Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Radzyńska-Głowacka

Protokolant Alicja Kicka

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014 roku w Warszawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. I.

o zapłatę

powództwo oddala w całości.

Sygn. akt IC 606/14

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W.(poprzednio (...) S.A. Centrum (...) Teleinformatycznych (...) z siedzibą w W.) pozwem złożonym w dniu 28.04.2003 r. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej P. T. oraz M. I. kwoty 5.134,21 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

⚫

od kwoty 151, 61 zł od dnia 1.07.2000 r. do dnia zapłaty,

⚫

od kwoty 16598, 20 zł od dnia 1.08.2000 r. do dnia zapłaty,

⚫

od kwoty 16598, 20 zł od dnia 1.10.2000 r. do dnia zapłaty,

⚫

od kwoty 16598, 20 zł od dnia 1.11.2000 r. do dnia zapłaty,

⚫

oraz kosztami procesu.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, iż świadczył na rzecz strony pozwanej usługi polegające na szybkiej transmisji danych (...). Strona pozwana nie uiszczała jednak wynagrodzenia z tytułu tych usług, co skutkowało powstaniem należności. (pozew wraz z załącznikami, k.1-21)

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nakazem zapłaty z dnia 3.07.2003 r. wydanym w postępowaniu upominawczym powództwo uwzględnił w całości (nakaz, k. 26).

W sprawie niniejszej tut. Sąd nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu w postępowaniu upominawczym z dnia 3.07.2003 r., sygn. akt I Nc 3155/03.Nakaz został wysłany i wobec niepodjęcia przesyłki w terminie przez stronę pozwanych, uznany za doręczony w trybie art. 139 § 1 k.p.c. w zw. z art. 136 § 2 k.p.c. na adres wskazany przez powoda jako adres zamieszkania pozwanych. (przesyłka, k.29; wniosek o nadanie klauzuli, k.30)

Pismami złożonymi w dniu 4.06.2013 r. pozwany M. I. wniósł o doręczenie ww. nakazu zapłaty oraz o zabezpieczenie roszczenia poprzez zawieszenie postępowania komorniczego. Nadto pozwany wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 11.04.2013 r. o nadaniu klauzuli wykonalności.

W uzasadnieniu swojego stanowisk pozwany podniósł, iż przedmiotowy nakaz nie został mu skutecznie doręczony, a tym samym pozwanemu nie otworzył się termin do wniesienia sprzeciwu. (pismo pozwanego, k.39-43, k.48-53; pismo z dnia 29.08.2013 r., k.72-77)

Postanowieniem z dnia 17.12.2013 r. Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił zmienić postanowienie i oddalić wniosek o nadanie klauzuli wykonalności w stosunku do M. I. (postanowienie SO, k.87-89).

Sprzeciw od w/w nakazu zapłaty złożył w dniu 20.02.2014 r. pozwany M. I., zaskarżając nakaz w całości oraz wnosząc o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz, podniósł zarzut przedawnienia na podstawie art. 751 pkt. 1 k.c. oraz nieistnienia zobowiązania. Ponadto powód zgłosił zarzut niewłaściwości miejscowej sądu, wnosząc jednocześnie o przekazanie sprawy do sądu właściwego miejscowo tj. we W..

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż przedmiotowe roszczenie z tytułu sprzedaży usługi w zakresie prowadzonej przez strony działalności gospodarczej przedawniły się z upływem dwóch lat, zaś roszczenie w niniejszej sprawie zostało skierowane na drogę sądową po upływie dwuletniego okresu tj. w dniu 28.04.2003 r. Ponadto w ocenie pozwanego powód nie wykazał, iż przedmiotowa usługa była świadczona po kwietniu 2000 r. tj. w miesiącach maj-październik 2000 r., w których pozwany zaprzestał zamawiania usługi. (sprzeciw od nakazu, k.97-102)

W toku postępowania strony podtrzymywały reprezentowane stanowiska w sprawie. (odpowiedź na sprzeciw, k. 109-113; wniosek o przekazanie sprawy do sądu właściwości pozwanego, k.115, protokół rozprawy, k. 122, k.129)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 2000 r. (...) S.A. Centrum (...) Teleinformatycznych (...) z siedzibą w W.(dalej (...) S.A.) zawarła z M. I. oraz P. T. prowadzącymi działalność gospodarczą pod nazwą ”Generacja Twój Dostęp Do Internetu” S.C. z siedzibą we W. umowę o świadczenie usług polegających na szybkiej transmisji danych (...).

Dowód: okoliczność bezsporna.

W dniu 10.03.2003 (...) S.A. wobec braku zapłaty przez M. I. oraz P. T. za korzystanie z sieci (...) w okresie maj-październik 2000 r. wezwał ich do zapłaty. Przedmiotowa kwota nie została do dnia dzisiejszego uregulowana.

Dowód: polecenie przelewu, k. 3; faktury VAT, k.4-7; wezwanie do zapłaty, k. 8.

M. I. oraz P. T. zaprzestali prowadzenia działalności w dniu 1.04.2003 r.

Dowód: wypis z ewidencji działalności gospodarczej, k.10; zaświadczenie, k.50.

Sąd dał wiarę złożonym dokumentom, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału nie nasuwała żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo nie zasługiwało a uwzględnienie.

Podstawowym zagadnieniem, którego rozstrzygnięcie decyduje o terminie przedawnienia dochodzonego roszczenia jest określenie charakteru prawnego umowy zawartej w 2000 r. łączącej strony. W szczególności, czy do tej umowy mają zastosowanie przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.). Bezspornym było, iż strony łączyła umowa o wykonywaniu usług telekomunikacyjnych, w związku z czym powinna być analizowana pod kątem regulacji ustawy o łączności z dnia 23 listopada 1990 r.(t. jedn. Dz. U. 1995.117.564 ze zm.).W/w ustawa utraciła moc z dniem 24.08.2003 r.

Nie sposób również nie podzielić przez tut. Sąd stanowiska pozwanego co do zastosowania do przedmiotowej umowy o wykonywaniu usług telekomunikacyjnych przepisów o zleceniu z uwagi na pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego, wydanego w sprawie o sygn. III CKN 450/98. Orzeczenie to zostało wydane bowiem na gruncie obowiązującego w dacie zawarcia przez stronę pozwaną umowy.

W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał za uzasadniony podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia. Na wstępie wskazać należy, iż przedmiotowa umowę z pewnością można zakwalifikować jako umowę pozakodeksowa, która została przewidziana w ustawie o łączności w kontekście wykonywania przez operatora usług telekomunikacyjnych (art. 2 ust. 1 pkt 14 i 20 oraz art. 37 pkt 1). Nie powinno być wątpliwości co do tego, że umową, o której wspomina art. 37 pkt 1 ustawy o łączności, jest umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych przez operatora. Z mocy delegacji ustawowej zostały wydane też ogólne warunki wykonywania usług telekomunikacyjnych (zob. rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 8 lutego

1996 r. w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, Dz. U. Nr 20, poz. 93 ze zm.). Jako cywilnoprawna umowa o świadczenie usług da się powyższą umowę zakwalifikować do grupy umów, do których - z mocy art. 750 k.c. - mają odpowiednio zastosowanie przepisy o zleceniu.

Wobec powyższego w ocenie Sądu za uzasadnione należy uznać było obliczenie biegu przedawnienia roszczeń wg przepisu art. 751 pkt 1 k.c. Zdaniem Sądu przepis ten znajduje zastosowanie do takich umów, która łączyła strony niniejszego procesu. W rozpoznawanej sprawie z samego pozwu wynikało, iż roszczenie o zapłatę łącznej kwoty 5.134,21 zł stało się najpóźniej wymagalne z dniem 31.10.2000 r. Wobec tego mając na uwadze 2 letni termin przedawnienia (art. 751 pkt 1 k.c.) w tym zakresie ulegało już niewątpliwe przedawnieniu przed wytoczenie powództwa tj. 28.04.2003 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd, orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom powoda.