Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 930/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. P.

W dniu 9 sierpnia 2022 roku w W. przy Al. (...) dokonał zniszczenia mienia w postaci płyt będących elementem elewacji do wejścia podziemnego poprzez ich rozbicie, o wartości strat 2500 zł, czym działał na szkodę Z. (...) z siedzibą w W.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 9 sierpnia 2022 roku około godziny 14.15 K. P. spożywał alkohol wraz M. N. i innymi nie ustalonymi osobami przy wejściu do przejścia podziemnego przy Al. (...) w W.. Siedzieli oni na murku okalającym wejście do przejścia podziemnego.

W pewnym momencie K. P. podniósł oburącz na wysokość głowy leżący na ziemi fragment płyty granitowej elewacyjnej i rzucił nim o chodnik. Płyta rozbiła się na mniejsze części. Fragment ten był luźny, leżał obok murka, na którym siedział K. P. wraz z innymi osobami.

W wyniku tego chodnik nie został uszkodzony.

W miejscu zdarzenia leżało kilka płyt granitowych i ich fragmentów stanowiących kiedyś elementy elewacji, poukładanych tak, że zakrywały urządzenia wentylacyjne przejścia podziemnego wystające ponad chodnik. Fragmenty płyt były popękane, nie były przymocowane ani przyklejone. Uległy one uszkodzeniu wskutek wypadku drogowym przed sierpniem 2022 roku. Urządzenia wentylacyjne obłożone płytami znajdują się ok. 0,5 metra od krawędzi jezdni.

Wartość jednej, nowej płyty granitowej wynosi 202 zł.

Wyjaśnienia oskarżonego K. P.

k. 27-28, 122-123, 307-308

Protokół oględzin

k. 6 - 13

Zeznania świadka Ł. M.

k. 14-15, 97v., 246-247

Zeznania świadka M. N.

k. 117-118, 247-249

Pisma (...) wraz z fotografiami miejsca zdarzenia

k. 20, 282-283

(...) sp. z o.o.

295

Wydruki z aplikacji G. V. obrazujące miejsce zdarzenia

253

Zeznania świadka Z. W.

306-307

Wydruk ze strony internetowej sklepu

301

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. P.

W dniu 9 sierpnia 2022 roku w W. przy Al. (...) dokonał zniszczenia mienia w postaci płyt będących elementem elewacji do wejścia podziemnego poprzez ich rozbicie, o wartości strat 2500 zł, czym działał na szkodę Z. (...) z siedzibą w W.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Uszkodzenie przez K. P. płyty granitowej i wyrządzenie tym szkody o wartości 2500 zł.

Zeznania świadka Z. W.

306-307

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego K. P.

Wyjaśnienia oskarżonego, nie przyznającego się do umyślnego uszkodzenia mienia, były spójne i logiczne, nie zawierały sprzeczności, w pełni korespondowały z materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków, w szczególności z zeznaniami Z. W.. Oskarżony jest wprawdzie osobą zainteresowaną wynikiem procesu, niemniej jego depozycje z tego tylko powodu nie mogą być uznane za niewiarygodne. W ocenie Sądu, twierdzeń oskarżonego nie podważają też zeznania funkcjonariusza Policji, który widział, że oskarżony podnosi nad głową przedmiot, który świadek rozpoznał jako płytę granitową. Należy bowiem w pierwszej kolejności zauważyć, że świadek obserwował to zdarzenie z pewnej odległości, nie mógł zatem mieć pewności co do tego, że jest to pełna płyta. Po wtóre, tezie, jakoby miała być to pełna, nieuszkodzona płyta, przeczy także doświadczenie życiowe. Nie można pomijać bowiem faktu, że płyta granitowa, gdyby była w całości, w rozmiarze, jaki był przed jej uszkodzeniem, ważyłaby kilkadziesiąt kilogramów. Podniesienie jej nad głowę przez osobą, która była w takim stanie nietrzeźwości, jest praktycznie niemożliwe. Należy natomiast odnotować, że oskarżony przyznał, że rzucił o ziemię fragmentem płyty granitowej, pochodzącej z tej części murku okalającego przejście podziemne, który – jak wynika z zeznań Z. W. – został uszkodzony w wyniku wypadku, który zaistniał przed dniem 9 sierpnia 2022 r.

1.1.1

Zeznania świadka Z. W.

Depozycje spójne i logiczne, nie zawierające sprzeczności. W ocenie Sądu, relacje świadka były w pełni obiektywne, wolne od uprzedzeń do osoby oskarżonego, opierały się na jego wiedzy, którą pozyskał w związku z prowadzoną działalnością przez spółkę, której był prezesem Zarządu. Świadek nie był zainteresowany wynikiem procesu, co tym bardziej wzmacniało wiarygodność jego twierdzeń. Świadek ten posiadał natomiast wiedzę co do faktów, istotnych dla niniejszego postępowania, a odnoszących się do stanu tego fragmentu elewacji w inkryminowanym czasie. Depozycje świadka były precyzyjne, rzeczowe i wyczerpujące. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek powodów, które podważałyby wiarygodność twierdzeń tego świadka, mającego nadto wiedzę techniczną, jako że jest on inżynierem budownictwa, kierującym spółką, która dokonywała napraw tej elewacji już w przeszłości. Z zeznań tego świadka wynikało natomiast, że uszkodzenia opisane w zarzucie powstały wskutek wypadku drogowego (najechania samochodu na element kamienny), który zaistniał przed sierpniem 2022 r., a zatem przed datą, w której oskarżony miał popełnić zarzucany mu czyn.

Zeznania świadka M. N.

Zeznania świadka były spójne i logiczne, nie zawierały sprzeczności, korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym w postaci dokumentów i zeznań pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków. Relacje M. N. składane na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego były też konsekwentne w zakresie opisu zdarzenia. Sąd nie dopatrzył się powodów, aby odmówić tym zeznaniom mocy dowodowej. Świadek ten zeznał, że płyty granitowe były już uprzednio uszkodzone, poodrywane i popękane na mniejsze fragmenty, a oskarżony jedynie rzucił jednym z nich o podłoże.

1.1.1

Pisma (...) wraz z fotografiami miejsca zdarzenia

Dokumenty prywatne, sporządzone w oparciu o informacje gromadzone przez podmiot w ramach jego działalności, nie kwestionowany przez strony

(...) sp. z o.o.

Dokument prywatny, którego treść sporządzono w oparciu o informacje znane temu podmiotowi w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, nie kwestionowany przez strony. Z treści tego dokumentu wynikało, że uszkodzenia powstały w wypadku drogowym przed sierpniem 2022 roku.

Protokół oględzin

Dokument urzędowy sporządzony przez upoważniony do tego organ, w prawem przepisanej formie. Jego treść nie była kwestionowana przez strony, brak jest także innych okoliczności, które mogłyby podważać jego wiarygodność.

Wydruki z aplikacji G. V. obrazujące miejsce zdarzenia

Brak jest okoliczności, które mogłyby podważać rzetelność danych wynikających z tych wydruków. Wydruki te obrazują natomiast stan murka okalającego wejście do przejścia podziemnego

Zeznania świadka Ł. M.

Depozycje świadka spójne, logiczne, nie zawierające sprzeczności. Sąd nie dopatrzył się powodów, aby odmówić tym zeznaniom wiarygodności. Świadek dostrzegł sytuację, jak oskarżony podnosi fragment płyty elewacyjnej, a następnie rzuca nim, niemniej nie był konsekwentny w twierdzeniu o tym, w co tym fragmentem płyty uderzył, raz podając, że uderzył w płytę leżącą na wylocie wentylacji (k. 14v), innym razem, że rzucił nim na ulicę (k. 97v), by następnie zeznać, że rzucił nim na jezdnię lub chodnik (k. 246). Świadek stanowczo jednak twierdził, że widział jedynie jedną sytuację, gdy oskarżony rzucił przedmiotem przypominającym płytę, a zatem nie widział sytuacji, kiedy to płyty okalające wejście do przejścia podziemnego były niszczone, czy też uszkadzane. Świadek zeznał także, że nie widział, w jakim stanie były płyty elewacyjne w tym miejscu, zanim dostrzegł oskarżonego podnoszącego i rzucającego płytę. W oparciu o zeznania tego świadka nie można zatem czynić ustaleń odnośnie stanu tych płyt elewacyjnych sprzed inkryminowanego czasu. Wiadomym natomiast w oparciu o zeznania świadka Z. W., że płyty te były już uszkodzone wskutek wypadku drogowego. Rozmiar tych uszkodzeń oraz siła potrzebna do wzruszenia metalowej konstrukcji podtrzymującej te płyty i chroniącej urządzenia wentylacyjne przemawiają za uznaniem, że faktycznie uszkodzenia te powstały w wyniku najechania na nie przez samochód. Poczynienie takich uszkodzeń wyłącznie siłą ludzkich mięśni jest – jak podpowiada doświadczenie życiowe – mało prawodpodobne.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

I

K. P.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 288 § 1 kk może przybierać różne formy, wymienione w tym przepisie, i polegać na niszczeniu, uszkadzaniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Rozgraniczenie sytuacji zniszczenia rzeczy od jej uszkodzenia może wprawdzie wywoływać trudność, niemniej w orzecznictwie, jak i w literaturze przedmiotu, uznaje się, że różnica pomiędzy zniszczeniem a uszkodzeniem będzie sprowadzać się przede wszystkim do natężenia skutku wywołanego przez zachowanie sprawcy. Czynności sprawcze charakterystyczne dla poszczególnych odmian przestępstwa uszkodzenia rzeczy mogą mieć zbliżony bądź wręcz identyczny kształt, zaś o zaliczeniu zachowania do kategorii zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatnym do użytku będzie przesądzać wywołany przez sprawcę skutek.

Niszczeniem rzeczy według ujęcia słownikowego będzie zachowanie polegające na unicestwianiu, zniweczeniu, burzeniu, podczas gdy uszkodzeniem rzeczy będzie częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu (nawet niewielkiego), zepsucie, nadpsucie, nadwyrężenie, naruszenie. Uszkodzenie jako znamię czynnościowe przestępstwa określonego w art. 288 § 1 kk polega na takiej zmianie materii rzeczy, po powstaniu której nie można wykorzystywać tej rzeczy dla celów, dla których była pierwotnie przeznaczona. Uszkodzenie ma miejsce zarówno wówczas, gdy niemożność wykorzystywania rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem ma charakter trwały, jak i wtedy, gdy niemożliwość normalnego wykorzystywania rzeczy ma charakter czasowy ( tak: O. Górniok [w:] System Prawa Karnego, t. 4, s. 441). W pojęciu uszkodzenia mieści się wszelkie zachowanie, które w mniejszym lub większym stopniu oddziałuje na całość rzeczy, prowadząc do naruszenia jej substancji, istotnych właściwości decydujących o jej przeznaczeniu i możliwościach wykorzystywania, o takim jednak natężeniu, że nie stanowi jeszcze zniszczenia rzeczy, które jest „uszkodzeniem w wyższym stopniu” (por. L. Peiper, Komentarz do kodeksu karnego..., s. 736 i n.; zob. też Motywy Komisji Kodyfikacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości..., s. 223–225).

Przenosząc powyższe uwagi natury teoretycznoprawnej na grunt niniejszej sprawy, to oczywistym staje się, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu sprawstwa czynu mającego polegać na zniszczeniu mienia w postaci płyt będących elementem elewacji do wejścia podziemnego. Jego zachowanie nie realizowało także znamion uszkodzenia tej elewacji, ani też płyt, które tę elewację stanowiły. Płyty te bowiem były już wcześniej uszkodzone w wyniku najechania na tę część elewacji w okolicznościach bliżej nie ustalonych przez samochód. Miejsce to (będące w istocie wystającym fragmentem urządzeń wentylacyjnych, obłożonym płytami kamiennymi) jest bowiem położone blisko jezdni, co sprawia, że niejednokrotnie ulega ono uszkodzeniu, o czym zeznał świadek Z. W..

W niniejszej sprawie oskarżony przyznał się jedynie do rzucenia luźno leżącym fragmentem uszkodzonej płyty. Nie była to zatem cała jedna płyta, ani też taki jej element, który można by uznać za celowo przycięty fragment całości. Funkcjonariusz Policji – Ł. M., który dostrzegł oskarżonego w inkryminowanym czasie, był świadkiem rozbicia jednego fragmentu płyty, a nie całej płyty, nie mogąc jednocześnie wskazać, czy oskarżony oderwał tę płytę od elewacji, czy też była ona już oderwana wcześniej. Świadek M. N. jak i oskarżony zaprzeczają, aby dokonał on zniszczenia wskazanego mienia, twierdząc zgodnie, iż elewacja w tym miejscu była już uszkodzona wcześniej, fragmenty płyt kamiennych leżały ułożone na urządzeniu wentylacyjnym lub obok niego, tak jak jest to uwidocznione w protokole oględzin. Zgodnie też wskazali, że fragment płyty, który podniósł K. P., był już odłączony od elewacji i połamany wcześniej. Potwierdza to także pismo (...) sp. z o.o., firmy która dokonała naprawy uszkodzeń. Spółka wprost wskazała, że elewacja została uszkodzona w wyniku wypadku drogowego przed sierpniem 2022 roku. Wniosek taki płynie również z zeznań świadka Z. W., który zeznał, że rodzaj uszkodzeń wskazuje na najechanie samochodem na tę część elewacji. Miejsce zdarzenia jest położone w niewielkiej odległości od krawędzi jezdni i w przeszłości elementy kamienne były już uszkadzane. Ponadto należy zauważyć, że uszkodzeń uwidocznionych na zdjęciach załączonych do protokołu oględzin nie można byłoby dokonać poprzez jednokrotne rzucenie fragmentem płyty, nawet bezpośrednio w urządzenie wentylacyjne, gdyż uszkodzenia te były zbyt rozległe, a nadto ich spowodowanie wymagałoby ponadprzeciętnej siły, której z pewnością nie ma osoba znajdująca się w stanie nietrzeźwości. Zebrany w sprawie materiał dowodowy oraz doświadczenie życiowe i zasady prawidłowego rozumowania jednoznacznie wskazują, że murek okalający wejście do przejścia podziemnego i przyległe do niego urządzenia wentylacyjne były już uprzednio uszkodzone, tj. płyty granitowe stanowiące element elewacji były poodrywane i popękane. Leżały one luźno na i obok urządzenia wentylacyjnego, które wystaje ponad chodnik (k. 283). Rzucenie fragmentem płyty granitowej, która była już uszkodzona, o chodnik nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 288 § 1 kk. Mogło to co najwyżej "uszkodzić uszkodzenia" już dokonane. Nie zwiększyło to jednak strat (...), ponieważ fragment popękanej płyty, przed rzuceniem nim przez oskarżonego, nie nadawał się już do użytku. (...) i tak musiał dokonać naprawy uszkodzeń powstałych po wypadku drogowym.

Zdaniem Sądu, z powyższych względów należało uznać, iż w sprawie brak jest dowodów na zniszczenie czy też uszkodzenie przez K. P. mienia w postaci płyt będących elementem elewacji do wejścia podziemnego. Należy zaznaczyć, iż co prawda oskarżony rozbił fragment płyty na mniejsze kawałki, ale element ten był już wcześniej odłączony od części składowej rzeczy i uszkodzony. Tym samym w chwili jego rozbicia, płyta była już rzeczą niezdatną do użytku i nie przedstawiała żadnej wartości. Brak natomiast dowodów na to, że to oskarżony oderwał fragment płyty od murka lub od urządzenia wentylacyjnego. W związku z powyższym, oskarżony nie wyczerpał znamion przestępstwa art. 288 § 1 k.k., co skutkowało jego uniewinnieniem.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. kwotę 2.184,00 zł powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. Przy ustaleniu wysokości należnego wynagrodzenia Sąd kierował się stawkami określonymi rozporządzeniem Ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z dnia 5 listopada 2015 r. poz. 1800) wobec uznania niekonstytucyjności rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, w części ustalającej stawki niższe niż dla obrońców z wyboru. Nadto dla ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia Sąd wziął pod uwagę nakład pracy, jak również ilość terminów rozpraw pierwszoinstancyjnych, w których obrońca uczestniczył.

III

Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk – wobec uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu – koszty procesu zostały przeniesione na rachunek Skarbu Państwa.

7.  Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz