Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 44/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. B.

w dniu 23 września 2022 roku w W. utrudnił postępowanie karne prowadzone przeciwko jego siostrzeńcowi - I. S., poszukiwanemu listem gończym do odbycia kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie w sprawie o sygn. akt (...) w ten sposób, że ukrył go w zajmowanym przez siebie mieszkaniu numer (...) przy ulicy (...) w W., czym udzielił pomocy sprawcy przestępstwa uniknąć odpowiedzialności karnej, to jest czyn stanowiący przestępstwo wypełniające dyspozycję art. 239 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I. S. jest synem siostry T. D., obecnie nie żyjącej.

częściowo wyjaśnienia T. B.

188-189, 238-240

I. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, sygnatura akt (...) na karę 2 lat pozbawienia wolności w związku z popełnieniem przez niego przestępstwa stypizowanego w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk.

W związku z niestawieniem się I. S. do odbycia kary pozbawienia wolności, Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie wydał za nim list gończy.

informacja z KRK

253-254

wezwanie do odbycia kary, pokwitowanie odbioru

275-276

list gończy

20

W dniu 22 września 2022 r. około godziny 21:30 funkcjonariusze z Komisariatu Policji W. T. podjęli czynności zmierzające do zatrzymania poszukiwanego I. S. pod adresem ul. (...) w W.. Funkcjonariusze uzyskali informację, że w mieszkaniu tym przebywa poszukiwany listem gończym I. S.. Mieszkanie to należało do matki T. M. (1) W., w którym to okazjonalnie przebywał także oskarżony.

Czynności zmierzające do zatrzymania I. S.realizowali młodszy aspirant M. D. (1), starszy aspirant T. M. (2), posterunkowy M. T., młodszy aspirant P. Ż., starszy posterunkowy M. D. (2) i sierżant sztabowy F. B.. Funkcjonariusze T. oraz D. byli umundurowani.

częściowo wyjaśnienia T. B.

188-189, 238-240

zeznania świadka M. T.

4-5

zeznania świadka F. B.

21-22, 265-267

zeznania świadka P. Ż.

57-58, 264-265

zeznania świadka M. D. (2)

25

wydruk z księgi wieczystej

112-113

W mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W. podczas próby zatrzymania I. S., oprócz niego przebywał także T. B..

T. B. jest wujkiem I. S., pozostają w dobrych relacjach rodzinnych.

Funkcjonariusze policji wielokrotnie pukali do drzwi, dzwonili dzwonkiem, wzywając do otwarcia drzwi, informując, że są z policji i okazując w wizjerze legitymację. Drzwi nie zostały otwarte.

Przed rozpoczęciem interwencji światło w mieszkaniu było włączone, było słychać odgłosy telewizora oraz odgłosy świadczące, że w mieszkaniu znajdują się osoby.

W związku z tym, że lokal znajdował się na pierwszym piętrze P. Ż. udał się na zewnątrz przed blok, żeby zabezpieczyć teren i wezwał do pomocy innych funkcjonariuszy.

Po przybyciu umundurowanej załogi z Komendy Policji T. dalej podejmowano próby dostania się do lokalu, które nie przyniosły rezultatu.

W związku z powyższym na miejsce wezwano załogę Straży Pożarnej celem siłowego otwarcia drzwi.

Po przybyciu pod lokal strażaków F. B. usłyszał przez otwarte okno na klatce schodowej okrzyki: „stój, policja”. W tym czasie, tj. o godz. 21:57 I. S. wyskoczył przez otwarte okno. W pościg za I. S. udali się T. M. (2) i P. Ż.. W mieszkaniu pozostał T. B.. Nie został on zatrzymany.

I. S. podczas ucieczki wsiadł do pojazdu marki S. o numerach rejestracyjnych (...) i odjechał z miejsca interwencji. Policjanci próbowali zatrzymać go poprzez próbę otwarcia drzwi, wybicia okna oraz oddanie strzałów ostrzegawczych z pistoletu.

zeznania świadka M. T.

4-5

zeznania świadka F. B.

21v, 265-267

zeznania świadka M. D. (2)

25

wyjaśnienia podejrzanego I. S. i jego zeznania w charakterze świadka

32-35, 165-167, 267-269

częściowo wyjaśnienia T. B.

188-189, 238-240

protokół oględzin rzeczy w postaci płyt DVD zawierających zapis monitoringu z 22 września 2022 r. przy ul. (...) w W.

67-75

zeznania świadka P. Ż.

57v-58v, 264-265

zeznania świadka T. M. (2)

23v-24, 53v-54, 240-242

zeznania N. A.

38-39, 293v-294

W dniu 23 września 2022 r. I. S. o godz. 12:00 udał się do mieszkania przy ul. (...), w którym na stałe zamieszkiwał T. B.. I. S. nie posiadał kluczy do tego mieszkania, niemniej udał się tam wiedząc, że zastanie tam T. B.. T. B. otworzył drzwi I. S. i wpuścił go do środka.

wyjaśnienia podejrzanego I. S. i jego zeznania w charakterze świadka

33-33v, 165-167, 267-269

częściowo wyjaśnienia T. B.

188-189, 238-240

zeznania świadka D. W.

89v, 299-300

odpis zupełny księgi wieczystej

103-111

zeznania A. S.

96v, 315

zeznania D. M.

316

Natomiast funkcjonariusze D. W. oraz D. M. otrzymali informację, że w mieszkaniu może przebywać I. S.. Funkcjonariusze wraz z M. D. (3) oraz A. S. udali się pod wskazany adres. Na miejscu zastali umundurowanych funkcjonariuszy z Komendy Policji (...). Po kilkukrotnym pukaniu drzwi zostały otwarte. W mieszkaniu zastano poszukiwanego I. S. oraz T. B..

zeznania świadka D. W.

85-86, 299-300

zeznania świadka M. D. (3)

99v, 300-302

częściowo wyjaśnienia T. B.

188-189, 238-240

wyjaśnienia podejrzanego I. S. i jego zeznania w charakterze świadka

32-35, 165-167, 267-269

I. S. został zatrzymany 23 września 2022 r. o godz.21:45.

protokół zatrzymania

16

T. B. nie był uprzednio karany.

informacja z KRK

311

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

T. B.

w dniu 23 września 2022 roku w W. przy ulicy (...) utrudnił postępowanie karne w postaci postępowania wykonawczego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, sygnatura akt (...) oraz postępowania przygotowawczego nadzorowanego przez Prokuraturę Rejonową Warszawa-Praga Północ sygnatura (...) w ten sposób, że ukrył w mieszkaniu numer (...) przy ulicy (...) w W. poszukiwanego listem gończym I. S., czym udzielił pomocy sprawcy przestępstwa uniknąć odpowiedzialności karnej (czyn zarzucany)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Utrudnianie postępowania karnego przeciwko I. S. popełnionego w związku z przebiegiem ucieczki, które było objęte nadzorem prokuratora nad śledztwem w sprawie. (...), o czyn z art 223 § 1 kk, które zakończyło się wniesieniem przeciwko I. S. aktu oskarżenia 7 marca 2023 r.

częściowo wyjaśnienia T. B.

188-189, 238-240

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

informacja z KRK,

list gończy,

wezwanie do odbycia kary

Dowody z dokumentów urzędowych stanowiące dowody objęty domniemaniem jego autentyczności i zgodności z prawdą,. Sąd na podstawie art. 167 kpk dopuścił dowód z akt sprawy (...) w zakresie wezwania do odbycia kary, jego potwierdzenia odbioru oraz listu gończego. Dokumenty te miały znaczenie dla ustalenia, że I. S. jest osobą poszukiwaną, czego miał świadomość oraz, że jest sprawcą przestępstwa, wobec którego została orzeczona kara pozbawienia wolności, od której odbycia się uchylał.

wyciąg z księgi wieczystej

Dowód nie budzący wątpliwości co do prawdziwości zawartych w nich danych.

protokół zatrzymania

Dokument urzędowy sporządzony przez uprawniony organ, w zakresie jego kompetencji, nie budzący wątpliwości co do prawidłowości jego wystawienia.

częściowo wyjaśnienia T. B.

Depozycje oskarżonego w zakresie relacji, jakie łączyły go z I. S., wskazania miejsca zamieszkania oskarżonego, przyznania okoliczności co do okazjonalnego przebywania w lokalu przy ul. (...) w W., jak też w odniesieniu do ucieczki I. S., a następnie jego zatrzymania uznać należało za wiarygodne. W tej części wyjaśnienia te były spójne z zeznaniami funkcjonariuszy Policji, którzy podejmowali czynności zmierzające do zatrzymania poszukiwanego. Bliskość relacji pomiędzy oskarżonym a poszukiwanym wynikała także z zeznań I. S., jak też z dowodów z dokumentów, które istnienie tych relacji potwierdzały.

zeznania świadków M. T., F. B., P. Ż., M. D. (2)

Depozycje świadków - funkcjonariuszy Policji, realizujących czynności zmierzające do ujęcia poszukiwanego I. S., były spójne, logiczne, wzajemnie uzupełniające się, dające podstawę do odtworzenie przebiegu wydarzeń z dnia 22 września 2022 r. Drobne różnice, jakie pojawiały się w ich relacjach, dotyczyły okoliczności dla niniejszej sprawy nieistotnych. Każdy z tych świadków potwierdził natomiast to, co dla oceny prawnokarnej zachowania oskarżonego było istotne, a mianowicie to, że w trakcie czynności w dniu 22 września 2022 r. – obok funkcjonariuszy w ubraniach cywilnych – uczestniczyli także funkcjonariusze umundurowani, że na miejsce przyjechały także radiowozy oznakowane, a nie tylko nieoznakowane, że na miejsce zawezwano także straż pożarną, że wzywano osoby pozostające w lokalu przy ul. (...) do otwarcia drzwi, że wezwanie to zawierało także informację, że osoby te są z Policji. Depozycje tych świadków jednoznacznie dowodziły, że osoby znajdujące się wewnątrz mieszkania miały pełną świadomość co do tego, że czynności realizowane są przez Policję, że zmierzają do zatrzymania poszukiwanego, który – chcąc uniknąć tego – wyskoczył przez okno i podjął ucieczkę.

zeznania świadka D. W., D. M., M. D. (3) i A. S.

Depozycje świadków - funkcjonariuszy Policji realizujących czynności zatrzymania poszukiwanego I. S. w dniu 23 września 2022 r. również były spójne, rzeczowe, układające się w jedną całość. Nie występowały żadne okoliczności, które obniżałyby wiarygodność ich relacji.

częściowo

wyjaśnienia podejrzanego I. S. i jego zeznania w charakterze świadka

Depozycje I. S. Sąd uznał za wiarygodne w przeważającej części. Po pierwsze dlatego, że były one spójne z zeznaniami funkcjonariuszy biorących udział w interwencji. Po drugie dlatego, że wskazywał on na swoją motywację i zachowania, podejmowane w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Przyznał, że uchylał się od obycia kary, jednocześnie, że zarówno 22, jak i 23 września przebywał w mieszkaniu z T. B.. Były one także spójne z wyjaśnieniami T. B., który wskazywał na łączące ich więzy pokrewieństwa, ale i bliskość tych relacji rodzinnych. Ta okoliczność przesądzała jednak o tym, że depozycjom tym, w zakresie w jakim negował on wiedzą T. B. co do poszukiwania go przez organy ścigania, uznać należało za jedynie przyjętą wersję wydarzeń, mającą uwolnić oskarżonego od odpowiedzialności karnej.

zeznania N. A.

Depozycje spójne, rzeczowe, wzajemnie korelujące z zeznaniami świadków opisujących przebieg próby zatrzymania I. S. w dniu 22 września 2022 r. Zeznania te potwierdziły również to, że dla postronnego obserwatora czynności, jakie dostrzegła, mimo, że nie wszyscy funkcjonariusze byli umundurowani, podejmowane były przez funkcjonariuszy Policji.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

zeznania świadka K. C.

Świadek K. C. w toku postępowania sądowego skorzystał z prawa do odmowy składania zeznań na podstawie art. 182 § 1 kpk.

częściowo wyjaśnienia T. B.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim negował on swoją wiedzę co do tego, że w dniu 23 września 2022 r. ukrywał osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie karne, oraz że nie czynił tego w celu uniknięcia przez nią odpowiedzialności karnej, stanowiły li tylko przyjętą przez niego linię obrony. Depozycje T. B. były w tej części sprzeczne z doświadczeniem życiowym, które wprost wskazuje, że osoby, co do których zaangażowane zostają znaczne siły służb mundurowych (Policja i Straż Pożarna), gdy słyszą wezwanie do otwarcia drzwi, a które - mimo to decydują się na ucieczkę wyskakując z okna – czynią to, aby działania organów ścigania istotnie zakłócić czy wręcz udaremnić. Nie potrzeba wglądu w akta sprawy, aby nabrać przekonania, że osoba taka jest poszukiwana przez organy ścigania. W ocenie Sądu, również zasłanianie się stanem upojenia alkoholowego było wyłącznie obliczone na zbudowanie takiej wersji zdarzeń, w której oskarżony miał mieć wyłączoną świadomość tego, co się wokół niego dzieje. Żaden z przesłuchanych świadków nie potwierdził takiego stanu nietrzeźwości oskarżonego, który wyłączałby jego zdolność do rozumienia tego, że podejmowane są czynności zatrzymania I. S.. To zaś, że oskarżony mógł być pod wpływem alkoholu, o czym zeznał A. S. i D. M., nie wyłączało jego odpowiedzialności za popełniony czyn.

częściowo

wyjaśnienia podejrzanego I. S. i jego zeznania w charakterze świadka

Sąd nie dał wiary depozycjom I. S. w zakresie, w jakim utrzymywał on, że T. B. nie wiedział o tym, że jest on osobą skazaną i poszukiwaną. Przeczą temu silne więzi rodzinne, jakie łączą T. B. i I. S., i o ile twierdzenia takie dałyby się jeszcze uzasadnić wobec zdarzeń rozgrywających się w dniu 22 września 2022 r., o tyle – wobec tego jakie siły i środki zostały zaangażowane do zatrzymania I. S. w dniu następnym, nielogicznym, sprzecznym z doświadczeniem życiowym oraz zdrowym rozsądkiem było twierdzenie, że T. B. nie miał wiedzy o tym, że I. S. poszukiwany jest przez organy ścigania, które dążą do jego zatrzymania. Takie depozycje świadka miały na celu przedstawienie wersji zdarzeń, które miałyby wspierać obraną przez oskarżonego linię obrony.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego wypełniło dyspozycję art. 239 § 1 kk, który stanowi, że odpowiedzialność karną ponosi ten, kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, tworzy fałszywe dowody, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego, albo odbywa za skazanego karę.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że I. S. nie był dla oskarżonego osobą najbliższą w rozumieniu art. 115 § 11 kk. Osobą taką jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. I. S. jako siostrzeniec nie mieści się w żadnej z tych kategorii, stąd zastosowania nie znajdował § 2 art. 239 kk przewidujący niepodleganie karze w takiej sytuacji. Niemniej bliskie więzy rodzinne zostały przez Sąd uwzględnione, ale jako okoliczność przemawiająca za wyborem rodzaju kary i określeniu jej wysokości, o czym w pkt. 4 uzasadnienia.

Przestępstwo poplecznictwa polega na utrudnianiu lub udaremnieniu postępowania karnego poprzez udzielenie sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej. Sposoby popełnienia tego czynu zostały w artykule 239 § 1 kk wymienione jedynie przykładowo, na co wskazuje zwrot „w szczególności”. Do tych zachowań zaliczono między innymi ukrywanie sprawcy. Ukrywanie sprawcy należy rozumieć jako ściśle fizyczne, bezpośrednie ukrycie sprawcy. Znamieniem ukrywanie sprawcy przestępstwa objęte jest to, co zapobiega ujęciu sprawcy przez organ do tego powołany. Powyższe oznacza, że przestępstwo poplecznictwa można popełnić zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym, gdyż sprawca może nie mieć pewności co do tego, czy ukrywa sprawcę innego przestępstwa, ale może to przewidywać i na to się godzić.

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona stypizowanego wyżej przestępstwa zarówno o charakterze przedmiotowym, jak i podmiotowym. Co więcej czyn oskarżonego cechował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości oraz znacznym stopniem winy, co wykluczało warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego, mimo jego uprzedniej niekaralności.

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony miał świadomość, że I. S. jest sprawcą przestępstwa. Sąd nie dał wiary zeznaniom I. S. w zakresie, w jakim twierdził on, że nie informował rodziny o tym, że jest skazany. Jego bliska relacja z oskarżonym oraz słowa oskarżonego, że „mógł słyszeć, że on ma jakiś wyrok” (k. 188) prowadzą do odmiennych wniosków. Co więcej nawet gdyby przyjąć, że 22 września 2022 r. oskarżony nie wiedział jeszcze, że I. S. jest sprawcą przestępstwa, to z pewnością po wydarzeniach z tego dnia taką świadomość już miał.

W ocenie Sądu wersja zdarzeń forsowana przez oskarżonego nie wytrzymuje konfrontacji z pozostałym materiałem dowodnym, jak i zasadami doświadczenia życiowego i logiki. Oskarżony przyznał, że znajdował się w mieszkaniach z I. S. zarówno 22, jak i 23 września, jednocześnie twierdząc, że nie ukrywał go, gdyż nie wiedział, że jest on poszukiwany przez Policję. Należy natomiast zauważyć, że część funkcjonariuszy była umundurowana, okazywała do wizjera legitymacje. Co więcej policjanci pukali do drzwi mówiąc, że są z Policji. Kolejno podczas ucieczki I. S. zostało otwarte okno, przez które było słychać „stój policja”. Następnie oskarżony musiał słyszeć odgłosy pościgu oraz wystrzałów broni. Powyższe jak i zdenerwowanie i niechęć do otwarcia drzwi przez I. S. stanowią okoliczności, które rozsądnie myślącej osobie podpowiadają, że nie może to być działanie jedynie „wierzycieli” uciekającego. Oskarżony miał wszelkie powody, żeby ocenić sytuację w taki sposób, że to policja przyszła zatrzymać poszukiwanego. Oskarżony nie zaprzeczył, że wiedział o problemach finansowych I. S. , miał też słyszeć, że „ma on jakiś wyrok”. Widział też ucieczkę I. S.. Mimo to 23 września 2022 r. oskarżony wpuścił do mieszkania I. S., w którym przebywali razem od 12:00 do ok. 22:00. Nie jest istotne, czy i ewentualnie na jaki temat oskarżony rozmawiał wtedy z I. S., czy ten ostatni wyjaśniał mu sytuację z poprzedniego dnia, gdyż same okoliczności zdarzenia dawały już oskarżonemu wystarczające podstawy do uznania, że I. S. unika kontaktu z Policją. To zaś nie należy do standardowych zachowań przeciętnego człowieka..

Sam fakt ukrycia poszukiwanego stanowi utrudnianie postępowania, bo wymagało zaangażowania wielu służb, środków, pościgu za poszukiwanym, prowadzenia dalszych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Gdyby nie ukrycie poszukiwanego byłoby mu dużo trudniej uniknąć osadzenia do odbycia kary pozbawienia wolności.

Sąd dokonał modyfikacji opisu czynu przypisanego oskarżonemu jako, że oskarżonemu nie można było przypisać popełnienia zarzucanego mu czynu w odniesieniu do postępowania przygotowawczego o czyn z art. 223 § 1 kk, wobec którego akt oskarżenia został wniesiony do sądu w 2023 r. Czyn ten dotyczył próby przejechania funkcjonariusza będącego uczestnikiem pościgu za I. S. w dniu 22 września 2022 r. W oparciu o to, co oskarżony mógł dostrzec w dniu 22 września 2022 r. z okien mieszkania, w sytuacji niezrelacjonowania mu przez I. S., że oprócz ucieczki miał on też podjąć działania realizujące znamiona przestępstwa z art. 223 § 1 kk, nie uprawniały do przypisania mu czynu w kształcie, w jakim został oskarżonemu zarzucony. W związku z powyższym Sąd wyeliminował tę część z opisu czynu przypisanego oskarżonemu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I

I

Sąd zastosował wobec oskarżonego art. 37a § 1 kk wymierzając mu karę grzywny, jako że przestępstwo z art. 239 kk jest zagrożone wyłącznie karą pozbawienia wolności do lat 5. W ocenie Sądu głównym czynnikiem przemawiającym za zastosowaniem najłagodniejszego rodzaju kary, jakim jest grzywna, jest uprzednia niekaralność oskarżonego, ale także fakt, iż osobą, której oskarżony udzielał pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej, był jego siostrzeniec .

Wymierzając karę Sąd ma na uwadze, że kara z jednej strony powinna stanowić ostrzeżenie dla społeczeństwa, jak i wyraz sprawności państwa w poszukiwaniu i karaniu przestępców, a więc powinna w miarę możliwości zadośćuczynić społecznemu poczuciu sprawiedliwości, niemniej równie ważne jest spełnienie celów prewencji indywidualnej. Kara winna stanowić represję za dokonanie danego przestępstwa, ale również winna zmierzać do ukazania sprawcy nieprawidłowości jego postępowania i stanowić przestrogę dla popełniania czynów zabronionych w przyszłości. Wymierzenie kary izolacyjnej wobec oskarżonego byłoby reakcją nadmiernie surową, stąd zamiast tej kary na podstawie art. 37a § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, a zatem na podstawie ustawy względniejszej (art. 4 § 1 kk), orzeczona została samoistna grzywna.

Sąd przy wymiarze tej kary kierował się kryteriami zawartymi w art. 53 kk. Jeżeli chodzi o społeczną szkodliwość czynu, Sąd na podstawie kwantyfikatorów z art. 115 § 2 kk uznał, że w tej sprawie stopień społecznej szkodliwości jest znaczny. Przestępstwo popełnione przez oskarżonego jest czynem godzącym w dobro prawne w postaci poszanowania wymiaru sprawiedliwości, wyroków wydawanych przez sądy. Sam ustawodawca przewidział za popełnienie tego czynu jedynie karę pozbawienia wolności, tym samym plasując dobro prawne chronione tym przepisem stosunkowo wysoko. Ukrywanie sprawców przestępstw jest działaniem wysoce nagannym, negatywnie wpływającym na funkcjonowanie państwa. Nieuchronność kary oraz dolegliwość sankcji za popełnienie tego przestępstwa winna nie tylko w sprawcy, ale także w odbiorze społecznym kształtować przekonanie o "nieopłacalności" tego typu zachowań. Sąd wziął również pod uwagę sposób i okoliczności popełnienia czynu, tj. fakt, że oskarżony – mimo wiedzy co do rozmiaru sił i środków zaangażowanych w ujęcie poszukiwanego I. S. – ukrył go w swoim mieszkaniu, nie podejmując żadnych działań, aby ten stan bezprawności przerwać. Waga naruszonych przez sprawcę obowiązków jest znaczna. Oskarżony respektując porządek prawny winien odmówić pomocy poszukiwanemu i zawiadomić o kontakcie organy ścigania, jednakże tego nie uczynił. Ukrycie osoby, z którą sprawcę łączy więź pokrewieństwa, nie jest motywacją zasługującą na szczególne potępienie, niemniej jest to zachowanie nieakceptowalne z prawnego punktu widzenia, naganne i wymagające odpowiedniej reakcji prawnokarnej. Przestępstwo z art. 239 § 1 kk w przeważającej części przypadków będzie dotyczyć osób, z którymi sprawcy łączą więzi rodzinne, gdyż z tych przyczyn będą bardziej skorzy do udzielenia pomocy mimo świadomości naruszenia przez tę osobę norm prawnokarnych. Stąd w paragrafie drugim ustawodawca przewidział, że w przypadku osób najbliższych zachodzi instytucja niepodlegania karze. Okoliczność, że oskarżony udzielił schronienia swojemu siostrzeńcowi, znalazła odzwierciedlenie w wysokości orzeczonej grzywny.

Sąd na podstawie art. 239 § 1 kk w zw. z art. 37a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i § 3 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył oskarżonemu 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100,00 zł (sto złotych). Przy ustalaniu ilości stawek dziennych Sąd jako okoliczność łagodzącą potraktował to, że działania oskarżonego skierowane były wobec osoby, z którą łączyły go więzy rodzinne, ale także jego uprzednią niekaralność. Sąd nie dopatrzył się natomiast żadnych szczególnych okoliczności obciążających.

Wysokość stawki dziennej warunkowana była wysokości deklarowanych przez oskarżonego dochodów, ale także wysokością najniższego wynagrodzenia, która nakazywała uznać kwotę 100 zł za adekwatną dla jednego dnia pracy.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sam fakt bliskiej relacji oskarżonego z poszukiwanym nie mógł stanowić o zmniejszeniu stopnia społecznej szkodliwości jego czynu do takiego poziomu, aby uznawać, że stopień szkodliwości takiego czynu nie jest znaczny, co w konsekwencji mogłoby prowadzić do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Przeciwko takiej ocenie przemawiały okoliczności, w jakich schronienia udzielił oskarżony, wiedząc mianowicie to, że do zatrzymania I. S. zaangażowano znaczne siły i środki, tym samym powód, dla którego był on poszukiwany nie był błahy. Także okres ukrywania nie został przerwany przez samego oskarżonego, ale nastąpiło to w wyniku działań operacyjnych policji i ustalenia miejsca pobytu poszukiwanego, co przemawia za uznaniem, że działanie oskarżonego cechowało się nieustępliwością i trwaniem w stanie bezprawności. Oskarżony nie wykazał też żadnego krytycyzmu wobec popełnionego przez siebie przestępstwa. Zamiast nakłaniać poszukiwanego do oddania się w ręce organów ścigania, dążyć do zaprowadzenia stanu zgodnego z prawem, oskarżony - jak wyjaśniał - zajął się spożywaniem alkoholu, czyniąc z tego okoliczność mającą przemawiać za wyłączeniem jego świadomości co do popełnionego przestępstwa. Z tych względów ani stopień winy, ani też stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie pozwalał na uznanie, że spełnione zostały warunki do zastosowania instytucji probacyjnej, o której mowa w art. 66 kk. Okoliczność, że sprawca udzielił pomocy swojemu siostrzeńcowi, ukrywając go w swoim miejscu zamieszkania, znalazła odzwierciedlenie w rodzaju kary, jaka została oskarżonemu wymierzona.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 626 § 1 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego T. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu oraz 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem opłaty. U podstaw tego rozstrzygnięcia legł fakt, że oskarżony jest osobą pracującą, która nie ma nikogo na swoim utrzymaniu, nie zachodziły zatem podstawy do uznania, że uregulowanie tych należności spowoduje niemożność zaspokojenia przez oskarżonego podstawowych potrzeb życiowych, w szczególności że koszty te nie były znaczne.

7.  Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz