Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 626/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. G.

w dniu 11 czerwca 2022 roku w W., przy ul. (...), wdarł się na teren klubu sportowego (...) w czasie trwania imprezy masowej w postaci meczu piłki nożnej między drużynami (...), przepychając się przez kołowrotek znajdujący się przy wejściu na teren stadionu,

tj. czyn z art. 60 ust. 1a ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 11 czerwca 2022 r. na stadionie (...) przy ul. (...) rozgrywany był mecz piłki nożnej pomiędzy drużynami (...) a (...)

Zezwolenie na przeprowadzenie imprezy masowej

2-4

W okolicach wejścia nr 4 kibice licznie zgromadzili się, część z nich przechodziła przez bramkę - kołowrotek, część podejmowała próbę dostania się na stadion, przechodząc nad bramkami wejściowymi.

Mecz rozpoczął się o godz. 19:11

zeznania S. B.

5v-6

D. G. posiadał jednorazowy bilet imienny, który został skasowany o godz. 19:06

pismo z Klubu (...)

290, 335

O godz. 19:06 D. G. próbował siłą wejść na teren stadionu przez kołowrotki z lewej strony. S. B. będący wówczas członkiem służby porządkowej zablokował nogą i ręką możliwość wejścia na teren stadionu. Pomimo tego mężczyźnie udało się wejść na teren stadionu. D. G. używał słów wulgarnych, krzyczał " ch..ju k..wo wpuść", po czym uderzył S. B. pięścią w nos.

zeznania S. B.

5v-6

protokół oględzin nagrań z monitoringu stadionu wraz z wydrukowanymi stopklatkami

9-47

S. B. odsunął się od kołowrotków, po czym został otoczony przez grupę kibiców, którzy krzyczeli " dlaczego k...wo nie chesz wpuścić reszty".

zeznania S. B.

5v-6

1.1.2.

D. G.

dniu 11 czerwca 2022 roku w W., przy ul. (...), naruszył nietykalność cielesną członka służby porządkowej - S. B., zadając mu uderzenia pięścią w nos, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. G. bezpośrednio po znalezieniu się na terenie stadionu używał słów wulgarnych w stosunku do S. B., krzyczał " ch..ju k..wo wpuść", po czym uderzył S. B. pięścią w nos.

zeznania S. B.

5v-6

wyjaśnienia D. G.

121-122

1.1.3.

E. K.

w dniu 11 czerwca 2022 roku w W., przy ul. (...), naruszył nietykalność cielesną członka służby porządkowej - S. B., zadając mu uderzenie pięścią w nos, a następnie popychając go, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

opinia biegłego z zakresu antropologii

193-197

informacje udzielone przez Klub (...)

106

zeznania S. B.

5v-6

W tym czasie S. B. po uderzeniu go przez D. G. odsunął się od bramek, po czym został otoczony przez grupę kibiców, którzy krzyczeli "dlaczego k...wo nie chesz wpuścić reszty". Wówczas E. K. podszedł do S. B. i również uderzył go pięścią w nos, a następnie popchnął go rękami na wysokości klatki piersiowej.

protokół oględzin nagrań z monitoringu stadionu wraz z wydrukowanymi stopklatkami

9-47

zeznania S. B.

5v-6

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania S. B.

Świadek, w kilka dni po zdarzeniu, w sposób spontaniczny i szczery, zrelacjonował przebieg wydarzeń dotyczących próby wtargnięcia grupy kibiców na teren stadionu. Wskazał miejsce, czas, w jaki doszło w pierwszej kolejności do zablokowania przez niego wejścia, opisał też zachowania mężczyzny, który jako pierwszy uderzył go pięścią w nos, wskazał, że odczuł wtedy, że ma krwotok z nosa, jak też to że został następnie otoczony przez grupę z kibiców, a następnie inny z mężczyzn podszedł do niego i również uderzył go pięścią w nos. Pokrzywdzony jednoznacznie wyodrębnił obydwu sprawców, podając ogólnie ich rysopisy. Depozycje te znalazły następnie potwierdzenie w zabezpieczonych nagraniach z monitoringu stadionu, z którego wykonane stopklatki w pełni korespondują z relacją świadka co do chronologii i przebiegu opisanych przez niego zdarzeń (k.22, 23,27, 28).

Okazanie wizerunków czterech mężczyzn, w tym oskarżonego E. K., nie doprowadziło wprawdzie do rozpoznania sprawcy, pokrzywdzony wskazywał jedynie na podobieństwo jednego z mężczyzn do tego, który zadał mu cios jako pierwszy. W ocenie Sądu, mimo że na tablicy poglądowej znajdował się też wizerunek E. K., na którego świadek nie wskazał, nie jest okolicznością, która odmawiałaby wiarygodności zeznaniom świadka, czy też wykluczałaby możliwość przypisania temu oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu. Należy bowiem zauważyć, że już po pierwszym uderzeniu u pokrzywdzonego wystąpiło krwawienie z nosa, co w połączeniu z dynamiką tego zdarzenia znacząco utrudniało zapamiętywanie wizerunków poszczególnych sprawców ataków na jego osobę.

Depozycje z etapu postępowania sądowego nie wniosły do sprawy żadnych dodatkowych okoliczności dotyczących przebiegu samego zdarzenia, świadek zasłaniał się niepamięcią, niemniej podtrzymał swoje zeznania złożone na etapie postępowania przygotowawczego. Na tę "niepamięć" miało też zdaniem Sądu wpływ zawarcie ugody z oskarżonymi, którzy przeprosili pokrzywdzonego, jak też otrzymane przez pokrzywdzonego na tej podstawie zadośćuczynienie (k. 283), który wprost wyraził, że nie rości już do oskarżonych pretensji i nie oczekuje ich surowego ukarania.

1.1.2

wyjaśnienia D. G.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, jednakże skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień wskazując, że niewiele z tego zdarzenia pamięta, gdyż był pod wpływem alkoholu. Oświadczanie to, aczkolwiek nie wsparte wyjaśnieniami samego oskarżonego, pozostawało w pełnej koherencji z zeznaniami pokrzywdzonego, protokołem oględzin nagrań z monitoringu wraz ze stopklatkami obrazującymi przebieg zdarzeń po przekroczeniu bramek, jak też z informacjami co do czasu przekroczenia bramki przez oskarżonego. Dowody te oceniane łącznie nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że D. G. jako pierwszy uderzył pokrzywdzonego, to on bowiem o godz. 19:06 odbił swój bilet, następnie wtargnął na teren stadionu i uderzył pokrzywdzonego.

1.1.3

zeznania S. B.

j.w.

opinia biegłego z zakresu antropologii

Biegły dokonał szczegółowej analizy materiału dowodowego, konfrontując go z materiałem porównawczym, i na tej podstawie przeanalizował cech morfologiczne głowy i twarzy sprawcy, którego wizerunek został utrwalony w czasie zdarzenie,. Biegły uznał, że kilka bardzo charakterystycznych cech profilu całej twarzy oraz liczne submorfologiczne cechy małżowiny usznej pozwalają mu na stwierdzenie, że z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością na utrwalonych nagraniach jest E. K.. W ocenie Sądu, opinia ta jest rzetelna, obiektywna, wykonana przez osobą mającą w tej dziedzinie pogłębioną wiedzę. Wnioski końcowe tej opinii zostały należycie umotywowane. Z powyższych względów stała się ona dowodem wiarygodnym, przydatnym do dokonania ustaleń faktycznych.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.3

notatka urzędowa

Notatka urzędowa sporządzona przez funkcjonariusza M. S. nie stanowiła dowodu mogącego wykazywać, że oskarżony w danym dniu posiadał czy też nie posiadał określonego elementu odzieży, notatką nie można – o czym stanowi art. 174 kpk -zastępować zeznań, nie można też na tej podstawie opierać ustaleń co do faktów.

zeznania M. S.

Depozycje świadka nie wniosły do sprawy okoliczności pozwalających na dokonanie ustaleń w zakresie przebiegu zdarzeń, które miały miejsce w dniu 11 czerwca 2022 roku na stadionie Klubu (...). Upływ czasu, jak również znaczna liczba podobnych czynności służbowych nie pozwoliły świadkowi na odtworzenie w pamięci sytuacji, które bezpośrednio dotyczyły oskarżonego E. K. i czynności wykonywanych w jego sprawie.

zeznania G. W.

j.w.

wyjaśnienia E. K.

Oświadczenie oskarżonego o nieprzyznaniu się do popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiło jedynie przyjętą przez niego linię obrony, nie wytrzymującą konfrontacji z wynikami opinii biegłego z zakresu antropologii, który w oparciu o przeprowadzone czynności badawcze ocenił, że na zarejestrowanym nagraniu w chwili (w tym na utrwalonych stopklatkach) jest z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością E. K.. Ponadto zestawiając czas, w którym oskarżony skasował swój bilet, tj. o godzinie 19:07 nieprawdopodobnym jest, aby nagrania monitoringu z tego właśnie momentu, zarejestrowały inną osobę mającą podobnie jak oskarżony te same cechy morfologiczne, które w opinii opisał biegły.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

E. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialność karną na podstawie art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych ponosi sprawca czynu polegającego naruszeniu nietykalności cielesnej członka służby porządkowej lub służby informacyjnej w czasie i w miejscu trwania imprezy masowej. Uderzenie zatem członka służby porządkowej jest niewątpliwym naruszeniem nietykalności cielesnej.

Z opisu czynu oraz z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu Sąd wyeliminował charakter chuligański popełnionego występku. Zgodnie z art. 115 § 21 kk występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu między innymi na cześć, nietykalność cielesną lub działalność instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo oczywiście z błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. „Działanie publiczne” występuje wówczas, gdy sposób i okoliczności działania sprawcy powodują, że jego zachowanie jest lub może być dostrzegalne przez nieokreśloną liczbę osób, przy czym sprawca mając świadomość tej możliwości co najmniej się na to godzi. „Brak powodu” lub „oczywista błahość powodu” zamachu na wymienione dobra prawne oznacza, że zachowania sprawcy nie da się racjonalnie wytłumaczyć w świetle norm społecznych lub zachowanie to całkowicie odbiegało od konkretnej sytuacji i było nieadekwatną reakcją na zdarzenie, które ją wywołało. Rażące lekceważenie porządku prawnego zachodzi, gdy bezprawne zachowanie odbiega znacznie od zachowania typowego czy przeciętnego.

Przenosząc powyższe uwagi natury teoretycznej na grunt niniejszej sprawy, to niewątpliwie do popełnienia tego czynu doszło w miejscu publicznym, gdyż sytuacja rozgrywała się w pobliżu wejścia na stadion, gdzie sytuacja ta mogła być obserwowana przez bliżej nieokreśloną liczbę osób, niemniej działaniu oskarżonego nie można przypisać cech manifestowania rażącego lekceważenia porządku prawnego. Każde bowiem przestępstwo jest przecież wyrazem lekceważenia dla przyjętych norm prawnych. Przypisanie takiego znamienia określonemu czynowi wymaga natomiast czegoś więcej, aniżeli postąpienie wbrew zakazom czy nakazom. Charakter chuligański wymaga też, aby działanie sprawcy pozbawione było jakiegokolwiek powodu względnie aby nastąpiło ono z oczywiście błahych powodów i ten element musi to działanie wyróżniać. W tym konkretnym przypadku zachowanie oskarżonego było niedopuszczalną, zabronioną przez prawo, co należy z całą mocą podkreślić, reakcją siłową na uniemożliwienie wejścia na teren stadionu, mimo posiadanego biletu wstępu, niemniej to właśnie sprzeciwiało się uznaniu tego konkretnego czynu jako noszącego znamiona występku o charakterze chuligańskim.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

IV

D. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialność karną na podstawie art. 60 ust. 1a ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych ponosi sprawca, który w czasie trwania imprezy masowej wdziera się na teren obiektu lub na teren, gdzie prowadzona jest impreza masowa albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza.

Przez „wdarcie się” należy rozumieć przełamanie nie tyle przeszkody fizycznej, ile woli osoby uprawnionej. Wchodzą tu w grę wszelkie sposoby przedostania się do miejsca wskazanego w przepisie bez zgody, chociażby domniemanej

W realiach imprez masowych, podobne jak przy klasycznym naruszeniu miru domowego, brak zgody na wejście (wtargnięcie) może być wyrażony na wiele sposobów, w tym konkretnym przypadku była to próba powstrzymania przez pracownika ochrony, aby oskarżony zdołał przejść przez obracającą się bramkę wejściową (tzw. kołowrotek).

Ustawodawca nie wprowadził żadnego rozróżnienia w odniesieniu do tego, czy sprawca dysponuje odpowiednim biletem wstępu lub innym dokumentem uprawniającym go do wejścia na imprezę, a zatem posiadanie nawet imiennego biletu wstępu nie stanowi okoliczności ekskulpującej. Powyższe wynika nie tylko z wykładni językowej tego przepisu, ale także wykładni funkcjonalnej. Dobrem chronionym tym przepisem jest bowiem prawidłowy przebieg imprezy masowej oraz szeroko rozumiane bezpieczeństwo jej uczestników. Stąd pozostawiona została w gestii organizatora imprezy oraz zaangażowanych przez niego służb porządkowych ocena sytuacji panującej na terenie, gdzie takowa impreza jest organizowana i podejmowanie faktycznych działań zmierzających do jak najpełniejszego zagwarantowania niezakłóconego jej przebiegu.

W odniesieniu do wyeliminowania charakteru chuligańskiego – argumentacja j.w.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

VI

D. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W odniesieniu do kwalifikacji z art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych – argumentacja j.w.

W odniesieniu do wyeliminowania charakteru chuligańskiego – argumentacja j.w.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

I

I

Sprawcy występku z art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych kara wymierzana jest w granicach przewidzianych dla występku stypizowanego w ust. 2 tego przepisu.

Stąd podstawę wymiaru kary w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu stanowił art. 60 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk. Oskarżonemu wymierzona została kara 150 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30,00 zł

Przy ustalaniu ilości stawek dziennych grzywny Sąd kierował się stopniem społecznej szkodliwości tego czynu, jak również stopniem winy, które ocenione zostały jako wysokie. Należy bowiem wskazać, że oskarżony jest osobą w pełni dojrzałą, mającą niezakłócone możliwości pokierowania swoim zachowaniem, oceny jego naganności. Okolicznością obostrzającą była wprawdzie uprzednia karalność oskarżonego, niemniej zważywszy na przeproszenie pokrzywdzonego i zadośćuczynienie jego krzywdzie, co stanowiło istotną okoliczność łagodzącą. Powyższe przemawiało za wyborem najłagodniejszego rodzaju kary, jak też za ukształtowaniem jej w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Wysokość stawki dziennej określona została przy uwzględnieniu dochodów uzyskiwanych przez oskarżonego, które to dochody kształtują się na poziomie miesięcznej płacy minimalnej.

E. K.

II

I

Na podstawie art. 66 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 41b § 1 i § 2 kk oraz art. 43 § 1 kk orzeczony został wobec oskarżonego E. K. obligatoryjny środek karny w postaci zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz mecze piłki nożnej rozgrywane przez polską kadrę narodową lub polski klub sportowy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 2 (dwóch) lat.

Środek ten został orzeczony wprawdzie w dolnym ustawowym wymiarze, niemniej czas ten jest wystarczający dla osiągnięcia celów, jakim ma on służyć.

D. G.

IV

II

Na podstawie art. 60 ust. 1a ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzona została oskarżonemu kara 50 stawek dziennych grzywny, przy ustalaniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30,00 zł.

Przy wyborze zarówno rodzaju kary, jak też jej wymiaru, Sądu uwzględnił stopień społecznej szkodliwości tego czynu, który został oceniony jako wysoki, mimo tego, że oskarżony – ze względu na posiadany bilet wstępu – mógł postrzegać tę sytuację jako dla siebie krzywdzącą. Zasady bezpieczeństwa obowiązujące w trakcie imprez masowych wymagają także podejmowania przez służby porządkowe decyzji regulujących wchodzenie na teren stadionu i decyzjom takim każda z osób winna się podporządkować, nawet jeżeli legitymuje się biletem uprawniającym ją do wejścia. Okolicznością łagodzącą było też przyznanie się oskarżonego do zarzucanego mu czynu.

Wysokość stawki dziennej określona została przy uwzględnieniu dochodów uzyskiwanych przez oskarżonego, które to dochody kształtują się wprawdzie na poziomie wyższym aniżeli miesięczna płaca minimalna, niemniej na utrzymaniu oskarżonego pozostaje małoletnie dziecko.

D. G.

V

II

Na podstawie art. 66 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 41b § 1 i § 2 kk oraz art. 43 § 1 kk orzeczony został w związku ze skazaniem za czyn z art. 60 ust. 1a ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych obligatoryjny środek karny w postaci zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz mecze piłki nożnej rozgrywane przez polską kadrę narodową lub polski klub sportowy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 2 (dwóch) lat.

Środek ten został orzeczony wprawdzie w dolnym ustawowym wymiarze, niemniej czas ten jest wystarczający dla osiągnięcia celów, jakim ma on służyć.

D. G.

VI

III

Sprawcy występku z art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych kara wymierzana jest w granicach przewidzianych dla występku stypizowanego w ust. 2 tego przepisu.

Stąd podstawę wymiaru kary w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu stanowił art. 60 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk. Oskarżonemu wymierzona została na tej podstawie kara 150 stawek dziennych grzywny, przy ustalaniu wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30,00 zł.

Przy ustalaniu ilości stawek dziennych grzywny Sąd kierował się stopniem społecznej szkodliwości tego czynu, jak również stopniem winy, które ocenione zostały jako wysokie. Należy bowiem wskazać, że – podobnie jak E. K. - oskarżony jest osobą w pełni dojrzałą, mającą niezakłócone możliwości pokierowania swoim zachowaniem, oceny jego naganności. Okolicznością obostrzającą była wprawdzie uprzednia karalność oskarżonego, niemniej zważywszy na przeproszenie pokrzywdzonego i zadośćuczynienie jego krzywdzie, co stanowiło istotną okoliczność łagodzącą. Nadto okolicznością łagodzącą było przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu.

D. G.

VII

III

Na podstawie art. 66 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 41b § 1 i § 2 kk oraz art. 43 § 1 kk orzeczony został w związku ze skazaniem za czyn z art. 60 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych środek karny w postaci zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz mecze piłki nożnej rozgrywane przez polską kadrę narodową lub polski klub sportowy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 2 (dwóch) lat.

Środek ten - podobnie jak w odniesieniu do czynu z pkt 1.1.3 - został orzeczony wprawdzie w dolnym ustawowym wymiarze, niemniej czas ten jest wystarczający dla osiągnięcia celów, jakim ma on służyć.

D. G.

VIII

II i III

Na podstawie art. 85 § 1 kk oraz art. 86 § 1 i 2 kk w z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i § 3 kk orzeczone jednostkowe kary grzywny zostały połączone i wymierzono oskarżonemu D. G. karę łączną 180 stawek dziennych grzywny, przy ustalaniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30,00 zł.

W odniesieniu do podstawy prawnej orzekania kary łącznej wskazać należy również, że w dacie popełnienia obydwu czynów obowiązywała ustawa względniejsza zarówno w odniesieniu do granic wymiaru tej kary, ale także do celów, jakim kara ta miała służyć, gdzie nacisk położony został na indywidualne oddziaływanie kar na osobę sprawcy. Obowiązujący do dnia 1 października 2023 r. przepis art. 85a kk stanowił, że orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ustalając zatem wymiar kary łącznej przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk Sąd kierował się w szczególności względami prewencji indywidualnej, która przemawiała za zastosowaniem zasady asperacji. Obydwa przypisane oskarżonemu czyny popełnione zostały w tym samym czasie i miejscu. Ta łączność czasowa przemawiała przeciwko zastosowaniu kumulacji tych kar. Natomiast łączny wymiar kary grzywny jest odpowiednio dolegliwy, aby powstrzymać oskarżonego od zachowań naruszających porządek prawny.

D. G.

IX

II i III

Na podstawie art. 90 § 2 kk orzeczone jednostkowe zakazy wstępu na imprezę masową połączono i orzeczono na podstawie art. 66 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 41b § 1 i § 2 kk oraz art. 43 § 1 kk wobec oskarżonego D. G. łączny środek karny w postaci zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz mecze piłki nożnej rozgrywane przez polską kadrę narodową lub polski klub sportowy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 3 (trzech) lat.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

III

I

na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu E. K. na poczet kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 20 czerwca 2022 roku od godz. 06:15 do godz. 17:47;

E. K.

X

I

na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócono oskarżonemu E. K. dowody rzeczowe opisane w wykazie DRZ (...)- (...) pod poz. 7-8

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XI

Na podstawie art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 633 kpk oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego E. K. kwotę 756,30 zł (siedemset pięćdziesiąt sześć złotych 33/100) oraz od oskarżonego D. G. kwotę 40,00 zł (czterdzieści złotych) tytułem zwrotu wydatków oraz od oskarżonego E. K. kwotę 450,00 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych 00/100) i od oskarżonego D. G. kwotę 540,00 zł (pięćset czterdzieści złotych 00/100) tytułem opłaty. W ocenie Sądu w odniesieniu do oskarżonych nie zachodziły żadne okoliczności uzasadniające zwolnienie ich od obowiązku uregulowania tychże należności i przerzucenie ich na rachunek Skarbu Państwa, a zatem ogółu społeczeństwa, w szczególności w odniesieniu do wydatków, które zostały tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa.

Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz