Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 738/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. M. (1)

w nieustalonym miejscu, w okresie od dnia 3 sierpnia 2020 roku do 29 czerwca 2021 roku wspólnie i w porozumieniu z inną, ustaloną osobą, co do której postępowanie wyłączono do odrębnego postępowania, przywłaszczyła powierzoną rzecz ruchomą w postaci samochodu osobowego marki B. nr rej. (...) o wartości nie wyższej niż 124.000 zł, będącego własnością (...) S.A. z siedzibą w P. oraz będącego przedmiotem umowy leasingu nr (...) w ten sposób, że prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą (...) z siedzibą w W., nie zwróciła przedmiotu w/w leasingu na wezwanie uprawnionego przedstawiciela leasingodawcy

tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. M. (1) jako prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) zawarła w dn. 11.02.2019r. umowę leasingu operacyjnego z (...) S.A. z siedzibą w P. o nr (...), nr (...).

W umowie tej wskazano jako adres mailowy do kontaktu (...), nr (...), a jako korzystającego wskazano M. M. (1). Numer ten obsługiwała faktycznie oskarżona, natomiast adres mailowy obsługiwał M. K. (1), jej ówczesny partner i rzeczywisty prowadzący działalność pod firmą (...).

W umowie tej w § 2, pkt 2 wskazano, że Korzystający zobowiązuje się płacić na rzecz Finansującego stałą ratę leasingową w wysokości określonej w harmonogramie będącym częścią umowy.

Strony ustaliły, że przedmiotem leasingu będzie B. (...). (B. nr rej. (...) nr VIN (...)) o wartości ofertowej 168.292,68 zł netto (207.000 zł brutto).

Umowa leasingu zawarta została na okres 60 miesięcy od 11.02.2019r. do 12.02.2024r.

Pojazd oskarżona udostępniła M. K. (1), który był jej domownikiem, to on go użytkował, oskarżona nie ma prawa jazdy.

Z tytułu zawartej umowy z ramienia (...) zapłacona była opłata wstępna oraz 5 pełnych rat leasingowych - w dn. 13.02.2019r., 25.03.2019r., 25.04.2019r., 28.05.2019r., 27.06.2019r. oraz jedna niepełna w dn. 1.07.2019r. Po 1.07.2019r. nie dokonywano żadnych wpłat z tytułu leasingu.

W ogólnych warunkach umowy leasingu, będących integralną częścią tej umowy, zawarto m.in. następujące zapisy:

- 1.1 korzystający zobowiązuje się opłacić finansującemu opłaty leasingowe oraz inne należności wynikające z umowy leasingu

- 2.8 - od chwili odbioru przedmiotu leasingu, korzystający ponosi ryzyko i konsekwencje utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotu leasingu, w tym w również w następstwie przypadku,

- 3.2. bez zgody finansującego, klient nie może oddawać przedmiotu leasingu osobie trzeciej do używania na podstawie jakiegokolwiek stosunku prawnego, pod rygorem rozwiązania umowy leasingu przez finansującego w trybie natychmiastowym i zastosowania konsekwencji określonych w OWU. Finansujący akceptuje używanie przedmiotu leasingu przez pracowników korzystającego oraz domowników . W każdym przypadku korzystający ponosi pełną odpowiedzialność za przedmiot leasingu, w tym ma obowiązek zapewnić objęcie przedmiot leasingu pełną ochroną ubezpieczeniową,

- 3.8 korzystający ponosi wyłączną odpowiedzialność wobec finansującego i osób trzecich za szkody powstałe w zw. z posiadaniem i używaniem przedmiotu leasingu

- 7.1. W przypadku niewywiązywania się przez korzystającego z postanowień umowy leasingu, finansujący wezwie korzystającego do zaprzestania naruszeń umowy leasingu, wyznaczając w tym celu korzystającemu odpowiedni termin (nie dłuższy niż 7 dni od daty doręczenia wezwania) pod rygorem rozwiązania, w trybie natychmiastowym

- 7.2. jeśli korzystający będzie zalegał finansującemu z zapłatą kwoty co najmniej jednej raty leasingowej więcej niż 14 dni, finansujący wezwie korzystającego do bezwarunkowego uregulowania zaległości w terminie określonym w wezwaniu do zapłaty, nie dłuższym niż 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem rozwiązania umowy leasingu. Nieuregulowanie przez korzystającego całej kwoty zaległości w terminie wskazanym w wezwaniu stanowi podstawę dla korzystającego do rozwiązania umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym (...)

- 7.4. w konsekwencji rozwiązania lub wygaśnięcia umowy leasingu, niezależnie od podstawy lub przyczyny rozwiązania umowy leasingu, korzystający ma obowiązek

a) zwrócić przedmiot leasingu w terminie i miejscu określonym przez finansującego albo wydać przedmiot leasingu osobie upoważnionej przez finansującego,

b) zapłacić finansującemu: wszystkie nieuregulowane wymagalne należności, kwotę rozliczeniową, koszty dochodzenia należności

- 7.5 W przypadku niezwrócenia (niewydania) przedmiotu leasingu w terminie i miejscu określonym przez finansującego, finansujący może żądać od korzystającego zapłaty kary umownej w wysokości równej sumie wszystkich opłat leasingowych pozostałych do zakończenia umowy leasingu, zgodnie z harmonogramem oraz wartości końcowej przedmiotu leasingu,

- 11.1. Klient będzie informował finansującego o zmianie swoich danych (...),

- 11.4 W przypadku korespondencji pisemnej pisma wysyłane będą listem poleconym na adresy stron uwidocznione w umowie leasingu albo informacji o zmianie adresu. Pisma wysyłane na ten adres uważa się za doręczone, również jeśli nie zostały odebrane przez adresata,

- 12.1 Klient nie może scedować lub w inny sposób przekazać całości lub części swoich praw lub zobowiązań wynikających z umowy leasingu na rzecz osoby trzeciej bez uprzedniej pisemnej zgody finansującego.

(...) została pisemnie w dn. 24.06.2020r. wezwana do zapłaty przeterminowanych należności wynikających z w/w umowy leasingu, wynoszących na ten dzień 60.054,16 zł. Wezwanie wysłano na adres podany w umowie leasingu, tj. (...) oraz na adres (...). Przesyłki nie zostały odebrane pod żadnym z tych adresów.

Brak zapłaty tej zaległości spowodował możliwość zgodnego z warunkami umowy leasingu i OWUL rozwiązania umowy leasingu przez leasingodawcę.

W dn. 27.07.2020r. S. (...) wystosował do (...) pismo rozwiązujące w/w umowę leasingu, wzywając ją do niezwłocznego uregulowania należności i wydania przedmiotu leasingu. Pismo to zostało doręczone M. M. (1) 7.08.2020r. Na ten dzień oskarżona była zobowiązana zwrócić leasingowany pojazd B. nr rej. (...) nr VIN (...).

W dn. 20.09.2021r. M. M. (1) została wezwana ponownie przez S. (...) do uregulowania zaległych rat leasingowych, wynoszących na tamten dzień 208.265,03 zł. Przesyłka ta nie została podjęta przez M. M. (1) pod żadnym z 2 adresów wskazanych przez nią, ale uznać należy, że zostały prawidłowo doręczone.

Na dzień 5.02.2025r. wierzytelność przysługująca (...) S.A. od M. M. (1) w tytułu rozliczenia leasingu operacyjnego nr (...) wynosiła 228.397,08 zł.

W związku z zawarciem tej umowy, M. M. (1) w dn. 22.05.2019r. deklarację wekslową in blanco, opatrzoną klauzulę "bez protestu", w której oświadczyła, że upoważnia (...) S.A. w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przez nią zobowiązań wynikających z umowy leasingu do wypełnienia weksla na kwotę odpowiadającą sumie wszelkich wierzytelności przysługujących wobec niej z tej umowy i do opatrzenia miejscem płatności i datą płatności według uznana leasingodawcy. Weksel ten został w późniejszym okresie wypełniony przez (...) S.A. i był podstawą do wydania przeciwko niej nakazu zapłaty z tytułu nieuregulowania wierzytelności wynikającej z umowy leasingu.

umowa leasingu operacyjnego nr (...)

13-15

zestawienie terminowości wpłat do umowy nr (...)

17

ogólne warunki umowy leasingu w (...) S.A.

18-21

wezwanie do zapłaty, niepodjęta korespondencja z (...)

308, 309

rozwiązanie umowy leasingu z 27.07.2020r.

311-312

wezwanie do zapłaty od S. (...) z 20.09.2021r. , niepodjęta korespondencja z (...)

313-315

deklaracja wekslowa in blanco z 22.05.2019r. wraz z wekslem

381, 382

wyjaśnienia M. M. (1)

179-180, 280-284. 341, 343

zestawienie dot. rozliczenia umowy leasingu nr (...) na 5.02.2025r.

353-355

W związku z brakiem zwrotu pojazdu ani brakiem zapłaty rat leasingowych, (...) S.A. wniósł do Sądu o wydanie nakazu zapłaty przeciwko M. M. (1).

Sąd Okręgowy w Poznaniu w dn. 11.03.2022r. w sprawie za sygn. akt (...) wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wobec oskarżonej, nakazując jej zapłatę z weksla wystawionego na rzecz leasingodawcy kwoty 385.399,14 zł wraz z odsetkami od 8.12.2021r. do dnia zapłaty. Nakaz ten się uprawomocnił i 31.08.2022r. nadano orzeczeniu klauzulę wykonalności. Następnie nakaz skierowano do postępowania egzekucyjnego, który prowadzi Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w W. A. A. za sygn. (...). M. M. (1) w toku postępowania egzekucyjnego nie chciała dobrowolnie stawić się w kancelarii komornika celem złożenia wykazu majątku, i musiała być doprowadzona na tę czynność. W dniu 3.10.2023r. złożyła ów wykaz majątku, w którym wskazała, że nie posiada żadnego majątku, a jedynie same długi. W dn. 14.03.2024r. postępowanie egzekucyjne w sprawie zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu z 11.03.2022r., sygn. (...)

360

kserokopia akt egzekucyjnych za sygn. (...)

361-376

kserokopia akt sprawy cywilnej sygn. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu

379-387

W zw. z brakiem płatności poszczególnych rat leasingowych wynikających umowy leasingu, finansujący zlecił podmiotowi zajmującego się profesjonalnie windykacją - (...) sp. z o.o. - podjęcie działań mających na celu zapłatę przez korzystającego zaległych rat leasingowych albo wydanie przedmiotu leasingu.

Próby polubownego rozwiązania sytuacji ze strony finansującego były prowadzone od 20.09.2019r. do 26.06.2020r.

M. M. (1) w trakcie rozmów z przedstawicielem (...) sp. z o.o. go zbywała (mówiła, że oddzwoni, a potem nie oddzwaniała i nie odbierała telefonów). W trakcie tych rozmów M. M. (1) ani nie wspomniała, że samochód jest w użytkowaniu M. K. (1). Nie podała swojego nowego, aktualnego adresu.

raport ze zlecenia dla (...) sp. z o.o.

316-322

zeznania D. K.

35-36, 342-343

Oprócz umowy leasingu nr (...) M. M. (1) zawarła z (...) S.A. także umowę leasingu nr (...) na samochód B. nr rej (...), nr VIN (...). Umowa ta została jednakże rozwiązana już wcześniej z uwagi na stwierdzenie fraudu przez SL, gdyż przedmiot leasingu nigdy fizycznie nie trafił do M. M. (1). Kwestie dot. tej umowy nie są jednak przedmiotem tego postępowania karnego.

raport końcowy ze zlecenia z (...) z 28.07.2020r.

316

wiadomości od pracowników (...) S.A. z 10.06.2020r. i 26.06.2020r. dot. stwierdzenia fraudu przez SL co do umowy nr (...)

321v, 322

M. M. (1) faktycznie nie prowadziła działalności (...) o nr NIP (...), założyła ją w dn. 20.04.2017r. na prośbę swojego ówczesnego partnera M. K. (1), który miał upoważnienia do kont bankowych tej firmy, także jemu dała w użytkowanie przedmiot leasingu B. nr rej. (...).

M. M. (1) zdecydowała się na założenie tej firmy na swoje dane, którą miał faktycznie zarządzać M. K. (1), gdyż mu wówczas bardzo ufała, miała z nim wspólne dziecko, spotykała się z nim od 2015r.

Oskarżona w ogóle nie sprawdzała rachunków bankowych swojej działalności, tj. (...), zgodnie z ustaleniami, jakie były między nią a M. K. (1).

Leasingowany samochód B. nr rej. (...) nr VIN (...) mieli oni użytkować do prywatnych celów, tj. wożenie dziecka, przejazdy do lekarza.

M. M. (1) nie ma prawa jazdy, więc nigdy tym pojazdem nie kierowała. To M. K. (1) odebrał go od dostawcy
(z jej upoważnienia), i to on miał na podstawie ustnego uzgodnienia z M. M. (1) płacić za ten pojazd raty leasingowe. Faktycznie zapłacił wspomniane wcześniej 6 rat, ostatnią 1.07.2019r. Nie informował swojej partnerki, że nie płacił później rat leasingowych, wcześniej zapewniał, że raty są płacone. Z kolei M. M. (1) nie sprawdzała, czy reguluje on te raty leasingowe.

W marcu 2020r., kiedy M. M. (1) chciała, by M. K. (1) zwrócił jej ten pojazd, to przyjechał on pod blok, w którym mieszkała, tj. przy ul. (...) w W., i przebił opony, a następnie zabrał ten samochód na lawecie.

Związek M. K. i M. M. był bardzo burzliwy, przez pewien czas mieszkali razem, by później mieszkać osobno. Często w ich relacji były kłótnie, był on osobą uzależnioną od narkotyków i przez to bardzo często był nieobliczalny w swoim zachowaniu, także jej groził i demolował jej mieszkanie.

wyjaśnienia M. M. (1)

179-180, 280-284, 341, 343

zeznania O. L. (1)

340v-341

zeznania M. I.

341v-342

dane z (...) nt. (...)

W dn. 19.07.2020r. M. K. (1) zgłosił telefonicznie na Policji kradzież pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) wskazując, że 16.07.2020r. ok. godz. 12:00 na ul. (...) w W. na parkingu pozostawił ten pojazd, a następnie pojazd ten zniknął. Oświadczył wówczas, że on jest użytkownikiem tego pojazdu. Zgłoszeniu temu nadano numer (...).

Kiedy M. M. (1) dowiedziała się, że M. K. (1) zgłosił rzekomą kradzież tego pojazdu, od razu udałą się do Komendy Rejonowej Policji (...) celem złożenia zawiadomienia o tym, że M. K. (1) przywłaszczył ten pojazd, ale tam powiedziano jej wówczas, że bez załączenia przez nią umowy leasingu nie przyjmą zawiadomienia. Oskarżona przez kilka dni poszukiwała tej umowy, najpierw w swoich dokumentach, potem u mamy, finalnie umowę tę znalazła u swojej siostry w dn. 22.07.2020r. i tego dnia niezwłocznie zgłosiła się do Komendy Rejonowej Policji (...) składając zawiadomienie o przywłaszczeniu tego pojazdu przez M. K. (1), podając, że to on przez cały czas był wyłącznym użytkownikiem tego pojazdu, a ona nie ma wiedzy, gdzie ten pojazd się znajduje, a M. K. (1) nie chce jej tego ujawnić. Podała wówczas, że M. K. (1) w dn. 16.07.2020r. wskazał na jej zapytanie, gdzie jest ten pojazd, że zniknął on po zaparkowaniu pod kościołem przy ul. (...) w W..

Postępowania te (z zawiadomienia M. K. o rzekomej kradzieży oraz oskarżonej o przywłaszczeniu przez M. K.) połączono i prowadzono za jednym numerem (...).

Na skutek zawiadomienia M. M. (1), pojazd ten zarejestrowała Policja jako utracony na szkodę (...) S.A. z siedzibą w P., jako przyczynę utraty podając: PRZYWŁASZCZENIE.

W toku postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w O. za sygn. akt (...) ujawniono, że na posesji zajmowanej przez P. G. przy ul. (...) w O. w dn. 29.06.2021r. znajdywały się części z tego samochodu, tj. skrzynię biegów oraz 2 sztuki reflektorów przednich.

Po uzyskaniu informacji o odnalezieniu części z tego pojazdu, KRP (...)odwołała poszukiwania pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) w dn. 16.06.2021r., jednak po uzyskaniu informacji z tut. Sądu, że odnaleziono jedynie części tego pojazdu, w dn. 3.03.2025r. ponownie wznowiono poszukiwania tego samochodu.

notatka urzędowa Policji z 19.07.2020r. nr (...)

10

pismo z KPP w O. z 27.02.2025r.

400

pismo z KRP (...) z 3.03.2025r. dot. wznowienia poszukiwań pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...)

396-397

zawiadomienie M. M. (1) z 22.07.2020r.

1-2

wyjaśnienia M. M. (1)

179-180, 280-284, 341, 343

Wcześniej, tj. w marcu 2020r. M. M. (1) ustnie chciała zgłosić na Policji to, że M. K. (1) nie chce jej wydać tego pojazdu, ale policjantka nie chciała przyjąć od niej zgłoszenia i poleciła wysłanie zawiadomienia drogą mailową. W toku postępowania nie zostało jednak udowodnione, czy faktycznie oskarżona wysłała takie zawiadomienie, albo czy wysłała je na prawidłowy adres mailowy – w KRP (...) nie uzyskano potwierdzenia tej informacji, a sama oskarżona nie była w stanie okazać potwierdzenie wysłania takiej wiadomości mailowej ze skrzynki pocztowej (...), gdyż skrzynkę tę założyła tylko na potrzeby tamtego zawiadomienia i nie korzystała z niej później i nie pamiętała do niej hasła. Wskazać należy jednak, że oskarżona nie była pewna, czy wysłała maila na adres (...) , ale zarówno ona, jak i świadek O. L. (1) były pewne, że w końcu marca 2020r. taki mail do Policji, zgodnie z poleceniem policjantki, został wysłany.

M. M. (1) na początku 2020 roku, ale także w innych okresach czasu, była nieustannie obrażana i gnębiona przez M. K. (1), tkwiła w nim w toksycznej relacji. Była wyzywana przez niego, obrażana, groził zabraniem jej dziecka, oskarżał o zdrady, używał w stosunku do niej gazu pieprzowego. Nadto niszczył jej mieszkanie. Wiedzę o tym posiadała O. L. (1) i M. I..

Jeden raz była sytuacja, kiedy oskarżona zażądała od M. K. (1) zwrotu pojazdu, to on zaparkował pod jej mieszkaniem, przebił opony w pojeździe, a potem wezwał lawetę celem odholowania pojazdu.

zeznania O. L. (1)

340v-341

korespondencja między oskarżoną a M. K. (1)

403-412

informacja z KRP (...) z 24.02.2025r.

390

wyjaśnienia M. M. (1)

179-180, 280-284, 341, 343

zeznania M. I.

341v-342

M. K. (1) zmarł 1.09.2023r.

odpis skrócony aktu zgonu dot. M. K. (1)

241

M. M. (1) jest osobą dwukrotnie karaną sądownie za czyny z art. 297 § 1 k.k.

aktualne dane o karalności

401-402

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. M. (1)

w nieustalonym miejscu, w okresie od dnia 3 sierpnia 2020 roku do 29 czerwca 2021 roku wspólnie i w porozumieniu z inną, ustaloną osobą, co do której postępowanie wyłączono do odrębnego postępowania, przywłaszczyła powierzoną rzecz ruchomą w postaci samochodu osobowego marki B. nr rej. (...) o wartości nie wyższej niż 124.000 zł, będącego własnością (...) S.A. z siedzibą w P. oraz będącego przedmiotem umowy leasingu nr (...) w ten sposób, że prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą (...) z siedzibą w W., nie zwróciła przedmiotu w/w leasingu na wezwanie uprawnionego przedstawiciela leasingodawcy, tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Pojazd wzięty w leasing przez (...), tj. B. (...) został skradziony między 16 a 19 lipca 2020r. z parkingu przy ul. (...) w W..

wyjaśnienia M. M. (1)

280-284, 341, 343

notatka urzędowa z 21.08.2020r.

47

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia M. M. (1)

Sąd w większości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, były one spontaniczne, nie unikała odpowiedzi na pytania, także te, które nawet mogły być dla niej obciążające, a także aktualnie uczestniczyła w przedmiotowym postępowaniu karnym.

Dano wiarę, że w 2017r. założyła ona działalność gospodarczą na prośbę M. K. (1), ale jej faktycznie nie prowadziła, gdyż faktycznie zgodnie z danymi z (...) 20.04.2017r. założyła na siebie działalność (...), a zeznania świadka O. L. i M. I. potwierdziły, że poczyniła to na skutek namowy M. K. (1) - który sam nie mógł tego zrobić, gdyż prowadzone były przeciwko niemu postępowania komornicze. Oskarżona nie miała wglądu w to, czy M. K. (1) faktycznie prowadzi tę działalność i osiąga z niej przychód, czemu dano wiarę, gdyż jak wskazano wcześniej ufała mu, a uwagi na zajmowanie się małym dzieckiem nie poświęcała uwagi tym kwestiom.

Dano także wiarę temu, że umowa leasingu na pojazd B. nr rej. (...) nr VIN (...) została przez nią zawarta za namową M. K. (1), a pojazd te miał użytkować M. K. (1), i on miał płacić raty leasingowe, gdyż oskarżona ufała swojemu partnerowi, ojcu dziecka, a nadto samochód ten miał służyć także im codziennym podróżom, np. z dzieckiem do lekarza, na zakupy. O tym, że oskarżona nie mogła tego pojazdu sama użytkować świadczy najbardziej dobitnie to (co potwierdziła świadek O. L. (1)), że oskarżona w tamtym czasie nie miała nawet prawa jazdy. W ocenie Sądu wiarygodnym były także jej depozycje, że uważała, iż M. K. (1) uiszcza raty leasingowe, gdyż jak wcześniej wskazano, ufała, że jeśli mówi, że to robi, to tak się faktycznie dzieje.

Jej depozycje co do agresji stosowanej wobec niej przez M. K. (1), nieobliczalności, szantażów i gróźb także zostały potwierdzone przez świadka O. L. (1) oraz korespondencję między nimi z komunikatora internetowego (...) z 2020r.

zeznania O. L. (1)

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka, jako wieloletnia znajoma oskarżonej miała bardzo dużą wiedzę na temat życia osobistego M. M. (1), jej relacji z M. K. (1).

Zeznania świadka potwierdziły słowa oskarżonej, że związek z M. K. (1) był wieloletni (co najmniej od 2015r.), ale był on burzliwy, często się rozchodzili i schodzili.

Depozycje świadka potwierdziły także to, że (...) została założona formalnie przez M. M. (1), ale wszystkim w ramach tej działalności zajmował się M. K. (1). Nadto, że oskarżona nie ma prawa jazdy.

Bardzo istotna była treść jej zeznań w zakresie przedmiotu tego postępowania, gdyż świadek jednoznacznie podała, że oskarżona wielokrotnie domagała się od M. K. (1) zwrotu pojazdu, gdyż chciała się rozliczyć z leasingodawcą, ale ten nie chciał tego uczynić.

Zeznania O. L. (1) pozwoliły także na potwierdzenie okoliczności, że M. M. (1) już w marcu 2020r. próbowała zgłosić na Policji przywłaszczenie tego pojazdu przez M. K. (1), ale wówczas z uwagi na okres pandemiczny nie zostały przyjęte, i zostały pokierowane do wysłania takiego zawiadomienia drogą mailową, co oskarżona z pomocą świadka miała uczynić z założonej chwilę wcześniej skrzynki pocztowej oskarżona (...). Mimo braku potwierdzenia tej okoliczności poprzez wydruk wiadomości z tejże skrzynki mailowej (oskarżona nie korzystała z niego później i nie pamiętała hasła) oraz braku potwierdzenia z KRP (...), że takie zawiadomienie mailowe wpłynęło, Sąd dał wiarę, że taki mail został wysłany przez oskarżoną w okolicach 31.03.2020r., jednak z powodów obecnie nieznanych nie zostały później na skutek jego wszczęte dalsze działania (mogły być różnorakie powody - skierowanie wiadomości do folderu SPAM, wysłanie na błędny adres mailowy Policji itp.). Istotne jest jednak to, że oskarżona już o wiele wcześniej niż 22.07.2020r. zgłaszała Policji problemu z odzyskaniem tego pojazdu od M. K. (1), co potwierdziły słowa świadka.

Jej depozycje były zbieżne z zebranymi pozostałymi dowodami, stąd brak było podstaw by odmówić im wiarę.

zeznania M. I.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka, znajomej oskarżonej, gdyż posiadała bezpośrednią wiedzę na temat relacji między oskarżoną a M. K., firmy (...). Jej zeznania wsparły wyjaśnienia oskarżonej i zeznania O. L., że oskarżona:

- była w zasadzie jedynie "figurantem" w firmie (...),

- wielokrotnie próbowała odzyskać pojazd od M. K., na co on odpowiadał negatywnie,

- relacja między oskarżoną a M. K. (1) była toksyczna, oskarżona była gnębiona, obrażana przez partnera.

Jej depozycje były zbieżne z zebranymi pozostałymi dowodami, stąd brak było podstaw by odmówić im wiarę.

zeznania D. K.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka. Jego zeznania były poparte reportem dot. windykacji z (...) sp. z o.o.

Zeznania świadka nie wniosły wiele do sprawy, gdyż z racji mnogości spraw windykacyjnych i odległego okresu czasu od zdarzenia, nie pamiętał właściwie w ogóle jej szczegółów, a oskarżonej i kwestii tego pojazdu w ogóle nie kojarzył, a swoje zeznania opierał wyłącznie na tym, co było zawarte w przytoczonym raporcie z (...).

dane z (...) nt. (...)

Dokument pochodzący z oficjalnego rejestru (...), brak podstaw do kwestionowania.

deklaracja wekslowa in blanco z 22.05.2019r. wraz z wekslem

Dokument niekwestionowany przez strony. Dowód, iż M. M. (1) wekslem zabezpieczyła umowę leasingu zawartą z (...) S.A.

informacja z KRP (...) z 24.02.2025r.

Dokumenty pochodzący z Policji, oparte na poczynionych ustaleniach faktycznych, brak podstaw do kwestionowania jego treści.

Notatka z Policji z 19.07.2020r. dot. zgłoszenia kradzieży pojazdu przez M. K.

korespondencja między oskarżoną a M. K. (1)

Dokumenty prywatne, brak podstaw do kwestionowania, dowód na okoliczność tego jak wyglądała relacja M. M. (1) i M. K. (1) oraz braku reagowania na jakiekolwiek prośby oskarżonej w stosunku do niego.

kserokopia akt egzekucyjnych za sygn. (...)

Dokumenty pochodzące od komornika, brak podstaw do ich kwestionowania. Dowód na prowadzenie postępowania egzekucyjnego wobec oskarżonej z wniosku (...) S.A. dot. łączących strony umów leasingu.

kserokopia akt sprawy cywilnej sygn. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu

Dokumenty pochodzące z Sądu, brak podstaw do ich kwestionowania. Dowód na prowadzenie postępowania cywilnego wobec oskarżonej z wniosku (...) S.A. dot. łączących strony umów leasingu.

odpis skrócony aktu zgonu dot. M. K. (1)

Dokument urzędowy, dowód na zgon M. K. (1).

ogólne warunki umowy leasingu w (...) S.A.

Dokumentacja pochodząca od (...) S.A., brak podstaw do jej kwestionowania. Dowód na zawarcie umowy leasingu nr (...) przez M. M., zobowiązania się do płacenia konkretnej kwoty tytułem opłaty leasingowej co miesiąc, uiszczenia 5 pełnych rat i 6-tej niepełnej raty leasingowej, braku reakcji przez oskarżoną na prośby o wyjaśnienie sytuacji dot. braku płacenia tytułem umowy, prawidłowości rozwiązania umowy leasingu w dn. 7.08.2020r., tj. w chwili doręczenia oskarżonej tego oświadczenia.

umowa leasingu operacyjnego nr (...)

rozwiązanie umowy leasingu z 27.07.2020r.

zestawienie terminowości wpłat do umowy nr (...)

raport końcowy ze zlecenia z (...) z 28.07.2020r.

wezwanie do zapłaty, niepodjęta korespondencja z (...)

aktualne dane o karalności

Dane pochodzące z urzędowego rejestru, brak podstaw do ich kwestionowania.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania M. Z. i J. K.

Świadek M. Z. zeznawał na okoliczność zakupu od niego przez dostawcę pojazdu do S. (...) pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) będącego przedmiotem leasingu, a nie na okoliczność umowy leasingu oskarżonej z S. (...) czy prowadzonej przez niej działalności gospodarczej. Stąd jego zeznania nie miały znaczenia dla tego postępowania. Kwestia tego, czy (...) S.A. zakupił pojazd za cenę rynkową czy nie, nie ma znaczenia dla tego postępowania, stąd jego zeznania były irrelewantne dla ustalenia stanu faktycznego.

Świadek J. K. zeznawał na okoliczność sprzedaży samochodu będącego przedmiotem postępowania do S. (...) i uprzedniego zakupu tego pojazdu od (...), a nie na okoliczność umowy leasingu oskarżonej z S. (...) czy prowadzonej przez niej działalności gospodarczej. Stąd jego zeznania nie miały znaczenia dla tego postępowania. Kwestia tego, czy (...) S.A. zakupił pojazd za cenę rynkową czy nie, nie ma znaczenia dla tego postępowania, stąd jego zeznania były irrelewantne dla ustalenia stanu faktycznego.

faktura (...) nr (...) z 11.02.2019r. między (...) a (...) S.A.

oraz

faktura VAT nr (...) z 6.02.2019r. między (...) a (...), wraz z potwierdzeniem przelewu

Dokumenty na okoliczność zakupu pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) będącego przedmiotem leasingu przez (...) od (...), a następnie od (...) S.A. od (...), a nie na okoliczność umowy leasingu oskarżonej z (...) S.A. czy prowadzonej przez niej działalności gospodarczej. Stąd faktury te nie miały znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego.

potwierdzenie przelewu dot. zakupu przedmiotu leasingu przez S. (...) od (...)

Dokumenty na okoliczność zakupu przez (...) S.A. od (...) pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) będącego przedmiotem leasingu, a nie na okoliczność umowy leasingu oskarżonej z (...) S.A. czy prowadzonej przez niej działalności gospodarczej. Stąd nie miało to znaczenia dla tego postępowania.

skrócony wydruk księgi przychodów i rozchodów dot. (...) z (...)

Dowody na okoliczność sprzedaży pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) przez (...) do (...), a nie na okoliczność umowy leasingu oskarżonej z (...) S.A. czy prowadzonej przez niej działalności gospodarczej. Stąd nie miało to znaczenia dla tego postępowania.

częściowo wyjaśnienia M. M. (1)

Sąd częściowo nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej w zakresie w jakim podała, że nie pamięta kontaktowania się z nią osób z ramienia leasingodawcy, rozmów tj. zwrotu przedmiotu leasingu bądź zapłacenia zaległych rat leasingowych, albo że nie chciała rozmawiać, gdyż bała się załatwiać takich spraw przez telefon. W ocenie Sądu trudno uznać, że M. M. (1) nie pamiętała wielokrotnych połączeń telefonicznych w tej kwestii, a jej depozycje w tym zakresie stanowiły jedynie jej linię obrony, mającą wykazać, że w ogóle nie była zaznajomiona z tym, że raty leasingowe nie są płacone, gdyż mogłoby to ją postawić w oczach Sądu w złym świetle.

zeznania M. K. (1)

Sąd nie dał wiary zeznaniom M. K. (1) w zakresie w jakim podał, że nie uczestniczył w odbiorze pojazdu B. nr rej. (...) nr VIN (...) po zawarciu umowy leasingu, gdyż było to sprzeczne z wiarygodnymi wyjaśnieniami oskarżonej co do tej kwestii. Wskazać należy, że nikomu innemu oskarżona nie zezwalała na używanie tego pojazdu, a sama nie miała prawa jazdy, więc tylko oskarżony mógł odebrać ten pojazd (który potem użytkował, czego sam nie kwestionował). Nie dano także wiary jego depozycjom jakoby nie wiedział jak nazywa się leasingodawca, gdyż to świadek kierował w pełni działaniami oskarżonej w tej kwestii, on jej polecał robić kolejne ruchy związane z prowadzeniem działalności o nazwie (...), których M. M. (1) była jedynie wykonawcą, więc nie sposób uznać, by nie znał leasingodawcy, którego sam dla niej wyszukał. (takie fakty wynikają nie tylko z wyjaśnień oskarżonej, ale także świadków M. I. i O. L. (1)).

Za niezgodne z rzeczywistością Sąd uznał także okoliczność, że przedmiotowy pojazd został skradziony w okresie 16-19.07.2020r. spod bloku przy ul. (...) gdzie mieszkał. W ocenie Sądu złożenie przez niego zeznań wskazujących na to, że nastąpiła kradzież tego pojazdu miała jedynie na celu służyć mu jako uzasadnienie dla M. M. (1), że nie ma możliwości zwrócić jej tego samochodu. Zauważyć należy także, że M. K. (1) w ogóle nie zgłosił formalnie aktu rzekomej kradzieży tego pojazdu (vide k. 47v). Wskazać należy także, że z jednej strony M. K. (1) już 16.07.2020r. powiedział M. M. (1), że pojazd ten zniknął spod kościoła przy ul. (...), a z drugiej strony zgłaszając to na Policję w dn. 19.07.2020r. wskazał, że dopiero 19.07.2020r. to ujawnił. Te rozbieżności dobitnie pokazują nieprawdziwość jego depozycji w tym zakresie.

W ocenie Sądu świadek zeznawał fałszywie, gdyż był świadomy grożącej mu odpowiedzialności karnej, a także finansowej wobec (...) S.A., i chciał się w ten sposób przed nią uchronić, całą winę przerzucając na oskarżoną.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

I

M. M. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Art. 284 § 2 k.k. stanowi, że kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Jak wskazuje się w doktrynie ( R. A. Stefański (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2025, komentarz do art. 284 § 2 k.k., Legalis), przywłaszczenie wiąże się z uprzednim posiadaniem rzeczy przez sprawcę. W przeciwieństwie więc do kradzieży, gdzie sprawca czynu zabiera spod władztwa osoby uprawnionej określoną rzecz, w przypadku przywłaszczenia, sprawca w chwili czynu jest już w legalnym posiadaniu określonej rzeczy. Trafnie ujął istotę przywłaszczenia Sąd Najwyższy w wyroku z 20.05.2014 r. (II KK 3/14, Legalis), iż jest to rozporządzenie rzeczą ruchomą znajdującą się w posiadaniu sprawcy, przez włączenie jej do swojego majątku albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do nich uprawnień właścicielskich. Chodzi tu niewątpliwie o cudzą rzecz ruchomą, która przypadkowo znalazła się w posiadaniu sprawcy, np. z uwagi na zgubienie rzeczy przez jej właściciela, ale w praktyce najczęściej będzie wchodzić tu w rachubę uzyskanie danej rzeczy od samego jej właściciela, na podstawie określonego tytułu prawnego, którego Kodeks karny nie precyzuje (np. użyczenie, komis, przechowanie, umowa przewłaszczenia; zob. wyrok Sądu Najwyższego z 26.08.1981 r., Rw 254/81, niepubl.). Przy czym, uzyskując prawo do władania cudzą rzeczą, sprawca przywłaszczenia nie uzyskuje tu na pewno pełnego i niczym nieograniczonego prawa własności. W takim też przypadku wydana sprawcy rzecz ruchoma staje się jednocześnie rzeczą powierzoną w rozumieniu art. 284 § 2 k.k.

Istota przywłaszczenia sprawcy polega więc na bezprawnym potraktowaniu uzyskanej wcześniej cudzej rzeczy jak swojej własnej. Najczęściej w rachubę wchodzić będzie takie zachowanie, które będzie jednoznacznie wskazywać na traktowanie cudzej rzeczy lub prawa majątkowego jak swojego własnego (wyr. SN z 4.9.2008 r., II KK 221/08, Prok. i Pr. – wkł. 2009, Nr 5, poz. 13). Oczywiście nie musi to być tylko czynność prawna charakterystyczna dla właściciela (np. ogłoszenie o możliwości kupienia danej rzeczy, połączenie z inną rzeczą, wydatkowanie służbowych pieniędzy na cele prywatne), ale w rachubę wchodzi tu jakikolwiek uzewnętrzniony przejaw traktowania danej rzeczy jak swojej własnej. Zamiar przywłaszczenia ( animus rem sibi habendi) musi być przy tym powiązany ze świadomością sprawcy o braku tytułu prawnego ku temu (por. wyr. Sądu Najwyższego z 24.04.2007 r., IV KK 34/07, Prok. i Pr. – wkł. 2007, Nr 10, poz. 7). Innymi słowy, analogicznie jak przy kradzieży, cel sprawcy sprowadza się do nieodwracalnego pozbawienia właściciela określonego składnika jego mienia i uczynienie z niego swojej własności (wyr. Sądu Najwyższego z 3.10.2005 r., V KK 15/05, Prok. i Pr. – wkł. 2006, Nr 2, poz. 7). Nie chodzi tu więc wyłącznie o zamiar sprawcy polegający na zerwaniu więzi prawnej łączącej cudzą rzecz ruchomą z jej właścicielem, ale sprawcy musi towarzyszyć chęć potraktowania tej rzeczy jako swojej własnej (por. wyr. SN z 11.6.1987 r., II KR 135/87, OSNKW 1987, Nr 11–12, poz. 108; A. Marek, T. Oczkowski, w: SPK, t. 9, 2015, s. 107–108). Niewątpliwie więc sprawca dla dokonania tego przestępstwa musi podjąć chociażby jedną czynność w stosunku do rzeczy ruchomej, która wskazuje, że traktuje on rzecz lub prawo tak, jakby był właścicielem (wyr. SA w Gdańsku z 27.9.2016 r., II AKa 237/16, Legalis).

Dla bytu przywłaszczenia konieczne jest, aby sprawca był posiadaczem samoistnym lub zależnym cudzej rzeczy ruchomej, a więc aby posiadał jakiekolwiek prawa do władania rzeczą albo choć władał cudzą rzeczą ruchomą, którego to władania nie uzyskał w sposób bezprawny.

Nie każde nieuprawnione postępowanie z rzeczą powierzoną lub uzyskaną w inny, legalny sposób można uznać za zachowanie świadczące o zamiarze przywłaszczenia. W szczególności, w przypadku rzeczy powierzonej przez właściciela, samo naruszenie ustalonego sposobu postępowania z rzeczą wydaną nie jest tożsame z zamiarem włączenia tej cudzej rzeczy do własnego majątku (np. używanie rzeczy w inny sposób niż wynikałoby to z dokonanych ustaleń, podnajęcie przedmiotu najmu bez zgody właściciela rzeczy, sama odmowa wydania rzeczy osobie uprawnionej – por. wyr. SN z 3.10.2005 r., V KK 15/05, Prok. i Pr. – wkł. 2006, Nr 2, poz. 7; wyr. SN z 11.10.2017 r., V KK 148/17, Legalis; wyr. SA we Wrocławiu z 21.11.2019 r., II AKa 298/19, Legalis; tak też B. Michalski, w: A. Wąsek, KK. Komentarz, t. 2, 2006, s. 966). Dlatego też bezprawne zatrzymanie cudzej rzeczy, choćby dla nieuprawnionego czerpania z niej korzyści lub nawet korzystania z niej bez tytułu prawnego, jeśli nie towarzyszy jej zamiar zatrzymania jej na własność, nie stanowi przywłaszczenia (wyr. SN z 15.7.2010 r., III KK 434/09, Legalis).

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że zebrany materiał dowodowy wskazuje, iż na mocy zawartej umowy leasingu operacyjnego nr (...) z (...) S.A., i następnie wydania pojazdu w nieustalonym dniu M. K. (1), działającego z upoważnienia oskarżonej, M. M. (1) stała się uprawnionym posiadaczem pojazdu B. nr rej (...), z którego mogła korzystać spełniając warunki wynikające z zawartej umowy oraz z OWUL (ogólnym warunków umowy leasingu), a podstawowym warunkiem było regularne uiszczanie rat leasingowych. W toku postępowania ujawniono, że z tytułu zawartej umowy raty leasingowe płacone były w okresie od 13.02.2019r. do 1.07.2019r.; przez pierwsze 3 miesiące nie było w ogóle opóźnień, potem te opóźnienia były kilkudniowe (1, 2 i 6 dni), czyli uznać należy, że z umowy generalnie wywiązywano się w sposób prawidłowy. Rata, którą zobowiązano się zapłacić do 25.06.2019r. uiszczona została jedynie w części, tj. pozostało do zapłaty 374,71 zł, a raty za kolejne miesiące już w ogóle nie były płacone i nie zostały zapłacone do dnia dzisiejszego (por. k. 17- zestawienie płatności). Zgodnie z pkt 7.2. OWUL, jeśli Klient zalega Finansującemu z zapłatą kwoty równej co najmniej jednej opłaty leasingowej więcej niż 14 dni, to wówczas Finansujący wzywa Klienta do bezwarunkowego uregulowania zaległości w terminie określonym w wezwaniu do zapłaty, nie dłuższym niż 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem rozwiązania umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym - punkt ten zatem oznacza, że samo niezapłacenie opłaty leasingowej nie skutkuje od razu rozwiązaniem umowy leasingu i zaprzestaniem możliwości korzystania z przedmiotu leasingu i koniecznością zwrotu pojazdu leasingodawcy.

(...) S.A. kwestie związane z windykacją zlecił w przedmiotowej sprawie (...) sp. z o.o. Podmiot ten od 20.09.2019r. próbował ustalić z M. M. (1) przyczynę braku regulowania kolejnych opłat leasingowych. Pracownik tego podmiotu, D. K., w dn. 20.09.2019r. udał się pod adres wskazany przez w/w, tj. W., ul. (...), ale ustalił, że nigdzie nie widniał szyld wskazujący na prowadzenie działalności (...), a pracownicy ochrony nie znali M. M. (1). Tego samego dnia skontaktował się z oskarżoną telefonicznie pod nr (...) (oskarżona przez Sądem potwierdziła, że to jej numer), i kiedy powiedział jej w jakiej sprawie dzwoni, rozłączyła się, podając, że sama pojedzie do banku rozwiązać tę sprawę. W dn. 18.11.2019r. P. W. z ramienia (...) S.A. zlecił pracownikowi I. G. K. przesłanie oskarżonej rozwiązania umowy leasingu, które to rozwiązanie zostało wysłane za Zwrotnym Potwierdzeniem Odbioru w dn. 25.11.2019r., a 7.01.2020r. wysłano (...). W dn. 26.06.2020r. pracownik (...) S.A. zorientował się, że uprzednio nieprawidłowo wysłano oświadczenie o rozwiązaniu umowy leasingu, gdyż ostatnie wezwanie do zapłaty z 31.07.2019r. nie uprawniało ich do rozwiązania umowy z uwagi na to, że nie spełniało wymogów prawnych do rozwiązania umowy - nie uwzględniało pełnej raty leasingowej przeterminowanej co najmniej 14 dni. Dlatego też tego dnia zlecono wysłanie do M. M. (1) ponownego wezwania do zapłaty, a następnie oświadczenie o rozwiązaniu umowy leasingu (por. k. 322). Tak też uczyniono i z datą 27.07.2020r. wysłano do M. M. (1) oświadczenie o rozwiązaniu umowy leasingu nr (...), które to oskarżona odebrała, potwierdzając własnoręcznym podpisem w dn. 7.08.2020r. (k. por. k. 310-312). W oświadczeniu o rozwiązaniu umowy leasingu M. M. (1) została wezwana do niezwłocznego wydania (zwrotu) pojazdu B. (...) nr rej. (...) nr VIN (...). Wskazano, że wydanie pojazdu winno nastąpić do (...) sp. z o.o. w dniu doręczenia tego pisma, co oznacza, że oskarżona miała obowiązek wydać ten pojazd w dn. 7.08.2020r.

Materiał dowodowy pozwolił w ocenie Sądu bezspornie na ustalenie, że M. M. (1) nie użytkowała w ogóle tego pojazdu, gdyż od samego początku zgodziła się, by używał go jej ówczesny partner M. K. (1). Okoliczność ta nie uwalnia jednak jej od odpowiedzialności za ten pojazd, gdyż ona jako strona umowy leasingu miała obowiązek sprawować pieczę nad tym samochodem i odpowiadała za jego ewentualną utratę. Sąd dał jednak w pełni wiarę wyjaśnieniom oskarżonej i zeznaniom O. L. (1), w zakresie w jakim podała, że co najmniej od 31 marca 2020r. nie miała ona wiedzy, gdzie ten pojazd się znajduje, i że od tego momentu zwracała się do M. K. o zwrócenie jej tego pojazdu, co czyniła ustnie, a kiedy nie chciał tego zrobić, próbowała zgłosić tę sprawę na Policję (najpierw poszła na komisariat przy ul. (...) w W., ale nie chciano jej przyjąć z uwagi na COVID-owe restrykcje sanitarne i polecono zgłosić to mailowo, co oskarżona prawdopodobnie uczyniła, jednak w toku postępowania nie zdołano potwierdzić tego faktu w formie dowodu dokumentowego). Ostatni raz pojazd ten oskarżona widziała 15.07.2020r. ok. godz. 14:00-15:00, kiedy M. K. (1) przyjechał nim pod blok, w którym mieszkała, tj. W., ul. (...), i oskarżona ponownie wnosiła do niego, by oddał jej ten pojazd, odpowiedział jej, żeby "pocałowała się w dupę", i ok. 15:30 odjechał tym pojazdem. M. M. (1) wskazała, że oskarżona następnego dnia podał, że ktoś mu ukradł ten pojazd spod kościoła przy ul. (...) w W., jednak ona mu w to nie wierzyła. Mając te okoliczności na uwadze, oskarżona w dn. 22.07.2020r. złożyła osobiście zawiadomienie na Policji dot. przywłaszczenia tego pojazdu przez M. K..

Tym samym M. M. (1) już w marcu 2020r. podejmowała kroki, aby organy ścigania odzyskały ten pojazd od M. K. (1), i nie zatajała faktu, że jest to pojazd leasingowany. Policja i prokuratura mając tę wiedzę winny zatem zawiadomić o tym (...) S.A. dekodując, że to on ma w takiej sprawie status pokrzywdzonego. Brak tym samym zgłoszenia tego faktu bezpośrednio przez oskarżoną do (...) S.A. nie może powodować dla niej negatywnych konsekwencji, gdyż organy ścigania z urzędu winny to uczynić, a przez to interes pokrzywdzonego byłby zabezpieczony.

Nadto, bez żadnych wątpliwości oskarżona złożyła na Policji formalne zawiadomienie dot. przywłaszczenia pojazdu przez M. K. (1) przed otrzymaniem z (...) S.A. oświadczenia o rozwiązaniu umowy leasingu, gdyż zawiadomienie złożyła 22.07.2020r., a rozwiązanie doręczono jej 7.08.2020r. Oskarżona zatem w dn. 22.07.2020r. nie była jeszcze prawnie zobowiązana do zwrotu tego pojazdu, a zatem w świetle prawa dalej w tym dniu była uprawniona do korzystania z tego pojazdu, co pokazuje, że to działanie nie było obliczone na uwolnienie się od odpowiedzialności przed leasingodawcą.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, że nie pamiętała wielokrotnych połączeń ze strony leasingodawcy bądź windykacji dot. zaległości wynikających z umowy leasingu, gdyż z bezspornego dowodu w postaci raportu firmy (...) wyraźnie wynika, że od 20.09.2019r. nawiązywano z nią kontakt, jednakże oskarżona nie chciała udzielać informacji nt. tej kwestii, nie informowała także, że samochód jest w użytkowaniu M. K. (1).

Zauważyć należy jednak, że brak chęci współpracy z (...) SA czy (...) sp. z o.o. w tej kwestii nie powoduje, że można było ją uznać jej winną przewłaszczenia pojazdu będącego przedmiotem postępowania. Oskarżona na mocy umowy leasingu miała prawo oddać w użytkowanie ten pojazd M. K. (1), który był jej domownikiem, i z pewnością to działanie nie było bezprawne. Niezależnie od tego, istotnym jest, że rozmowy z (...) sp. z o.o. miały miejsce przed tym, jak oskarżona przestała być osobą uprawnioną do korzystania z tego pojazdu (tj. przed 7.08.2020r.).

Niezależnie od tego, jak się umówili, kto z nich ma płacić raty leasingowe, w świetle umowy to jedynie na M. M. (1) spoczywał ten obowiązek, co potwierdziło chociażby to, że to wobec niej wydano nakaz zapłaty o sygn. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu i wobec niej prowadzona była egzekucja na skutek wydania tego nakazu zapłaty. Zatem oskarżona z pewnością ponosi odpowiedzialność cywilną z tytułu niewywiązania się z umowy leasingu i niezapłacenia rat leasingowych, ale nie można uznać, że przywłaszczyła sobie ten pojazd, gdyż żadne jej działanie nie daje podstaw do wyciągnięcia takich wniosków.

Tym samym w ocenie Sądu M. M. (1) co najmniej od marca 2020r. nie była w faktycznym posiadaniu tego pojazdu, samochód ten był przed nią ukrywany przez M. K. (1) i przez to jej zachowanie nie mogło wypełnił znamion przestępstwa z art. 284 § 2 k.k., gdyż w dniu, w którym miała obowiązek zwrócić samochód (...) S.A. nie miała fizycznej możliwości, aby się z tego wywiązać, a tym samym nie mogła potraktować tej rzeczy jak własnej. Oczywiście zaniechaniem oskarżonej jest to, że w rozmowie z pracownikami I. czy S. nie podała przed albo po 7.08.2020r., że powinni zgłosić się po ten pojazd do M. K. (1), jednakże oskarżona była przekonana, że samo zgłoszenie faktu przywłaszczenia pojazdu przez niego pojazdu na Policji spowoduje to, że (...) S.A. w ten sposób zostanie poinformowany o tym (była o tym zapewniana przez funkcjonariuszy Policji) – i tak się finalnie stało, co wynika z akt przedmiotowego postępowania. Jeśli oskarżona chciałaby zatrzymać ten pojazd dla siebie, nie zawiadomiłaby organów ścigania o jego przywłaszczeniu przez M. K. (1) w marcu 2020r. oraz w lipcu 2020r.

Zważyć należy, że niniejsze postępowanie, mimo podjęcia szerokiej inicjatywy dowodowej z urzędu, nie pozwoliło ustalić co faktycznie stało się z pojazdem B. nr rej. (...) nr VIN (...) po 15.07.2020r. Pewnym jest, że nie później niż 29.06.2021r. został on rozebrany na części i wyjęto z niego skrzynię biegów i 2 reflektory przednie, które w toku postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w O. (sygn. (...)) zostały ujawnione u P. G. oskarżonego o wielokrotne przestępstwa polegające na paserstwie umyślnym. Nie zostało jednak gdzie ten pojazd został rozebrany na części, i czy faktycznie został skradziony, czy też dalej był użytkowany przez M. K. (1), a następnie M. K. (1) sam nieustalonej osobie sprzedał go na części, chcąc na nim zarobić (nie ulega wątpliwości, że z pewnością mógłby na tym zarobić przynajmniej kilkadziesiąt tysięcy złotych, gdyż części w niespełna 1,5 rocznym pojeździe mają jeszcze bardzo niewielkie zużycie i są bardzo chodliwe na rynku części używanych). Mając na uwadze zachowanie M. K. (1) wobec M. M. (1), jego ogólną postawę życiową, w ocenie Sądu o wiele bardziej prawdopodobnym jest fakt, że to on sprzedał nieustalonej do dzisiaj osobie ten pojazd, tym samym pozbywając się go, i zarobkując na częściach.

Niezależnie od powyższego, nie było konieczności jednoznacznego, pewnego ustalenia w jaki sposób doszło do tego, że pojazd ten został rozebrany na części, a części z niego znalazły się w „paserskiej dziupli”, gdyż okoliczność ta nie była kluczowa dla oceny tej sprawy. Ocena dowodów sprawy pozwoliła dojść do jednoznacznego wniosku, że M. M. (1) z pewnością nie uczestniczyła w ewentualnej sprzedaży na części tego pojazdu, więc też nim z pewnością nie rozporządziła nim bezprawnie zarówno przed, jak i po 7.08.2020r. Nie można zatem mówić, że w porozumieniu z inną osobą (tj. z M. K. (1)), nie chciała zwrócić tego samochodu po 7.03.2020r., z uwagi na okoliczności wskazane jak wyżej - szczególnie mając na uwadze fakt, że w sposób wiarygodny, tj. za pomocą wyjaśnień oskarżonej, zeznań O. L. (1), M. I., ustalono, że oskarżona chciała co najmniej od 22 lipca 2020r. zwrócić pojazd leasingodawcy, ale to przez działanie M. K. (1) nie było to możliwe, a nadto że co najmniej od 31 marca 2020r. po raz pierwszy ujawniła organom ścigania, że pojazd ten on sobie przywłaszczył.

Mając na uwadze, na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 ust. 2 kpk należało uniewinnić oskarżoną od popełnienia zarzucanego jej czynu, gdyż jej zachowanie nie wypełniło znamion występku z art. 284 § 2 k.k. – faktycznie leasingowany pojazd nie został przez nią zwrócony do dnia dzisiejszego, jednakże okoliczności sprawy opisane powyżej wskazują jednoznacznie, że działanie oskarżonej nie stanowiło jego przywłaszczenia.

Wskazać należy, że uniewinnienie oskarżonej z tytułu przywłaszczenia tego pojazdu nie uchyla jej odpowiedzialności cywilnoprawnej z tytułu niewywiązania się z umowy leasingu, co notabene zostało już potwierdzone prawomocnym nakazem zapłaty sygn. (...) Sąd Okręgowy w Poznaniu oraz wszczętym postępowaniem egzekucyjnym.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd w swoich ustaleniach nie opierał się na treści zeznań M. M. (1) złożonych 22.07.2020r. z k. 1-2, z uwagi na zakaz wykorzystywania zeznań złożonych przez daną osobę w charakterze świadka, która to osoba następnie ma status oskarżonego (art. 389 § 1 kpk per analogia). Jako dowód wykorzystano jedynie fakt samej czynności złożenia przez nią tego dnia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa mającego polegać na przywłaszczeniu pojazdu przez M. K. (1).

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Z uwagi na uniewinnienie oskarżonej, na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty postępowania ponosi w całości Skarb Państwa.

Podpis