Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 494/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. R.

W dniu 24 stycznia 2024r w W. przy ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości I badanie o godz 23 21 z wynikiem 0,62 mg/1 II badanie o godz 23 31 z wynikiem 0,65 mg/1 III badanie o godz 23 57 z wynikiem 0,48 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu prowadziła w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu marki M. (...) o nr rej (...)

- tj. o czyn z art. 178a§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 24 stycznia 2024 roku K. R. około godziny 20:00 spożywała alkohol w postaci wódki, wraz z koleżankami. Następnie chwilę przed 22:40 wsiadła wraz z koleżankami do samochodu marki M. (...) o nr rej (...) i rozpoczęła jazdę w kierunku apteki całodobowej.

Po przejechaniu około 3 kilometrów, około godziny 22:40, na wysokości ul. (...), K. R. została zatrzymana do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji w składzie sierż. D. Ś. i st. post. W. P., z uwagi na fakt, że kierująca samochodem marki M. (...) o nr rej (...) nie trzymała równego toru jazdy.

Funkcjonariusze Policji przeprowadzili wobec K. R. kontrolę trzeźwości urządzeniem A., który zasygnalizował obecność alkoholu - zapaliła się czerwona lampka, w związku z czym została ona zatrzymana i przewieziona do KRP (...) celem dokonania czynności służbowych.

Po przebadaniu K. R. w KRP (...) Alkometrem (...) numer fabryczny (...) na zawartość alkoholu uzyskano wyniki: I próba godz. 23:21 - 0,62 mg/l, II próba godz. 23:31 - 0,65 mg/l, III próba godz. 23:57 - 0,48 mg/l.

protokoły: zatrzymania osoby, badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

2-2v, 5-6v

zeznania świadka W. P.

9-10

wyjaśnienia oskarżonej K. R.

21-22, 77-80

K. R. nie była uprzednio karana.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

30, 71

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonej K. R.

Wyjaśnienia oskarżonej K. R. Sąd uznał za prawdziwe. Oskarżona nie utrudniała postępowania karnego, a przy tym w toku postępowania przygotowawczego i sądowego przyznała się do zarzucanego jej czynu i opisała okoliczności i przebieg zdarzenia.

Twierdzenia oskarżonej odnoszące się do przebiegu wydarzenia korelują przy tym z zeznaniami świadka W. P. oraz dowodami z dokumentów, pozwalając na jednoznaczną rekonstrukcję przebiegu wydarzeń z dnia 24 stycznia 2024 roku. Wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie są spójne i rzeczowe.

zeznania świadka W. P.

W ocenie Sądu zeznania świadka są wiarygodne. Świadek zeznał w postępowaniu przygotowawczym, że w dniu 24 stycznia 2024 roku pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym wraz z sierż. D. Ś.. Około godziny 22:40, na wysokości ul. (...), zauważyli samochód marki M. (...) o nr rej (...), gdzie kierujący pojazdem nie trzymała równego toru jazdy, w związku z czym podjęli czynności zatrzymania do kontroli drogowej osoby kierującej w/w pojazdem, używając sygnałów świetlnych i dźwiękowych. W trakcie kontroli trzeźwości K. R., urządzenie A. zasygnalizowało obecność alkoholu - zapaliła się czerwona lampka. Po przewiezieniu K. R. do KRP (...) i przebadaniu jej Alkometrem (...) numer fabryczny (...) na zawartość alkoholu uzyskano wyniki: I próba godz. 23:21 - 0,62 mg/l, II próba godz. 23:31 - 0,65 mg/l, III próba godz. 23:57 - 0,48 mg/l.

Na etapie postępowania sądowego zeznania świadka zostały ujawnione w oparciu o art. 391 § 1 kpk.

W ocenie Sądu, funkcjonariusz policji, nie miał powodów, by zeznawać na temat okoliczności, które w rzeczywistości nie miały miejsca i niesłusznie obciążać oskarżoną. W sposób konsekwentny przedstawił okoliczności zdarzenia z udziałem oskarżonej.

protokoły: zatrzymania osoby, badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

Za wiarygodne uznano także dokumenty znajdujące się w aktach sprawy. Zdaniem Sądu dowody w postaci: protokołu zatrzymania osoby i protokołu badania stanu trzeźwości, świadectwa wzorcowania w pełni zasługiwały na miano wiarygodnych, albowiem nie zachodziły żadne okoliczności, które rodziłyby jakiekolwiek wątpliwości, co do prawdziwości zawartych w nich informacji. Wszystkie te dokumenty zostały sporządzone przez upoważnione osoby w ramach wykonywanych przez nie czynności służbowych, a strony procesowe nie kwestionowały tychże dokumentów. Nie budzą też one zastrzeżeń Sądu.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dowód wiarygodny, dokument sporządzony przez właściwe organy, w odpowiedniej formie, spójny z pozostałym materiałem dowodowym. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność niekaralności oskarżonej.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza całokształtu materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, że K. R. dopuściła się czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 k.k. Wskazany przepis penalizuje prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, iż oskarżona w dniu 24 stycznia 2024 roku w W. przy ul. (...), mając wyniki: I próba godz. 23:21 - 0,62 mg/l, II próba godz. 23:31 - 0,65 mg/l, III próba godz. 23:57 - 0,48 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza, prowadziła samochód po drodze publicznej, czego również nie kwestionowała sama oskarżona, przyznając się do winy.

Czyn z art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym. Oznacza to, że jego sprawca musi mieć świadomość znajdowania się w stanie nietrzeźwości lub odurzenia, aczkolwiek nie musi uświadamiać sobie ilości alkoholu w wydychanym powietrzu. W niniejszej sprawie działanie oskarżonej w sposób umyślny jest oczywiste. Oskarżona w dniu 24 stycznia 2024 roku około godziny 20:00 spożywała alkohol z zawartością wódki wraz z koleżankami, po czym około godziny 22:40 wsiadła do samochodu marki M. (...) o nr rej (...) i rozpoczęła jazdę w kierunku apteki całodobowej, przejeżdżając odcinek około 3 kilometrów zanim została zatrzymana przez Policję.

Pojęcie stanu nietrzeźwości zostało zdefiniowane w art. 115 §16 k.k. w myśl, którego stan ten zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dcm ³ wdychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Skoro zatem u oskarżonej, prowadzącej samochód, stwierdzono kolejno 0,62 mg/l, 0,65 mg/l, 0,48 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, to niewątpliwie znajdowała się ona w stanie nietrzeźwości, a co za tym idzie – zrealizowane zostało znamię czynu zabronionego określonego w art. 178a § 1 k.k.

Pod pojęciem „pojazdu mechanicznego” rozumieć należy każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszynę samobieżną i motorower (patrz: uchwała Sądu Najwyższego Izba Karna z dnia 28 lutego 1975 r., sygn. V KZP 2/74). Przez prowadzenie pojazdu rozumieć należy wprawienie go w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgody z konstrukcją pojazdu (patrz: Andrzej Marek, „Kodeks karny. Komentarz”, LEX 2010). Nie ulega wątpliwości, iż prowadzony przez oskarżoną samochód był pojazdem mechanicznym w rozumieniu art. 178a § 1 k.k.

Przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. może być popełnione wszędzie tam, gdzie odbywa się ruch pojazdów (drogi publiczne, osiedlowe, tereny budowlane, lotniska itp.). Miejs­cem takim niewątpliwie jest ulica (...) w W., stanowiąca jedną z głównych arterii komunikacyjnych W..

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. R.

I

I

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości wzięto pod uwagę, że K. R. prowadziła samochód w ścisłym centrum miasta, w późno wieczornych godzinach, kiedy to natężenie ruchu było średnie, zaś stężenie alkoholu w wydychanym przez nią powietrzu przekroczyło znacząco dopuszczalną granicę.

Jednocześnie zauważyć trzeba - nie zapominając przy tym, że przestępstwo penalizowane w art. 178a § 1 k.k. ma charakter typu abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeń­stwo, a zatem dla wypełnienia jego znamion nie jest niezbędne wystąpienie jakiegokolwiek skutku. Oskarżona zdecydowała się prowadzić pojazd mechaniczny w samym centrum W., gdzie w godzinach wieczornych, występowało średnie natężenie ruchu samochodów. Co więcej, powszechnie wiadomo, że osoby będące pod wpływem alkoholu mają opóźniony czas reakcji, większą skłonność do brawury oraz zachowań ryzykownych i niezgodnych z przepisami, wykazują zaburzenia równowagi, błędy w logicznym rozumowaniu, a także cechują się obniżonym krytycyzmem. Prowadzenie pojazdu mechanicznego w takim stanie powoduje podwyższone ryzyko spowodowania kolizji lub wypadku drogowego, o czym oskarżona, jako osoba dojrzała doskonale zdawała sobie sprawę.

K. R. w chwili dokonania czynu była osobą pełnoletnią, znającą normy prawne i zdolną przewidywać skutki swojego działania. Oskarżona nie działała w sytuacji motywacyjnej odmiennej od normalnej i można było wymagać od niej zachowania zgodnego z prawem, nie zachodziła również żadna okoliczność, która uwalniałaby ją od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo, tj. wyłączałaby bezprawność czynu, bądź winę oskarżonej. Nie działała też w żadnej sytuacji szczególnej, która chociażby po części usprawiedliwiała jej naganne zachowanie. Co więcej – jak to oskarżona opisała w swoich wyjaśnieniach – całe swoje życie zawodowe wiązała z pojazdami mechanicznymi. Dla osoby, która posiada firmę zajmującą się obrotem samochodami, lub pracującej w salonie samochodowym tym bardziej kwestie związane z bezpieczeństwem w ruchu lądowym powinny być znane i w sposób rygorystyczny przestrzegane.

Wszystko to przemawia za uznaniem zarówno stopnia winy oskarżonej, jak i społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu za zdecydowanie przekraczający próg nieznaczności.

Poczynione ustalenia faktyczne i ich analiza prawna upoważniały, a zarazem obligowały do wymierzenia oskarżonej kary.

Przestępstwo z art. 178a § 1 kk jest zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności, a ustalając jej wymiar należy uwzględnić czynniki wymienione w art. 53 § 1 kk .

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd potraktował przede wszystkim to, że oskarżona będąc kobietą w wieku dojrzałym, o ukształtowanej już osobowości wykazała się rażąco niewłaściwym zachowaniem, które mogło narazić nie tylko ją samą, ale i innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Zagrożenie dla innych uczestników ruchu jakie powodowała oskarżona w noc zdarzenia było nie tylko potencjalne, lecz realne – przejawiające się w niewłaściwym prowadzeniu samochodu w postaci nie trzymania równego toru jazdy.

Na wymiar kary wpływ miały również okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonej. Sąd w tym zakresie uwzględnił, iż oskarżona prowadzi ustabilizowane życie, pracuje, nie była uprzednio karana, jak również fakt, że przyznała się do zarzucanego jej czynu, nie utrudniając tym samym postępowania karnego. W ocenie Sądu prowadzone z jej udziałem postępowanie miało na nią stosowną siłę oddziaływania i będzie ona potrafiła dzięki temu wyciągnąć prawidłowe wnioski na przyszłość.

Sąd zastosował przy wymiarze kary art. 37a § 1 kk, bowiem jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 4 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 150 stawek dziennych, w szczególności jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Kierując się tymi przesłankami za prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, Sąd wymierzył oskarżonej karę grzywny w wysokości 200 ( dwustu ) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30 ( trzydziestu) złotych.

W ocenie Sądu taka kara jest w niniejszej sprawie jedyną właściwą reakcją na objęte zarzutem zachowanie oskarżonej. Określona liczba stawek dziennych grzywny mieści się w granicach wyznaczonych przez ustawę, nie przekracza stopnia winy oskarżonej i jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Wykonanie orzeczonej kary w ocenie Sądu wzbudzi w oskarżonej poczucie odpowiedzialności za własne czyny oraz potrzebę przestrzegania porządku prawnego. Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę 30 złotych, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 33 § 3 kk, tj. wziął pod uwagę dochody sprawcy, jej warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu przy dochodach wynoszących łącznie ok. 7.500 zł, ww. wysokość stawki nie stanowi obrazy ww. normy prawnej i nie czyni odpowiedzialności oskarżonej iluzoryczną.

K. R.

II

I

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonej zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Ratio legis środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów sprowadza się do wyłączenia z udziału w ruchu (czasowego, a w pewnych przypadkach także na zawsze) osób, gdy z oko­liczności wynika, że prowadzenie przez nie pojazdów zagraża bezpieczeństwu w komunikacji (art. 42 § 1 k.k.). W przypadku skazania nietrzeźwych kierujących orzeczenie zakazu jest obli­gatoryjne, niezależnie od okoliczności sprawy (art. 42 § 2 k.k.). Ustalając wymiar tego środka karnego Sąd uwzględnił czas, jaki niezbędny jest, aby oskarżona stała się odpowiedzialnym uczestnikiem ruchu drogowego, świadomym zagrożeń, jakie wiążą się z naruszaniem reguł bezpieczeństwa

K. R.

III

I

W oparciu o wskazane wyżej przyczyny, Sąd na mocy art. 43a § 2 k.k. zobowiązał oskarżoną do zapłaty świadczenia pieniężnego w wysokości 7.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Podkreślić należy, że orzeczenie tego środka karnego w stosunku do oskarżonej za przestępstwo określone w art. 178 a § 1 k.k. jest w świetle przepisów obligatoryjne.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. R.

IV

II

Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w punkcie II wyroku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych Sąd zaliczył oskarżonej okres zatrzymania jej prawa jazdy od dnia 25 stycznia 2024 r. do dnia 25 lipca 2024r.

K. R.

V

I

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec K. R. kary grzywny Sąd zaliczył okres jej rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 24.01.2024 r. godz. 22:40 do dnia 25.01.2024 godz. 02.30, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności wynika z protokołu zatrzymania (k. 2-2v).

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego, oskarżona wnosiła o warunkowe umorzenie postepowania, przy czym w realiach niniejszej sprawy nie było jednak podstaw do uwzględnienia tegoż wniosku, o czym Sąd postanowił na rozprawie głównej w dniu 25 lipca 2024 roku, wskazując na okoliczności niniejszej sprawy, takie jak - wymiar stężenia alkoholu w organizmie oskarżonej, oraz wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, który to miał miejsce w centrum miasta, na stosunkowo długim odcinku drogi, a także biorąc pod uwagę właściwości i warunki osobiste oskarżonej, która jako osoba wiążąca swoje życie zawodowe z motoryzacją nigdy nie powinna dopuścić się do przestępstwa tego typu i mieć szczególną świadomość konsekwencji podjętych działań. Tym samym całokształt sprawy nie daje podstaw do stwierdzenia, iż spełnione zostały określone ustawą przesłanki uzasadniające orzeczenie tej instytucji probacyjnej przez sąd.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 640 ( sześćset czterdzieści) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 600 ( sześćset) złotych tytułem opłaty.

Orzekając o kosztach, Sąd wziął pod rozwagę aktualną sytuację osobistą oraz majątkową oskarżonej, w tym fakt, że pracuje ona zarobkowo osiągając z tego tytułu stałe wynagrodzenie, jak również wysokość orzeczonej kary grzywny i środka karnego.

7.Podpis