Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 19/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. H. (1)

w dniu 30 stycznia 2018 r. w W. przy Pl. (...), działając jako Prezes Zarządu (...) z siedzibą w W. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 34.560 zł Fundację (...) z siedzibą w W., w ten sposób, że zawarła "Umowę z Instytucją Pośredniczącą II stopnia o dofinansowanie projektu: (...)", otrzymała przelewem pieniądze ww. kwocie na rachunek. (...) prowadzony w banku (...) S.A. dla Fundacji (...) i wprowadziła pokrzywdzoną spółkę w błąd poprzez niewywiązywanie się z warunków zawartej umowy i zamiaru spłaty zobowiązania, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pełnienie przez M. H. (1) od 29 kwietnia 2015 roku funkcji prezesa w jednoosobowym zarządzie fundacji (...) zarejestrowanej w KRS pod nr (...).

Zgłoszenie się M. H. (1) do Fundacji (...) w celu otrzymania dofinansowania na wyposażenie przedszkola i materiały dydaktyczne mającego być prowadzonym przez fundację.

Zawarcie w dniu 30 stycznia 2018 roku umowy nr (...) pomiędzy Fundacją (...) a fundacją (...) balans reprezentowaną przez M. H. (1) o udzielenie dotacji po uprzednim zaakceptowaniu przez komisję zatwierdzającą dofinansowanie przedłożonego przez M. H. (1) biznes planu i harmonogramu rzeczowo-finansowego inwestycji.

Zobowiązanie się przez M. H. (1) do wydatkowania środków objętych wsparciem od 30 stycznia 2018 r. do 31 marca 2018 r., niezwłocznego powiadomienia realizatora (...) o wszelkich okolicznościach mogących zakłócić lub opóźnić realizację inwestycji oraz o zaistnieniu okoliczności uniemożliwiających lub zagrażających dalszej realizacji inwestycji i przedstawienia wszelkich niezbędnych informacji w tym zakresie.

Zatrudnienie przez M. H. (1) K. G. i P. G..

Dokonanie przez Fundację (...) w dniu 31 stycznia 2018 r. przelewu kwoty 34.560 zł stanowiącej 80% dotacji na rachunek nr (...) prowadzony na rzecz Fundacji (...).

Prośba M. H. (1) o wydłużenie terminu rozliczenia dotacji do 1 listopada 2018 r.

Brak rozliczenia przez M. H. (1) przyznanej kwoty dotacji.

Wprowadzenie Fundacji (...) w błąd przez M. H. (1) co do możliwości i rzeczywistego zamiaru wywiązania się z zawartej umowy o dotację.

wyjaśnienia M. H. (1)

302-303

zeznania J. C.

23-24, 303-304

zeznania K. J. (1)

69-70, 304-305

zeznania P. K.

82-83 (307)

zeznania F. W.

85-86 (307)

zeznania P. G.

316-317

zeznania E. W.

315-316

zeznania K. G.

386

zeznania K. J. (2)

306-307

informacja KRS

88-91

umowa nr (...)

7-12, 386

wiadomość mailowa

13, 386

wniosek o przedłużenie okresu wydatkowania

16, 386

historia rachunku

108-109, 386

Rozpoznanie u M. H. (1) utrzymujących się objawów zaburzeń adaptacyjnych.

Stwierdzenie przez biegłych psychiatrów, że stan psychiczny M. H. (1) w czasie zarzucanego jej czynu nie znosił ani nie ograniczał jej zdolności do rozpoznania znaczenia czynu oraz zdolności pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczna

243-246, 386

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia M. H. (1)

zasługiwały na przymiot wiarygodności jedynie w zakresie, w jakim były one spójne z treścią zeznań świadków i korespondowały z dowodami z dokumentów uznanych za wiarygodne, w szczególności w zakresie przygotowania przez oskarżoną biznesplanu, przyznania dotacji na wyposażenie i zakup pomocy M., oznaczenia terminu wydatkowania, złożenia przez nią wniosku o przedłużenie okresu wydatkowania oraz zatrudnienia P. G. i K. G..

zeznania J. C.

wiarygodne w całości, ponieważ świadek rzeczowo odniósł się do okoliczności stanowiących przedmiot postępowania, wskazując na kluczowe kwestie związane z procesem przyznania dotacji dla fundacji (...), w tym przedłożenia biznesplanu, podpisania umowy o dotację, wypłaty środków oraz braku rozliczenia się z dofinansowania przez M. H. (1). Zeznania świadka były spójne z częściowo wiarygodnymi wyjaśnieniami M. H. (1), z zeznaniami świadków K. J. (1), K. J. (3), P. K., F. W., E. W. oraz dowodami z dokumentów w postaci odpisu KRS, umowy nr (...) z dnia 30 stycznia 2018 roku z załącznikami, historii rachunku prowadzonego na rzecz fundacji (...) uznanych przez sąd za wiarygodne.

zeznania K. J. (1)

zasługiwały na obdarzenie ich w całości przymiotem wiarygodności, albowiem świadek w sposób rzeczowy, konsekwentny i wyważony odniósł się do okoliczności zdarzenia poczynając od zatwierdzenia biznesplanu przedłożonego przez M. H. (1) będąca prezesem fundacji (...), podpisania umowy o dotację, wypłaty środków, terminu ich rozliczenia, zatrudnienia pracowników w fundacji, aż do prośby o przedłużenie terminu rozliczenia i braku przedłożenia przez M. H. (1) faktur i rachunków z wydatkowania dotacji, a w konsekwencji nierozliczenia się z przyznanej dotacji. Zeznania świadka były spójne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez sąd za wiarygodny, w szczególności z częściowo wiarygodnymi wyjaśnieniami M. H. (1), zeznaniami pozostałych świadków i dowodami z dokumentów.

zeznania P. K.

wiarygodne w pełni, ponieważ świadek szczegółowo odniósł się do okoliczności przedłożenia przez M. H. (1) biznesplanu oraz dokonania przez niego oceny też planu. Zeznania świadka znajdowały potwierdzenie w częściowo wiarygodnych wyjaśnieniach M. H. (1), zeznaniach K. J. (1), K. J. (3), F. W., E. W., J. C.. Okoliczności, o których zeznał świadek stanowiły spójny, chronologiczny i logiczny przebieg zdarzenia, dlatego nie nasuwały wątpliwości co do wiarygodności.

zeznania F. W.

zasługiwały na przymiot wiarygodności. Wiedza świadka odnośnie złożenia przez M. H. (1) biznesplanu, pełnienia przez nią funkcji prezesa zarządu w fundacji (...), kwoty dotacji pochodziła bezpośrednio z podjętych przez niego czynności sprowadzających się do oceny powodzenia biznesplanu. Zeznania świadka były spójne z częściowo wiarygodnymi wyjaśnieniami M. H. (1), zeznaniami pozostałych przesłuchanych w toku postępowania świadków oraz korespondowały z zabezpieczonymi w trakcie postępowania przygotowawczego dowodami z dokumentów.

zeznania P. G.

wiarygodne, świadek odniósł się do okoliczności bezpośrednio jej dotyczących, w szczególności zatrudnienia w fundacji (...) przez okres połowy miesiąca, jak również zakresu wykonanych prac w budynku gdzie miała być wykonywana działalność. Nie dopatrzono się motywów, dla których świadek miałby zeznań nieprawdę. Zeznania były szczere i spontaniczne, i odnośnie zatrudnienie świadka były spójne z wiarygodnymi w tym zakresie wyjaśnieniami M. H. (1),

zeznania E. W.

wiarygodne, brak było podstaw do kwestionowania ich prawdziwości, ponieważ relacja świadka znajdowała odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym uznanym za wiarygodny. Wiedza świadka o zdarzeniu pochodziła z podjętych przez nią czynności w ramach obowiązków wynikających z zatrudnienia w Fundacji (...).

zeznania K. G.

wiarygodne, bowiem były logiczne i rzeczowe. Świadek szczerze odniósł się do okoliczności jej zatrudnienia przez M. H. (1), zakresu jej obowiązków, jak również zakresu prac poczynionych w budynku gdzie fundacja (...) miała prowadzić działalność. Sąd nie znalazł powodów do kwestionowania zeznań świadka, zwłaszcza że były w tym zakresie spójne z częściowo wiarygodnymi wyjaśnieniami M. H. (1) odnośnie zatrudnienia oraz w zakresie przeprowadzonych prac remontowych zeznaniami P. G. i K. J. (3) .

zeznania K. J. (2)

wiarygodne w pełni, wiedza świadka o zdarzeniu pochodziła z podjętych przez nią czynności w ramach obowiązków wynikających z zatrudnienia w Fundacji (...) i znajdowała o potwierdzenie w uznanych za wiarygodne zeznaniach pozostałych świadków. Zeznając świadek odniosła się do istotnych kwestii, w tym zakresu zaobserwowanych na miejscu kontroli budynku prac oraz udzielonej M. H. (2) pomocy przy biznesplanie. Okoliczności, o których zeznawała świadek stanowiły spójną, logiczną i rzeczową całość.

informacja KRS

brak podstaw do kwestionowania rzetelności i wiarygodności dokumentu. Niekwestionowany przez strony postępowania. Sporządzony przez instytucję do tego powołaną w ramach przyznanych ustawowo kompetencji

umowa nr (...)

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i autentyczności tego dokumentu. Sporządzony przez uprawnioną do tego instytucję w ramach jej kompetencji i w zakresie zadań. Niekwestionowany przez strony. Sąd także nie powziął informacji o fałszywości lub sporządzeniu tego dokumentu w sposób nierzetelny.

historia rachunku

wiarygodny dowodów, sporządzony przez instytucję do tego powołaną w ramach kompetencji i w zakresie ich zadań. Nie nasuwał żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, strony również nie podnosiły tego zarzutu.

opinia sądowo-psychiatryczna

wiarygodne źródło dowodowe. Biegli psychiatrzy odnieśli się do postawionych im zagadnień, a wysnute przez nich wnioski były spójne wewnętrznie i należycie umotywowane. Brak podstaw do przyjęcia, że były one dowolne lub niezrozumiałe. Opinia nie zawierała sprzeczności. Sporządzona przez specjalistów w swojej dziedzinie legitymujących się odpowiednim zakresem kompetencji, wiedzy i doświadczenia nie budziła żadnych wątpliwości Sądu. Strony również nie kwestionowały opinii.

wiadomość mailowa

niekwestionowany przez strony postępowania. Treść dokumentu korespondowała z zeznaniami świadków K. J. (1), J. C., co pozwoliło uczynić go podstawą ustaleń faktycznych, co do wnioskowania przez oskarżoną o przedłużenie okresu wydatkowania.

wniosek o przedłużenie okresu wydatkowania

niekwestionowan przez strony postępowania. Treść dokumentu korespondowała z zeznaniami świadków K. J. (1), J. C., co pozwoliło uczynić ją podstawą ustaleń faktycznych, co do wnioskowania przez oskarżoną o przedłużenie okresu wydatkowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia M. H. (1)

W pozostałym zakresie (jak w pkt 2.1. formularza) wyjaśnienia oskarżonej nie zasługiwały na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Twierdzenia, że oskarżona dokonała zakupu części wyposażenia zgodnie z zawartą umową o dotację w miesiącach lutym i marcu 2018 r., opłacała faktury przelewami z kont bankowych fundacji (...) nie podlegały na prawdzie. Przede wszystkim z historii rachunku bankowego prowadzonego na rzecz fundacji (...), na który w dniu 31 stycznia 2018 r. Fundacja (...) przelała środki z dotacji, oskarżona w dniu 19 lutego 2018 r. zwróciła darowiznę w kwocie 6.000 zł, a kolejne środki 14 marca 2018 r. w kwocie 28.551,00 zł przelała na inny rachunek prowadzony na rzecz Fundacji. Tymczasem środki pieniężne w kwocie 38.470 zł zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym inwestycji w miesiącu lutym 2018 r. winny być przeznaczone na zakup m. in. elementów wyposażenia czy środków pomocniczych M., czego jak wskazano wyżej nie odzwierciedla historia rachunku. Oskarżona już w dacie podpisania umowy, tj. 30 stycznia 2018 r. powinna intensywnie rozważać i planować wydatkowanie przyznanych środków, czego nie uczyniła. Zauważyć również należy, że oskarżona podpisując umowę z dnia 30 stycznia 2018 r. zobowiązała się niezwłocznie zawiadomić realizatora (...) o okolicznościach mogących zakłócić lub opóźnić realizację inwestycji opisanej we wniosku o dotację zgodnie z biznesplanem, czego również zaniechała. Oskarżona w żadnym razie nie zawiadomiła niezwłocznie realizatora o okolicznościach zagrażających dalszej realizacji inwestycji, chociaż istniały ku temu podstawy, a dopiero w dniu 15 marca 2018 r., na kilka dni przed upływem terminu rozliczenia dotacji napisała wiadomość mailową, aby odroczyć termin rozliczenia środków, stwarzając jednocześnie pozory, że zachodzą okoliczności z umowy z dnia 30 stycznia 2018 r. zagrażające lub nieumożliwiające dalszą realizację inwestycji. Co istotne, oskarżona powołała się na wygaśnięcie umowy czasowej z ówczesną dyrektor placówki, podczas gdy w ogóle nie zatrudniała ona dyrektora, a jedynie zawarła dwie umowy z P. G. i K. G., które nie spełniały warunków do zajmowania stanowiska dyrektora takiej placówki. Wreszcie oskarżona zobowiązała się do prowadzenia działalności oświatowej w formie fundacji przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy od daty zawarcia umowy o dotację, a jak wynika z KRS w dniu 28 czerwca 2018 r. zarząd podjął uchwałę o likwidacji fundacji.

Wyjaśnienia oskarżonej stanowią przyjętą przez nią linię obrony, która zmierza do wykazania, że w dniu zawarcia umowy o dotację miała ona zamiar wywiązać się z jej postanowień. Powyższe nie wytrzymuje jednakże konfrontacji ze zgromadzonymi dowodami uznanymi za wiarygodne. Z treści umowy wynika, że jej realizacja była bardzo wątpliwa, ponieważ wymagała podjęcia intensywnych działań, a tych po stronie oskarżonej było brak. Przeprowadzone dowody również dowodzą, że w dacie zawarcia umowy z dnia 30 stycznia 2018 r. nie miała zamiaru zakupu wyposażenia przedszkola, bo przelała środki jako zwrot darowizny 19 lutego 2018 r., a resztę kwoty z dotacji na 14 marca 2018 r. na inne konto fundacji. Całokształt zachowania oskarżonej dowodzi, że chciała ona ukryć swój rzeczywisty zamiar co do wywiązania się umowy.

zeznania A. P.

znajdowały oparcie w zgromadzonych dowodach, w szczególności historii rachunku prowadzonego na rzecz fundacji (...) w (...) Bank (...) S.A. odnośnie otrzymania darowizny w kwocie 6.000 zł i jej zwrotu przez M. H. (1), i jako takie nie budziły wątpliwości co do wiarygodności, lecz z uwagi nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. H. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art. 286 § 1 kk karze podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Nie jest wymagane, aby dla wprowadzenia w błąd sprawca podejmował szczególne czynności, polegające na działaniu podstępnym lub chytrym. Dla uznania, że mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd wystarczające jest każde, jakiekolwiek działanie lub zaniechanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem. Wprowadzenie w błąd dotyczyć musi natomiast tzw. istotnych okoliczności danej sprawy, które mogą mieć wpływ na podjęcie przez oszukiwaną osobą określonej decyzji rozporządzenia mieniem.

Korzyścią majątkową w myśl art. 115 § 4 kk jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego.

Oszustwo z punktu widzenia znamion strony podmiotowej może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, szczególnie zabarwionym (kierunkowym – tzw. dolus coloratus), obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania sprawcy (zob. Wyrok SN z dnia 22 listopada 1973 r., III KR 278/83, opublikowany w OSNPG 1974/7/81).

Nadmienić również należy, że w orzecznictwie wskazuje się, że „przy ustaleniu zamiaru sprawcy oszustwa, w zasadzie nieprzyznającego się do winy w szczególności przy zawieraniu pozornych umów o pożyczkę pieniędzy należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, na podstawie których można byłoby wyprowadzić co do realności wypełnienia obietnic złożonych przez sprawcę osobie rozporządzającej mieniem, a w szczególności jego możliwości finansowe, skalę przyjętych zobowiązań, które ma świadczyć z niekorzyścią dla siebie sprawca, na korzyść rozporządzającego mieniem, zachowanie się sprawcy po otrzymaniu pieniędzy, jego stosunek do rozporządzającego mieniem w związku z upływem terminów płatności sumy pożyczki lub odsetek, z jednoczesną oceną przy zwłoce płatności zmian w sytuacji materialnej sprawcy na niekorzyść oraz przyczyn takiego stanu rzeczy. Tylko więc w oparciu o kompleksową ocenę okoliczności towarzyszących uzyskaniu pożyczki i wagi przyczyn jej niespłacenia można wysnuć logiczne wnioski czy mamy do czynienia z oszustwem, czy też niekaralnym niedotrzymywaniem warunków zwrotu pożyczki” (zob. Wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2005 r. WA 8/05, Legalis nr 97373). Późniejsze orzecznictwo potwierdza utrwalony w tym zakresie w/w pogląd (zob. Wyrok SA w Katowicach z dnia 20 kwietnia 2017 r., II AKa 81/17, Legalis nr 1658152, Wyrok SA w Katowicach z dnia 21 maja 2015 r. II AKa 135/15, Legalis 1285448, Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2014 r. II AKa 153/14, Legalis 1049726, Wyrok SA w Łodzi z dnia 7 listopada 2013 r., II AKa 208/13, Legalis nr 761396)

Odnosząc powyższe rozważania prawne do dokonanej przez Sąd oceny zgromadzonego materiału dowodowego, nie budzi wątpliwości, że oskarżona M. H. (1) swoim zachowaniem wypełniła zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe znamiona występku z art. 286 § 1 kk. Bezspornym jest, że w dniu 30 stycznia 2018 r. M. H. (1), będąc prezesem zarządu Fundacji (...) podpisała z Fundacją (...) umowę o dotację. Po podpisaniu umowy na rachunek (...) prowadzony w banku (...) S.A. dla Fundacji (...) przelała kwotę 34.560 zł. W świetle treści umowy nie budzi wątpliwości, że oskarżona zobowiązała się do 31 marca 2018 r. rozliczyć się z otrzymanych środków, które w konkretnych kwotach miała przeznaczyć w miesiącach styczeń, luty i marzec 2018 r. na zakup przedmiotów wyszczególnionych w harmonogramie rzeczowo-finansowym inwestycji. Oskarżona M. H. (1) nie wywiązała się z warunków umowy. Z zeznań świadków oraz historii rachunku prowadzonego na rzecz fundacji (...) wynika bowiem, że nie podjęła żadnych działań, które stanowiłby realizację postanowień umowy. Natomiast w dniu 19 lutego 2018 r. dokonała zwrotu darowizny w kwocie 6.000 zł, a pozostałą kwotę 28.551 zł w dniu 14 marca 2018 r. stanowiących łącznie kwotę dotacji przelała na inny rachunek prowadzony na rzecz Fundacji. Nie budzi zatem wątpliwości, że oskarżona rozdysponowała kwotą dotacji tuż przed upływem terminu rozliczenia tychże środków i to w sposób niezgodny z warunkami umowy. Powyższe potwierdza, że celem M. H. (1) w dniu zawarcia umowy nie było wywiązanie się z jej postanowień, a uzyskanie dotacji w celu przeznaczenia jej na inny cel z pokrzywdzeniem drugiej strony umowy. Oskarżona znała treść umowy i zawartych w niej postanowień. Wiedząc, że musi niezwłocznie powiadomić realizatora o (...) o okolicznościach mogących zakłócić lub opóźnić realizację inwestycji opisanej we wniosku o dotację zgodnie z biznesplanem, nie uczyniła tego mimo zaistnienia ku temu podstaw. Dopiero w dniu 15 marca 2018 r., na kilka dni przed upływem terminu, napisała wiadomość mailową, aby odroczyć termin rozliczenia środków, stwarzając pozory ziszczenia się okoliczności wskazanych w umowie z 30 stycznia 2018 r.

Niewątpliwe jest, że oskarżona miała pełną świadomość, że nie ma możliwości wywiązania się z warunków zawartej umowy oraz zamiaru spłaty zobowiązania. M. H. (1) działała umyślnie z zamiarem bezpośrednim, którym obejmowała zarówno sposób działania, tj. wprowadzenie w błąd, jak i cel w postaci osiągniecia korzyści majątkowej. W sprawie niniejszej o zamiarze oskarżonej świadczy to, że w dniu podpisania umowy, ani w dalszych dniach nie podjęła ona żadnych czynności, które wskazywałyby, że chce ona zrealizować przyjęte na siebie zobowiązania wynikające z harmonogramu rzeczowo-finansowego inwestycji. Oskarżona nie zakupiła żadnych środków wyposażenia przedszkola i pomocy naukowych zaraz po otrzymaniu środków na rachunek bankowy, mimo że zakreślone w umowie terminy wymagały podjęcia intensywnych działań. Powyższe pozwala zatem stwierdzić, że oskarżona w dniu 30 stycznia 2018 r. wprowadziła Fundację (...) w błąd odnośnie zamiaru wywiązania się z umowy dotacji, co skutkowało uszczerbkiem w majątku pokrzywdzonej będącego następstwem niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 34.560zł. M. H. (1) konsekwentnie realizowała swój plan, o czym świadczy powyżej opisane zachowanie oskarżonej podjęte w krótkich odstępach czasu. Wszak czas pomiędzy podpisaniem umowy a wypłatą pozostałych środków pieniężnych nie przekroczył dwóch miesięcy. W świetle powyższego trudno uznać, aby M. H. (1) zawierając umowę z dnia 30 stycznia 2018 r. zamierzała ją wykonać, skoro nie podjęła w tym zakresie żadnych działań.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. H. (1)

I

I

Uznając, że okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonej w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzą wątpliwości, sąd wymierzył M. H. (1) karę kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k.

Sąd baczył, aby kara nie przekraczała stopnia winy, który należy ocenić jako wysoki. Oskarżona miała bowiem świadomość, że popełnia czyn zabroniony. Jako osoba dorosła, mimo utrzymujących się zaburzeń adaptacyjnych, miał zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Wobec oskarżonej nie ujawniły się okoliczności, które umniejszałyby jej winę, nie działała również w warunkach, które wyłączałyby możliwość przypisania winy w czasie czynu.

Stopień społecznej szkodliwości czynu ocenić należało jako wysoki, zważywszy na wysokość wyrządzonej szkody, która wyniosła 34.560 zł. Na stopień społecznej szkodliwości czynu wpływały też sposób zachowania oskarżonej, która działa w sposób przemyślany, do końca próbując podtrzymać w pokrzywdzonej przekonanie, że wywiąże się z postanowień zawartej umowy.

Przy wymiarze kary uwzględniono również okoliczności łagodzące, jakimi był brak uprzedniej karalność oraz złożenie wyjaśnień, które częściowo były zgodne ze zgromadzonym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny. Sąd miał na względzie też właściwości i warunki osobiste oskarżonej, jak również jej dotychczasowy sposób życia, w szczególności to, że posiada wykształcenie wyższe jako trener sportowy i negocjator międzynarodowy, podejmuje zatrudnienie osiągając z tego tytułu dochody niezbędne na utrzymanie siebie i dziecka.

W świetle powyższego uznając, że oskarżona nie jest osobą zdemoralizowaną i można wobec niej wysnuć pozytywną prognozę kryminologiczną, na co wskazuje brak uprzedniej karalności i dotychczasowy sposób życia, za zasadne uznano skorzystanie z instytucji unormowanej w art. 37a § 1 kk i wymierzenie M. H. (1) kary rodzajowo łagodniejszej w postaci roku ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia właściwości i warunki osobiste oskarżonej oraz pozwoli na osiągnięcie celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonej oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. O wyborze tego rodzaju kary decydowały też względy wychowawcze, albowiem wyrządzona została szkoda w mieniu przyznawanym w ramach dotacji unijnych, z których to środków mogłyby skorzystać inne podmioty realizujące cele społeczne, tym samym jako właściwe uznać należało, aby oskarżona swoim zaangażowaniem w pracę zadościuczyniła tej szkodzie.

M. H. (1)

II

I

Na podstawie art. 46 § 1 kk zasądzono od oskarżonej na rzecz Fundacji (...) w W. kwotę 34.560 zł tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości Zasądzona kwota równa jest wysokości szkody jaką poniósł pokrzywdzony na skutek zachowania oskarżonej. Obowiązek naprawienia szkody będzie dodatkową dolegliwością, która również pozytywnie wpłynie na strefę społecznego odbioru oraz uświadomi oskarżonej, że zachowania naruszające porządek prawny niosą za sobą konsekwencje o charakterze prawnym, w tym także finansowym.

M. H. (1)

III

I

Na podstawie art. 230 § 2 kpk wobec stwierdzenia, że dowody rzeczowe wyszczególnione w wykazie dowodów rzeczowych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1/2019 stały się zbędne dla niniejszego postępowania, zasadnym stało się ich zwrócenie Fundacji (...) w W., jako osobie uprawnionej.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615 z późn. zm.) oraz § 17 ust. 2 pkt 3 w z § 4 ust. 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 18 października 2016 r. poz. 1714) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. kwotę 672,00 zł powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej M. H. (1) z urzędu. Wysokość kosztów udzielonej pomocy prawnej z urzędu wynika z podjęcia przez obrońcę czynności przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym na czterech terminach rozpraw (2 września 2020 r., 9 października 2020 r., 25 lutego 2021 r. i 14 kwietnia 2021 r. ).

V

Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 zł tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 180 zł tytułem opłaty. Wysokość zasądzonej opłaty uzasadnia art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, natomiast na wysokość zasądzonych od oskarżonej wydatków założyły się: ryczałt za doręczenie pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym po 20 zł oraz opłata za informację z Krajowego Rejestru Karnego po 30 zł od każdego z oskarżonych. Konieczność uiszczenia kosztów sądowych przez oskarżoną będzie stanowić dodatkową dolegliwość finansową oraz pozytywnie wpłynie na strefę społecznego odbioru rozstrzygnięć sądowych, zwłaszcza że koszty te zostały wygenerowane na skutek bezprawnego zachowania oskarżonej. W świetle możliwości zarobkowych oskarżonej i jej sytuacji majątkowej uiszczenie kosztów nie będzie dla niej zbyt uciążliwe.

1.Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz