) błędnie zastosowano przepis art. 209 § 4 k.k., to jednakże błąd ten dotyczył czynu z okresu od dnia 8 września 2017 roku do dnia 10 grudnia 2020 roku, które to postępowanie zostało prawomocnie zakończone. Tym samym stwierdzić należy, że ewentualne uchybienie procesowe w sprawie o sygn. akt (...) nie miało żadnego przełożenia na okres niealimentacji objęty treścią zarzutu w sprawie o sygn. akt (...), która to sprawa jest kontynuacją poprzedniego okresu objętego postępowaniem.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że ustalony przez prokuratura stan faktyczny nie dawał podstaw do kontynuowania postępowania przygotowawczego, ponieważ K. S. spełnił dyspozycję z art. 209 § 4 k.k. stanowiącego, że nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w § 1 tegoż artykułu, który nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego uiścił w całości zaległe alimenty. Wysokość zadłużenia wynosiła zatem 17100 zł. Kwota ta została spłacona w okresie znacznie krótszym niż w terminie 30 dni od daty pierwszego przesłuchania w sprawie, albowiem pierwsze przesłuchanie K. S. nastąpiło w dniu 13 czerwca 2024 roku (k. 92-93), natomiast wpłata zaległości alimentacyjnych nastąpiła w dniu 1 lipca 2024 roku (k. 98).

Wobec powyższego należało uznać, iż wniesione zażalenie stanowi jedynie polemikę z argumentami przedstawionym w treści postanowienia.

Z tych względów postanowiono jak w części dyspozytywnej.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis postanowienia doręczyć skarżącym, pełnomocnikowi i prokuratorowi (niezaskarżalne);

2.  zwrócić się do prokuratora Prokuratury Rejonowej (...) w W. o rozważenie sprostowania postanowienia o umorzeniu dochodzenia z dnia 18 lipca 2024 roku, albowiem postanowienie zawiera błąd w zakresie wskazania osoby podejrzanej zamiast K. S. wskazano J. P..