Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 252/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. J.

w dniu 4 stycznia 2025 roku w W., przy ul. (...) na wysokości ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badane o godz. 7.22 z wynikiem 0,34 mg/l, II badanie o godz. 7.38 z wynikiem 0,31 mg/l, III badanie o godzinie 8.36 z wynikiem 0,25 gm/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki F. o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 4 stycznia 2025 roku patrol Policji w składzie sierż. szt. M. S., post. A. K. i post. R. M., pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym, radiowozem oznakowanym na terenie W..

W ramach działań "trzeźwy kierujący" około godziny 07:20 funkcjonariusze Policji na moście G. w kierunku P. zatrzymali do kontroli kierującego pojazdem marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Kierującym okazał się być P. J..

Funkcjonariusze Policji sprawdzili stan kierującego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem (...) z wynikiem pozytywnym. Następnie wykonali kolejne badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem (...) z wynikami: I pomiar - 0,34 mg/l o godzinie 07:22, II pomiar - 0,31 mg/l o godzinie 07:38.

W związku z powyższym P. J. został zatrzymany i przewieziony do KRP (...) celem dokonania dalszych czynności służbowych, w tym poddano go badaniom analizatorem wydechu (...) z wynikiem: I badanie - 0,25 mg/l o godzinie 8:36, II badanie - 0,24 mg/l o godzinie 08:45 oraz III badanie o godzinie 9:19 - 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Wyjaśnienia P. J.

k. 23-24

Zeznania M. S.

k. 11-12

Protokół zatrzymania osoby

k. 2

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

k. 6

Świadectwo wzorcowania

k. 7,9

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

k. 8

W związku ze zdarzeniem P. J. w dniu 4 stycznia 2025 roku zostało zatrzymane prawo jazdy.

Postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy

k. 25

Pokwitowanie zatrzymania prawa jazdy

k. 10

P. J. nie był uprzednio karany za wykroczenia drogowe.

Wydruk z Krajowego Systemu Informacyjnego Policji

k. 16-17

P. J. nie był uprzednio karany.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 18

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia P. J.

Wyjaśnienia oskarżonego, co do zasady, Sąd uznał za wiarygodne. Oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu, a przy tym w toku postępowania sądowego wyraził żal z powodu swojego niewłaściwego zachowania.

Twierdzenia oskarżonego odnoszące się do przebiegu zdarzenia z udziałem funkcjonariuszy Policji korelują z zeznaniami świadka M. S. oraz dowodami z dokumentów, tj. protokołami badania stanu trzeźwości.

Wyjaśnienia oskarżonego są spójne i rzeczowe, opisują okoliczności spożycia alkoholu, a także zdarzenie z dnia 4 stycznia 2025 roku.

Zeznania M. S.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd dał wiarę spójnym i logicznym zeznaniom świadka M. S. – funkcjonariusza Policji dokonującego zatrzymania oskarżonego w dniu 4 stycznia 2025 roku. Świadek wyczerpująco opisał okoliczności zatrzymania oskarżonego, jak również wszelkie okoliczności podjęcia interwencji. Wskazał również, że oskarżonego badano na miejscu zdarzenia, jak i na komendzie różnymi alkomatami na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, uzyskując wynik pozytywny. Tak też świadek w swojej relacji klarownie podał wszelkie istotne okoliczności sprawy.

Protokół zatrzymania osoby

Dokument sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

Dokument sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność, iż w dniu 4 stycznia 2025 r. P. J. znajdował się w stanie nietrzeźwości z wynikami: 0,34 mg/l o godzinie 07:22, 0,31 mg/l o godzinie 07:38, 0,25 mg/l o godzinie 8:36, 0,24 mg/l o godzinie 08:45 oraz o godzinie 9:19 - 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy

Dokument sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Pokwitowanie zatrzymania prawa jazdy

j.w.

Świadectwo wzorcowania

j.w.

Wydruk z Krajowego Systemu Informacyjnego Policji

j.w.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument sporządzony w oparciu o dane zgromadzone w systemie informatycznym na okoliczność uprzedniej niekaralności oskarżonego.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza całokształtu materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, że P. J. dopuścił się czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 k.k. Wskazany przepis penalizuje prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, iż oskarżony w dniu 4 stycznia 2025 roku w W. będąc w stanie nietrzeźwości (I badanie 0,34 mg/l, II badanie 0,31 mg/l w wydychanym powietrzu) kierował samochodem marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym, czego również nie kwestionował sam oskarżony, przyznając się do winy.

Czyn z art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym. Oznacza to, że jego sprawca musi mieć świadomość znajdowania się w stanie nietrzeźwości lub odurzenia, aczkolwiek nie musi uświadamiać sobie ilości alkoholu w wydychanym powietrzu. W niniejszej sprawie działanie oskarżonego w sposób umyślny jest oczywiste. Oskarżony po uprzednim wypiciu ośmiu piw, około 11 godzin wcześniej, wsiadł do samochodu i rozpoczął jazdę po jednej z ulic w W., powinien zdawać sobie sprawę, iż może być pod wpływem alkoholu.

Pojęcie stanu nietrzeźwości zostało zdefiniowane w art. 115 §16 k.k. w myśl, którego stan ten zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dcm3 wdychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Skoro zatem u oskarżonego, prowadzącego samochód, stwierdzono wyniki - I badania 0,34 mg/l, II badania 0,31 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza, to niewątpliwie znajdował się on w stanie nietrzeźwości, a co za tym idzie – zrealizowane zostało znamię czynu zabronionego określonego w art. 178a § 1 k.k.

Mając na uwadze powyższe sąd uznał oskarżonego za winnego dokonania zarzucanego mu czynu, który zakwalifikował jako wyczerpujący znamiona występku określonego w art. 178 § 1 k.k.

Uznając winę oskarżonego za niewątpliwą Sąd skorzystał z możliwości przewidzianej w treści art. 66 § 1 i 2 k.k., po czym na mocy art. 66 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego instytucję warunkowego umorzenia postępowania karnego na okres 3 (trzech) lat próby.

Przepis art. 66 § 1 k.k. stanowi, że Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Przy czym zgodnie z § 2 art. 66 k.k. warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Mając na uwadze okoliczności sprawy i wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał, że zagrożenie sankcją karną, przewidziane w art. 178a § 1 k.k. mieści się w granicach, określonych przez art. 66 § 2 k.k., co pozwoliło na uznanie, iż spełniona została formalna przesłanka, która pozwala Sądowi na zastosowanie tej wyjątkowej instytucji prawa karnego, jakim jest warunkowe umorzenie postępowania.

Sąd rozważył na tle ujawnionych materiałów sprawy zakres społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, biorąc pod uwagę okoliczności strony przedmiotowej i podmiotowej. Przepis art. 115 § 2 k.k. nakazuje bowiem, aby przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W ocenie Sądu wina i społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego nie były znaczne. Wyniki badania, załączone do protokołu badania stanu trzeźwości potwierdziły, że oskarżony w czasie prowadzenia pojazdu mechanicznego pozostawał w stanie nietrzeźwości z zawartością I badanie 0,34 mg/l, II badanie 0,31 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza. Jak wynika z zeznań funkcjonariusza Policji KRP (...) M. S. pojazd oskarżonego w dniu 4 stycznia 2025 r. został zatrzymany do rutynowej kontroli w ramach akcji „trzeźwy kierowca”. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że P. J. w trakcie kontroli przez policjantów poddał się badaniu alkomatem z uwagi na wyczuwalną od niego woń alkoholu. We wskazanym stanie w ocenie Sądu oskarżony nie powinien prowadzić samochodu, jednak poza wyżej wskazaną okolicznością Policjanci nie odnotowali żadnych innych poważniejszych zachowań kierowcy wskazujących zwłaszcza na to, że jego procesy poznawcze były zakłócone, czy że oskarżony miał zaburzoną koncentrację bądź równowagę.

Nie był znaczny również stopień winy oskarżonego, gdyż zdarzenie było jedynie incydentem w jego życiu, oskarżony ma 53 lata, jest on osobą aktywną zawodowo, uprzednio niekaraną. Należy również zauważyć, iż oskarżony dotychczas nie posiada żadnych mandatów oraz punktów karnych. Okoliczności popełnienia czynu nie budzą najmniejszych wątpliwości, a dotychczasowa postawa oskarżonego uzasadnia przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

Sąd biorąc pod uwagę okoliczność, że oskarżony P. J. nie był dotąd karany za przestępstwo, zaś sposób jego życia przed popełnieniem przypisanego mu czynu, pozwala na stwierdzenie, że czyn, którego popełnienia się dopuścił, jest naganny, lecz incydentalny, a także, że ujawnione stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego w pierwszym i drugim pomiarze było stosunkowo niskie, przy czym sam oskarżony przyznał się do winy oraz wyraził przy tym żal i skruchę, stanął na stanowisku, iż społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie jest znaczna.

Sąd umarzając wobec P. J. postępowanie karne wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinny zostać wobec oskarżonego osiągnięte w wyniku przeprowadzonego postępowania. Zdaniem Sądu już sam fakt postawienia mu zarzutu i występowania przed Sądem w roli oskarżonego powinien niewątpliwie odstraszyć go od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i spełnić swój cel prewencji indywidualnej.

Zdaniem Sądu odstąpienie od wymierzenia oskarżonemu kary i warunkowe umorzenie postępowania karnego nie stoi w sprzeczności z zasadą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwidocznionej w treści art. 53 § 1 k.k. Zastosowanie wobec P. J. represji karnej poprzez orzeczenie kary byłoby w opinii Sądu na tle ujawnionych wyżej okoliczności środkiem zbyt surowym.

Na korzyść oskarżonego w ocenie Sądu niewątpliwie przemawia jego dotychczasowa niekaralność, jak również ustabilizowany tryb życia zarówno przed jak i po popełnieniu czynu. Dotychczasowy sposób funkcjonowania oskarżonego pozwala przyjąć, iż w stosunku do jego osoby zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne na okres 3 (trzech) lat próby, uznając, że jest to wystarczające do przekonania oskarżonego by przestrzegał porządku prawnego i nie popełnił przestępstwa w przyszłości, zaś wskazany okres jest wystarczający do weryfikacji prognozy kryminalnej wobec oskarżonego.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J.

II

Na mocy przepisu art. 67 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku.

Należy jednak zauważyć, że zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji, w której postępowanie karne zostaje warunkowo umorzone, pozostaje fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bowiem w zakresie orzekania tego środka karnego przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłącza stosowanie tego ostatniego w zakresie przez siebie objętym, a więc przy warunkowym umorzeniu postępowania (Postanowienie SN z 29.01.2002 r., I KZP 33/01, OSNKW 2002, nr 3-4, poz. 15).

Przepis art 42 § 2 k.k. stanowi bowiem, że Sąd obligatoryjnie orzeka na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177 lub po takim zdarzeniu, a przed poddaniem go przez uprawniony organ badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu lub środka odurzającego w organizmie, spożywał alkohol lub zażywał środek odurzający.

Jednak z art. 67 § 3 k.k. wynika jednoznacznie, że w przypadku warunkowego umorzenia postępowania orzeczenie wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a k.k. zakazu prowadzenia pojazdów jest fakultatywne.

Zadaniem Sądu jest zatem zbadanie sprawy pod kątem zasadności i celowości orzeczenia zakazu. W realiach przedmiotowej sprawy nie ujawniono żadnych okoliczności, które uzasadniałyby odstąpienie od orzeczenia tego zakazu. Okres obowiązywania zakazu został przez Sąd ustalony na okres jednego roku. Jest on adekwatny zarówno do ustalonych powyżej okoliczności czynu, jak i stanu nietrzeźwości oskarżonego. Co więcej, również uprzednia niekaralność oskarżonego przemawia za orzeczeniem wyżej wskazanego środka karnego na okres jednego roku, który to w ocenie Sądu będzie czasem wystarczającym, aby oskarżony mógł wyciągnąć wnioski ze swojego nagannego postępowania.

P. J.

III

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. zobowiązano P. J. do zapłaty tytułem świadczenia pieniężnego kwoty 7.000 (siedem tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Pomimo, że w świetle przepisów rozstrzygnięcie to było fakultatywne, to jednak sąd uznał, że koniecznym było jego orzeczenie z uwagi na wzmocnienie siły wychowawczej, wynikającej z zapadłego orzeczenia. Istotnym elementem wskazującym na konieczność zastosowania świadczenia pieniężnego, był społeczny odbiór takiego rozstrzygnięcia, które dzięki niemu, nie będzie odbierane jako zbyt pobłażliwe. Nadto, wskazana kwota 7000 złotych jest adekwatna do jego sytuacji majątkowej i życiowej, zaś nałożony obowiązek stanowi realną dolegliwość wyroku.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. oraz art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego P. J. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków. Biorąc pod uwagę dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe, osobiste i zarobkowe, uwzględnił również realność ich uiszczenia. Uznał, że nie będzie to stanowiło dla oskarżonego zbytniego obciążenia.

Podpis