Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 8 stycznia 2025 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie II Wydział Karny w składzie następującym:

Przewodnicząca: sędzia Małgorzata Drewin

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 8 stycznia 2025 roku w W.

zażalenia K. S.

na postanowienie z dnia 31 stycznia 2024 roku o umorzeniu dochodzenia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 31 stycznia 2024 roku prokurator Prokuratury Rejonowej Ł. w Ł.:

1.  umorzył dochodzenie przeciwko J. S. podejrzanemu o to, że w okresie od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia 1 marca 2022 roku w W. w zamiarze, aby K. K. dokonała czynu zabronionego polegającego na doprowadzeniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej K. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 70.000 złotych za pomocą wprowadzenia go w błąd co do rzeczywistej chęci zakupu przez K. K. wraz z pokrzywdzonym na współwłasność lokalu mieszkalnego położonego w W. przy Al. (...) lokal nr (...) oraz co do celu, w którym pokrzywdzony wykonuje dwa przelewy w łącznej kwocie 70.000 złotych na wskazany przez K. K. rachunek bankowy swoim zachowaniem ułatwił on jego popełnienie poprzez udostępnienie K. K. prowadzonego dla niego rachunku bankowego przez Bank (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. o numerze (...) – to jest o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. – na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. – wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa;

2.  umorzył dochodzenie w sprawie mającego miejsce w okresie od dnia 13 stycznia 2022 roku do dnia 15 stycznia 2022 roku w W. w zamiarze, aby K. K. dokonała czynu zabronionego polegającego na doprowadzeniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej K. S. do niekorzystnego rozporządzenia jego własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 34.000 złotych za pomocą wprowadzenia go w błąd co do rzeczywistej chęci zakupu przez K. K. wraz z pokrzywdzonym na współwłasność lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ulicy (...), lokal numer (...), oraz co do celu, w którym pokrzywdzony wykonuje przelew w kwocie 34.000 złotych na wskazany przez K. K. rachunek bankowy swoim zachowaniem ułatwienia jego popełnienia poprzez udostepnienie K. K. prowadzonego rachunku bankowego przez Bank (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. o numerze (...) – to jest o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. - na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. – wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazał, że pomimo przeprowadzenia szeregu czynności procesowych nie udało się w sposób ostateczny potwierdzić, iż podejrzany J. S. oraz właścicielka rachunku bankowego o numerze (...) w sposób świadomy udostępnili K. K. przedmiotowe rachunki bankowe oraz, żeby uczynili to w zamiarze, by K. K. dokonała czynu zabronionego.

Zażalenie na przedmiotowe postanowienie wniósł pokrzywdzony K. S. zaskarżając je w całości.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił, że zostało ono wydane przedwcześnie oraz wskutek zaniechania uwzględnienia całokształtu okoliczności sprawy, a zwłaszcza roli pełnionej w życiu K. K. przez J. S..

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Prokurator dokonał należytej oceny okoliczności stanu faktycznego ustalonych w prowadzonym dochodzeniu z uwzględnieniem aktualnego stanu prawnego, poglądów doktryny i orzecznictwa. Swoje stanowisko wyraził w zaskarżonym postanowieniu, a sferę motywacyjną wyczerpująco przedstawił w uzasadnieniu.

Treść postanowienia pozwala na dokonanie merytorycznej kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia oraz zasadności zarzutów podniesionych w zażaleniu.

Zarzuty zażalenia mają charakter polemiczny i nie są w stanie wzruszyć zaskarżonego postanowienia. Przekonanie pokrzywdzonego o posiadaniu przez J. S. świadomości celu, w jakim przekazał K. K. numer własnego rachunku bankowego oraz ułatwienia jej w ten sposób popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę pokrzywdzonego wynika z subiektywnego zapatrywania i nie uwzględnia oceny prawnej, która nakłada na organ prowadzący postępowanie przygotowawcze badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Wskazana powyżej zasada obiektywizmu została wyrażona wprost w treści art. 4 k.p.k.

Konkluzja rozstrzygnięcia sprowadzająca się do uznania, że brak jest danych dostatecznie wskazujących na podejrzenie zaistnienia przestępstwa pomocnictwa do oszustwa nie jest wynikiem dowolności w ocenie materiału dowodowego, nie jest też wynikiem oportunizmu organów ścigania, a wynika z respektowania art. 4 k.p.k.

Podzielając prawidłowość zaskarżonego postanowienia sąd nie uwzględnił zażalenia i orzekł jak na wstępie.

z/ odpis postanowienia z pouczeniem, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu doręczyć pokrzywdzonemu oraz prokuratorowi.

08.01.2025 r.