Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 36/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. P.

w dniu 9 maja 2023 roku w W., w kawiarni S. mieszczącej się na terenie Dworca PKP (...), dokonał kradzieży używanego telefonu komórkowego V. (...) wraz z kartą sim w sieci P., o wartości 449 zł w dacie zakupu w dniu 2 września 2021 roku, czym działał na szkodę S. C.,

tj. o czyn z art. 119 § 1 Kodeksu wykroczeń

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 9 maja 2023 roku S. C. przyjechała do W. celem załatwienia spraw osobistych. Na miejscu przypadkowo poznała P. P., który pomógł jej w dotarciu do miejsca, które planowała odwiedzić. Wracając na dworzec, około godziny 16:40 udała się wraz z P. P. do kawiarni S. mieszczącej się na terenie Dworca (...) PKP. Po dotarciu na miejsce postanowiła udać się do toalety. Na stoliku w kawiarni pozostawiła swój telefon komórkowy oraz bagaż. W tym czasie oskarżony miał wgrać jej na telefonie aplikację ułatwiającą poruszanie się po mieście.

Gdy S. C. wyszła z kawiarni i skierowała się do toalet zlokalizowanych poza obrębem lokalu, w przyległym korytarzu, P. P. o godz. 18:48 wybiegł z kawiarni i udał się w przeciwnym kierunku, po czym przeszedł schodami do peronu 2, a następnie opuścił teren Dworca (...). Natomiast kobieta zorientowawszy się, że zostawiła telefon i bagaż wraz z nieznajomym mężczyzną, powróciła o godz. 18:50 do kawiarni, gdzie na stoliku zastała leżący telefon komórkowy marki S., należący do nieznajomego oraz swój bagaż. Jej telefonu na miejscu nie było.

Kobieta wyszła z kawiarni, rozglądając się i poszukując mężczyznę, z którym pozostawiła swój telefon i bagaż.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. P.

54-55, 165-168, 305

zeznania pokrzywdzonej S. C.

1-2, 301-305

Protokół oględzin zapisu monitoringu

18-22

Telefon komórkowy S. C. był marki V. (...), zabezpieczony etui z klapką koloru czarnego oraz szkłem ochronnym.

Wartość tego telefonu w dniu jego zakupu, tj. w dniu 2 września 2021 roku, wynosiła 449, 00 zł.

zeznania świadka A. M.

342-344

zeznania pokrzywdzonej S. C.

1-2, 301-305

umowa o kredyt na zakup towarów i usług nr. (...)

334

Oskarżony został poddany badaniu sądowo-psychiatrycznemu. U P. P. nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego.

Ten stan psychiczny nie znosił ani nie ograniczał zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, poczytalność opiniowanego nie budziła wątpliwości biegłych.

opinia sądowo-psychiatryczna

k359-364

P. P. był uprzednio 13-krotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

120-131

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. P.

w dniu 9 maja 2023 roku w W., w kawiarni S. mieszczącej się na terenie Dworca PKP (...), dokonał kradzieży używanego telefonu komórkowego V. (...) wraz z kartą sim w sieci P., o wartości 449 zł w dacie zakupu w dniu 2 września 2021 roku, czym działał na szkodę S. C.,

tj. o czyn z art. 119 § 1 Kodeksu wykroczeń

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Uznanie, że zabór telefonu był przypadkowy, niezamierzony, nie połączony z zamiarem jego przywłaszczenia

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. P.

54-55, 165-168, 305

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo zeznania pokrzywdzonej S. C.

Depozycje świadka w zakresie, w jakim opisała ona okoliczności poznania oskarżonego, jak też okoliczności pozostawienia przy nim jej telefonu komórkowego oraz bagażu, a następnie utraty tego telefonu, w pełni korespondowały z nagraniami z monitoringu dworcowego, jak również spójne były z wyjaśnieniami oskarżonego. Jako wiarygodne Sąd ocenił także te depozycje, w których opisywała, jak telefon ten nabyła za pośrednictwem swojej siostrzenicy.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. P.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim nie kwestionował on spotkania pokrzywdzonej, jak też pozostawienia przez nią telefonu komórkowego „pod jego opieką”, nie budziły żadnych wątpliwości. W tym względzie były one spójne z zeznaniami pokrzywdzonej. Także fakt rozpoznania siebie przez oskarżonego na nagraniach z monitoringu dworcowego nie budził wątpliwości, albowiem jakość tych nagrań była na tyle dobra, że pozwalała uznać, że i w tym względzie wyjaśnienia oskarżonego były wiarygodne.

zeznania A. M.

Depozycje świadka były spójne, rzeczowe, poparte dowodami w postaci umowy o kredyt na utraconego przez pokrzywdzoną telefonu. Świadek potwierdziła, że telefon ten został zakupiony wprawdzie przez nią na raty w dniu 2 września 2021 roku, niemniej od samego początku miał on być własnością S. C., która pokryła koszty jego zakupu. Cena telefonu w dniu zakupu wynosiła 449 zł oraz ubezpieczenie o wartości 180 zł.

umowa o kredyt na zakup towarów i usług nr. (...)

Dokument prywatny, sporządzony przez uprawniony podmiot, w odpowiedniej formie, spójny z materiałem dowodowym w postaci zeznań świadka A. M., dający podstawy do kategorycznych ustaleń wartości tego przedmiotu w dacie jego zakupu w dniu 2 września 2021 r.

Protokół oględzin zapisu monitoringu wraz z nagraniami z monitoringu dworcowego

Dokument urzędowy sporządzony przez uprawnionego do tego funkcjonariusza Policji, w zakresie powierzonych mu zadań, nie budzący wątpliwości co do rzetelności ujętych w nich okoliczności. Materiał wizyjny nie nosił śladów mogących wskazywać na to, aby w zapis ten w jakikolwiek sposób ingerowano. Był to dowód obiektywny, pozwalający odtworzyć precyzyjnie, w jakim czasie pokrzywdzona wyszła z kawiarni, kiedy do niej powróciła oraz to, że o godzinie 18:48 oskarżony P. P. wybiegł z kawiarni, a następnie o godzinie 18:53 wyszedł z Dworca PKP (...).

opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia kategoryczna, sporządzona przez osoby posiadające odpowiednią specjalistyczną wiedzę oraz doświadczenie zawodowe, wnioski wyciągnięte w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. P.

Wyjaśnienia oskarżonego w części, w której negował on zabór telefonu pokrzywdzonej w celu jego przywłaszczenia, stanowiły li tylko przyjętą przez niego linię obrony. W tym względzie jego wyjaśnienia były niekonsekwentne, sprzeczne z tym, co wyjaśniał na etapie postępowania przygotowawczego, kiedy to przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu, odejście od tych wyjaśnień było powodowane wyłącznie chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej. Należy bowiem zauważyć, że oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, a zatem mającą szereg doświadczeń w składaniu wyjaśnień, konsekwencjach, jakie wyciągane są następnie ze słów, pod którymi składa swój podpis na protokole. Zdaniem Sądu, świadomość tych konsekwencji, gdyby istotnie takich wyjaśnień nie składał, spowodowałaby, że co najmniej odmówiłby złożenia podpisu na protokole.

W ocenie Sądu, jako całkowicie nieprzekonywujące są twierdzenia oskarżonego co do tego, że telefon pokrzywdzonej miał zabrać z pośpiechu, omyłkowo, nie mając zamiaru jego przywłaszczenia. Gdyby istotnie tak było, to podjąłby on jakiekolwiek działania, aby telefon ten zwrócić. Mógł przecież po rzekomy odebraniu od kogoś przesyłki, na którą tak czekał, powrócić na miejsce do kawiarni, gdzie z pewnością oczekiwałaby na niego pokrzywdzona, która poszukiwała kierunku, w jakim oskarżony pod jej nieobecność się udał. Mógł też spróbować zadzwonić na swój telefon, który jak twierdził był sprawny i skomunikować się z pokrzywdzoną.

Żadnego z tych kroków oskarżony nie podjął, natomiast nie potrafił wyjaśnić rzeczowo, co tak naprawdę stało się z telefonem pokrzywdzonej, podając, że go zgubił bądź mu go ukradziono (k. 166).

Działania z zamiarem przywłaszczenia telefonu komórkowego pokrzywdzonej nie wyklucza także fakt, że na miejscu pozostawił on swój własny telefon komórkowy. Przedmiot należący do S. C. w danym momencie oskarżony uznał - zdaniem Sądu - za bardziej atrakcyjny, stąd go zabrał. Także fakt pozostawienia jej bagażu nie przekreśla, że działał on w zamiarze zaboru tego telefonu w celu przywłaszczenia, albowiem nie wszystkie przedmioty należące do pokrzywdzonego muszą od razu paść łupem sprawcy. Telefon zaś jest przedmiotem łatwo zbywalnym, łatwym do ukrycia i wyniesienia. Stąd kradzież tylko tej rzeczy nie jest działanie irracjonalnym i sprzecznym z doświadczeniem życiowym.

częściowo zeznania pokrzywdzonej S. C.

Depozycje pokrzywdzonej w części dotyczącej wartości skradzionego telefonu marki V. nie były wiarygodne. Przedstawiana przez nią wartość tego telefonu była istotnie zawyżona co do realnej wartości tego przedmiotu. W ocenie Sądu, zeznania w tej części nie były powodowane złą wolą i chęcią bezpodstawnego oskarżenia P. P., lecz wynikało z niecodziennego podejścia do wartości pieniądza i obowiązujących nominałów. Świadek w trakcie rozprawy w obecności oskarżonego nie wyrażała wobec niego żadnej niechęci, wręcz przeciwnie nie rościła do niego żadnych pretensji, życząc mu zdrowia i wnoszą do Sądu postulat wymierzenia oskarżonemu ładnej kary (k. 305). Świadek używała natomiast określenia „bańki”, co przed denominacją, która nastąpiła w 1995 r., odnosiło się do milionów złotych. Ta spontaniczna deklaracja pokrzywdzonej co do wartości utraconego telefonu nie mogła zatem stanowić podstawy do dokonywania ustaleń faktycznych. W tym względzie Sąd oparł się na zeznaniach A. M. i złożonych przez nią dowodach zakupu telefonu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

P. P. został oskarżony o popełnienie występku kradzieży stypizowanego w art. 278 § 1 kk popełnionego w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. O tym, czy sprawca odpowiadać będzie na podstawie ustawy – Kodeks karny, czy też na podstawie ustawy – Kodeks wykroczeń, w zakresie czynów polegających na zaborze cudzej rzeczy w celu przywłaszczenia, decyduje wartość skradzionych rzeczy. Odpowiada zatem za wykroczenie z art. 119 § 1 kodeksu wykroczeń - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2023 r. - sprawca, który kradnie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 800 złotych. Uprzednio graniczna wartość rozdzielająca wykroczenie od przestępstwa kradzieży wynosiła 500 zł. Zatem w dacie dokonania tego czynu, tj. 9 maja 2023 r., wartość skradzionego na szkodę S. C. telefonu komórkowego, nakazywała uznać go za wyczerpujące wykroczenie z art. 119 § 1 kw, a nie – jak przyjęto w akcie oskarżenia – występek z art. 278 § 1 kk.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż przepisów o recydywie z art. 64 § 1 kk nie stosuje się do czynów stanowiących wykroczenie, stąd przepis ten nie znalazł się w podstawie skazania.

Strona przedmiotowa kradzieży polega natomiast na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Sprawca ma bowiem wykonać czynność zaboru cudzej rzeczy, której towarzyszy cel przywłaszczenia. Zabór polega na przejęciu władztwa nad rzeczą. Oznacza to wyjęcie rzeczy spod władania właściciela (posiadacza) i objęcie jej przez sprawcę we władanie. Może ono nastąpić po przeniesieniu rzeczy z miejsca, w którym dotychczas się znajdowała, zgodnie z wolą sprawcy. Przejęcie rzeczy przez sprawcę we władanie zakłada uniesienie i przeniesienie rzeczy, zmianę położenia rzeczy, wzięcie w rękę, włożenie do swojej torby lub kieszeni lub przeniesienie w inne miejsce (por. T. Bojarski, J. Piórkowska-Flieger [w:] A. Michalska-Warias, T. Bojarski, J. Piórkowska-Flieger, Kodeks wykroczeń. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 119).

Kradzież można popełnić wyłącznie umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, albowiem podmiotową cechą kradzieży jest zabór w celu przywłaszczenia, czyli chęć włączenia skradzionego mienia do majątku sprawcy lub postąpienia z nim jak z własnym (tak wyrok SN z dnia 29.10.2001 r., sygn. akt III KKN 364/01).

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe dało pełne podstawy do przyjęcia, że działaniem swoim oskarżony wyczerpał zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe elementy kradzieży. sprawstwo i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. W odniesieniu do tej pierwszej grupy, niewątpliwe jest, że telefon komórkowy stanowił rzecz ruchomą, która ze względu na swoją wartość nakazywała uznać czyn za wykroczenie. W odniesieniu zaś do elementów podmiotowych, o działaniu w zamiarze przywłaszczenia świadczyło to, jak oskarżony z zabraną rzeczą postąpił. Dało to podstawy do uznania, że jego zamiarem było przywłaszczenie tego telefonu. Zabierając tę rzecz z miejsca, w którym pozostawiła go pokrzywdzona, nie oddając go następnie pokrzywdzonej, nie podejmując jakiejkolwiek próby zwrócenia go, skontaktowania się z pokrzywdzoną, jednoznacznie pokazał, jaki był jego rzeczywisty zamiar.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P.

I

I

Art. 119 § 1 kk przewiduje dla sprawcy kradzieży karę aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Wymierzając karę oskarżonemu P. P. Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 33 § 1 i § 2 kw.

Art. 33 § 1 k.w. stanowi, że organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego.

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd miał także na uwadze art. 33 § 2 k.w. stanowiący, iż wymierzając karę, Sąd winien brać pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia.

Należy zaznaczyć, iż w stosunku do oskarżonego zachodzi okoliczność obciążająca, o której mowa w art 33 § 4 pkt 5 kw, albowiem oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu.

Sąd jako okoliczność łagodzącą przyjął postawę oskarżonego w postępowaniu sądowym, gdyż oskarżony przeprosił pokrzywdzoną, okazując żal i skruchę.

Kierując się powyżej wskazanymi dyrektywami wymiaru kary Sąd orzekł wobec P. P. karę 25 dni aresztu.

Odnosząc się do dyspozycji art. 19 kw należy zaznaczyć, iż stanowi on, że kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni, a wymierza się ją w dniach.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie spełnione zostały przesłanki określone w art. 35 k.w., albowiem oskarżony popełnił czyn umyślnie działając z zamiarem bezpośrednim, a sam czyn charakteryzował się dużą społeczną szkodliwością, wynikającą przede wszystkim z faktu, iż jego sprawca jawnie, i wielokrotnie lekceważył prawo i obowiązujące zasady moralne. Nadto uprzednia karalność za podobne przestępstwa świadczy o wysokiej demoralizacji oskarżonego. Orzeczone i wykonane wobec niego kary nie przyniosły swojego rezultatu. W świetle powyższego orzeczenie wobec oskarżonego kary łagodniejszego rodzaju niż areszt byłoby rażąco niewspółmierne do wagi czynu.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P.

II

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. w zw. z art 44 § 5 k.p.w. Sąd orzekł o zwrocie oskarżonemu dowodu rzeczowego (...), opisanego w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) pod poz. 1, albowiem nie służył on ani nie był przeznaczony do popełnienia wykroczenia, nie pochodził z przestępstwa, nadto posiadanie tego przedmiotu nie było zabronione.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Skazanie za popełnienie wykroczenia kradzieży lub przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej daje Sądowi możliwość orzeczenia obowiązku naprawienia szkody. Według dyspozycji art. 119 § 4 kw może on przybrać postać obowiązku zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona. Wprawdzie pokrzywdzona nie odzyskała skradzionego jej telefonu, niemniej złożyła na rozprawie oświadczenie, że nie rości wobec oskarżonego żadnych pretensji.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie zachodziła też konieczności przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy celem ustalenia wartości skradzionego telefonu komórkowego marki V. na dzień 9 maja 2023 roku, albowiem wartość tej rzeczy już w dacie zakupu nakazywała uznać czyn oskarżonego za wykroczenie, a przy tym nie było potrzeby rozstrzygania o zasądzeniu ewentualnej równowartości tej skradzionej rzeczy, co ewentualnie uzasadniałoby zrealizowanie takiego dowodu z urzędu.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. kwotę 1.680 zł plus VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. P. z urzędu, biorąc za podstawę wyliczenia tej należności stawkę podstawową przewidzianą za udział w postępowaniu zwyczajnym przed sądem rejonowym zwiększoną o ilość terminów rozpraw, w których obrońca uczestniczył. Sprawa ta nie była natomiast ani skomplikowana pod względem merytorycznym, ani też nie wymagała szczególnego nakładu pracy ze strony obrońcy, stąd też wniosek obrońcy o podwyższenie stawki podstawowej należnej mu z tytułu świadczonej pomocy nie został uwzględniony.

IV

Sąd uznał za celowe na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 121 § 1 kpw zwolnienie oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, mając na uwadze jego sytuację materialną oraz fakt, że przebywa w jednostce penitencjarnej, mając przy tym ograniczone - także ze względów zdrowotnych – możliwości podjęcia pracy zarobkowej.

Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz