Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1011/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. G. (1), A. R. (1), A. Ś., A. W., R. W.

W okresie od dnia 26 listopada 2018 roku do dnia 20 stycznia 2021 roku na terenie dzielnicy (...) oraz w innych miejscach w Polsce i na świecie działając z zamiarem bezpośrednim narażenia A. G. (2) i J. D. na utratę zaufania potrzebnego im do wykonywania zawodu zaufania publicznego, wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wielkiej wartości dokonali następujących czynów:

1.pomówili A. G. (2) i J. D. o przywłaszczenie aktywów należących do spółki (...) sp. p. z siedzibą w W., w tym m.in. przez formułowanie i rozpowszechnianie, w tym za pomocą środków masowej komunikacji nieprawdziwych twierdzeń jakoby A. G. (2) i J. D. miały:

· bez podstawy prawnej przelać należące do spółki pieniądze na prywatne rachunki bankowe;

· przejąć domenę internetową spółki (...) oraz usiłował przejąć domenę internetową (...),

· wyprowadzić środki pieniężne należące do spółki z zasięgu spółki i jej pozostałych partnerów,

· zaś A. G. (2) miała w ostatnich latach dokonać wypłat na poczet zysku w kwotach znacznie przewyższających przypadający jej udział w zysku;

2.formułowali i rozpowszechniali, w tym m.in. za pomocą środków masowej komunikacji, nieprawdziwe informacje jakoby A. G. (2) i J. D. zostały pozbawione prawa reprezentacji i prowadzenia spraw klientów, tj. de facto prawa wykonywania zawodu;

3. formułowali i rozpowszechniali, w tym m.in. za pomocą środków masowej komunikacji, nieprawdziwe informacje jakoby A. G. (2) i J. D. miały dopuścić się podejmowania bezprawnych, szkodliwych działań o wyjątkowym natężeniu;

4. pomówili A. G. (2) i J. D. o podejmowanie działań zmierzających do przejęcia kontroli nad spółką (...), w tym m.in. formułując rozpowszechniając, w tym za pomocą środków masowej komunikacji, nieprawdziwe informacje, jakoby A. G. (2) i J. D. miały:

· podjąć szereg nieuczciwych działań nakierowanych na przejęcie kontroli nad spółką (...),

· zmierzać do przejęcia całkowitej kontroli nad spółką (...), w tym jej klientami i majątkiem oraz faktycznego wyłączenia pozostałych partnerów z kontroli nad działalnością spółki,

· podjąć intensywne i zmasowane działania zmierzające do przejęcia kontroli nad spółką (...),

5. pomówili A. G. (2) i J. D. o popełnienie szeregu innych czynów, co mogło narazić obie pomówione osoby na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu zaufania publicznego, w tym m.in. przez formułowanie i rozpowszechnianie, w tym za pomocą środków masowej komunikacji, nieprawdziwych twierdzeń opisanych w poniższym uzasadnieniu i załącznikach, a w szczególności jakoby A. G. (2) i J. D. miały:

· szantażować pozostałych partnerów spółki (...),

· zastraszać pracowników księgowości spółki (...),

· chcieli ujawnić ściśle poufne dane osobom trzecim,

· wykorzystywać wymiar sprawiedliwości instrumentalnie,

· podejmować próby „prywatnej egzekucji”,

· wywoływać zdarzenia nie licujące z powagą zawodu zaufania publicznego, a nadto bezprawne,

· przy pomocy wynajętych ochroniarzy blokować innym osobom dostęp do pomieszczenia w biurze spółki (...),

to jest o czyn z art. 212 § 1 k.k. i art. 212 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. G. (1), A. R. (1), A. Ś., A. W., R. W., A. G. (2), J. N. wykonują zawód (...). Byli partnerami w spółce partnerskiej (...) z siedzibą w W., przy ul. (...).

wydruk z KRS

43-52

wyjaśnienia A. Ś.

974-979, 1296-1301

Pomiędzy wspólnikami A. G. (1), A. R. (1), A. Ś., A. W., R. W. (oskarżeni) a A. G. (2) i J. N. (oskarżycielki prywatne) w 2018 roku powstał spór związany z kwestiami zasad wzajemnych rozliczeń pomiędzy partnerami, terminowym złożeniem sprawozdań finansowych. Dochodziło do wieli konfliktowych sytuacji. Konflikt z czasem narastał i spowodował brak możliwości współpracy pomiędzy partnerami.

Pomiędzy oskarżycielkami prywatnymi a oskarżonymi toczą się liczne postepowania cywilne, karne i dyscyplinarne.

wyjaśnienia A. Ś.

974-979, 1296-1301

wyjaśnienia A. G. (1)

1520

częściowo zeznania A. G. (2)

948-954

częściowo zeznania J. N.

972-979

54-59

137-152

pisma

154-161

380-389

435-441

pisma

1129-1130, 1132, 1136-1138,

422-432

W dniu 23 listopada 2018 roku A. G. (1), A. R. (1), A. Ś., A. W., R. W. podjęli uchwałę o pozbawieniu A. G. (2) i J. D.. W dniu 26 listopada 2018 r. oskarżeni złożyli wniosek o zmianę danych podmiotu w Rejestrze Przedsiębiorców KRS.

Jednocześnie oskarżeni złożyli wniosek do Sądu Okręgowego w Warszawie o udzielenie zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych przysługujących im przeciwko A. G. (2) i J. N. (obowiązane) o wyłączenie obowiązanych poprzez zawieszenie ich w wykonywaniu prawa do prowadzenia spraw Spółki oraz prawa reprezentacji Spółki. We wniosku wskazano między innymi, że:

- obowiązane podjęły szereg nieuczciwych działań, nakierowanych na przejęcie przez nie kontroli nad Spółką,

-obowiązane postanowiły wykorzystać okres przygotowań do wyjazdu służbowego, jak również nieobecność uczestniczących w nim partnerów, do podjęcia próby przejęcia kontroli nad Spółką,

-ogół dotychczasowych czynności obowiązanych stanowi zorganizowane i celowe działanie obowiązanych do zmierzające do przejęcia kontroli nad Spółką oraz nad relacjami z jej klientami.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. akt (...) zabezpieczono roszczenie A. G. (1), R. W., A. W., A. R. (2), A. Ś. o wyłączenie A. G. (2) i J. N. ze spółki partnerskiej. W treści uzasadnienia postanowienia Sąd przytoczył okoliczności zawarte we wniosku z dnia 26 listopada 2018 r. Oskarżycielki zaskarżyły przedmiotowe postanowienie. Sąd Apelacyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 marca 2019 roku oddalił zażalenie A. G. (2) i J. N. na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2018 r. Pozwem datowanym na dzień 21 grudnia 2018 r. skierowanym do Sądu Okręgowego w Warszawie oskarżeni wnieśli o wyłączenie A. G. (2) i J. D. ze spółki partnerskiej.

wyjaśnienia A. Ś.

974-979, 1296-1301

W treści uzasadnienia postanowienia z dnia 8 grudnia 2018 roku Sąd wskazał m.in., iż działania A. G. (2) i J. D.: " ocenić należy, jako wysoce nielojalne wobec pozostałych partnerów Spółki, nacechowane brakiem szacunku dla jej pracowników i ukierunkowane na destabilizację jej funkcjonowania, tym bardziej, że podejmowane były bez konsultacji z partnerami i pod ich nieobecność. Zważyć należy, że funkcjonowanie Spółki oparte jest na zasadach wzajemnego zaufania i współdziałania partnerów, podczas gdy działania obowiązanych są nielojalne wobec spółki i wobec uprawnionych (...) Dopuszczenie dalszego wykonywania przez obowiązane prawa do reprezentacji oraz prowadzenia spraw Spółki, będzie zagrażało dalszemu istnieniu Spółki w warunkach współdziałania wspólników. Nieuwzględnienie wniosku uprawnionych może doprowadzić do tego, że obowiązane będą podejmowały dalsze działania mające na celu przejęcie całkowitej kontroli nad spółką, w tym nad jej klientami oraz majątkiem, z wyłączeniem pozostałych partnerów".

Pełna treść postanowienia wraz z uzasadnieniem brzmiała następująco:

Sąd Okręgowy postanowił:

„1.zabezpieczyć roszczenie A. G. (1), R. W., A. W., A. R. (3), A. Ś. o wyłączenie A. G. (2), J. N. ze spółki partnerskiej (...) z siedzibą w W., wpisanej do rejestru: przedsiębiorców Krajowego-Rejestru Sądowego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W., (...) Wydział Gospodarczy KRS, pod numerem KRS (...) poprzez zawieszenie A. G. (2) oraz J. D. — N. w wykonywaniu prawa do prowadzenia spraw spółki oraz prawą do reprezentacji spółki;

2.wyznaczyć A. G. (1), R. W., A. W., A. R. (2), A. Ś. dwutygodniowy termin do wniesienia pisma inicjującego, postępowanie o wyłączenie A. G. (2), J. N. ze spółki partnerskiej (...) Z siedzibą w W., wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego przez. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. (...) Wydział Gospodarczy KRS, pod numerem KRS (...).

Wnioskiem z dnia 26 listopada 2018 r. uprawnieni - A. G. (1), R. W., A. W., A. R. (3), A. Ś. wnieśli o udzielenie uprawnionym zabezpieczenia roszczeń przysługujących im przeciwko obowiązanym - A. S.. G. oraz J. N. o wyłączenie obowiązanych ze spółki partnerskiej (...) z siedzibą w W., wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W., (...)Wydział Gospodarczy KRS, pod numerem KRS (...) poprzez: zawieszenie obowiązanych w wykonywaniu prawa do. prowadzenia spraw spółki oraz prawa, do reprezentacji, spółki, ewentualnie, na Wypadek nieuwzględnienia powyższego sposobu zabezpieczenia, poprzez zakazanie obowiązanym dokonywania następujących czynności bez uprzedniej uchwały partnerów: 

zakładania w imieniu spółki nowych rachunków bankowych, w tym rachunków w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych oraz korzystania z nich;

korzystania z następujących rachunków bankowych Spółki:

a) rachunek nr (...). prowadzony w (...) S.A.;

b) rachunek nr (...), prowadzony w (...) S,.A;

e) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

d) . rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku

(...) S.A;

e) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

f) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

g) rachunek (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

h) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A.

i) rachunek nr (...) prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

j) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

k) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...): S.A;

i) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

m) rachunek nr (...), prowadzony w (...) Banku (...) S.A;

wykorzystywania rachunków bankowych, o których mowa w pkt 2 powyżej w relacjach z klientami Spółki, w tym informowania klientów Spółki o ww. rachunkach, podawania klientom ww, rachunków, jako rachunków do zapłaty:

4. dokonywania jakichkolwiek przelewów (w tym wewnętrznych lub: zewnętrznych) lub wypłat z jakichkolwiek rachunków bankowych Spółki;

5. wydawania jakichkolwiek poleceń służbowych pracownikom Spółki;

6. zatrudniania na jakiejkolwiek podstawie prawnej nowych osób w: Spółce;

7. wypowiadania w imieniu Spółki stosunków zatrudnienia osobom zatrudnionym w Spółce lub składania w imieniu Spółki oświadczeń w przedmiocie rozwiązania stosunków zatrudnienia;

8. zakaz dokonywania w imieniu Spółki jakichkolwiek zmian dotyczących domen internetowych (...) oraz (...) w tym. przenoszenia, Wyrejestrowywana, zmiany danych- dotyczących ww, domen, zmiany danych dostępowych;

9.zakładania dla Spółki nowych domen internetowych;

10. dokonywania jakichkolwiek innych czynności prawnych przekraczających zakres, zwykłego zarządu majątkiem Spółki.

Celem uprawdopodobnienia roszczenia uprawnieni wskazali, że w drugiej połowie listopada 2018 r., w okresie bezpośrednio poprzedzającym wyjazd, dwóch partnerów Spółki - R. i A. W. - na konferencję (...). ((...)) do Indii oraz podczas ich nieobecności, w Polsce, obowiązane podjęły szereg nieuczciwych działań, nakierowanych na przejęcie przez nie kontroli nad spółką i, tym samym, pozbawienie kontroli nad nią pozostałych partnerów (uprawnionych). W ramach powyższych działań obowiązane, bez wiedzy pozostałych partnerów spółki i bez jakichkolwiek konsultacji z-mmi: otworzyły dla Spółki, nowe; rachunki bankowe, do których dostępu nie. mają. pozostali partnerzy, przelały na nie: część środków z dotychczasowych rachunków, a także wykorzystały nowo otwarte rachunki w kontaktach: z klientami Spółki;, przejęły domenę internetową Spółki; usiłowały udostępnić poufne, dokumenty Spółki osobom nieuprawnionym; wydały księgowej Spółki dyspozycje prowadzenia; księgowości w zupełnie nowy sposób, oraz korzystania z nowo otwartych rachunków bankowych. Celem uprawdopodobnienia interesu prawnego wskazali, że dopuszczenie obowiązanych do dalszego wykonywania przez obowiązane prawa do reprezentacji, oraz prowadzenia spraw spółki, będzie zagrażało dalszemu istnieniu: Spółki w warunkach współdziałania wspólników. W braku zabezpieczenia, działania obowiązanych mogą doprowadzić: do sytuacji, w której przejmą one całkowicie kontrolę nad spółką, w tym także jej klientami oraz majątkiem, a pozostali, partnerzy zostaną faktycznie wykluczeni z kontroli nad działalnością spółki albo będą zmuszeni podjąć działania obronne zmierzające do odzyskania należnej im, lecz utraconej pozycji

Sąd zważył, co następuje;

Wniosek należało uznać za zasadny.

Stosownie do art 730 i. 730 ¹ k.p.c. przesłankami ustawowymi zabezpieczenia roszczenia są uwiarygodnienie roszczenia, tj. uprawdopodobnienie jego zasadności oraz uprawdopodobnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Tak wskazane warunki dopuszczalności, zabezpieczenia muszą istnieć łącznie, co oznacza, że brak chociażby jednej z. nich powoduje, że zabezpieczenie roszczenia jest niedopuszczalne.

Należy zauważyć, że do udzielenia zabezpieczenia nie jest. konieczne udowodnienie roszczenia, wystarczy jedynie jego uprawdopodobnienie. Roszczenie jest uprawdopodobnione, jeżeli prima facie istnieje znaczna szansa jego istnienia, Roszczenie jest zatem wiarygodne, jeśli istnieje uzasadniona podstawa do przypuszczenia, że ono istnieje i jest wymagalne. Wymóg uprawdopodobnienia roszczenia wiąże się z koniecznością uprawdopodobnienia faktów,, z których, jest ono wywodzone. Należy przy tym zaznaczyć, iż uprawdopodobnienie nie przesądza udowodnienia mogącego być podstawą do pozytywnego rozstrzygnięcia co do meritum sprawy. Istotą postępowania, zabezpieczającego; jest bowiem to, że sąd dokonuje jedynie pobieżnej (Wstępnej) analizy dostarczonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego (postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2G12r. I Acz, 782/12 nie: publ.). Wnioskodawca winien zatem jedynie uprawdopodobnić wiarygodność, swojego roszczenia, gdyż zakres badania: wniosku przez Sąd ma charakter ograniczony, rozstrzygniecie zaś ma. charakter tymczasowy i niczego nie przesądza (por, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 12.02.1997 r,, I ACz 38/97, Apel.-Lub. 1997/3/14). Nadto rozstrzygając wniosek o zabezpieczenie: Sąd bierze pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili orzekania, co wynika z art. 316 § 1 k.p.c. w zw. ż art. 13 § 2 k.p.c.

W przedmiotowej sprawie, nie przesądzając zasadności roszczenia, uprawnieni zdołali uprawdopodobnić zarówno roszczenie, jak i interes prawny, konieczne do udzielenia., zabezpieczenia. Uprawnieni dochodzą roszczenia o wyłączenie partnerów ze spółki partnerskiej. Podstawą prawną dochodzonego roszczenia jest art. 63 § 2 k.s.h. w zw. z art, 89 k.s.h., zgodnie, z którym jeżeli ważny powód zachodzi po stronie jednego ze wspólników, sąd może na wniosek pozostałych wspólników orzec o włączeniu tego wspólnika, ze spółki. Według art. 63 § 2 k.s.h. żądanie wyłączenia wspólnika, muszą uzasadniać „ważne powody”, przy czym k.s.h. nie określa; bliżej tego pojęcia, ani nie podaje kryteriów szacowania ważności. Ratio legis tego przepisu, jest ochrona spółki, w sytuacji, gdy zachowanie wspólnika w sposób negatywny wpływa na jej funkcjonowanie, a brak jest uzasadnienia do jej rozwiązania z tego powodu. Celem postępowania o wyłączenie wspólnika jest zmiana. Składu osobowego spółki poprzez usunięcie z niej wspólnika, którego dalsze: pozostawanie w spółce, z uwagi na jego przymioty osobiste lub indywidualne zachowania (zawinione lub: niezawinione) zagrażałoby interesom spółki lub usprawiedliwionym interesom pozostałych wspólników, „Ważnych, powodów”, których zaistnienie ma uzasadniać powództwo, nie da się zamknąć: W ramy enumeratywnego katalogu i należy je oceniać na tle okoliczności konkretnej sprawy. Chodzi tu o różne pod względem faktycznym sytuacje, które mogą mieć Wpływ na funkcjonowanie spółki, a. które nie dają: się z góry przewidzieć i skatalogować, Mają one charakter względny, w tym znaczeniu, że w razie ich zaistnienia, od oceny sądu zależy uznanie, czy rzeczywiście w konkretnym stanie faktycznym stanowią podstawę do wyłączenia wspólnika. „Ważnym powodem” może być w szczególności długotrwały konflikt między wspólnikami, utrata wzajemnego zaufania, działanie mające na celu obrazę lub urażenie innych wspólników, pogorszenie relacji interpersonalnych, w spółce powodujące niemożność bezkonfliktowego współdziałania, ze wspólnikiem, czy usiłowanie wyrządzenia spółce i innym, wspólnikom wymiernych szkód (por, wyrok SN z dnia 8 września 2016 r., II CSK 781/15,: Legałis).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu uprawnieni uprawdopodobnili roszczenie o wyłączenie A. G. (2) oraz J. N..

Przytoczone okoliczności uprawdopodabniają, że obowiązane podjęły szereg nieuczciwych działań, nakierowanych na przejęcie przez nie kontroli nad spółką. W szczególności bez wiedzy pozostałych partnerów spółki i bez jakichkolwiek konsultacji z nimi, w dniu 15 listopada 2018 roku obowiązane otworzyły w (...) Banku (...) S.A. oraz (...) S.A. nowe rachunki bankowe spółki, do których dostęp mają jedynie obowiązane, z wyłączeniem innych partnerów. W dniu 16 listopada 2018. roku natomiast obowiązane dokonały przelewu części środków zgromadzonych na dotychczasowych rachunkach, bankowych spółki na nowo otwarte rachunki (łącznie 109.618 EUR). Z uwagi. że uprawnieni nie mają dostępu do nowo otwartych rachunków, działania te stanowią wyprowadzenie, należących do Spółki, środków z zasięgu działania Społki i jej pozostałych partnerów oraz pozbawienie ich kontroli nad nimi.. Ponadto obowiązane, także bez zgody pozostałych partnerów posłużyły się nowymi rachunkami bankowymi wobec kontrahentów spółki, co potwierdzają załączone do wniosku faktury VAT, na których widnieje nowo założony rachunek bankowy (k.86-87). Wskazać także należy, że obowiązana J. N. w dniu 19 listopada 2018 roku, posługując się odpisem ż KRS, wystąpiła do rejestratora domen - (...) - o zmianę dotychczasowych danych, ich posiadacza, podając swoje dane w miejsce figurujących. tani od łat danych partnera R. W., W efekcie tych działań rejestrator dokonał wnioskowanej przez nią zmiany. Próba przejęcia drugiej z domen - „(...)” - nie powiodła się jedynie, dlatego, że R. W. otrzymał e-mailową informację dotyczącą wnioskowanej zmiany i nie wyraził na nią zgody. Na wniosek R. W., złożony w dniu 20 listopada 2018 roku rejestrator przywrócił dawne dane dostępowe, domeny „(...) i ustawił nowe, wskazane przez R. W. hasło. Dzień później rejestrator poinformował R. W. że nastąpiło kolejne zalogowanie, na konto domeny przy użyciu hasła wskazanego przez R. W. w treści wniosku z 20 listopada 2018 roku i ponowna zmiana danych dostępowych na J. N.. Zmiana danych posiadacza domeny prowadzi do utraty kontroli nad nią, gdyż tylko osobą posiadająca dostęp do konta domeny może faktycznie nią zarządzać, w tym decydować, na jaki serwer będzie kierowana poczta spółki oraz gdzie umieszczona zostanie jej strona internetową. Jest to istotne z punktu widzenia działalności spółki, gdyż służy m.in. do prowadzenia korespondencji spółki. Niewątpliwie powyższe działania są nakierowane na przejęcie przez obowiązane kontroli nad spółką.

Nadto obowiązane w dniu 19 listopada 2018 roku, bez uprzedzenia, pojawiły się w biurze spółki we W. w asyście: męża obowiązanej A. G. (2) oraz dwóch osób o nieustalonych personaliach i zażądały od pracowników biura (...) wydania im kopii danych zgromadzonych w programie (...), tłumacząc to koniecznością weryfikacji, rozliczeń podatkowych. Jednocześnie poinformowały pracowników księgowości o nowo założonych rachunkach bankowych i o konieczności przelewania konkretnych kwot na te .rachunki na żądanie obowiązanych (k 110). Wobec odmowy wydania danych przez pracowników biura (...), pod. ich adresem skierowanie zostały groźby dotyczące poniesienia przez nich konsekwencji, zawodowych, co prawda groźby te nie zostały skierowane przez obowiązane, ale; przez męża jednej z nich.

Istotne znaczenie ma także to, że obowiązane skontaktowały się także z księgową obsługującą spółkę oraz wydały jej instrukcje odnośnie istotnych kwestii dotyczących prowadzenia księgowości - w zakresie: zasad obliczania i wpłaty zaliczek na pokrycie kosztów.

Tego typu działania obowiązanych ocenić, należy jako wysoce nielojalną wobec pozostałych partnerów spółki, nacechowane brakiem szacunku dla jej pracowników i ukierunkowane na destabilizację jej funkcjonowania, tym bardziej że podejmowane, były bez konsultacji z partnerami oraz pod ich nieobecność. Zważyć należy, że funkcjonowanie spółki oparte jest na zasadach wzajemnego zaufania i współdziałania partnerów, podczas gdy działania obowiązanych są nielojalne zarówno wobec spółki, jak i wobec uprawnionych.

W ocenie Sądu, powyższe działania obowiązanych, poparte odpowiednimi dokumentami załączonymi do wniosku, stanowią „ważne powody”, o których, mowa w art. 63 § 2 k.s.h., dlatego też roszczenie uprawnionych należało uznać za uprawdopodobnione.

Uprawnieni uprawdopodobnili także interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Zgodnie z art. 730 ¹ § 2 k.p.c. interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wówczas gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie; zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób, uniemożliwi, lub poważnie utrudni osiągniecie postępowania w sprawie. Dopuszczenie dalszego wykonywania, przez, obowiązane prawa do reprezentacji oraz prowadzenia spraw spółki, będzie zagrażało dalszemu istnieniu spółki w warunkach współdziałania wspólników. Nieuwzględnienia wniosku uprawnionych może doprowadzić do tego, że obowiązane będą podejmowały dalsze działania mające na celu przejęcie całkowitej kontroli nad spółką, w tym nad jej klientami oraz majątkiem, z wyłączeniem, pozostałych partnerów. W takich okolicznościach przywrócenie możliwości współdziałania w ramach spółki stanie się niemożliwej a tym samym zniweczony zostanie cel postępowania w sprawie. Stąd też uzasadnione jest udzielenie uprawnionym ochrony prawnej poprzez zawieszenie: obowiązanych w wykonywaniu prawą do prowadzenia spraw spółki oraz prawa do reprezentacji spółki do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia spora, tym bardziej,, że sposób ten odpowiada treści art. 755 § 1 pkt 1) k,p,c, W związku z tym orzeczono jak w punkcie l.

Postępowanie zabezpieczające ma charakter pomocniczy w stosunku do postępowania, rozpoznawczego w tym sensie, że służy zabezpieczeniu realizacji celu prowadzonego postępowania rozpoznawczego, Z powyższych względów, wszczęcie: i prowadzenie postępowania zabezpieczającego jest zależne od wszczęcia i prowadzenia postępowania rozpoznawczego. Dlatego też Sąd uwzględniając wniosek o udzielenie zabezpieczenia, zgłoszony przed wszczęciem postępowania rozpoznawczego, na podstawie art, 733 k.p.c. wyznaczył uprawionym dwutygodniowy termin, w którym powinni wnieść pismo wszczynające postępowanie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie powołanych norm prawnych orzekł jak w sentencji, postanowienia”.

197-202

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 20 września 2019 r. oddalono wniosek J. D. o udzielenie roszczenia niepieniężnego o ochronę jej dóbr osobistych poprzez zakazanie (...) sp.p. na czas trwania postępowania:

a) nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji o uprawnionej, prowadzonej przez niej działalności, jej uprawnieniu do wykonywania zawodu (...), tj. m.in. zastępowania klientów przez Urzędem (...) Rzeczypospolitej Polskiej i innymi urzędami (...) oraz sądami, w tym w szczególności informacji, jakoby:

- uprawniona miała zostać pozbawiona lub zawieszona w prawie wykonywania zawodu (...), czy też zastępowania klientów przed (...), innymi urzędami (...) lub/i sądami,

- uprawniona miała zostać pozbawiona reprezentacji obowiązanej spółki, prawa prowadzenia spraw spółki i/lub wykluczona z obowiązanej spółki,

-czynności wykonane przez uprawnioną jako (...) przez (...), innymi urzędami (...) i/lub sądami były prowadzone nienależycie, lub mogły być dotknięte wadą prawną,

b) ingerowania w wiadomości wysyłane z konta pocztowego (...) poprzez automatyczne dołączanie do nich w formie stopki i/lub nagłówka informacji wskazanych w pkt 1),

c) przedstawiania na stronie internetowej obowiązanej ((...)), a także dowolnych jej podstronach, informacji wskazanych w pkt a),

d)nakłaniania klientów uprawnionej do rezygnacji z jej usług,

e) uczestniczenia w rozmowach, wymianie wiadomości, spotkaniach i/lub rozmowach innych wydarzeniach z klientami uprawnionej z pominięciem uprawnionej lub bez jej uprzedniej zgody.

W treści uzasadnienia Sąd wskazał, m.in., iż uprawniona nie uprawdopodobniła swoich roszczeń. Sąd wskazał, że komunikat nie stanowi przejawów oczywiście bezprawnego działania. Sąd Apelacyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 21 stycznia 2020 roku oddalił zażalenie na powyższe postanowienie.

519-526

512-516

W dniu 12 grudnia 2018 roku 2018 roku na stronie głównej (...) umieszczono odnośnik (link), który odsyłał do podstrony : (...), gdzie zamieszczono treść postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2018 r. wraz z uzasadnieniem oraz wersję przetłumaczoną na język angielski. Informację o wydanym postanowieniu została umieszczona także na profilach oskarżycielek opublikowanych na powyższej stronie internetowej wraz z odnośnikiem o przetłumaczonej wersji postanowienia. Dane oskarżycielek usunięte z części strony wymieniającej partnerów spółki (...) i przeniesione do zakładki nasz zespół, gdzie zamieszczono dodatkowo informację, że są one partnerami nieuprawnionymi do reprezentowania spółki. Pismo z informacją o wydanym postanowieniu skierowano do organizatora konferencji, w której oskarżycielki miały wziąć udział oraz do (...)Izby (...).

częściowo zeznana A. G. (2)

948-954

częściowo zeznania J. N.

972-979

R. W. poinformował organizatora konferencji (...) w B. o tym, że na mocy orzeczenia sądowego A. G. (2) i J. D. zostały zawieszone w prawie do reprezentacji i prowadzenia spraw (...). Zwrócił się do organizatorów, aby oskarżycielki nie były traktowane jako osoby reprezentujące spółkę.

wyjaśnienia A. Ś.

974-979, 1296-1301

pismo

1238

Informacja o udzielonym zabezpieczeniu została przesłana do Prezydium (...) Izby (...).

częściowo zeznania A. G. (2)

948-954

zeznania D. R. (1)

1480-1484

W treści wysyłanych wiadomości e-mail z adresów poczty elektronicznej należących do A. G. (2) i J. N. zamieszczono komunikat (przy użyciu autorespondera) z informacją o wydanym postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2018 r. wraz z uzasadnieniem oraz wersję przetłumaczoną na język angielski. Komunikat był wysyłany automatycznie. Każdorazowo, gdy oskarżycielki wysyłały wiadomość za pośrednictwem poczty elektronicznej adresat wiadomości otrzymywał komunikat. Zdarzało się, że po otrzymaniu komunikatu klienci zwracali się o wyjaśnienia. Informowano ich wówczas, że oskarżycielki nadal prowadzą ich sprawy, a wyłączone są jedynie od prowadzenia spraw Spółki.

częściowo zeznania J. N.

972-979

częściowo zeznania A. G. (2)

948-954

zeznania K. O.

1352-1359

zeznania M. Z.

1342-1345

zeznania P. M.

1359-1363

Pracownikom udzielono informacji, że wydane przez sąd postanowienie o zabezpieczeniu nie oznacza, że A. G. (2) i J. N. nie mogą prowadzić swoich spraw z klientami, a jedynie są wyłączone od prowadzenia spraw spółki.

zeznania K. O.

1352-1359

Oskarżycielki prywatne podjęły szereg działań negatywnie odbieranych przez pozostałych partnerów, które spowodowały, że nie widzieli oni możliwości dalszej współpracy.

wyjaśnienie A. G. (1)

1520

wyjaśnienia A. R. (1)

1521

wyjaśnienia A. Ś.

1522

wyjaśnienia R. W.

1523

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia A. Ś.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych. Oskarżeni nie przyznali się do zarzucanych im czynów. Oskarżeni wyjaśniali spójnie, konkretnie i spontanicznie. Wskazali, że wszelkie działania przez nich podjęte wobec oskarżycielek były podyktowane interesem spółki. Podnosili, że działali w dobrej wierze, w oparciu o fakty wskazane w orzeczeniu sądu. Ponadto potwierdzili w swoich wyjaśnieniach, że z uwagi na powstały konflikt nie widzieli możliwości na dalszą współpracę z oskarżycielkami. Oskarżeni zgodnie wyjaśnili, że informacje zawarte we wniosku o udzielenie zabezpieczenia poprzez zawieszenie oskarżycielek w wykonywaniu prawa do prowadzenia spraw Spółki oraz prawa reprezentacji Spółki były prawdziwei.

wyjaśnienia A. G. (1)

jak wyżej

częściowo zeznania A. G. (2)

jak wyżej

wyjaśnienia R. W.

jak wyżej

częściowo zeznania J. N.

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycielki prywatnej w zakresie w jakim zeznała, że doszło do udostępnienia za pośrednictwem strony internetowej, za pośrednictwem poczty elektronicznej, jak również w inny sposób do poinformowania klientów spółki i osób z nią współpracujących o treść postanowienia sądu o zabezpieczeniu poprzez zawieszenie w wykonywaniu prawa do prowadzenia spraw Spółki oraz prawa reprezentacji Spółki. W ocenie Sądu zeznania oskarżycielek w tym zakresie znajdują odzwierciadlenia w pozostałym materiale dowodowym. W pozostałym zakresie zeznania świadka stanowią subiektywną ocenę przekazanych treści zawartych w postanowieniu sądu. Ponadto zeznania świadka z przeważającej części odnoszą się do konfliktu powstałego pomiędzy partnerami, co w zasadzie nie ma większego znaczenia dla niniejszej sprawy.

częściowo zeznania A. G. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycielki prywatnej w zakresie w jakim zeznała, że doszło do udostępnienia za pośrednictwem strony internetowej, za pośrednictwem poczty elektronicznej, jak również w inny sposób do poinformowania klientów spółki i osób z nią współpracujących o treść postanowienia sądu o zabezpieczeniu poprzez zawieszenie w wykonywaniu prawa do prowadzenia spraw Spółki oraz prawa reprezentacji Spółki. W ocenie Sądu zeznania oskarżycielek w tym zakresie znajdują odzwierciadlenia w pozostałym materiale dowodowym. W pozostałym zakresie zeznania świadka stanowią subiektywną ocenę przekazanych treści zawartych w postanowieniu sądu. Ponadto zeznania świadka z przeważającej części odnoszą się do konfliktu powstałego pomiędzy partnerami, co w zasadzie nie ma większego znaczenia dla niniejszej sprawy.

zeznania D. R. (1)

Sąd uznał, że zeznania D. R. (2) są w całości wiarygodne albowiem są one spójne i logiczne. Nie ma wątpliwości, że depozycje te są całkowicie zgodne ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym, potwierdzają, że informacja o udzieleniu zabezpieczenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie została przekazana do Prezydium (...) Izby (...).

zeznania K. O.

Sąd uznał, że zeznania K. O. są w całości wiarygodne albowiem są one spójne i logiczne. Nie ma wątpliwości, że depozycje te są całkowicie zgodne ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym, potwierdzają, że informacja o udzieleniu zabezpieczenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie była dołączana do wiadomości wychodzących z adresów e-mail oskarżycielek. Świadek ponadto zeznał, że w kwestii kierowanych pytań odnośnie komunikatu udzielano informacji, że postanowienie dotyczy jedynie wyłączenie od prowadzenia spraw spółki, a nie spraw danego klienta.

zeznania M. Z.

Sąd uznał, że zeznania M. Z. są w całości wiarygodne albowiem są one spójne i logiczne. Nie ma wątpliwości, że depozycje te są całkowicie zgodne ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym, potwierdzają, że informacja o udzieleniu zabezpieczenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie była dołączana do wiadomości wychodzących z adresów e-mail oskarżycielek.

zeznania P. M.

Zeznana świadka należy ocenić jako wiarygodne lecz nieważące dla sprawy, świadek nie posiadał istotnych informacji dla sprawy, potwierdził jedynie, że jako klient spółki partnerskiej wraz z wiadomością od oskarżonych otrzymał komunikat o udzielonym przez sąd zabezpieczeniu.

Dowody wiarygodne, niekwestionowane przez strony.

pismo

Dowody wiarygodne, niekwestionowane przez strony.

Dokument sporządzony przez upoważnione do tego organy w prawem przepisanej formie. Ich treść nie była kwestionowana przez strony, brak jest także innych okoliczności, które mogłyby podważać ich wiarygodność.

pozew

Dowody wiarygodne, niekwestionowane przez strony.

wydruk z KRS

Dowody wiarygodne, niekwestionowane przez strony.

tłumaczenie postanowienia

Dowody wiarygodne, niekwestionowane przez strony.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Oskarżycielki prywatne zarzuciły oskarżonym popełnienie występku określonego w art. z art. 212 § 1 k.k. i art. 212 § 2 k.k.

Odpowiedzialność karną na podstawie art. 212 § 1 kk ponosi ten, kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, za pomocą środków masowego komunikowania. Typ kwalifikowany tego występku, stypizowany w § 2 tego artykułu, polega na wykorzystaniu do takiego działania środków masowego komunikowania. Norma prawna zakodowana w treści art. 212 § 2 k.k. penalizuje zatem zachowanie polegające na pomówieniu za pomocą środków masowego komunikowania.

Pomówienie jest przestępstwem tzw. formalnym z narażenia, dla dokonania którego nie jest wymagany skutek w postaci rzeczywistego poniżenia lub utraty zaufania przez pokrzywdzonego. Nie oznacza to jednak, aby nie było istotne to, czy zniesławiające zarzuty mogły rzeczywiście taki skutek spowodować. Zarzuty lub oskarżenia muszą obiektywnie stwarzać zagrożenie dla dobrego imienia pomówionego podmiotu. Pomówienie bowiem tylko wtedy podlega odpowiedzialności karnej, kiedy wiąże się z nim możliwość wystąpienia szkody moralnej po stronie osoby pokrzywdzonej w postaci możliwości poniżenia lub narażenia na utratę zaufania. Narażenie na poniżenie pomówionego podmiotu w opinii publicznej oznacza sytuację, w której istnieje realne niebezpieczeństwo pogorszenia w „odbiorze społecznym” ukształtowanej co do niego opinii (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt II KK 105/10). Narażenie na utratę zaufania koniecznego do wykonywania funkcji, zawodu lub działalności wiąże się z oceną wymagań i oczekiwań stawianych podmiotom zajmującym określone stanowisko czy sprawującą funkcję.

Z uwagi na to, że art. 212 k.k. nie zawiera charakterystyki zachowań sprawcy, ani przykładowego określenia czynności stanowiących czyn zniesławienia, ocena, czy w danym stanie faktycznym doszło do pomówienia winna być dokonywana w ramach kontekstu społecznego, z uwzględnieniem panujących w nim norm. Decydującą rolę w ustaleniu, czy dany przekaz ma charakter zniesławiający, odgrywa obiektywna ocena możności negatywnego wpłynięcia na reputację danego podmiotu, a nie jego subiektywne odczucia - podobnie jak w przyjętej w prawie cywilnym formie ochrony dóbr osobistych. Przy ocenie naruszenia czci należy mieć na uwadze nie tylko subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, ale także obiektywną reakcję wywołaną w opinii społecznej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1976 r., II CR 692/75).

Przedmiotem ochrony w art. 212 k.k. jest cześć i godność podmiotu pomawianego o postępowanie lub właściwości, które są sprzeczne z prawem, z zasadami etyki, w tym etyki zawodowej. Wartość przywołanego powyżej przedmiotu ochrony pozostawać jednak powinna w równowadze z koniecznością ochrony innych wartości, to jest prawa do swobody wypowiedzi, prawa do krytyki. Bezwzględne egzekwowanie ochrony interesów jednostki, wynikającej z art. 212 § 2 kk oraz uznanie, że osoby pomawiane mają absolutne i nie podlegające ograniczeniom prawo do ochrony ze strony państwa, które reagować ma na każde pomówienia bądź każdą wypowiedź o negatywnym zabarwieniu za pomocą prawa karnego, byłoby niezasadne z punktu widzenia istoty społeczeństwa demokratycznego, w którym wolność wypowiedzi ma charakter fundamentalny (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt III KK 387/12). Dlatego też ustawodawca dopuszcza sytuacje, w których sformułowanie pejoratywnych treści pod adresem innego podmiotu nie będzie stanowiło przestępstwa. W tym kontekście odwołać należy się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2017 r. (sygn. akt III KK 359/16), który stwierdził, że obok kontratypu ustawowego przewidzianego w art. 213 kk w państwie prawa istnieją inne kontratypy, także pozaustawowe, które wyłączają odpowiedzialność karną bez wykazania okoliczności wymienionych w art. 213 kk. Nie stanowią bowiem zniesławienia różnego rodzaju wypowiedzi dokonywane w ramach przysługujących jednostce uprawnień. W judykacie tym wskazano przykładowo na oświadczenia składane w uzasadnieniu lub w obronie praw (np. skargi sądowe, odpowiedzi na zarzuty procesowe, zażalenia, doniesienia pokrzywdzonych o przestępstwie), jeżeli zamiarem składającego nie było naruszenie godności osobistej lub dobrego imienia, a ponadto, gdy nie przekroczył on granic rzeczywistej potrzeby. Katalog tych sytuacji nie jest jednak zamknięty.

Formalne wypełnienie znamion pomówienia nie wystarcza jednak do przypisania odpowiedzialności karnej za to przestępstwo. Ustawodawca bowiem w treści art. 213 § 2 k.k. określił warunki, w których sprawca pomimo, że wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 212 § 2 k.k. nie poniesie odpowiedzialności karnej. Treść art. 213 § 2 k.k. wskazuje na cztery przesłanki wyłączenia bezprawności czynu z art. 212 § 2 k.k.:

a) sprawca musi dopuścić się czynu formalnie wyczerpującego opis normatywny znamion zawartych w art. 212 § 2 k.k.;

b) zarzut stanowiący desygnat znamienia czynu zabronionego z art. 212 § 2 k.k. musi być podniesiony lub rozgłoszony publicznie;

c) uczyniony przez sprawcę zarzut musi być prawdziwy, tj. odzwierciedlający obiektywną rzeczywistość;

d) uczyniony przez sprawcę zarzut musi dotyczyć postępowania osoby pełniącej funkcję publiczną lub służyć obronie społecznie uzasadnionego interesu (zob. M. Królikowski, R. Zawłocki, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do artykułów 117–221. Tom I. Wyd. 4, Warszawa 2017).

Kontratyp dozwolonej krytyki obejmuje także sytuację, w której podnosi lub rozgłasza się publicznie prawdziwe zarzuty służące obronie społecznie uzasadnionego interesu. Sprawca pomówienia musi zatem kierować się szczególną motywacją, która ma być oceniana kompleksowo na podstawie całokształtu okoliczności, w jakich został zarzut uczyniony. Ocena działania sprawcy krytyki zależy zatem od określonej sytuacji i kontekstu, w jakim została ona poczyniona. Pomimo braku wskazań okoliczności uzasadnionej krytyki w orzecznictwie stwierdzono, że społecznie uzasadniony interes nie może być rozumiany w sposób abstrakcyjny, jest bowiem pojęciem konkretnym i musi wynikać z określonej sytuacji, wymagającej obrony tego interesu, nawet z naruszeniem dobrego imienia osoby, grupy osób lub instytucji (wyr. SN z 25.9.1973 r., V KRN 358/73, OSNKW 1974, Nr 2, poz. 27). Ponadto działanie sprawcy dozwolonej krytyki musi podlegać obiektywnym ocenom, czy faktycznie służyło obronie uzasadnionego społecznie interesu, a nie było jedynie jego subiektywnym poczuciem.

Jeśli można obiektywnie uznać, że uczyniony zarzut krytyki rzeczywiście służył obronie społecznie uzasadnionego interesu, wówczas nie jest on bezprawny, nawet jeśli sprawca działał z pobudek wyłącznie osobistych, czy wręcz w złych intencjach i chodziło mu o poniżenie osoby pomówionej (J. Wojciechowski, w: A. Wąsek, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 2006, s. 1112). Ze społecznie uzasadnionym interesem będziemy bowiem mieli do czynienia zarówno wtedy, gdy sprawca pomówienia działa w celu zachowania lub polepszenia dobra wspólnego, ale także i wtedy, gdy ma na celu ochronę dóbr indywidualnych. Słusznie bowiem przyjmuje się, że na gruncie art. 213 § 2 KK chodzi o "interes społecznie uzasadniony", a nie o "interes społeczny", którego zakres znaczeniowy jest znacznie węższy (J. Raglewski, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 1999, s. 805).

O tym, że postawiony przez sprawcę zarzut jest prawdziwy decyduje zgodność z rzeczywistością zasadniczej tezy w nim wyrażonej. Słusznie zatem przyjęto w orzecznictwie, że okoliczności wiążące się z pomawiającym zarzutem, ale nie mające wpływu na zasadniczą jego treść nie mają istotnego znaczenia przy ocenie, czy zarzut jest prawdziwy (uchw. SN z 17.12.1965 r., VI KO 14/59, OSPiKA 1966, Nr 3, poz. 69). W świetle przestępstwa zniesławienia, jak słusznie podnosi J. Raglewski, kryterium prawdziwości zniesławiającego zarzutu spełnione jest wówczas, gdy jego treść, w części, która może poniżyć w opinii publicznej inny podmiot bądź narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, odpowiada rzeczywistości ( J. Raglewski, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 1999, s. 799). W zakresie pozostałych okoliczności nie ma natomiast znaczenia ustalenie, czy zarzut zgodny jest ze stanem faktycznym ( A. Zoll, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 1999, s. 655).

Odnosząc poszczególne przesłanki wyłączenia bezprawności czynu z art. 212 § 2 k.k. do prawno karnej oceny zachowania oskarżonych przede wszystkim wskazać należy, że w sprawach o pomówienie obowiązkiem sądu jest, w pierwszej kolejności, przeprowadzenie postępowania dowodowego w takim zakresie, który umożliwia ustalenie, czy osoba podnosząca zarzut miała przynajmniej uzasadnione podstawy do powzięcia przeświadczenia o prawdziwości tego zarzutu (działała w stanie usprawiedliwionego błędu co do bezprawności swego działania). Dopiero wykluczenie działania w stanie takiego błędu otwiera drogę do badania prawdziwości postawionego publicznie zarzutu (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 września 2003 roku, IV KKN 502/00, opublik. w LEX nr 81199).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy będący przedmiotem oceny i analizy sądu nie pozwolił na przypisanie oskarżonym winy za zarzucany im czyn, gdyż nie był on przez nich zawiniony. W niniejszej sprawie wystąpiła okoliczność wyłączających bezprawność czynu - czyniony zarzut był podniesiony publicznie, ale jednocześnie był prawdziwy i służył obronie społecznie uzasadnionego interesu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że pomiędzy oskarżycielkami prywatnymi a oskarżonymi w 2018 roku powstał głęboki, narastający konflikt. Genezą konfliktu było zaproponowanie przez oskarżycielki prywatne wprowadzenia nowego systemu rozliczeń obejmującego okres kilku lat wstecz. Od jego wprowadzenia uzależniły współdziałanie z pozostałymi partnerami. Działania oskarżycielek zostały odebrane przeze pozostałych partnerów jako próba przejęcia kontroli nad spółką. W tych okolicznościach oskarżeni podjęli działania w celu ich wyłączenia od prowadzenia spraw spółki. Oskarżeni złożyli do sądu wniosek o zabezpieczenie poprzez wyłączenie A. G. (2) i J. N. poprzez zawieszenie w wykonywaniu prawa do prowadzenia spraw spółki oraz prawa jej reprezentacji. Podkreślenia wymaga, że spór przybierał różną formę, jednak szczegóły związane z panującym konfliktem nie mają większego znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. W toku postępowania oskarżycielki przedłożyły szereg dokumentów, które de facto dotyczyły przebiegu tego sporu. W ocenie Sądu większość z tych dokumentów nie ma związku z przedmiotem niniejszego postępowania. Dowodzi jedynie istnienia silnego konfliktu pomiędzy partnerami spółki pomiędzy którymi toczą się liczne postępowania sądowe i dyscyplinarne. Ponadto, oskarżycielki wyciągały subiektywne wnioski z przedstawionych dowodów. Istotą niniejszego postępowania jest w zasadzie okoliczność związana ze złożeniem wniosku o zabezpieczenie przez oskarżonych, udzieleniem przez sąd zabezpieczenia, a następnie udostępnieniem przez oskarżonych treści postanowienia na stronie internetowej spółki, przesłanie jej klientom i innym podmiotom współpracującym lub związanym z działalnością spółki partnerskiej.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie ma wątpliwości, że oskarżeni doprowadzili do rozpowszechnienia treści postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2018 roku wraz z jego uzasadnieniem. Oskarżeni dokonali tłumaczenia postanowienia i umieścili jego treść na stronie internetowej spółki. Zlecili ustawienia autorespondera, który przekazywał treść postanowienia klientom oskarżycielek, ponadto poinformowali o jego treści organizatorów konferencji w B.. Odnotować należy, że choć oskarżeni nie przyznali się do zarzucanych im czynów to nie negowali, że doszło do udostępnienia treści postanowienia sądu.

Podkreślenia jednak wymaga, że przedmiotowe postanowienie zostało faktycznie wydane przez Sąd Okręgowy po zbadaniu okoliczności przedstawionych we wniosku oskarżonych. Oskarżycielki utrzymywały, że informacje zawarte we wniosku są nieprawdziwe i zniesławiające. Tymczasem Sąd Okręgowy, po przeanalizowaniu jego treści dopatrzył się nielojalnego zachowania oskarżycielek wobec pozostałych partnerów i spółki. Do analogicznych wniosków doszedł Sąd Apelacyjny, gdyż utrzymał w mocy przedmiotowe postanowienie. Twierdzenia zawarte we wniosku zostały zatem w pełni uznane przez sądy obu instancji. Ponadto w sprawie z wniosku J. D. o zabezpieczenia roszczenia o naruszenie dóbr osobistych Sad Okręgowy w Warszawie oddalił jej wniosek oparty na argumentacji zbliżonej do przedstawianej w sprawie w której dokonano zabezpieczenia roszczenia. Także to postanowienie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Podobnie w sprawie o zabezpieczenie powództwa o rozwiązanie spółki Sąd powielił wnioski zawarte we wcześniejszych orzeczenia wskazując, że to A. G. (2) i J. D. pozostając w zmowie, działając wspólnie i w porozumieniu dążą do jej destrukcji. Do podobnych wniosków doszedł Sąd w niniejszej sprawie – uznając, że wniosek oskarżonych został oparty na prawdziwych informacjach.

W tych okolicznościach należy wskazać, że treść udostępniona przez oskarżonych była prawdziwa, tj. odzwierciedlała obiektywną rzeczywistość stwierdzoną postanowieniem Sadu Okręgowego w Warszawie. Stanowiła przy tym obiektywny, pełny, niezniekształcony przekaz treści postanowienia i związanych z tym skutków prawnych. Nie zawierała subiektywnych ocen czy dodatkowych niezweryfikowanych przez sąd informacji. Nie odnosiła się także - wbrew twierdzeniom oskarżycielek - do samego prawa oskarżycielek do wykonywania zawodu (...). Komunikat informował jedynie o zawieszeniu ich postanowieniem sądu w prawach prowadzenia spółki.

W ocenie Sądu także komunikat sporządzony w języku angielskim wiernie odzwierciedlał treść postanowienia. Nie mają przy tym znaczenia niuanse językowe do których odwoływały się oskarżycielki tj, użycie słowa "affairs" - zamiast "cases", które w zasadzie w dowolnym tłumaczeniu oznaczają tożsame słowo - tj. "sprawy". Użyte w tłumaczeniu zwroty nie wprowadzały w błąd, nie zawierały informacji nieprawdziwych. Tym bardziej, że oskarżeni udostępnili całą treść postanowienia, a zatem dokonując nawet pobieżnej jej lektury nie było problemu ze zrozumieniem jej faktycznego przekazu. Ponadto, po ingerencji oskarżycielek komunikat został niezwłocznie zmieniony i zastosowano inne słowo. Brak przy tym dowodów, aby przetłumaczona informacja została zrozumiana przez klientów jako sugerująca, że oskarżycielki zostały pozbawione prawa do wykonywania zawodu (...).

Odnosząc się do poinformowania organizatora konferencji (...) w B., to w momencie, gdy zwracano się o nietraktowanie oskarżycielek jako przedstawicieli spółki to postanowienie o zabezpieczeniu pozostawało w mocy. Oskarżeni zdecydowali się o poinformowaniu o jego wydaniu, gdyż udział w konferencji polegał głównie na pozyskiwaniu nowych klientów i budowaniu relacji z już pozyskanymi klientami. Takie działania wchodzą w zakres prowadzenia spraw spółki, do czego oskarżycielki wówczas na mocy postanowienia Sądu nie były upoważnione. Pozostali partnerzy byli przeciwko udziałowi oskarżycielek w tym przedsięwzięciu. Informując organizatora o treści postanowienia – biorąc pod uwagę panujący głęboki konflikt pomiędzy partnerami – zmierzali do tego żeby oskarżycielki nie reprezentowały spółki - zgodnie z postanowieniem sądu. Materiał dowodowy nie wskazuje, że organizatorowi upowszechniono informacje, że oskarżycielki utraciły uprawnienia do wykonywania zawodu.

W okolicznościach niniejszej sprawy zrozumiałym jest, że oskarżeni chcieli udzielić swoim klientom i pracownikom informacji o postanowieniu o wyłączeniu od prowadzenia spraw spółki dwójki partnerów. Działanie oskarżonych zostało podjęte m.in. w celu uniknięcia sytuacji, że czynności wykonane przez oskarżycielki, wyłączone od prowadzenia spraw spółki będą nieważne. Przedstawiona przez oskarżonych motywacja wskazuje na przyjęcie przez nich zobiektywizowanego sposobu rozumienia działania podjętego w obronie uzasadnionego interesu spółki.

Mając na uwadze powyższe sąd uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał podstaw do przypisania oskarżonym wypełnienia znamion występku pomówienia określonego w art.212 § 1 k.k. w zw. z art. 212 § 2 k.k. Treści, które zostały zawarte w komunikatach, a które oskarżycielki uznały za zniesławiające, znajdowały w pełni oparcie w poczynionych ustaleniach faktycznych, a oskarżeni działali w obronie społecznie uzasadnionego interesu.

Stąd oskarżonych na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. należało uniewinnić od popełnienia zarzucanego im czynu.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 632 pkt. 1 k.p.k. Sąd określił, że koszty postępowania ponoszą oskarżyciele prywatni i uznaje je za uiszczone w wysokości odpowiadającej wartości zryczałtowanych wydatków.

1.Podpis