Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 listopada 2017 r. oskarżony M. P. (2), będący wtedy członkiem (...) (...) udał się do (...) mając na sobie koszulkę z napisem „Rasista, Ksenofob, Patriota. Polska bez Islamu”. Oskarżony przybył do (...) celem uczestniczenia w konferencji nt. (...) zorganizowanej przez (...) (...). W czasie zdejmowania okryć w szatni oskarżony spytał kolegi czy może zostać w koszulce, na co ten odpowiedział, że może. Po pozostawieniu ubrania w szatni oskarżony udał się do toalety. Po jej opuszczeniu zorientował się , iż przedstawiciele mediów zainteresowali się napisem na koszulce i postanowił zmienić ją na inną. Oskarżony zmienił koszulkę, udał się do sali (...), a następnie przekazano mu, że został poproszony przez P. K. o opuszczenie gmachu (...), co uczynił. (dowód wyjaśnienia oskarżonego k. 61 i 128)

Powyższy stan faktyczny Sąd również ustalił na podstawie pozostałych zgromadzonych w toku postępowania dokumentów, które uznał za wiarygodne, gdyż ich treść nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśniał, iż (...) odbywał sie zorganizowana przez (...) konferencja na temat (...). W tym dniu oskarżony zaspał, szybko założył koszulkę i dopiero szatni (...) zauważył jaką ma koszulkę. Wtedy zapytał kolegi czy może w niej zostać, a kolega stwierdził, że tak. Oskarżony wyjaśniał, iż był już w przedmiotowej koszulce w (...). Dalej oskarżony wyjaśniał, iż udał się do toalety, a po wyjściu z niej kilka kamer było na niego skierowanych. Zorientował się, że może chodzić o koszulkę i zmienił ją na inną. Następnie oskarżony wyjaśniał, iż udał się na salę, gdzie miała odbyć się konferencja, jednak został poproszony o opuszczenie (...), co uczynił. Dodał, że nikogo nie chciał obrażać i nawoływać do nienawiści, ani agitować. Koszulki nie założył celowo, a sama koszulka nie zawiera rasistowskich sformułowań. Oskarżony wyjaśniał też, iż nie był w (...) w koszulce o treści jaka została wskazana w mediach oraz że poseł N. chciał zrobić show polityczne i zaszkodzić (...) (...) co mu się udało bo oskarżony został wyrzucony z ruchu.

W postępowaniu przed sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu złożył wyjaśnienia spójne z wyjaśnieniami z postępowania przygotowawczego.

Sąd zważył co następuje:

Sąd w większości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jako spójnym, logicznym i zgodnym z doświadczeniem życiowym. Na wiarę nie zasługuje jedynie stwierdzenie, że dopiero w szatni oskarżony zobaczył jaką ma na sobie koszulkę. Biorąc pod uwagę upływ czasu od ubierania się do momentu pobytu w szatni, nie sposób przyjąć, iż oskarżony nie widział w co się ubrał i w czym chodził przez dłuższy czas.

M. P. (1) został oskarżony o popełnienie czynu z art. 256 § 1 kk, zgodnie z którym odpowiedzialność ponosi ten, kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość.

Nawoływanie w rozumieniu art. 256 § 1 kk należy rozumieć jako wypowiedzi, które wzbudzają uczucia silnej niechęci, złości, braku akceptacji czy wrogości do pewnych grup społecznych czy wyznaniowych lub też podtrzymują czy nasilają negatywne nastawienie i w ten sposób podkreślają wyższość jednego narodu, grupy etnicznej, rasy czy wyznania. (patrz Postanowienie SN z 5.02.20017 r. IV KK 406/06).

Przestępstwo to może być popełnione umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Zamiar ten jest zamiarem o szczególnym zabarwieniu.

W ocenie Sądu analiza zachowania oskarżonego nie pozwala na przyjecie, iż wyczerpał on znamiona art. 256 § 1 kk. Zdaniem Sądu nie miało miejsca nawoływanie przez oskarżonego do nienawiści na jakimkolwiek tle wskazanym w art. 256 § 1 kk. Poprzez chodzenie w koszulce z napisem „Rasista, Ksenofob, Patriota. Polska bez Islamu”. Oskarżony jedynie manifestował swoje poglądy, do czego ma prawo w świetle art. 54 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zauważyć należy, iż założenie koszulki było samodzielną decyzją oskarżonego. Udał się on do (...) na debatę związaną z zupełnie innym problemem. Ruch do którego przynależał posiadał przygotowane swoje koszulki na ten dzień. W taką koszulkę oskarżony przebrał się po zainteresowaniu się nim przez media, nie czekając na założenie koszulki razem z pozostałymi członkami klubu. Oskarżony zmienił koszulkę na inną niezwłocznie po tym jak media wykazały zainteresowanie jej treścią. Gdyby zamiarem oskarżonego było nawoływanie do nienawiści, to nie przebrałby się albowiem dzięki zaistnieniu w mediach niewątpliwie przekaz oskarżonego dotarłby do większej ilości osób. Oskarżony przemieszczał się po terenie (...) w koszulce przez krótki czas, jedynie w szatni i w drodze do toalety. Wcześniej na koszulce miał bluzę. Nie szukał zainteresowania innych osób czy też mediów, a wręcz z nikim postronnym nie rozmawiał, nie zwracał na siebie uwagi. Towarzyszył mu jedynie jeden kolega. Nadto oskarżony nie manifestował równocześnie przynależności do żadnej partii czy ugrupowania. Oskarżony w żaden inny sposób, swym zachowaniem, wypowiedziami nie nawoływał do jakiegokolwiek zachowania, jakiejkolwiek osoby, nic z jego zachowania nie wskazywało na to by miał zamiar nawoływać do nienawiści na te wyznaniowym. Gdyby oskarżony chciał nawoływać do nienawiści na tle wyznaniowym, to podjąłby jakieś działania celem zwrócenia na siebie uwagi, tak by przekaz odebrało więcej osób. Wobec powyższego brak jest podstaw by przypisać oskarżonemu, iż działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim nawoływania do nienawiści na tle wyznaniowym.

Same napisy zawarte na koszulce w ocenie Sądu nie zawierają w swej treści nic co by można odbierać jako nawoływanie do nienawiści na tle wyznaniowym. Nie sposób przyjąć, iż słowa ” Rasista, Ksenofob, Patriota. Polska bez Islamu” są to słowa, które powodują uczucia silnej niechęci, złości, braku akceptacji czy wrogości do grupy wyznaniowej. Słowa te nie zawierają w sobie negatywnych skojarzeń w zakresie różnic wyznaniowych i nie są nacechowane nienawiścią.

W ocenie Sądu założenie koszulki o przedmiotowej treści oznaczało dla oskarżonego manifestację, iż oskarżony uważa się za patriotę, a w jego ocenie, ci którzy nie chcą przyjmować islamskich uchodźców, są uważani za rasistów i ksenofobów. Zachowanie oskarżonego można uznać za niestosowne z punku zasad współżycia społecznego, jednakże nie jest to zachowanie, które należy penalizować.

Reasumując, czyn oskarżonego nie zawierał znamion czynu zabronionego, bowiem oskarżony nie nawoływał do nienawiści na tle różnic wyznaniowych, jedyne zamanifestował swój własny pogląd.

Wobec powyższego Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt. 2 kpk.

Konsekwencja powyższego jest przejęcie kosztów postępowania na rachunek Skarbu Państwa na podstawie art. 632 ust. 2 kpk