Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 959/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K.

w okresie od listopada 2022 roku do dnia 23 maja 2023 roku w W. i P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc kierownikiem parkingów odpowiedzialnym za należyte przechowywanie środków pieniężnych pochodzących z wpłat dokonywanych w automatach parkingowych, przywłaszczył powierzone mu mienie w postaci pieniędzy w łącznej kwocie w wysokości 132.752,77 zł w ten sposób, że, z utargu z kas automatycznych zlokalizowanych na parkingu przy ulicy (...) w (...) w W. przywłaszczył kwotę 50.609,17 zł, z utargu z kas automatycznych zlokalizowanych na parkingu przy ulicy (...) w (...) w W. przywłaszczył kwotę 22.966,00 zł, z utargu z kas automatycznych zlokalizowanych na parkingu przy ulicy (...) w Centrum handlowym (...) w W. przywłaszczył kwotę 50.976,60 zł oraz z utargu z kas automatycznych zlokalizowanych na parkingu przy ulicy (...) w Centrum Handlowym (...) w P. przywłaszczył kwotę 8.201,00 zł, czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w W., czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. K. został zatrudniony na podstawie umowy o pracę, zawartej w dniu 14 grudnia 2020 r. z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., na czas nieokreślony na stanowisku kierownika parkingu.

Jako miejsce wykonywania pracy wskazano parkingi: N. (...) P. i (...). W zakresie swoich obowiązków miał nadzorowanie czterech parkingów zlokalizowanych w W. przy ulicy (...) w (...), przy ulicy (...) w (...) i przy ulicy (...) w Centrum handlowym (...), a ponadto przy ulicy (...) w Centrum Handlowym (...) w P..

Jako kierownik parkingów był upoważniony do posiadania kluczy do sejfów, znajdujących się w wyżej wskazanych lokalizacjach, gdzie przechowywane były środki pieniężne pochodzące z utargów z kas automatycznych do czasu ich odbioru przez konwój. Do tego momentu informacja o wysokości zgromadzonych w ten sposób środków była raportowana do księgowości, które nie monitorowała ewentualnej wpłaty tych środków na rachunek bankowy Spółki.

Mając dostęp do sejfów M. K. począwszy od listopada 2022 roku do czasu jego nieobecności spowodowanej chorobą, tj. do dnia 23 maja 2023 roku stopniowo wyjmował przechowywaną tam gotówkę.

Po przeprowadzeniu inwentaryzacji stwierdzono następujące braki środków pieniężnych:

- na parkingu przy ulicy (...) w (...) w W. 50.609,17 zł,

- na parkingu przy ulicy (...) w (...) w W. 22.966,00 zł,

- na parkingu przy ulicy (...) w Centrum handlowym (...) w W. 50.976,60 zł,

- na parkingu przy ulicy (...) w Centrum Handlowym (...) w P. 8.201,00 zł.

Łączna suma niedoboru wyniosła 132.752,77 zł.

wyjaśnienia M. K.

73

zeznania T. Z.

2, 73-74

umowa o pracę

5

protokół zdawczo-odbiorczy

4

raporty kasowe i protokoły z inwentaryzacji

6, 8-20

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia M. K.

Depozycje oskarżonego, przyznającego się do popełnienia czynu polegającego na wyjmowaniu środków pieniężnych z sejfów, gdzie przechowywana była gotówka z utargów na parkingach, były w pełni wiarygodne, znajdujące oparcie w dokumentach sporządzonych przez pokrzywdzonego, jak też w pełni korespondowały z zeznaniami T. Z..

zeznania T. Z.

Zeznania świadka, reprezentującego pokrzywdzoną Spółkę, były logiczne, rzeczowe i spójne z dowodami z dokumentów prywatnych odzwierciedlających zatrudnienie M. K. oraz wysokość debetu powstałego w wyniku jego działania.

umowa o pracę

Dokument prywatny, nie budzący wątpliwości co do treści w nim zawartych

raporty kasowe i protokoły z inwentaryzacji

Dokumenty prywatne, nie budzące wątpliwości co do rzetelności zawartych w nich danych.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Działaniem swoim oskarżony, któremu w ramach zawartej umowy o pracę przekazano klucze do sejfów, gdzie były gromadzone i przechowywane środki pieniężne, polegającym na sukcesywnym wybieraniu z tych sejfów gotówki, wyczerpał znamiona występku z art. 284 § 2 kk. Odpowiedzialność na tej podstawie ponosi bowiem sprawca, który przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą. W myśl art. 115 § 9 kk rzeczą ruchomą jest m.in. pieniądz polski.

Dokonując oceny prawno-karnej działania podjętego przez oskarżonego należy podkreślić, że znajdował się on w sytuacji, w której był on w niebezprawnym posiadaniu rzeczy, które następnie przywłaszczył. Ten element odróżnia przywłaszczenie od kradzieży. Stanowisko judykatury i doktryny jest w tym względzie utrwalone. Warto w tym miejscu odwołać się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2006 r. (sygn. akt IV KK 376/05), w którym wyrażony został pogląd, iż „ w przeciwieństwie do kradzieży sprawca przywłaszczenia nie zabiera cudzego mienia ruchomego w celu przywłaszczenia, lecz bezprawnie rozporządza cudzą rzeczą ruchomą, która znalazła się w jego legalnym, niebezprawnym posiadaniu”. W przypadku zaś oskarżonego uznać należało, iż dopuścił się on kwalifikowanej postaci tego przywłaszczenia, albowiem jego działanie odnosiło się do rzeczy mu powierzonych przez pracodawcę. Do znamion przestępstwa z art. 284 § 2 kk nie należy bowiem zabór rzeczy ruchomej, lecz włączenie do majątku sprawcy legalnie posiadanej cudzej rzeczy, powierzonej przez jej właściciela lub posiadacza (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2004 roku sygn. akt II KK 344/03)

Konkludując posiadanie rzeczy przez przywłaszczającego przed dokonaniem przywłaszczenia odróżnia przestępstwo przywłaszczenia od przestępstwa kradzieży. Stąd też konieczna była zmiana kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu. W przypadku przywłaszczenia nie dochodzi bowiem do zaboru rzeczy, a więc do bezprawnego wyjęcia jej spod władztwa pokrzywdzonego i objęcia we władanie przez sprawcę. Różnica między przestępstwem kradzieży z art. 278 § 1 kk a przestępstwem przywłaszczenia z art. 284 § 1 bądź § 2 kk polega na tym, że sprawca kradzieży zabiera z posiadania innej osoby cudzą rzecz ruchomą w celu przywłaszczenia, natomiast sprawca przestępstwa przywłaszczenia bądź sprzeniewierzenia (§ 2 art. 284 kk) przywłaszcza sobie taką rzecz, która znalazła się w jego legalnym, nie bezprawnym, posiadaniu.

Zważywszy zaś, że na ten proceder „wybierania” pieniędzy z sejfu składało się szereg zachowań podjętych w krótkich odstępach ze z góry powziętym zamiarem, konieczne stało się także ujęcie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu art. 12 § 1 kk. Dla realizacji jednoczynowej koncepcji czynu ciągłego z art. 12 § 1 k.k. wystarczający jest bowiem ogólny zarys wykonywania czynności składających się na wielość zachowań, które sprawca obejmuje z góry powziętym zamiarem (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2023 r. sygn. akt III KK 486/22).

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

I

I

Na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 37a § 1 kk w zw. z art. 57b kk w zw. z art. 34 § 1 i § 1a kk w zw. z art. 35 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzona została oskarżonemu kara 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, polegająca na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, jak również wyrażenie skruchy. Powyższe przemawiało także za wyborem rodzaju orzeczonej wobec oskarżonego kary i zastosowaniu kary o charakterze nieizolacyjnym. Kara taka jest nieuchronna, ale jednocześnie pozwala na pozostawanie przez sprawcę aktywnym zawodowo, co w dalszej kolejności przekłada się na jego możliwości spełnienia obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem.

Natomiast jako okoliczność obostrzającą wymiar orzeczonej kary Sąd uwzględnił uprzednią karalność oskarżonego oraz duży rozmiar szkody, którą swym czynem wyrządził.

Określając zaś wymiar miesięczny czasu pracy, Sąd baczył, aby pozwalał on oskarżonemu na jednoczesne wykonywanie pracy zarobkowej i realizowanie obowiązków wynikających z orzeczonej kary.

M. K.

II

I

Na podstawie art. 46 § 1 kk zasądzono od oskarżonego M. K. na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w W. kwotę 132.752,77 zł (sto trzydzieści dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt dwa złote 77/100) tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

III

I

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności zaliczony został okres jego zatrzymania w dniu 14 czerwca 2023 roku od godz. 11:15 do godz. 15:15.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 2 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40,00 zł (czterdzieści złotych 00/100) tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem opłaty, albowiem nie zachodziły żadne okoliczności, które nakazywałyby uznać, że pokrycie tych należności w jakiejkolwiek mierze zagrażałoby zaspokojeniu przez oskarżonego jego podstawowych potrzeb życiowych.

7.  Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz