Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Radzyńska-Głowacka

Protokolant Alicja Kicka

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 roku w Warszawie

sprawy z powództwa T. M. i K. M.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) S.A. na rzecz T. M. i K. M. solidarnie kwotę 9.000,00 zł (dziewięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 października 2012 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od (...) S.A. na rzecz T. M. i K. M. solidarnie kwotę 2.011,45 zł (dwa tysiące jedenaście złotych i 45/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje Skarbowi Państwa – Kasie Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia zwrócić solidarnie na rzecz T. M. i K. M. kwotę 5,55 zł tytułem zwrotu nadpłaconej zaliczki na biegłego.

Sygn. akt: I C 1014/13

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 12 lutego 2013 roku powodowie T. M. oraz K. M. wnieśli o zasądzenie od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 9.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz o zasadzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, iż wysokość wypłaconego przez pozwanego odszkodowania z tytułu kradzieży samochodu nie stanowi adekwatnej rekompensaty za poniesioną szkodę.

Dowód: pozew wraz z załącznikami-k.1-28.

W dniu 7 marca 2013 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie uwzględnił żądanie pozwu w całości, wydając nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Dowód: nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym-k.30.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonym w dniu 3 kwietnia 2013 r. (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wraz z zwrotem kosztów procesu według norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Ponadto pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresy techniki samochodowej i wyceny na okoliczność ustalenia wartości pojazdu.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował wysokość dochodzonego przez stronę powodową roszczenia z uwagi, iż przewyższa wysokość poniesionej szkody.

Dowód: sprzeciw od nakazu zapłaty wraz z załącznikami-k.33-43.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Strona powodowa była właścicielem samochodu osobowego (współwłasność T. M. i K. M.) marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód: okoliczność bezsporna.

W dniu 4 września 2012 roku powód T. M. zawarł z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia autocasco, na dowód czego wystawiona została polisa numer (...). Suma ubezpieczenia została ustalona na kwotę 80.000,00 złotych. Umowa obejmowała okres od dnia 4 września 2012 roku do dnia 3 września 2013 roku.

Dowód: Ubezpieczenie komunikacyjne-k.10-13.

W dniu 14 września 2012 roku strona powodowa zgłosiła szkodę majątkową z zawartego ubezpieczenia autocasco potwierdzona polisa nr (...) polegającą na kradzieży wskazanego powyżej pojazdu.

Dowód: druk zgłoszenia szkody z dnia 14 września 2012 r.-k.14-18, notatka urzędowa Komisariatu Policji W.-W. z dnia 14 września 2012 r.

W przedmiotowej sprawie przeprowadzono postępowanie w toku, którego wykonane czynności nie doprowadziły do ustalenie sprawcy i odzyskania skradzionego mienia. W związku z powyższym prokurator postanowieniem z dnia 20 września 2012 r. postanowił umorzyć dochodzenie.

Dowód: postanowienie z dnia 20 września 2012 r.-25-28.

(...) spółka akcyjna z siedzibą w W., po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, wypłacił na rzecz strony powodowej odszkodowanie w wysokości 71.000,00 złotych.

Dowód: pismo pozwanego z dnia 5 listopada 2012 r.-k.9

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie załączonych do akt niniejszej sprawy, a wskazanych wyżej dokumentów, których autentyczność nie budziła wątpliwości i nie została zakwestionowana przez żadną ze stron procesu. Ponadto ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie Sąd poczynił również w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych R. S. (k. 62 - 86).

Sąd podzielił wnioski zawarte w ww. opinii biegłego. W ocenie Sądu opinia ta zasługiwała na uwzględnienie, została bowiem sporządzona rzetelnie i dokładnie. Udzielała wyczerpujących odpowiedzi na zadane pytania, była logiczna, spójna i pozbawiona nieścisłości. Nie zachodziły przy tym żadne powody osłabiające zaufanie do wiedzy, kompetencji, doświadczenia czy bezstronności sporządzającego ją biegłego. Podkreślić należało, że opinia ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie, zarówno co do zasady jak i wysokości.

Bezsporny w przedmiotowej sprawie pozostawał fakt zawarcia pomiędzy stronami niniejszego postępowania umowy ubezpieczenia autocasco, zgłoszenia szkody przez powoda z tytułu kradzieży samochodu oraz odpowiedzialności pozwanego za szkodę. Pozwany kwestionował jedynie wysokość żądanego przez powoda odszkodowania.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z § 2 pkt. 1 powyższego przepisu wynika, że przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie zakładu ubezpieczeń polega przede wszystkim na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Wskazać należało, że umowa ubezpieczenia autocasco jest ubezpieczeniem dobrowolnym, pełniącym głównie funkcję ochronną, zaś warunki tego ubezpieczenia określa zakład ubezpieczeń w tzw. Ogólnych warunkach ubezpieczenia. Z chwilą doręczenia ubezpieczonemu Ogólnych warunków ubezpieczenia, stają się one integralną częścią umowy. W niniejszej sprawie zastosowanie miały Ogólne warunki ubezpieczenia autocasco dla klienta indywidualnego oraz małego lub średniego przedsiębiorcy, ustalone uchwałą Zarządu (...) S.A. w W. nr (...) z dnia 24 stycznia 2011 roku.

Zgodnie z § 21 OWU, w razie kradzieży pojazdu (...) S.A. określa odszkodowanie w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia. Stosownie zaś do treści § 4 ust. 22 OWU wartość pojazdu jest ustalana przez (...) S.A na podstawie aktualnych na dzień ustalenia tej wartości notowań rynkowych cen pojazdu danej marki i typu, z uwzględnieniem jego roku produkcji, okresu eksploatacji, wyposażenia, przebiegu i stanu technicznego, a notowania stanowiące podstawę ustalenia wartości pojazdu zawarte są w katalogu (informatorze) cen pojazdów wymienionym w umowie ubezpieczenia. Ponadto wysokość sumy ubezpieczenia powinna odpowiadać wartości rynkowej pojazdu (§ 12 ust. 1 OWU). Podkreślić należało, że zgodnie z treścią aneksu do umowy ubezpieczenia zawartego przez strony niniejszego postępowania wartość pojazdu określona dla celów umowy ubezpieczenia miała nie ulec zmianie w całym okresie ubezpieczenia, a suma ubezpieczenia pojazdu miał nie być pomniejszana o wypłacone odszkodowanie.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy wskazać należało, że zgodnie z zapisami zawartymi w Ogólnych warunkach ubezpieczenia autocasco, stanowiących integralną część umowy ubezpieczenia, zawartej pomiędzy stronami, a także uwzględniając treść zawartej umowy oraz aneksu do niej, w przypadku kradzieży pojazdu objętego ochroną ubezpieczeniową, pozwany zobowiązany był do wypłaty na rzecz poszkodowanego odszkodowania w wysokości odpowiadającej wartości pojazdu ustalonej na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia, w oparciu o katalog cen pojazdów wskazany w umowie, tj. informator E..

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych wartość pojazdu należącego do powoda na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia, ustalona na podstawie cen pojazdów wynikających z katalogu E. winna wynosić 84.500,00 złotych.

Podkreślenia jednakże wymaga, że wysokość odszkodowania należnego powodowi, z powodu zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia (kradzieży pojazdu) nie może zostać ustalona na poziomie wyższym niż rzeczywista wartość skradzionego samochodu. Jak wynika bowiem z treści przepisu art. 824 ¹ § 1 k.c., jeżeli nie umówiono się inaczej, odszkodowania wypłacane przez zakład ubezpieczeń z tytułu umowy ubezpieczenia nie może być wyższe od poniesionej szkody. W umowie ubezpieczenia zawartej przez powoda z (...) S.A. w W. brak jest zapisów, na podstawie, których ubezpieczyciel byłby zobowiązany do wypłaty na rzecz powoda kwoty odszkodowania przewyższającej rzeczywistą wartość skradzionego pojazdu w dniu zawarcia przedmiotowej umowy. W szczególności okolicznością uprawniającą powoda do żądania wyższej kwoty odszkodowania nie może być nieprawidłowe ustalenie sumy ubezpieczenia dokonane przez przedstawiciela pozwanego podczas zawierania umowy.

Podkreślić należało także, że pozwany, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, wypłacił na rzecz powoda kwotę niższą niż wskazana przez biegłego w opinii.

W związku z powyższym, powództwo należało uwzględnić w całości.

Rozstrzygnięcie w zakresie odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 KC, zgodnie, z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Żądanie strony powodowej w zakresie odsetek od kwoty zasądzonej w pkt. I wyroku Sąd zasądził zgodnie z żądaniem zgłoszonym w pozwie tj. od dnia 15 października 2012 r.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. W niniejszej sprawie Sąd w całości uwzględnił powództwo wytoczone przez stronę pozwaną. Pozwany jest tą stroną procesu, która przegrała przedmiotową sprawę, w związku z tym obowiązana jest zwrócić pozwanemu poniesione przez niego koszty procesu. Warunkiem zasądzenia od strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie został spełniony, albowiem wniosek taki został zgłoszony w odpowiedzi na pozew. W skład kosztów należnych stronie pozwanej wchodziło wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 1.200,00 złotych (§ 2 w zw. z § 5 w zw. z § 6 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w pkt. II sentencji wyroku.

Na podstawie art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku.