Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 432/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. P.

w dniu 19 czerwca 2020 r. w W., woj. (...) przy ul. (...) w restauracji (...) zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 30.000 zł na szkodę A. B. (1) w ten sposób, że wykorzystując nieuwagę wyciągnął je z wewnętrznej kieszeni marynarki, którą pokrzywdzony powiesił na krześle

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 19 czerwca 2021 r. ok. godz. 12.40 A. B. (1) udał się na spotkanie z bratem A. B. (2) oraz znajomym J. K. do restauracji (...) przy (...)

Do tej samej restauracji przybył P. P., który zajął miejsce przy stoliku obok w/w mężczyzn, siadając plecami do A. B. (1). Spowodowało to zdziwienie pokrzywdzonego, bowiem tarasowa część restauracji w której się znajdowali była praktycznie pusta, oprócz ich, zajęty był tylko jeden stolik w drugim końcu tarasu. Wszystkie pozostałe stoliki były puste, zaś oskarżony zajął miejsce praktycznie stykając się plecami z pokrzywdzonym.

A. B. (1) powiesił na oparciu krzesła marynarkę, w kieszeni której znajdowała się gotówka w kwocie 30.000 zł. Po spotkaniu miał ją wpłacić do banku. Z obawy przed kradzieżą nie zostawił pieniędzy w samochodzie, lecz zabrał je ze sobą do restauracji.

P. P., zapytany przez kelnera o to, czy zamawia coś do picia poinformował, że zamówienie złoży później, bowiem oczekuje na kolegę.

P. P. wykorzystując nieuwagę A. B. (3) wyjął z jego marynarki kwotę 30.000 zł i dokonał jej przywłaszczenia, po czym, bez zamówienia czegokolwiek i bez spotkania z kolegą opuścił lokal.

Po opuszczeniu lokalu oskarżony spotkał się na moment, na parkingu z kolegą A. Z., po czym przeszedł ponownie koło tarasu restauracji na którym dokonał kradzieży.

Na zakończenie spotkania 3 mężczyzn A. B. (1) odkrył, iż w kieszeni marynarki brakuje kwoty 30.000 zł.

zeznania A. B. (1)

2, 19v, 152-155

nagranie + protokół oględzin

8-11

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

150-152, 35v

opinia biegłego antropologa

89-104

zeznania A. B. (4), wyjaśnienia oskarżonego

161-163

150-152, 35v

P. P. w momencie popełnienia zarzucanego mu czynu nie znajdował się w stanie wyłączającym lub ograniczającym możliwość rozpoznania czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

opinia biegłych

k. 50-51v

Oskarżony był karany 7 krotnie, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, przy czym przynajmniej jeden raz popełnione według podobnego schematu, polegającego na dokonywaniu kradzieży w miejscach publicznych, z ubrań osób pokrzywdzonych. Dodatkowo w tutejszym Sądzie toczy się równolegle postępowanie o analogicznie popełniony czyn z udziałem oskarżonego.

karta karna

56, 109

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...), sygn. akt (...) z dnia 18 lutego 2015 r.

k.72

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...) sygn. akt (...) z dnia 23 lutego 2015 r.

74

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...) sygn. akt(...) z 24 listopada 2014 r.

77

Kopia aktu oskarżenia

188-193

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

opinia biegłych psychiatrów

dowód wiarygodny jako sporządzony w toku postępowania przygotowawczego przez biegłych sądowych na zlecenie prokuratora. Dowód niekwestionowany przez strony. Z opinii wynika, że oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną, ani upośledzenie umysłowe. Biegli rozpoznali u P. P. zaburzenia lękowo - depresyjne uwarunkowane sytuacyjnie oraz uzależnienie od środków uspokajających.

1.1.1

karta karna

dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony, pochodzący z państwowego sytemu ewidencyjnego.

1.1.1

nagranie + protokół oględzin

dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony. Potwierdzający fakt przebywania przez P. P. w okolicach restauracji (...) o godz. 14:29:17. Następnie mężczyzna znika z pola widzenia kamery, by pojawić się ponownie o godz. 14:31:12.

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy (...), sygn. akt (...) z dnia 18 lutego 2015 r.

Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony, korespondujący z informacją z KRK.

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy (...) sygn. akt (...) z 24 listopada 2014 r.

Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony, korespondujący z informacją z KRK.

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy (...) sygn. akt (...) z dnia 23 lutego 2015 r.

Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony, korespondujący z informacją z KRK.

opinia biegłego antropologa

dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony. Opinia jest jasna, pełna i logiczna, nie zawiera sprzeczności. Biegły dokonał porównania wizerunku utrwalonego na nagraniu z monitoringu z dnia 19 czerwca 2020 r. (k.10) i zdjęciach oskarżonego wykonanych jako materiał porównawczy (k.59). Z opinii biegłego wynika, że przeprowadzona analiza całości przesłanego do badań materiału dowodowego i porównawczego pozwala na stwierdzenie, że podobieństwo między wizerunkiem osoby zarejestrowanej na dowodowym zapisie monitoringu ubranej w czerwoną koszulkę z krótkim rękawem, niebieskie spodnie i jasne buty z torbą przerzuconą przez lewe ramię i (...) jest duże, a więc wysoce prawdopodobne jest, że ww. wizerunki przedstawiają jedną i tę samą osobę. Dowód ten koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania A. B. (4)

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka A. B. (4). Zeznania te były jasne, logiczne i korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego A. B. (1). Świadek w sposób wierny i skrupulatny opowiadał o okolicznościach w jakich miało dojść do popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu, powołując się na własne spostrzeżenia dokonane w momencie spotkania.

Zeznania A. B. (1) i J. K.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka A. B. (1) i J. K.. Zeznania te były jasne, logiczne i korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami świadka A. B. (4) i G. K.. Świadkowie w sposób wierny i skrupulatny opowiedzieli o okolicznościach w jakich miało dojść do popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu. Sąd nie dopatrzył się aby złożone zeznania miały charakter tendencyjny i w sposób bezrefleksyjny, czy złośliwy zmierzały do obciążenia oskarżonego. Z relacji wszystkich trzech mężczyzn biorących udział w spotkaniu wynika jasno, iż taras restauracji na którym się spotkali był praktycznie pusty. W pewnym momencie pojawił się oskarżony, który do usiadł przy stoliku obok nich. Po niedługim czasie, niczego nie zamawiając wyszedł.

Zeznania G. K.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka będącego menadżerką lokalu w dniu zdarzenia. Zeznania te były jasne, logiczne i korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego A. B. (1). Istotą zeznań świadka było stwierdzenie, iż stoliki na tarasie lokalu (...) w czasie zdarzenia miały zachowany dystans półtora metra od siebie. Między nimi stały zaś krzesła. W takiej sytuacji potwierdza się wersja pokrzywdzonego, iż oskarżony siedział odwrócony plecami do niego w ten sposób, iż oparcia ich krzeseł prawie się dotykały, odległość między nimi nie była większa niż 10 centymetrów.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego P. P. były wiarygodne, jedynie w zakresie w jakim potwierdził fakt przebywania w restauracji (...) znajdującej się przy ul. (...). W pozostałym zakresie wyjaśnienia te Sąd uznał za niewiarygodne. W pierwszej kolejności wskazać należy, że oskarżony w toku postępowania przygotowawczego skorzystał z przysługujących mu prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na zadane pytania. P. P. w toku postępowania, zmienił stanowisko w powyższym zakresie i zdecydował się na złożenie wyjaśnień na etapie sądowym. Złożone na rozprawie wyjaśnienia w ocenie tut. Sądu należy uznać za niewiarygodne, bowiem były wewnętrznie niespójne, sprzeczne z innymi dowodami oraz z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. P. P. wyjaśniał, że 19 czerwca 2020 r. umówił się z kolegą na (...). Z uwagi na uzyskaną informację, że musi oczekiwać na kolegę ok. 30 min. zdecydował się na wstąpienie do ww. restauracji celem napicia się kawy. Oskarżony wskazywał, że zajął miejsce koło pokrzywdzonego bo był to pierwszy wolny stolik od wejścia. P. P. nie zamówił kawy, bowiem dostał telefon od kolegi, że mogą się zobaczyć za kilka minut. Oskarżony opuścił lokal i udał się na parking przy (...). Jak wskazał zamienił ze znajomym jedynie kilka zdań bowiem znajomy nie miał więcej czasu na spotkanie.

Tak przedstawiona wersja wydarzeń w ocenie Sądu jest nieprawdopodobna i stoi w sprzeczności z innymi wiarygodnymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie. W pierwszej kolejności wskazać, należy, że z zeznań A. B. (1) wynika, że oskarżony odmówił złożenia zamówienia twierdząc, że oczekuje na kolegę. Powyższe stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego, który wskazywał, że wstąpił na kawę celem oczekiwania na spotkanie z kolegą, które to jednak spotkanie nie miało odbyć się w restauracji (...). Pokrzywdzony zeznał również, że w czasie pobytu w lokalu do P. P. nikt nie dzwonił. Okoliczność ta poddaje w wątpliwość wyjaśnienia oskarżonego w części dotyczącej otrzymania telefonu od znajomego. Wobec konfrontacji wyjaśnień oskarżonego z zeznaniami świadków wskazać należy, że wersja przedstawiona przez P. P. jest nieprawdziwa i stoi w sprzeczności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Opis oskarżonego dlaczego nie spotkał się z kolegą w umówionym miejscu, w lokalu również jest absolutnie nielogiczne. Według oskarżonego czekał on na kolegę, który jednak spóźniał się, po czym nie mieli czasu na dłuższą rozmowę. Kolega nie podszedł więc do stolika przy którym siedział oskarżony choćby tylko przywitać się, czy zamienić kilka słów, lecz mężczyźni spotkali się na tyłach restauracji, na parkingu. Oskarżony nie wytłumaczył logicznie, dlaczego to choćby krótkie spotkanie nie mogło odbyć się przy stoliku, a miało miejsce w o wiele mniej przyjemnych okolicznościach.

Oskarżony wskazywał również, że stolik przy którym usiadł był pierwszym od wejścia, podczas gdy A. B. (1) i menadżerka lokalu jasno wskazują, że stoliki przy których siedzieli uczestnicy zdarzenia były usytuowane w głębi tarasu przy ścianie restauracji, nie zaś przy wejściu jak wskazywał oskarżony. Co więcej wszystkie inne stoliki były niezajęte, przez co dziwne staje się wybranie przez oskarżonego stolika akurat obok trzech osób zajętych rozmową.

Oskarżony zapytany o szczegóły spotkania z kolegą nie umiał podać danych personalnych znajomego, jego numeru telefonu, adresu zamieszkania, nazwiska. P. P. nie umiał podać również numeru telefonu, którego w tamtym czasie używał. Dane kolegi podał dopiero na kolejnym terminie rozprawy. W ocenie Sądu tak sformułowane wyjaśnienia stanowią przyjętą przez oskarżonego linię obrony, zaś częściowe zasłanianie się niepamięcią miało na celu zapobieżenie ich zweryfikowania przez Sąd.

Zeznania świadka A. Z.

Sąd zeznania świadka A. Z. uznał za nie w pełni wiarygodne. W dużej mierze świadek powoływał się na nie zapamiętanie szczegółów zdarzeń. Przypomniał sobie tylko, iż spóźnił się na spotkanie z oskarżonym, które to miało dotyczyć pracy dla niego. Ostatecznie dlatego, iż się spieszył – mężczyźni spotkali się na parkingu. Nie pamiętał jednak dlaczego się spóźnił, gdzie był wcześniej, jaki był ostateczny powód nie zatrudnienia oskarżonego, na jaką godzinę byli umówieni, czy kontaktowali się tego dnia przed spotkaniem, w którym ostatecznie miejscu doszło do spotkania. W ocenie Sądu świadek będący znajomym oskarżonego próbował przedstawić tak zdarzenie, aby mu nie zaszkodzić i potwierdzać wersję zdarzeń przedstawiona przez oskarżonego.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 278 § 1 kk podlega ten kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Przedmiotem wykonawczym kradzieży jest cudza rzecz ruchoma, czyli rzecz, którą sprawca nie ma prawa rozporządzać. Innymi słowy, rzecz, która jest przedmiotem zaboru ma swojego właściciela, a sprawca tego rodzaju prawa do rzeczy w chwili czynu nie posiada, gdyż obejmuje cudzą rzecz we władanie wbrew woli jej właściciela lub innej uprawnionej osoby. Sprawca kradzieży w chwili zaboru, nie ma też żadnych innych uprawnień, które pozwalałyby mu na wejście w posiadanie cudzej rzeczy, nawet wbrew woli jej właściciela lub innego uprawnionego podmiotu, władającego daną rzeczą (zob. art. 278 KK red. Stefański 2017, wyd. 17/T. Oczkowski, teza nr 13, Legalis). Zgodnie natomiast z 115 § 9 k.k. rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, choć mający charakter poszlakowy, w ocenie Sądu pozwala na uznanie, że oskarżony P. P. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 278 § 1 k.k. W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia nie z jedną, nie popartą innymi dowodami poszlaką, lecz ich swoistym, nierozerwalnym łańcuchem, pozwalającym na odtworzenie zdarzenia i przyjęcia sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu.

W postępowaniu dowodowym za poszlakę uznaje się fakt uboczny, co do którego nie zachodzą wątpliwości, nie wskazujący wprost, że przestępstwa dokonała dana osoba, jednak pozwalający na wnioskowanie co do tej okoliczności. Poszlakami są więc fakty poboczne, dzięki którym można wnioskować co do faktu głównego, którym jest ustalenie sprawcy przestępstwa. Do istoty procesu poszlakowego należy to, że żadna z ustalonych w sprawie poszlak oceniana oddzielnie nie ma znaczenia decydującego, lecz dopiero wszystkie poszlaki złączone w logiczną całość prowadzą do bezwzględnego przekonania o winie oskarżonego. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że przekonanie o sprawstwie oskarżonego zostało wywiedzione z szeregu okoliczności ubocznych, które razem doprowadziły Sąd do przekonania, że P. P. dopuścił się popełnienia przestępstwa stypizowanego w art. art. 278 §1 k.k.

W sprawie bezsporne było, że oskarżony w momencie kradzieży dokonanej na szkodę A. B. (1) znajdował się w lokalu restauracji (...) siedząc przy stoliku obok pokrzywdzonego. Fakt ten został ustalony w oparciu o zeznania świadków, nagrania monitoringu, opinię biegłego antropologa oraz wyjaśnienia samego oskarżonego. Z zeznań pokrzywdzonego oraz świadka A. B. (4) wynika, że w momencie dokonania kradzieży taras, na którym obiad spożywał pokrzywdzony był niemal pusty. Pokrzywdzony wskazywał, że w oddali zajęty był tylko jeden stolik, który po niedługim czasie został przez gości zwolniony. Z zeznań pokrzywdzonego oraz jego brata wynika, że A. B. (5) siadając do stołu powiesił marynarkę na oparciu siedzenia. W marynarce znajdowała się kwota 30.000 zł którą pokrzywdzony zamierzał tego dnia wpłacić do banku. Oskarżony zajął stolik najbliżej pokrzywdzonego, a krzesło ustawił tak aby jego oparcie stykało się niemalże z oparciem na którym wisiała odzież pokrzywdzonego. Uczestnicy zdarzenia zwrócili uwagę na zachowanie oskarżonego, bowiem brak zachowania dystansu w dobie pandemii był dla nich zachowaniem zupełnie nienaturalnym, biorąc pod uwagę fakt, że wiele stolików znacznie oddalonych od nich pozostawało pustych. Pokrzywdzony podnosił, że myślał nawet, że P. P. chce podsłuchać prowadzoną przez nich rozmowę. Podczas pobytu w restauracji (...) nie wstawał od stolika, nie ruszał powieszonej na oparciu marynarki. Podczas wychodzenia z restauracji pokrzywdzony zorientował się, że kwota 30.000 zł została mu skradziona z kieszeni marynarki. W ocenie Sądu, w szczególności wobec zeznań świadków, którzy wskazywali, że podczas pobytu w restauracji nikt koło nich nie siadał można wyciągnąć jednoznaczny wniosek, że to oskarżony dokonał zaboru mienia. Taki bieg wydarzeń w ocenie Sądu znajduje potwierdzenie również w szeregu innych okoliczności. W pierwszej kolejności wskazać należy, przebywając w restauracji odmówił złożenia zamówienia twierdząc, że oczekuję na znajomego. Powyższe stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego, który wskazywał, że wstąpił na kawę celem oczekiwania na spotkanie z kolegą, które to jednak spotkanie miało się odbyć za ok. 30 min. Oskarżony wyjaśnił, że decyzję o opuszczeniu lokalu podjął, ponieważ nagle dostał od znajomego telefon, że mogą się spotkać za 5 minut. Powyższe stoi w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami pokrzywdzonego, który wskazywał, że P. P. podczas pobytu w (...) nie rozmawiał przez telefon i jego telefon nie dzwonił. Oskarżony zapytany o numer telefonu z którego ówcześnie korzystał nie umiał go podać. Twierdził, że wielokrotnie zdarzało mu się zmieniać telefon. P. P. początkowo nie umiał również podać żadnych danych personalnych kolegi, z którym się umówił, wskazując jedynie, że nazywa się (...). W toku procesu P. P. zdołał sobie jednak przypomnieć więcej szczegółów, które pozwoliły na ustalenie tożsamości znajomego. W ocenie Sądu tak złożone wyjaśnienia są pokrętne i stanowią przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Oskarżony zasłaniał się niepamięcią każdorazowo, gdy był pytany o szczegóły, które w sposób jednoznaczny mogłyby potwierdzić lub zaprzeczyć prawdziwości złożonych przez niego wyjaśnień. Nie bez znaczenia w toku ustalenia sprawstwa oskarżonego, była również poszlaka w postaci wcześniejszej karalności oskarżonego, którzy przestępstwa kradzieży dopuścił się z wykorzystaniem takiego samego modus operandi tj. poprzez dokonanie zaboru z odzieży wiszącej na wieszaku. Znamienny jest również fakt, że oskarżony wg przyjętej przez siebie wersji wydarzeń oczekiwał na kolegę, z którym ostatecznie spotkał się wymienił dosłownie kilka zdań, bowiem wspólnie uznali, że nie mają czasu na spotkanie. Co ciekawe – mężczyźni nie spotkali się już w lokalu, lecz na parkingu. Fakt, że spotkanie trwało dosłownie 2 minuty potwierdza nagranie z monitoringu, z którego wynika, że oskarżony o godz. 14:29:17 udaje się na spotkanie, by po dwóch minutach (o godz.14: 31)ponownie pojawić się w oku kamery przechodząc pod restauracją (...). P. P. w swoich wyjaśnieniach wielokrotnie podkreślał, że gdyby posiadał skradzione mienie to z pewnością nie zdecydowałby się ponownie przechodzić pod lokalem, w którym dokonał zaboru. W ocenie Sądu możliwym jest, iż mężczyźni spotkali się na tyłach lokalu, na parkingu tylko i wyłącznie po to, aby oskarżony mógł przekazać współpracującemu z nim koledze skradzione pieniądze. W takiej sytuacji logiczne staje się ponowne przechodzenie oskarżonego niejako „przed nosem” okradzionego pokrzywdzonego, a także uzasadnione staje się spotkanie z kolegą na parkingu poza lokalem. A. Z. w innej toczącej się sprawie oskarżony jest o popełnienie przestępstwa paserstwa. Sprawa ta nie jest jednak prawomocnie zakończona.

W ocenie tut. Sądu, pomimo braku bezpośredniego dowodu na to, że to P. P. dokonał zaboru mienia na szkodę A. B. (1), wskutek połączenia w całość wielu dowód poszlakowych, za uprawnione uznać należy przypisanie oskarżonemu winy i sprawstwa przedmiotowej kradzieży. W procesie poszlakowym ustalenie faktu głównego (winy oskarżonego) było możliwe, gdyż całokształt materiału dowodowego pozwala na stwierdzenie, że inna interpretacja przyjętych faktów ubocznych - poszlak (poza ustaleniem faktu głównego) nie jest możliwa. Nie ma bowiem innego, równie racjonalnego wyjaśnienia zniknięcia pieniędzy z kieszeni marynarki pokrzywdzonego, niż ukradzenie ich przez oskarżonego popełniającego już wcześniej analogiczne czyny, znajdującego się w chwili zdarzenia kilka centymetrów od pokrzywdzonego, wychodzącego z lokalu bez zamówienia, czy spotkania z kimkolwiek.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P.

I

I

Przestępstwo stypizowane w art. 278 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Sąd zdecydował, iż adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu będzie wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie stopień winy P. P. należy uznać za znaczny. Z opinii biegłych psychiatrów wynika, że oskarżony nie znajdował się w stanie, który mógłby wpłynąć na możliwość pokierowania swoim postępowaniem. (...)Oskarżony jest dorosły, nie cierpli na żadne zaburzenia, które mogłyby minimalizować stopień przypisanej mu winy.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu Sąd wziął pod uwagę przesłanki podmiotowe i przedmiotowe. Do przesłanek podmiotowych należało zaliczyć motywację sprawcy, który działał z niskich pogódek, jakimi jest chęć szybkiego osiągnięcia zysku. Wśród przesłanek przedmiotowych Sąd miał na uwadze, że oskarżony działał z premedytacją, w sposób wyszukany, przemyślany i dokładnie zaplanowany. Wśród przesłanek przedmiotowych należało uwzględnić również stosunkowo wysoką wartość szkody wyrządzonej przestępstwem.

Do okoliczności obciążających należało zaliczyć uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, w tym kilkukrotne popełnienie przestępstw przeciwko mieniu. Sąd nie dopatrzył się w działaniu oskarżonego okoliczności łagodzących.

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Sądu zasadnym jest wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności, bowiem kara ta spełni funkcje prewencji indywidualnej i generalnej, unaoczniając społeczeństwu nieopłacalność popełniania przestępstw.

P. P.

II

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł w stosunku do oskarżonego P. P. obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 30.000 zł

Oskarżony dotychczas nie naprawił w żadnej części szkody wyrządzonych przestępstwem.

P. P.

III

Uwzględniając dyspozycję art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie spowodowany zatrzymaniem w dniu 7 września 2020 r. od godziny 10:40 do godz. 14.00.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P.

IV

I

Na podstawie §17 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. F. kwotę 756 zł tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną z urzędu, biorąc pod uwagę, że obrońca uczestniczył w 4 terminach rozpraw. Na podstawie §4 ust. 3 ww. Rozporządzenia wynagrodzenie zostało powiększone o wartość podatku VAT.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Sąd na podstawie art. 624 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, z uwagi na fakt, że ich uiszczenie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Za zwolnieniem oskarżonego od kosztów sądowych przemawiał fakt, że P. P. posiada na utrzymaniu trójkę małoletnich dzieci i nie osiąga stałego dochodu. Najważniejsze w sprawie tego typu jest natomiast zapewnienie wykonania obowiązku naprawienia szkody orzeczonej na rzecz osoby pokrzywdzonej w sprawie.

1.Podpis