Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Radzyńska-Głowacka

Protokolant Alicja Kicka

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 roku w Warszawie

sprawy z powództwa E. L.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) S.A. na rzecz E. L. kwotę 8.813,42 zł (osiem tysięcy osiemset trzynaście złotych 42/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 października 2012 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od (...) S.A. na rzecz E. L. kwotę 2.528,00 zł (dwa tysiące pięćset dwadzieścia osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać Skarbowi Państwa-Kasie Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia od (...) S.A. kwotę 205,15 zł (dwieście pięć złotych 15/100) tytułem zwrotu części wydatków na biegłego poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 976/13

UZASADNIENIA

Pozwem wniesionym dnia 8 lutego 2013 r. powódka E. L. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 12.454,77 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 października 2012 r.

Dnia 25 lutego 2013 roku Referendarz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nakazał pozwanej spółce spełnić żądanie powódki w całości w terminie dwóch tygodni bądź wnieść w tym terminie sprzeciw.

W sprzeciwie od nakazy zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 września 2012 r. miała miejsce kolizja drogowa, wskutek której pojazd marki T. (...) o nr rej. (...) należący do E. L. uległ uszkodzeniu. Sprawca zdarzenia legitymował się polisą ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (...) zawartą z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (okoliczność bezsporna).

E. L. w dniu 10 września 2012 r. zgłosiła szkodę pozwanemu. (...) S.A. nie kwestionował swojej odpowiedzialności za szkodę jako ubezpieczyciela. W wyniku postępowania likwidacyjnego przyznał powódce odszkodowanie w wysokości 10.386,47 zł. (bezsporne).

Pismem z dnia 17 października 2012 r. powódka, działająca z pośrednictwem D. (...) do zapłaty kwoty 15.192,28 zł (dowód: pismo – k. 24).

Pismem z dnia 23 października 2012 r. (...) S.A. poinformował, że w wyniku przeprowadzonej weryfikacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu ustalono koszty naprawy w wysokości 21.462,63 zł brutto (dowód: informacja o wyniku weryfikacji kosztorysu i faktury – k. 31). Jednocześnie pismem z tego samego dnia zakład ubezpieczeń wskazał, że wypłata odszkodowania w wysokości wyższej niż proponowana przez ubezpieczyciela może nastąpić wyłącznie po udokumentowaniu rachunkami kosztów poniesionych na wykonanie naprawy pod warunkiem wcześniejszego ich uzgodnienia z (...) S.A. (dowód: pismo – k. 32).

Koszt niezbędnych napraw celem przywrócenia do stanu sprzed zdarzenia z dnia 6 września 2012 r. samochodu T. (...) z użyciem części oryginalnych w autoryzowanym serwisie obsługi marki T. wynosił 19.199,89 zł (dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego – k. 69-73).

Powyższy stan faktyczny był co do zasady bezsporny w niniejszej sprawie. Potwierdzały go dokumenty załączone do akt sprawy a nie kwestionowane przez żadną ze stron.

Do ustalenia wysokości szkody niezbędna były wiadomości specjalne biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej w celu dokonania wyceny kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu powoda związanych z przedmiotową kolizją. Sąd dał wiarę opinii biegłego jako zupełnej i wyczerpująco odpowiadającej na kwestie zakreślone w tezie dowodowej.

Zgromadzone w niniejszej sprawy dowody pozwoliły sądowi na ustalenie pełnego stanu faktycznego niezbędnego do merytorycznego rozpoznania sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu umowy ubezpieczenia co do zasady. Pozwany przyjął swoją odpowiedzialność i w wyniku postępowania likwidacyjnego wypłacił powódce łączną kwotę 10.386,47 zł. Pozwany kwestionował wysokość kosztów naprawy pojazdu, określoną przez powódkę na kwotę 22.841,24 zł.

Zgodnie ze stanowiskiem pozwanego z wyliczenia kosztów naprawy pojazdu przy zastosowaniu części alternatywnych o tej samej jakości co części użyte do montażu pojazdu wynika, iż koszty naprawy pojazdu nie powinny przekroczyć wypłaconej powódce kwoty 10.386,47 zł.

Pozwany podnosił też, że powódka nie udokumentowała rachunkami kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu a jedynie przedstawiła kalkulację jego naprawy.

Zgodnie z art. 805 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W przypadku ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej ustawodawca doprecyzował zakres tego rodzaju umów w art. 822 kc ustalając, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeszcze węziej odpowiedzialność ubezpieczającego ujęta jest art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124 poz. 1152), który stanowi, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W uzasadnieniu uchwały z dnia 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, Sąd Najwyższy zauważył, że obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela pojawia się już z chwilą wyrządzenia poszkodowanemu szkody i nie jest uzależniony od tego czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierza go naprawić (podobnie również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie V CKN 1273/00, LEX nr 55515, por. wyrok SN z 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410; wyrok SN z 16 stycznia 2002 r., IV CKN 635/00, LEX nr 78370; wyrok SN z 27 czerwca 1988 r., I CR 151/88, LEX nr 8894)

Uznać zatem należy, że nawet mimo nie podjęcia naprawy samochodu, żądać można odszkodowania w wysokości, takiej jaka byłaby niezbędna przy poniesieniu kosztów w wybranym warsztacie naprawczym. Mając to na względzie przyjąć należy, że wysokość odszkodowania powinna odzwierciedlać wysokość kosztów naprawy w autoryzowanym serwisie przy wykorzystaniu części oryginalnych.

Zastosowanie części nieoryginalnych przy naprawie w miejsce uszkodzonych elementów oryginalnych obniża znacznie wartość rynkową pojazdu. Jest to szczególnie istotne w przypadku samochodów młodych, w których części nie są jeszcze wyeksploatowane. Sąd Najwyższy uznał, iż zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu (uchwała z dnia 12 kwietnia 2012 r. III CZP 80/11, LEX nr 1129783, www.sn.pl, Biul.SN 2012/4/5).

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że roszczenie powoda jest uzasadnione w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy uzasadnionymi kosztami naprawy wskazanymi w opinii biegłego oraz wypłaconej dotychczas przez pozwanego sumy. Dlatego też na podstawie art. 822 kc i art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124 poz. 1152) orzekł jak w punkcie 1 wyroku, zasądzają kwotę 8.813,42 zł stanowiącą należną a niewypłaconą przez pozwanego część odszkodowania.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo co znalazło odzwierciedlenie w punkcie 2 wyroku.

W punkcie 3 Sąd orzekł o zasadach poniesienia kosztów procesu zgodnie z art. 100 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc uznając, że powódka wygrała sprawę w 70,76% a przegrała w 29,24%.

W punkcie 4 Sąd orzekł o zwrocie wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.