Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Dalba

Protokolant: aplikant adwokacki Marta Rosińska

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2015 r. w Warszawie

sprawy z powództwa miasta stołecznego W.

przeciwko M. K. (1), M. K. (2), A. K., O. K.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

1.  nakazuje pozwanym M. K. (1), M. K. (2), A. K.oraz O. K.opróżnienie z rzeczy i opuszczenie lokalu mieszkalnego numer (...)znajdującego się w budynku przy ul. (...)w W.oraz wydanie go powodowi (...) s. W.;

2.  orzeka, że pozwanym M. K. (2), A. K. oraz O. K. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

3.  nakazuje wstrzymanie opróżnienia lokalu mieszkalnego opisanego w punkcie 1 wyroku w stosunku do pozwanych M. K. (2), A. K.oraz O. K.do czasu złożenia tym pozwanym przez powoda miasto s. W.oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

4.  orzeka, że pozwanej M. K. (1) nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

5.  odstępuje od obciążania wszystkich pozwanych kosztami postępowania.

Sygn. akt: I C 560/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 lutego 2015 r. powód, (...) W. Zakład (...)w Dzielnicy Ś.wniósł o eksmisję M. K. (1), M. K. (2), A. K.i O. K.z lokalu mieszkalnego nr (...)znajdującego się przy ul. (...)w W.wraz z osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi oraz wydanie go powodowi, o zasądzenie solidarnie od pozwanych kosztów postępowania na rzecz powoda wraz z kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, o przeprowadzenie rozprawy także w nieobecności powoda, a w razie nieobecności na rozprawie lub nie brania w niej udziału przez pozwanych, o wydanie wyroku zaocznego, a ponadto o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu pozwu, powód m. W. Zakład (...)w Dzielnicy Ś.podał, że w/w pozwani zajmują lokal mieszkalny bez tytułu prawnego. Strony łączyła umowa najmu lokalu mieszkalnego – socjalnego, która została zawarta na czas określony, tj. od 2 sierpnia 2012 r. do 31 grudnia 2013 r. Po wygaśnięciu umowy, pozwani mieli opuścić lokal – przedmiot w/w umowy, czego nie uczynili, nie złożyli wniosku o ponowne wynajęcie przedmiotowego lokalu na dalszy okres. Powód stwierdził także w pozwie, że lokatorzy zalegali z opłatami za w/w mieszkanie, których nie uregulowali ( pozew i załączniki - k. 5-19 ).

Na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2015 r. M. K. (1) jako pełnomocnik brata M. K. (2) zgodziła się na eksmisję, jednakże wniosła o jej wstrzymanie do czasu, gdy brat otrzyma miejsce w domu pomocy społecznej. W imieniu swoim zaś M. K. (1) wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, że częściej przebywa u brata niż u swojego konkubenta. Pozwana A. K. działająca w imieniu własnym jak i małoletniego syna O. podała, że zgadza się na eksmisję, ale wnosi o przyznanie jej prawa do lokalu socjalnego. (protokół z rozprawy – k. 42)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Strony, (...) W. Zakład (...)w Dzielnicy Ś.oraz M. K. (1)i M. K. (2)zawarli w dniu 2 sierpnia 2012 r. umowę najmu lokalu mieszkalnego – socjalnego nr (...), znajdującego się przy ul. (...)w W., o powierzchni użytkowej 29,35 m ², w tym powierzchni 2 pokojów 20,64 m ². Na mocy § 2 niniejszej umowy, uprawnionymi do zamieszkiwania lokalu byli również A. K.i O. K.. Ponadto, najemcy zobowiązali się do corocznego potwierdzania na piśmie liczby osób zamieszkujących w/w lokal mieszkalny, a także do każdorazowego informowania powoda o zmianie w liczbie osób zamieszkujących lokal socjalny. Według postanowień umowy najmu, pozwani byli zobowiązani uiszczać czynsz miesięczny oraz opłaty związanego z użytkowaniem lokalu. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2013 r. ( umowa najmu - k. 17 i 18 ).

Pismem z dnia 26 maja 2014 r. powód wezwał pozwanych do dobrowolnego opróżnienia i opuszczenia lokalu zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego – socjalnego nr (...) znajdującego się przy ul. (...)w W.w terminie 7 dni od otrzymania w/w pisma. Ponadto, powód zażądał uiszczenia zaległych kwot w tym terminie, które na datę pisma wynosiły 2.116,41 zł + opłat do dnia przekazania lokalu socjalnego ( pismo – k. 8 ).

Pismem z dnia 8 września 2014 r. powód wezwał pozwanych do spłaty zadłużenia z tytułu bezprawnego użytkowania lokalu mieszkalnego, które to zadłużenie wynosiło 3.460,69 zł, w tym odsetki, na dzień 31 sierpnia 2014 r. Powód poinformował, że w/w kwotę należy zapłacić w terminie 7 dni od daty otrzymania w/w pisma ( wezwanie – k. 18 ).

Pozwani nie wnioskowali o ponowny najem spornego lokalu mieszkalnego, ponieważ aby możliwe było złożenie takiego wniosku, to nie może występować zadłużenie w opłatach za zajmowanie takiego lokalu, które to w przypadku pozwanych występowało.

Pozwana M. K. (1) przyjeżdża do spornego lokalu, żeby pomagać niepełnosprawnemu bratu. Ma klucze do lokalu, w nim znajdują się jej rzeczy. Od około roku pracuje jako sprzątaczka. Na co dzień mieszka u konkubenta w lokalu komunalnym tego konkubenta w W. o powierzchni 18 m ² , gdzie zamieszkuje także dorosły syn konkubenta. Pozwana nie jest uprawniona do renty, nie ma orzeczonego stopnia niepełnosprawności, nie jest obłożnie chora.

Brat, M. K. (2)jest chory, ma zaburzenia psychiatryczne i neurologiczne, posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Otrzyma zasiłek do końca kwietnia w wysokości 80,00 zł, a także dostaje rentę socjalną z OPS w wysokości 530,00 zł. Pozwany M. K. (2)nie posiada innego lokalu mieszkalnego, niż sporny lokal mieszkalny – socjalny. ( zeznania pozwanej M. K. (1)– k. 40 ).

A. K.była zatrudniona w firmie (...) Sp. z o.o.w W., na podstawie umowy o pracę na czas określony, na stanowisku pomoc kucharza – ekspedientka. W okresie od 1 stycznia 2015 r. do 31 marca 2015 r. pozwana zarobiła kwotę 4.830,16 zł netto. Nie mieszka obecnie w spornym lokalu, mieszka u siostry. Będzie musiała wyprowadzić się z jej mieszkania. Jest w 6 miesiącu ciąży, ma już jedno dziecko, nie utrzymuje kontaktów z ojcem pierwszego dziecka, nie płaci on alimentów. Ojciec dziecka, z którym pozwana jest aktualnie w ciąży zobowiązał się do finansowej pomocy. Nie jest obłożnie chora, nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności, nie ma innego lokalu, w którym mogłaby zamieszkać w przypadku orzeczenia eksmisji. A. K.opuściła lokal mieszkalny przy ul. (...)w W., gdyż panują tam trudne warunki mieszkaniowe, a nadto dochodziło do konfliktów z M. K. (2). ( pismo – k. 38, zeznania pozwanej A. K.– k. 41 ).

Na mocy postanowienia z dnia 25 listopada 2014 r. Sądu Rejonowego dla warszawy – Śródmieścia w W. w sprawie III RNs 788/14 – postanowiono, że istnieją przesłanki z ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, uzasadniające przyjęcie M. K. (2), urodzonego (...) do domu pomocy społecznej bez zgody. (postanowienie - k. 98 akt III RNs 788/14)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, tj. umowę najmu lokalu mieszkalnego, wezwanie do zapłaty, przedsądowe wezwanie do zapłaty oraz w oparciu o zeznania pozwanych. Dokumentacja została sporządzona przez uprawnione organy. Sąd ocenił zeznania pozwanych jako wiarygodne, nie budziły wątpliwości, były spójne i logiczne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione.

Zgodnie z brzmieniem art. 675 § 1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym. Obowiązek ten obciąża również pozostałe osoby zamieszkujące z najemcą (art. 675 § 2 k.c.).

W dniu 2 sierpnia 2012 r. podpisano umowę najmu lokalu mieszkalnego, której stronami byli (...). W. Zakład (...)oraz M. K. (1)oraz M. K. (2). Uprawnionymi do zamieszkiwania w w/w lokalu byli również A. K.i O. K..

Sąd nakazał opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego przez pozwanych. Pozwani, M. K. (1) i M. K. (2) byli stronami umowy najmu lokalu mieszkalnego – socjalnego, dlatego też byli lokatorami spornego lokalu. Ponadto, uprawnionymi do zamieszkania w/w mieszkaniu byli A. K. i jej obecnie dwuletni syn O. K.. Uprawnienie to wynikało z § 2 umowy najmu. W związku z powyższym również byli lokatorami w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej: uopl). Umowa najmu lokalu nr (...) znajdującego się przy ul. (...) w W. wygasła z dniem 31 grudnia 2013 r. Pozwani dotychczas nie wnioskowali o przedłużenie najmu, w konsekwencji nie może być mowy o istnieniu tytułu prawnego do lokalu. W związku z tym faktem, lokatorzy spornego lokalu zajmują go bezprawnie. Pozwani nie opuścili i nie wydali powodowi przedmiotu najmu, w związku z powyższym, powód mógł żądać opuszczenia i opróżnienia lokalu, oraz wydania mu go.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Mając na uwadze, że wszyscy pozwani byli lokatorami w świetle uopl stosownie do przepisów art. 14 powołanej ustawy, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 powołanej ustawy Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

1) kobiety w ciąży,

2) małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,

3) obłożnie chorych,

4) emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,

5) osoby posiadającej status bezrobotnego,

6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały

- chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności zeznań pozwanych wynika, że A. K.i O. K.należą do kategorii osób, o których mowa w art. 14 ust. 4 pkt. 2 powołanej ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. A. K.zeznała, że opuściła lokal mieszkalny przy ul. (...)w W., gdyż panują tam trudne warunki mieszkaniowe, a nadto dochodziło do konfliktów z M. K. (2), czemu Sąd dał wiarę. Twierdzenie to jest wiarygodne zważywszy m. in. na powierzchnię mieszkalną lokalu – 20,64 m ². Fakt, że tymczasowo – w zaistniałych warunkach przymusowego opuszczenia spornego lokalu – A. K.zamieszkała u siostry nie zmienia faktu, że pozwana nie ma innego lokalu niż dotychczas używany, gdzie mogłaby zamieszkać w razie ewentualnego orzeczenia eksmisji. Zamieszkanie bowiem dotyczy zamiaru stałego przebywania i skoncentrowania tam swojego centrum życiowego, co nie ma miejsca w przypadku czasowego użyczenia lokalu, które to użyczenie może być w każdym czasie wypowiedziane.

Pozwany M. K. (2)pozostaje w niedostatku, bowiem otrzymuje rentę socjalną w wysokości 530,00 zł netto z OPS, a od kwietnia miał otrzymywać również zasiłek w kwocie 80,00 zł miesięcznie. Pozwany ma orzeczenie o trwałej niepełnosprawności i wymaga opieki osób trzecich. Tak więc ten pozwany należy do kategorii osób wymienionych w art. 14 ust. 4 pkt. 2, 3 i 6 powołanej Ustawy.

Nie zmienia uprawnienia pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego fakt, że na mocy postanowienia z dnia 25 listopada 2014 r. Sądu Rejonowego dla warszawy – Śródmieścia w W. w sprawie III RNs 788/14 – postanowiono, że istnieją przesłanki z ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, uzasadniające przyjęcie M. K. (2), urodzonego (...) do domu pomocy społecznej bez zgody. Obecnie pozwany nie otrzymał faktycznie takiego skierowania do konkretnej placówki i nie wiadomo, kiedy otrzyma. Nadto nie wiadomo, na jakich warunkach zostanie przyznana konkretna placówka, na jaki okres, więc trudno uznać, że będzie ona – w rozumieniu art. 14 ust. 4 powołanej ustawy – innym lokalem niż dotychczas używany, gdzie M. K. (2) może zamieszkać.

Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.

Na podstawie art. 14 ust. 6 uopl, w związku z pkt 3 wyroku, Sąd był zobowiązany do wstrzymania wykonania eksmisji wobec pozwanych M. K. (2), A. K.i O. K.do czasu złożenia im przez powoda miasto s. W.oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Analizując uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego co do M. K. (1), należy wskazać, iż w świetle art. 14 ust. 1 pkt. 6 powołanej Ustawy Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały.

Zgodnie z § 1 pkt. 27 Uchwały Nr LVIII/1751/2009 Rady miasta s. W.w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta s. W.- jako niedostatek rozumie się miesięczny dochód, o którym mowa w pkt. 24 na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 6 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o najem lub datę wystąpienia przez zarząd dzielnicy/burmistrza dzielnicy z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach, nieprzekraczający 100% najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym i 130% tej kwoty w gospodarstwie jednoosobowym (…)

W świetle § 12 tej Uchwały – umowa najmu lokalu socjalnego, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 ustawy, może być zawarta z osobą, która nie posiada tytułu prawnego do lokalu i spełnia warunki określone w § 4 pkt. 1 z zastrzeżeniem § 5 ust. 2 oraz znajduje się w niedostatku.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że Sąd orzekł o braku uprawnienia pozwanej M. K. (1) do lokalu socjalnego. Pozwana co prawda, pracuje i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie, które jest niskie, co mogłoby sugerować, że pozostaje w niedostatku. (por. ww. przepisy) Jednakże, pozwana obecnie jedynie tymczasowo przebywa w spornym lokalu. Na stałe zamieszkuje w innym lokalu wraz z jej konkubentem, w związku z czym posiada inny lokal, w którym może zamieszkać w przypadku orzeczenia eksmisji. (por. pkt. 4 wyroku)

Sąd orzekł na podstawie art. 102 Kodeksu postępowania cywilnego, aby nie obciążać pozwanych jakimikolwiek kosztami postępowania. Pozwani znajdują się w trudnej sytuacji mieszkaniowej, pozwana M. K. (1)osiąga niski dochód, pozwany M. K. (2)pobiera świadczenia z OPS. Pozwana A. K.również znajduje się w trudnej sytuacji mieszkaniowej, ma już jedno dziecko - pozwanego O. K., a i także spodziewa się drugiego dziecka. Co prawda, osiąga dochód w kwocie ok 1.600,00 zł, jednakże ma już na utrzymaniu jedno dziecko, a niedługo będzie miała na utrzymaniu także i drugie dziecko. W zaistniałej sytuacji, Sąd uznał za uzasadnione nie obciążać pozwanych kosztami procesu, ponieważ, gdyby obciążył pozwanych takimi kosztami, to mogłoby to spowodować pogorszenie i tak już trudnej sytuacji życiowej pozwanych. Jest to więc przypadek szczególnie uzasadniony, określony w w/w przepisie kpc.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

Dnia 18 maja 2015 r.