Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

0.a)W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie, II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Justyna Koska - Janusz

Protokolant – Agnieszka Góral, Justyna Kobus

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa – Śródmieście w Warszawie Małgorzaty Nowak,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23 marca 2017 r., 9 maja 2017 r., 22 czerwca 2017 r. i 1 września 2017 r.

sprawy:

1.)  B. T. , córki W. i D. z domu H., urodzonej
3 czerwca 1957 r. w P.,

oskarżonej o to, że:

w dniu 24 maja 2016 r. w W. przy ul. (...) z mieszkania nr (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, dokonała zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci korali o wartości 2.000 zł, pierścionka z brylantem o wartości 1.000 zł, pierścionka złotego z kamieniem w kolorze zielonym o wartości 500 zł, broszki i bransoletki z turkusami o łącznej wartości 1.000 zł, kilkunastu sztuk srebrnych monet o nominałach 20 zł z okresu PRL-u, w wyniku czego powstały łączne straty o wartości 5.000 zł na szkodę H. R.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk ,

oraz

2.)  R. P., syna S. i E. z domu P., urodzonego (...) (bez ustalonego miejsca urodzenia, pesel (...)),

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 maja 2016 r. w W. przy ul. (...) z mieszkania nr (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, dokonała zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci korali o wartości 2.000 zł, pierścionka z brylantem o wartości 1.000 zł, pierścionka złotego z kamieniem w kolorze zielonym o wartości 500 zł, broszki i bransoletki z turkusami o łącznej wartości 1.000 zł, kilkunastu sztuk srebrnych monet o nominałach 20 zł z okresu PRL-u, w wyniku czego powstały łączne straty o wartości 5.000 zł na szkodę H. R., przy czym przestępstwa tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk;

orzeka

I.  oskarżoną B. T. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z tym ustaleniem, że wartość strat wynosiła około 5.000 zł, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk skazuje ją i wymierza jej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego R. P. uznaje go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, że wartość strat wynosiła około 5.000 zł oraz że czynu tego dopuścił się po odbyciu w okresie od dnia 10 grudnia 2009 r. do dnia 10 czerwca 2011 r. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwa podobne z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie III K 487/10, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go, a na podstawie art. 278 § 1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonej B. T. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 14 czerwca 2016 r. od godz. 08:55 do godz. 14:50;

IV.  na podstawie art. 46 § 2 kk zasądza solidarnie od oskarżonych B. T. i R. P. na rzecz pokrzywdzonej H. R. kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) tytułem nawiązki;

V.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca oskarżonej B. T. dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowy nr I/642/16/P Drz „2594/16 pod poz. 1 na k. 60 akt;

VI.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z § 11 ust. 2 pkt 3 i ust. 7 oraz § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800) zasądza solidarnie od oskarżonych B. T. i R. P. na rzecz oskarżycielki posiłkowej H. R. kwotę 1.512,00 zł (jeden tysiąc pięćset dwanaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49; poz. 223 z późn. zm.) zwalnia oskarżonych od kosztów i opłat w sprawie i określa, że ponosi je Skarb Państwa.